Фабриката на „Кемет“ на Бунарџик треба да биде готова идното лето

By the way, brojkite sto se objaveni za Motherson se do 31-vi Mart 2011. Motherson ja kupi Peguform vo Juli (koi imaa obrt of 2 milijardi dolari vo 2010). Brojkite na Motherson ne vklucuvaat bilo kakvi acqusitions od 31vi Mart 2011 pa navamu. Samo Peguform+Motherson imale 4.7 milijardi dolari obrt vo 2010. Rastot na Motherson moze da se vidi od ostanatite brojki.

http://www.bseindia.com/xml-data/corpfiling/AttachHis/Motherson_Sumi_Systems_Ltd_130711.pdf

Фабрика за ретровизори ќе никне во близина на Скопје

Со потпишување договори и поставување камен-темелник во Технолошко-индустриската развојна зона Скопје 1 денеска индиската компанија „Самвардана мадерсон“ ја почна реализацијата на најавената инвестиција во Македонија.

Меморандумот за разбирање и договорите за закуп за земјиште и за доделување државна помош беа потпишани од страна на претседателот на компанијата Вивек Чаанд Шангал и извршниот директор за Европа, Андреас Хојзек, со директорите на Агенцијата за странски инвестиции и на ТИРЗ Скопје 1, Виктор Мизо и Наташа Хаџилега. На потпишувањето присуствуваше и премиерот Никола Груевски, кој претходно имаше средба со претставниците на индиската компанија.

Треба да бидат изградени два производствени погони на градежно земјиште со површина од 2,7 хектари. Во еден од објектите е планирано да се произведуваат лимени делови за ретровизори, а во другиот стакло за ретровизори наменети за автомобилската индустрија. Новите објекти треба да бидат готови за една година.

Целото производство ќе биде наменето за европските производители на автомобили. Вкупната инвестиција изнесува 12 милиони евра и со неа треба да се обезбедат нови работни места за 140 македонски граѓани.

Бунарџик забранета зона за домашните инвеститори!?

Биљана Здравковска-Стојчевска

Зоната Бунарџик почна да се полни со инвеститори. Аирлија! Веќе петта странска компанија одлучува да гради фабрика во оваа слободна економска зона. Рака на срце, последнава руска инвестиција и не е толку многу голема (пет милиони евра!?), не е некоја висока технологија и нема целото производството да го извезува надвор, туку ќе продава и на домашниот пазар. Но, ајде да не ситничариме сега, кога е актуелно сечењето ленти за нови фабрики во до неодамна празната ледина Бунарџик.

Според тоа што го кажа премиерот Никола Груевски, многу наскоро ќе сече ленти и за уште неколку други странски инвестиции. Џонсон контролс ќе гради уште една фабрика во Штип, индиска компанија ќе произведува автоделови во Бунарџик... Тоа е добро за економијата. А сигурно полека ќе почнат да ни олабавуваат и фрустрациите дека Македонија е последна во регионот според привлечените странски директни инвестиции и дека странците не сакаат да инвестираат кај нас. Потоа ќе можеме со чисти глави да направиме cost-benefit анализа и да измериме кои се ефектите кои Македонија ги има од странските, а кои од домашните инвестиции.

За жал, домашните компании кои со години инвестираат во изградба на нови погони и фабрики ја немаат честа и можноста да добијат толку голем публицитет, а државна помош или ослободувања од даноци не ни помислуваат да побараат. А во Македонија инвестирале многу повеќе од пет милиони евра, вработуваат неколку стотици работници и прават милионски извози во странство.

Во исто време кога се сечат ленти на Бунарџик еден домашен инвеститор подготвува инвестиција од околу 100 милиони евра. Целото производство ќе се продава во странство и ќе вработи уште стотина нови работници. Зошто овој инвеститор е поразличен од странскиот и зошто едниот за да гради треба да се задолжува во банки и да става огромен имот под хипотека, а овој другиот има право на милионски суми државна помош од македонскиот буџет и право да не плаќа ниту денар за даноци и придонеси?!

Иако законите велат дека и домашните македонски компании можат да градат во слободните економски зони, досега ниту една домашна македонска компанија не изградила фабрика Бунарџик, каде што за странците кои ќе одлучат да градат важат многу поволности и даночни ослободувања, а државата задолжително обезбедува и државна помош како стимулација и поттик да ја изберат Македонија.

Неколку големи и успешни домашни компании уште пред пет години официјално побараа од власта да земат под закуп дел од зоната Бунарџик и да изградат нови фабрики во кои ќе произведуваат за извоз. Ако одговорот беше потврден, тој потег сигурно би го зголемил македонскиот извозо, а тој извоз секако би бил многу поевтин и поконкурентен ако и домашните инвеститори ги добиеја истите бенефиции кои ги имаат и странските компании кои произведуваат во зоната. Но, од тоа барање до ден денес нема ништо. И малкуте домашни компании кои градат нови фабрики и капацитети не одлучуваат да градат во Бунарџик.

Навистина, зошто ги нема македонските компании во Бунарџик? Далеку од памет е да се мисли дека некоја домашна компанија не сака да добие 50% ослободување од почетната инвестиција или да биде ослободена од плаќање ДДВ, персонален данок на доход и данок на добивка, придонеси... Но, очигледно, иако домашните инвеститори пред законот се еднакви, во практика тие не се еднакви со странските инвеститори. За нив важат други услови. Така, ако некоја домашна компанија сака да гради фабрика во Бунарџик првиот услов што треба да го исполнува е во зоната да произведува сосема други производи од тие кои веќе ги произведува.

На пример, ако некој голем македонски извозник на челик или лекови сака да изгради нова втора фабрика во Бунарџик, тоа нема да му биде дозволено. Објаснувањето е дека ако сакале да го прошират производството, тоа можеле да го направат во постојната фабрика?! Во Бунарџик можеле да градат фабрика во некоја сосема друга дејност?! Тоа е исто како на автомобилскиот гигант Џонсон контролс да му се каже дека за да инвестира во Бунарџик не смее во фабриката да произведува автомобилски делови, туку нешто што нема врска со тоа?! Апсурден услов, кој очигледно единствено има за цел да ги држи македонските компании надвор од Бунарџик.

Е сега, со што придонесуваат повеќе за развојот на македонската економија странските компании кои градат во Бунарџик со еден куп поволности и со огромна државна финансиска помош? Дали инвестициите, вработувањата и даноците кои ги плаќаат овие компании не се доволен услов и доказ за и тие како инвеститори да добијат некаква стимулација за инвестиции во нови фабрики? Изминатите две години бевме сведоци дека дури и најразвиените земји без никакви предрасуди и дилеми ги помагаа инвестициите и отварањето работни места од домашните компании. Оти, по оваа светска криза стана јасно дека домашните инвеститори се многу повредни за економијата од странските. Само уште во Македонија на политичарите им стои во потсвест стравот дека ако и помогнат на некоја успешна домашна компанија да стане поуспешна може да бидат обвинети за корупција или блиски сомнителни врски со нејзиниот богат директор. Време е домашните инвеститори да си го добијат заслуженото место.