ненаситноста воопшто денес е норма, заради што не само да ја експлоатираме природата енормно,туку и заради ненаситниот табиет и желбата за идеален комфор (насамарен од конзумеристички економски развој) спремни сме и на хемиски адитиви, тешки метали или гмо, строго по инерција и без волја за промена
и јас не сум поарен, но се трудам потсетувајќи се за ова, во даден момент целосно да се дистанцирам од ова доброволно самоуништување, бар совеста ќе ми биде мирна, а посекако и повторно ќе ја сетам природата
веќе верглано, ем муабетов се провлекува и по други нишки [1][2][3] но предавањево вреди да се чуе - Druga strana potrošačkog raja - predavanje prof. dr. Valerij Vrček, KIC Zagreb - 30.05.2012
Edited by +Protagorist - 20-Mar-2014 at 18:16
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
единствен корисен современ ќорсокак е брзото абење на нафтата, а со тоа надеж за намалување на CO2 загадувањето, но со тоа нема да се реши проблемот бидејки истиот е условен и од градежништвото односно цементот и енормниот CO2 за негово добивање!
во основа мора да ги промениме правилата на игра, колку и тоа да е невозможно, нафтата да ја замениме со алтернативни горива, а пластиката со разградиви варијанти, но кој кого ќе натера да го заузда сопствениот економски раст, тоа запад немаат абер да се променат не па останатите, затоа само метеор му е мајката!
можеби интересно звучи преминувањето на еко-дизел, но истиот ни приближно не може да се добие во количини потребни за нормално функционирање на постојната светска економија, бар ќе биде добра алтернатива локално и приватно, но до тогаш ќе има уште многу луфта со оглед дека Гас ќе има во изобилство за наредните 300 до 500 години а воедно не се ни сигурни конечно околу залихите кои можат да бидат и поголеми [1] во секој случај ќе извадат и нови горива, но се додека не ја исцедат и последната капка нафта мислам нема да дозволат истите да се омасоват, а прашање е и дали био-горивото ќе го форсираат иако со ова гмо-то и тоа е можно, но по која цена и за чиј профит!?
Edited by +Protagorist - 23-Dec-2013 at 20:35
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
и буквално и фигуративно, либералниот капитализам и конзумеризам денес се предводници на пластичниов ќорсокак, иако глумат филантропи наспроти навидум останатите диктатури, но бар човек тук таму може да им се развика јавно, а без за тоа од прва да добие талпа по глава, дури може и да им скубне доколку ги фати на дремка пр. асанж или сноуден, но галамење по несовесни возачи нешто особено нема и да ги освести просто луѓето или си имаат некоја мака или брзаат негде или таков табиет накалемиле, навики кои од индустриската револуција навака се трасирани преку посесивен индивидуализам а се стекнати преку колективна фатаморгана
но ако не се едните ќе бидат другите, бидејќи иако на лагата и се кратки нозете тоа не е случај и со рацете, кои ко октопод ја гушат волјата за глобален соживот, а најголемиот притисок е врз квалитетот на живеење за кој по инерција сме убедени дека зависи од тоа: колку - а не' што имаш, ненаситност денес достапна за секого со волја за живот на вересија, ајде уште малку и многу ќе мораат пред зграда да ја бараат истата [1] или може во азија што би рекла Мирка [1]
да не морализирам понатака, конкретно ќе тргнам од себе, штом сеуште купувам шампони, стикови, пасти, прашоци итн. без да ме боли срце за составот туку за новчаникот, може немам ни право да галамам од фотеља, но ако јас што сум свесен и нафуран за еко-пристап неможам лесно да и скубнам на колективнава фатаморгана што па за оние кои им е удобно да ја сркаат истата без и малку грижа на совест дека себе а не па околината ја уништуваат, дури во мојот случај освестувањето трае над 15-сетина години па пак без ефект, најверојатно волјата не е доволна доколку човек жали по блиските и трпеливо чека заедно да се прилагодат кон подобро утре, за по некое време повторно да олабави и го одложи трансферирањето кон еколошки, фругален или рурален живот
Edited by +Protagorist - 06-Mar-2017 at 19:11
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
на страна насадената дилема на МД, да бидам искрен америте се тенекиња кои не гледаат подобни или неподобни сојузници туку прилики, но за поздравување и почит е заушката која ја добија од Албанија, патем Косово не им го дадоа туку им го зедоа, та сега и Србија да гопризнае тие уште долго ке ја експлоатираат цела негова територија
а за експерименти без гајле сите сме еден колективен експеримент почнувајки од ЕУ па се до Македонија, просто некаде експериментите се прифатени и доброволно подржани, а некаде декларативно отфрлени и кришум одобрени! но ко за утеха и таму немаат раат пр. еден од многуте
не дека и тука нема спунтои, само што знаеме како да се утешиме, оптимисти во недоглед пр. Во Македонија има 140 видови комарци, но нема тигрести - http://www.kirilica.com.mk/vest.asp?id=66425хм чудно со оглед декапо цел балкан веќе се одамакинети, но најверојатно нас не заобиколуваат бидејки не сме во ЕУ а уште повеќе бидејќи не сме во нато http://hr.wikipedia.org/wiki/Azijski_tigrasti_komarac
Komarci - riječ je o kukcima koji žive na svim dijelovima kugle zemaljske, osim u polarnim područjima, pustinjama i područjima višim od 1500 metara nadmorske visine. Obožavaju biti blizu vode, veliki su od 0,3 do dva centimetra.
