Коридор 8

деновиве е тоа модерна теза, дека Кина инвестира за да ги задолжи државите па на крај да им ја превземе инфраструктурата. и во голем дел е сигурно вистина, Кина секако и следи своите интереси, а овој модел не е нов ниту е измислен од нив.

Но постои и друга страна на медалот. Прво кога таквите држави би биле поспособни, веројатно тековно би можеле да ги отплатат долговите. Се работи за високо корумпирани држави. Второ, изградбата на пругата треба да оди рака во рака со нејзиното искористување за транспорт на луѓе и стока, а самите држави немаат создадено економски предуслови за тоа. И трето, веројатно најбитно. Дури и да ја гледаме кинеската интервенција исклучиво како кинески план за превземање на клучна инфраструктура во одредени земји, факт е дека до овој момент таму не се нашол начин да се постави некогаш и елементарна инфраструктура и дека железниците и другите инвестиции од овој тип може да генерираат до сега невиден развој во тие региони.

Да го земеме примерот со Кенија.

До лани, кон внатрешноста оперираше една стара пруга градена во колонијално време, која беше тотално деградирана и тотално вон сите современи норми. Лани (мисам лани беше) ја отворија првата делница, Момбаса-Наироби.

Планирано е оваа делница да се продолжи (веројатно веќе и се гради) до Кисуму (најголемо кениско пристаниште на езерото Викторија) и да има два крака, еден кон Џуба (Јужен Судан) каде иако во моментов има граѓанска војна, очајно им е потребна оваа врска од географски и геополитички причини.

Другиот крак би одел кон Кампала/Ентебе и подолу кон Кигали во Руанда. Значи ќе се поврзат уште 2 земји, и 2 главни града на две релативно динамични економии за источно африкански стандарди. Се на се, Момбаса-Наироби-Кисуму-(Џуба)-Кампала-Кигали ќе има серозно трансформативно влијание за тој регион.