...
smatra se da su komarci prijenosnici najviše bolesti na svijetu (malarija, žuta groznica,encefalitis…) te da je od posljedica njihovog uboda umrlo više ljudi nego što ih je poginulo u bilo kojem ratu.
Prosječan komarac može letjeti brzinama u rasponu od 1 do 17 km/h.
Muškarci koji imaju krvnu grupu 0 komarce će privlačiti poput magneta. Znanstvenici još nisu otkrili zašto. Također, ljudi koji piju pivo komarcima su privlačniji, kao i svi oni koji nose tamniju odjeću.
S druge pak strane ljudi koji jedu puno češnjaka, osim ljudima, neće biti privlačni niti komarcima. Komarac ima 10 tisuća puta jači njuh od čovjeka i miris krvi mogu nanjušit s udaljenosti od 60 do 75 metara. Također, sluh im je razvijeniji nego ljudski.
Većina komaraca jaja polažu u stajaćoj vodi. Dakle jezera, bare, močvare, lokve, i bačve za kišnicu za komarce odnosno njihova jaja super su mjesto. Jaja iz koji se komarci izležu, jednom kada se polože u vodi mogu stajati pet godina bez obzira na temperaturu i agregatno stanje vode.
Зошто ли е избрана? Па не мислиш белки дека Американците за црни очи им го дадоа Косово или бидејќи се многу големи филантропи.
Сега не само што ќе станат депонија за хемиско оружје, туку и за биолошко оружје и отпаден нуклеарен отпад полн со радиоактивен и пред сѐ, МУТАГЕН ураниум. Ќе бидат и полигон со човечки заморчиња за разно-разни вакцини и генетски модофицирана храна итн.
Зошто?
Зашто "ни код бабе нема џабе", a не пак кај пресметливите и крајно рационални Американци.
Зошто Албанија е избрана за сириското хемиско оружје?
Протестите и негодувањата во Албанија поради евентуалното уништување на сириското хемиско оружје во таа земја предизвика ретко поместување на лојалноста на таа членка на НАТО спрема Соединетите држави. Деновиве во Тирана за прв пат пред американската амбасада имаше протести на кои се појавија транспаренти „Да, ние можеме да кажеме не“.
Албанија, заедно со Франција и Белгија, во некои светски медиуми е посочена како потенцијална дестинација за уништување на оружјето што сирискиот претседател Башар ал Асад реши да и го предаде на меѓународната заедница.
Албанците, како што наведува агенцијата Ројтерс, долго време го чувствуваат долгот на благодарност спрема Вашингтон. Таа се протега од крајот на Првата Светска војна кога претседателот Вудро Вилсон ја спаси земјата од распарчување меѓу соседите, до НАТО бомбардирањето на тогашна Југославија во 1999 година. Исто така, Албанија ги презеде етничките Ујгури од затворот во Гуантанамо на Куба откако Соединетите држави не можеа да ги вратат во Кина. Тирана им понуди азил на 210 членови на Муџахедин Халк, иранска десидентска група која долго време кампуваше во Ирак. Мал контингент албански војници е во Авганистан.
Но, веста дека сириското хемиско оружје ќе биде уништено во Албанија беше дочекано со лутина. „Албанија им припаѓа на Албанците, не на меѓународната заедница“, вели активистот Алдо Меркочи. Некои сметаат дека тоа ќе ја уништи животната средина во земјата. „Ние не сме против Соединетите држави, туку против хемиското оружје“, вели за Франс прес, Сазан Гури од Сојузот против увоз на отпад.
Социјалистичкиот премиер Еди Рама кој ја презеде функцијата пред два месеца обелодени дека за ова прашање телефонски разговарал со државниот секретар Џон Кери. „Нема сомневање дека ако не бев премиер и јас ќе им се приклучев на протестите откако слушнавме од експертите каква апокалипса ни претстои. Но, во мојата канцеларија јас не гледам такво сценарио“, изјави Рама кој веќе некои во опозицијата го нарекуваат „Хемискиот Еди“. Рама се обидува да ги заживее албанските шанси за влез во Европската унија. Албанија во 2009 година стана членка на НАТО, но Западот останува загрижен за нивото на демократската зрелост на таа земја.
Албанија со помош на Соединетите држави успешно го уништи хемиското оружје останато од комунистичката ера, но има и трагично искуство кога пред пет години во експлозија во склад на оружје загинаа 28 луѓе. Оваа тема е посебно чувствителна откако една од првите мерки на премиерот Рама на таа функција му беше да го забрани увозот на отпад, пред се од Италија, шема која создаде илјадници работни места и милиони долари приход. „Да се земе хемиско оружје на уништување сега, по забраната на увоз на отпад, е тешко да се прифати“, вели Бесар Ликмета од Балкан Инсајт.
Со резолуцијата на Советот за безбедност на Обединетите нации усвоена во септември сириското хемиско оружје треба да биде уништено до 30 јуни идната година. Некои земји како Норвешка и Данска веќе одбија да прифатат тоа да се прави кај нив.
но она што нема да го сотрат на копно иако се колебаа албанците за тоа ќе го депонираат в море па да биде заедничко наследство за сите, иако сеуште не е ни стигнато до пристаниште
Syria’s chemical weapons will be dumped into the Mediterranean Sea
The good news is that 800 tons of Syria’s chemical weapons are scheduled to be destroyed before the end of December. The bad news is, the byproducts of this chemical weapon destruction will be dumped into the Mediterranean Sea where they could damage fragile ecosystems. It’s nearly impossible to sift good news out from stories of the Syrian war: Lebanon, Jordan, Turkey and Iraq have together taken in more than one million Syrian refugees. But this leaves millions of others homeless or displaced within this war-torn country.
Even the fortunate few who find relative safety as refugees are anything but safe. They face violence, crime, heat, cold, rain, thirst, disease, malnutrition and their children are being exploited to do their host country’s dirty work.
People in faraway lands send hand-made hats to try to help keep some Syrian refugee children warm during this winter, only have these gifts meet bureaucracy and corruption at the host country’s border. But now Assad’s regime has agreed to destroy chemical weapons only months after it denied their existence.
On Friday December 7th, the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW) claimed to have destroyed some of Syria’s chemical weapons and this organization will receive a Nobel price for global disarmament. But there is a dark side to even this glimmer of good news. The OPCW recently said it is “technically feasible” to destroy these chemical weapons in the Mediterranean Sea.
No one has given details of this chemical weapon destruction, but it is likely that they are being destroyed aboard a ship by hydrolysis instead of incineration. What this means is that the chemical weapons will be mixed with other chemicals which will neutralize and de-weaponize them.
But one of the first things a budding chemistry student learns is to balance chemical equations. Except for the miniscule fraction of matter converted to energy or transmuted in nuclear reactions, all of the chemical elements present before the reaction will be present after the reaction. For all practical purposes, matter is neither created nor destroyed. This means these weapons won’t disappear. They will simply change chemical form to something considered less harmful than the original chemical weapons. But this does not mean they will be rendered harmless.
Israel National News reports that Professor Moshe Kol, Organic Chemistry Professor at Tel Aviv University is concerned the the byproducts of chemical weapon destruction will harm sea life. Byproducts of the destruction of Assad’s chemical weapons are likely to include sodium hypochlorite and phosphoric acid. These are less harmful than the original chemical weapons. On a small scale we might even consider them harmless. For example, sodium hypochlorite is used in chlorine laundry bleach and phosphoric acid is one of the main ingredients of Coca Cola. But what is harmless at low concentrations and a small scale can be very harmful at large concentrations and an enormous scale. More than 800 tons of potentially harmful chemicals will be dumped into the Mediterranean Sea over the next few months. And that’s the good news.
малку е смешно колку доброволно на себе си имаат навлечено русите негативно внимание заради чернобил, иако катастрофата недвосмислено упатува на саботажа ем имаат дупло помалку нуклеарни централи од америте, а и во однос на плутониум слично стојат работите [1] патем и америте имаат еден куп инциденти но од помал размер [2] ем и доста заташкувања [3]
неверојатно изгледа колку добро е спинуван муабетов, ко холивуд да е истоварен врз цела светска политика во режија на пентагон а по масонско сценарио, од кое колатералка ето се и нивите во европа и цезиумот по нив, иако на приказов балкан е изоставен, но ко за иронија од истиот пополека си прават контињер, каде по нато инвазијата на Србија си беа истовариле вишокот осиромашен ураниум, додека скоро сакаа и да рециклираат тоа сириското хемиско оружје во Албанија, за среќа им скубна подршката иако за сето она зрачење што го истурија на Косово претходно ова е смешка која патем ке беше и рециклирана
Edited by +Protagorist - 09-Dec-2013 at 13:24
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
освен официјалното постоат и конспиративни објаснувања зошто се случила експлозијата, пример превентивна саботажа бидејки чернобил требало да процесира екстра количини плутониум за руското наоружување, иако ова е само мит [1][2] но има и поголеми од овој налик дека повеќето катастрофи и истекувања во светот се нус-ефект од интервенција на нло-а кои ја користат радијацијата ко гориво, дури има и одмазнички сценарија ко следново
A Green Road - Arnie Gunderson And Helen Caldicott MD - Fukushima Coverup all
07.12.2000
- Buried alive
It is 14 years since Chernobyl exploded, spewing radioactive clouds into the sky and sending shockwaves round the world. Next week it is being shut down - but will this really be the final nail in the atomic monster's coffin? Ian Traynor reports
Six weeks after the Chernobyl explosion spewed clouds of radioactive dust into the skies over Europe in April 1986, Sasha Novikov packed up his meagre belongings in what was then Leningrad and headed for a new life of danger and adventure on the nuclear frontline.
The nuclear physicist was 21 years old, just graduated, and ambitious. He didn't think twice. "It was a war situation here at Chernobyl and we were the soldiers called to serve," he says. "Live work, dangerous work. So many people died. So many people got sick. But there's such a thing as patriotism and professional duty. And now? After all that effort, after all that suffering, after all the money that's been spent on making this place safe, they're closing it down. That's politics," he spits in disgust.
Environmentally, technologically and politically, Chernobyl's impact was and continues to be huge. The flat marshlands in Ukraine, north of Kiev, near the Belarus border, were chosen by the geriatric Soviet leadership in the 70s to be the site of the world's biggest nuclear power plant, a luminous symbol of communist progress and superiority.
But when a half-baked experiment at the station's fourth reactor backfired at 1.24am on April 26 1986, the atomic explosion and the reactor meltdown not only instantly vaporised Valery Khodimchuk, the nightshift chargehand at reactor number four, but terrified Europe, shocked the world, corroded public confidence in nuclear power everywhere, and hammered several large nails into the coffin in which the Soviet Union would be buried a few years later.
Igor Oleynich was on the night shift next door at reactor three that night. "I was the only person in the reactor room," he said. "It filled with smoke instantly, within five seconds I was getting trapped. I ran outside and watched the explosion. It was awesome. We didn't know what a nuclear accident was. Some of us wanted to go in on kamikaze missions to get Khodimchuk's body out. But no one could have survived more than 15 seconds."
Almost 15 years on, with some $300m (£215m) spent on patching the station up, hundreds of millions more pledged to entomb the stricken reactor anew, and years of western pressure on the Ukrainians, Chernobyl is finally to be closed down for good next Thursday.
The world will breathe a mighty sigh of relief. But for the 6,000 people who take a specially-sealed commuter train through the 30km exclusion zone every day to put on their turquoise suits, pick up their personal radiation dosimeters and go to work at Chernobyl, the closure is a disaster equal to April 1986. They are frightened and furious - not at having to work in what is perhaps the most toxic environment in Europe, but at the prospect of losing their jobs.
If you think Chernobyl is bad, says Oleg Goloskokov, the plant's assistant general director, you should try elsewhere in the Russian nuclear industry. "I came here in 1989 from Siberia. I've got two kids and my wife and I took a conscious decision. There are definite risks and there are really dirty zones. But I worked at Tomsk and Chelyabinsk. There was a terrible accident there in 1957. It's very dangerous, very polluted. And we wanted to get away from the nine-month winters. It's much better, much safer here."
Ustina Rudnichenko is even more stoical. In the hamlet of Opachichi, a few miles from the station and well inside the exclusion zone, the 84-year-old peasant woman lives alone with her chickens, her plum brandy still and her outhouse piled with home-grown potatoes, garlic, pumpkins and pears.
More than 100,000 people were belatedly evacuated from the zone following the disaster. Rudnichenko is one of the 600 or so mainly elderly peasants who have since returned illegally to their native villages to see out their last years. "My husband's dead, my children refuse to visit me. I'm very lonely," she says. "But I belong here. I'm not moving. This is where I was born. What is there to be afraid of? Death?"
Her countryside is enchanting, thickly wooded and unspoilt, at least to the eye. You can't see or smell radioactive contamination. After nearly 15 years of lying untouched, the no-go zone has become a bizarre safe haven for wildlife, plants, and grasses.
"The exclusion zone has become a giant laboratory for natural research," says Anatoly Nosovsky, a former Chernobyl engineer now running a US-funded regional research centre. "We don't understand the impact of radionuclides on nature, and apart from Hiroshima and Nagasaki we can try to find out here."
There is an experimental dairy farm where cows - named Uranium, Alpha, Beta and Gamma - are put through their paces. Their milk is fed to pigs to observe the effects of contaminated milk. Plant research includes observing the extent of genetic mutation in strains of wheat grown on irradiated soil.
Rudnichenko and her fellow villagers are oblivious to the dangers, eating perch from the rivers and collecting mushrooms - especially hazardous - in autumn. But at 84, she is lively, articulate and alert. "We get lots of promises, but we never get any help."
And despite the batteries of statistics and the endless research into the impact of Chernobyl, the human cost of the disaster is less than clear. In the days that followed the blast, 31 emergency workers died. The years since have seen an alarming rise in thyroid cancer among children in Ukraine and neighbouring Belarus, with cases running at almost 100 times the normal rate.
One worker who loads fuel rods into reactor three, and who asks not to be named, says that he sent his 10-year-old daughter's medical data to the west for analysis and fears she will not live to be an adult. "I lost 12 of my friends and I've seen so much death and suffering. I don't think about my own health. I don't have the right. But I haven't told anyone here about my daughter," he says.
Those who claim to have suffered from the disaster run into millions, but such figures are manipulated politically in Ukraine and Belarus. Some 3m people are categorised in Ukraine as "liquidators", the term for those who battled to contain the fallout, in order to qualify for paltry government benefits.
But Ukraine is broke, sunk in corruption, and the past few months have seen strikes, demonstrations and hunger strikes in Ukraine, Moscow and Belarus in protest at non-receipt of promised benefits. By contrast, western engineers and consultants working at Chernobyl can earn monthly five-figure salaries and, health permitting, can look forward to an early, well-heeled retirement.
The west has pledged more than $700m to erect a new "sarcophagus" around reactor four by 2015, but the plant managers complain that most of the money will go to the big western nuclear engineering firms contracted to do the work.
The project is urgent and extremely perilous. The existing sarcophagus was improvised after the catastrophe when helicopters dropped sand and concrete on to the smouldering reactor and huge remote-controlled cranes smothered the lot in hundreds of tons of thick sheet steel. Beneath the hulking battleship-grey containment there now lurks some 200 tons of radioactive lava, poison, dust and debris, with radiation levels four times higher than lethal. The vehicles, hoisting equipment and helicopters - 12,000 items in total, and all highly contaminated - are dumped in a large metal graveyard a few miles from the station. More tall cranes and the red walls for the prospective fifth and sixth reactors stand frozen in time, relics of when construction was abandoned in 1986.
"The sarcophagus beams are not stable, the supports are weak. There is damp, rain and corrosion," says Anatoly Gora, chief engineer of the entombment project who has worked at Chernobyl since 1976, the year before the first of the four reactors was started up. "We still haven't decided on the new type of confinement, but we've been preparing for two and a half years. Nothing like this has ever been tried before. It's a one-off project."
The existing sarcophagus could not be welded or screwed down since the work was too dangerous, so there are gaps big enough to crawl through - and more than big enough for the radiation to seep through unseen.
"The situation is getting worse," says Oleg Goloskokov. "There were 200 tons of nuclear fuel in the reactor when it exploded. About 3% of that was expelled in the blast. The rest is still inside, including 30 tons of radioactive dust. The sarcophagus is not sealed. A lot of snow and rain gets in, up to 3,000 cubic metres of water every year. There's a chance the roof could cave in. A highly radioactive solution of water, plutonium and uranium is constantly leaking out.
"It's a problem we have not solved, controlling the water and the dust. The nuclear fuel has to be extracted, controlled and buried. Otherwise there could be another accident. But that's a very difficult problem and it has never been attempted anywhere before."
Chain-smoking Kent cigarettes in his spacious office, Vitaly Tolstonogov, the Chernobyl director, glances up from working through a pile of papers with his expensive fountain pen and snorts: "The end? You think Chernobyl's closure is the end? It's only the beginning. A political decision has been taken to close us down. But that does not solve the problems here. We'll solve the problems eventually. It's just a question of how long it takes and how much money it costs."
But that is little comfort to Sasha Novikov, the nuclear physicist, who is married with two children, who expects to be among the 3,000 people to lose their jobs after December 15, along with his salary of $250 (£178) a month. "We were heroes back then in the war. Now they've no use for us," he says.
Novikov delivers a bitter and mischievous grin. "I suppose I can always go and work for Gadafy or Saddam Hussein. They're always looking for people like me and the money's a lot better."
во контекст паранојата од горниов пост еве природен абер за сотрување радијација, та ако можат да вадат на маса хумано-еколошки новитети ко овој зошто и се не би истерале под конец и околу дислоцирањето на искилавениот ураниум во фукушима
интересно колку само имаше народ фобија од зборот чернобил а и живописно делуваше муабетот снимен на 8мм [1][2] додека сега кога ќе се чуе фукушима сите си тераат индиферетно небаре се си е на место, може треба рамнодушноста да се освежува со по некоја дума [1][2][3]
Радијацијски Габи ... Идејата за истражувањето научниците ја добиле од интернет, каде пред пет години прочитале дека робот испратен во оштетениот реактор во Чернобил, кој сè уште е многу радиоактивен, се вратил со примероци од црна габа богата со меланин, која растела на ѕидовите од реакторот. За да ја тестираат идејата дека габата ја користела радијацијата како енергетски извор, тимот научници од колеџот направиле експерименти со три различни габи. Студијата недвосмисливо покажала дека јонизирачката радијација значително го помага растот на габите кои содржат меланин ... http://www.astronomija.com.mk/vest.asp?id=1225
Edited by +Protagorist - 25-Dec-2015 at 13:26
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
If the rods break in the pool, nothing will happen. The pool will become highly radioactive, which adds another problem.
If the rods break outside of the containment vessel, then we are screwed. With no active cooling and hundreds of thousands of Rem/h spread all out due to the break. NO ONE will be able to get near it without passing out and dying BEFORE they can even reach the pellets.
Which in turn will heat up very quickly melt their zircalloy cladding and start on fire, which is hard to put out and spreads all the radioactive release Into airborne particles which then will hit the atmosphere and the jet streams.
"Removing the spent fuel from a pool inside the Fukushima Daiichi plant’s fourth reactor presents significant risks given the radioactivity of the rods is 14,000 times more than what was released during the 1945 Hiroshima bombing. A slight mishap could release a huge amount of radiation into the atmosphere. "
“The worst-case scenario is that there’s a nuclear chain reaction, a criticality in the pool during this procedure and it can’t be stopped,”
“There is more radioactivity in that fuel pool than in all the bombs that were fired in above ground testing. So we have the equivalent of 700 nuclear bombs worth of material in that fuel pool. These [the fuel rods] are not going to pull out easily and the fear is, is that they might snap and release the radiation that’s inside them,”
Подрачјето на Балканот веќе неколку години се наоѓа во зона на екваторијален топлотен бран. Покрај превисоките дневни температури, нѐ мава и најјакото ултравиолетово (УВ) зрачење досега
Пеколниот спарен 18 јуни годинава ме задеси да ѝ давам прва помош на колабирана службеничка. Фала му на бога со помин беше. Возачот на првата помош рече дека за овој половина ден оваа му е 14 интервенција. Таа грозотија беше сигнал за оваа колумна, која поради меѓувременото подзаладување ја одлагав до сегашниот нов тропски бран.
Животот на планетата првпат се создал во водата, пред 3 милијарди години. Поради превисоката загреаност предизвикана од огромното зрачење на сонцето, копното било само песок и камења. Пред 350 милиони години, животот почнал да излегува од водата (водоземци) и да го освојува и копното. Но претходно на височина од 15 до 50 километри над земјата се создала озонската обвивка, која го апсорбирала сончевото зрачење. Со тоа копното не се прегревало и се создале услови за жив свет и на него. Ако не бил озонот, животот на планетата или ќе си останел во водата, или би еволуирал во незнајни правци.
Сонцето е природен фузионен нуклеарен реактор, водород-хелиум, чија температура на површината е околу 5.500 Целзиусови степени, а бојата бела до портокалово-црвена. Сончевото зрачење го сочинуваат 39 отсто инфрацрвените зраци (топлина), 8 отсто УВ-зраците и 53 отсто видливата светлост. Сончевото зрачење и зголемената температура на копното и воздухот можат да предизвикаат на живите организми, сончаница, топлотен удар, топлотен колапс и топлотни грчеви.
УВ-зраците се активни врз биолошкиот свет, предизвикувајќи низа, невидливи, сериозни здравствени проблеми. Најризична група се фотосензибилните лица, работниците на отворено, старите и изнемоштени лица, хронично болните и децата. Да разликуваме висока температура (инфразраци-гиро печење) и поопасниот висок УВ-индекс. УВ-зраците деградираат пластики, гуми...
УВ-зраците се откриени од потемнувањето на среброто, а ги има тип А, Б и Ц. Тоа е јонизирачко зрачење, кое ги разградува молекулите. УВЦ се најштетни, но не допираат до земјата. УВБ е само 1 отсто од пристигнатото УВ-зрачење на земјата и е штетно по живиот свет, поради неговите генотоксични, мутагени, канцерогени и имунотоксични својства. Го смалува имунитетот кај човекот, го менува хемизмот на билките, ја смалува нивната хранливост и ја зголемува нивната отровност. Во еко-системите ја менува рамнотежата. Ги оштетува фито и зоопланктонот и рибиниот подмладок. Во ткивото предизвикува загревање и енергетска нерамнотежа за создавање слободни радикали. Кожата, пред сѐ младежите, се први на удар, како и очите и косата. Понекогаш УВБ-зракот може да погоди молекули од ќелиите на ДНК-синџирот и доаѓа до создавање нова мутантна „шифра“. За среќа, ова ретко се случува. УВА-зрачењето не е толку опасно, тоа предизвикува пигментација на кожата.
Најдобра примарна заштита од УВ-зраците е озонот. Ако бојата на сонцето е портокалово-црвена, немате гајле, УВ-зраците паѓајќи косо ослабуваат. Но ако сопствената сенка ви е пократка од личната висина (сончев часовник), бегајте под дебела сенка или дома. На сенка од дрвја и облаци немајте доверба. Ако сте принудени да престојувате на отворено, соодветно заштитете се со капи, очила (УВ400), памучна облека и заштитни кремови на голите делови.
Заштитниот фактор СПФ (Sun Protection Factor) означува колку пати подолго можете да се сончате до појава на првото црвенило. Но и овде внимателно, има „далавери“, па барајте декларирана УВБ-заштита. Лузните за кратко време можат да изгорат, со трајни дамки. Од 1994 година се воведе УВ-индексот како меѓународен стандард за поедноставно информирање на јавноста за опасноста. Тоа е мерка за количина што одговара на неговото опасно дејствување врз здравјето на луѓето и е со скала од 1 до 11+, каде што: зелено 1-2, значи ниска опасност; жолто 3-5; портокалово 6-7; црвено 8-10 и 11+ виолетово, како екстремно опасно. На плажа, рефлексијата од водата го зголемува ризикот, а за секои 1.000 метри надморска висина радијацијата се зголемува до 10 отсто.
Од УВ-зрачењето има и незаменлива фајда во создавање на озонот, фотосинтезата, анализа на структурата на материјалите, за стерилизација, дезинфекција на водата, детекција на пожари, зацврстување на лепила, мастила и пломби. Доверливи документи и парите се заштитуваат со УВ-водни жигови. Без УВ-лампи, кај нас нема гласање на избори.
Озонот настанува во горните слоеви на атмосферата, токму благодарение на УВ-зрачењето и е наш невидлив штит од опасното УВБ-зрачење. Поради силните токсични својства, индустриски произведениот озон се употребува за пречистување на водите. Тој е нестабилен троатомен кислород и го уништуваат вулкани, атомски експлозии, надзвучни летала, хемикалии на база на хлор и бром, како и согорувањето на фосилните горива. Монтреалскиот договор (1987 г.) нѐ обврзува за заштита на озонската обвивка. Но развиените земји се однесуваат игнорантски, а сиромашните постануваат уште посиромашни со застарената технологија, подметнувана од богатите.
Уништување на озонската обвивка доведува до глобалните климатски промени. Најголемата озонска дупка е над Австралија. Секои 20 минути на планетата се раѓаат 3.500 деца, а се губи најмалку еден животински или растителен вид; ширење на пустините носи глад, немири и миграции. Еден Американец 30-50 пати повеќе ја уништува планетата отколку еден Македонец. Ракот на кожата е зголемен за 900 пати за последните 50 години. Најголемо оштетување на озонската обвивка се очекува за следните неколку години.
Борбата со климатските промени е привилегија и обврска на богатите, да ѝ вратат дел од украденото на планетата. Оти севкупното македонско загадување врз околината е помало отколку два носачи на авиони да се преместат од еден во друг океан и ескадрилите да се дигнат два пати.
Ако живиот свет излегол од водата и го освоил копното, благодарение на создавањето на озонскиот апсорбер на сончевото зрачење, дали не е близу до паметот, со уништувањето на заштитниот озонски слој, живиот свет од копното да почне да мигрира, најпрвин кон поладните планини и полови, па потоа во водата!?
кога еден егејски остров од крш се сторил брзо во шумовит крш привлекол особено внимание и признание а сето тоа се должело што свештеникот избрал необичен начин за епитимија на оние кои се кајат за сопствените гревои т.е. за секој сериозен грев (иако грев си е грев сепак) свештеникот им советувал на покајниците да засадат по едно дрво,просто врати со живот за се она што истекло ко отров од некого односно симболична антиерозивна духовна закрпа која воедно е од корист и на цела околија...
јасно ова глобално не е изводливо но е добар пример како секој еден од нас може локално да придонесе живиот свет да се одржува и обновува,сличен мотив но со поразличен пристап имаше маестро Борис Трајанов кој со песна потикна кампања ко Ден на Дрвото вдахнувајќи свеж зрак по горите а кој воедно и побајаѓи земји ко иницијатива озрачи http://www.treeday.com.mk/proekti_p01.html
за жал и покрај добрите идеи и волја се најдвит и кој да пушта клизачи свесно ил несвесно заради што и не треба да им се премерува воопшто освен да им се излезе в пресрет кон преумување т.е. помогне при корекција на диоптријата (: по што јасно следува покајничко-ударничка акција
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
Wood processing and finishing technologies often require the use of chemicals, such as adhesives, paints and coatings, as well as impregnation or pressure treatment to improve wood’s (biological) long-term durability (fungi and insects/termites) and moisture resistance. The application of wood preservatives is made under very strict control in closed systems and conforms to the relevant national regulations.
no nemora da e taka dokolku drvoto se impregnira ekoloski
никого не го боли глава со оглед дека постојното економско динамо не знае за компромис не па за преориентација,но охрабрува тук таму окуражениот набој на младиве генерации за менување на постојните цо2 навики и зависности
You cannot post new topics in this forum You cannot reply to topics in this forum You cannot delete your posts in this forum You cannot edit your posts in this forum You cannot create polls in this forum You cannot vote in polls in this forum
Quote 
Topic Options
