Скопје 2014

Мислам дека е до зградата "Ауто Македонија" или веднаш спроти Старата железничка станица, нели на аголот имаше еден споменик, мислам дека беше легната жена, мислам...

Originally posted by daci92 Originally posted by zabegan Originally posted by daci92 Ми личи на деловен објект или административна зграда ,него каде треба да се наоѓа чудово ? 41°59'27.47"N   21°25'48.46"E Ти благодарам Забеган.Значи објектов ќе го плеснат баш на паркингов .... БРАВО штета што не  го направиле бар едно 100 ката....Овие треба да се лечат. Него сега со Жерновски не мислам дека ќе им биде толку лесно да го остварат овој објект

И што ако се изгради катна гаража врз паркинг и паркингот се претвори во катна гаража за поголем капацитет на паркирање а воедно и естетски ќе се подобри тој дел од градот со тоа што нема да гледаме паркирани коли на секој чекор?

Преку глава ми е од вакви типови кои се "дичаат" со тоа како Жерновски сега има се' да изспостопира и да изпоруши и како после тоа идеално ќе се живее во Скопје бидејќи Скопје е доста изграден град и ни треба човек што ќе бојкотира градби и руши наместо градител. Жалосно.

Во врска со тоа.



Edited by HugoGoulding - 09-Apr-2013 at 23:56

ма каква узурпација, тоа ти е очигледно естетско разубавување и нема шанси да е ништо друго 

Генерално мислам дека никој е размислува на тој начин ,прво ингеренциите на Жерновски не се во толкава можност ,второ и да сака нема да го направи тоа бидејќи народот ќе го симне од власт ако почне да руши, но тој не е толку глуп да руши градби кој го чинеле народот милиони и милиони евра. Поентата ми беше дека со Жерновски нема да можат да стават се каде што сакаат и како што сакаат , тој проект ќе мора да помине низ 100 ревизии за да го одобри Жерновски ,но тука сепак доаѓа прашањето под чива надлежност е тоа земјиште ,дали Општина Центар, дали Град Скопје или пак Министерство за транспорт и врски.

Вртелешката, сплавовите, плажите се проекти на град Скопје.

Ovoj smokjan Zernovski go pravime heroj zatoa sto ke stopiral gradbi, nitu se gradbite negovi, nitu na tie sto se opsednati od niv, makedonskiot sindrom na samounistuvanje e evidenten sekade i vo sekoja prilika, sto i da se napravi, necini!!!

Јас очекувам градоначалникот и советот на општина Центар да распишат референдум на ниво на општината за проектот „Скопје 2014“. Едноставно, сите нови градби што планираат да ги вцртаат во урбанистичките планови, а и оние што веќе се вцртани а не започнати, најпрвин да одат на гласање на граѓаните, а потоа за нив да се дискутира и гласа од советниците. Истовремено, се надевам дека најголемите борци за народот и неговиот избор на оваа власт нема да се насочат кон купување на советници од новото мнозинство во советот, вакви финти можат да генерираат само незадоволство во оваа општина.

Edited by BOJAN - 10-Apr-2013 at 10:02

Originally posted by HugoGoulding Јас не реков дека не си поддржувач на проектот или дека си, небитно. Чисто имав ауто-пилот одговор на тоа што го кажа. Немав никаква намера да те навредам, но имав намера да ги навредам тие што размислуваат на тој начин генерално.

Едно прашање би ти поставил тебе лично.

Дали ти се допаѓа ваков стил на објект со намена катна гаража? Односно дали мислиш дека изгледот на објектот се совпаѓа со неговата функција?

И немој те молам пак да почнуваш со оние теории: „Па боље барокна катна гаража него ништо...барем се гради.“

Чисто ме интересира.

http://www.plusinfo.mk/mislenje/767/Skopje-2014-e-pogolema-katastrofa-od-zemjotresot-vo-1963-ta

„Скопје 2014“ e поголема катастрофа од земјотресот во 1963-та
Донка Барџиева Трајковска
Прочитано: 6920
25.02.2013

Каде во Македонија може да се најде културно наследство, каде е сконцентрирано?

- Не постои држава без културно наследство. Па во овој контекст имајќи ја предвид нејзината големина (географска должина и широчина) во Македонија постои огромна концентрација на сочувано културно наследство од праисторијата до денес. Ова наследство создавано во различни периоди од различни народи, како цивилизациска придобивка ние го препознаваме и го чувствуваме како свое на целата територија. Така е затоа што во поширока смисла, поимот „културно наследство“ не подразбира само сочувани градби и артефакти, туку една сложена целина која го формира и артикулира, а е препознатлива како историја, говор/дијалекти, литература, музика, фолклор, обичаи, амбиенти, визури, мириси...

Што претставува културното наследство за нашата држава која е сé уште во развој, за нејзината историја, етаблираност и за нејзината афирмација надвор од државните граници, а што претставува за обичниот граѓанин, неговото поистоветување и неговиот идентитет како дел од една поширока историска целина?

- За секоја современа држава, културното наследство претставува „темелна вредност“ заштитена со Закон и како таква треба да се чува, да се негува и да се афирмира надвор од границите на нашата држава, како наша посебност, препознавање и легитимирање пред меѓународната заедница. А бидејќи со Закон е утврдена темелната вредност на културното наследство и кај нас, не смее да постои разлика во перцепцијата и односот кон наследството на релација граѓанин-влада, од причина што владата (институционално) ги артикулира потребите на граѓаните, односно граѓанинот е титулар на наследството кое државата мора да го штити. Не ми е познат пример во светот во кој постојат разлики во идентитетското препознавање на релација граѓанин-влада бидејќи современите национални држави во 19. век се фундирани меѓу другото и на идентитетската посебност содржана во културното наследство. Никулците на нашата национална држава, во граѓанска смисла на зборот, исто така, се наоѓаат во 19. век, па одовде не може да се говори дека државата е сé уште во развој бидејќи во 1991 година, Македонија само го потврди својот суверенитет и стекна целосна независност во однос на федеративниот статус во поранешна СФРЈ.
Со референдумот и новиот Устав, граѓаните на Република Македонија се определија за граѓанско општество и затоа не може да се говори за поданички однос, туку за избраници на граѓаните. Токму затоа не може и не смее да постои разлика во перцепцијата на граѓаните и нејзините избраници околу идентитетското препознавање и поистоветување со културното наследство.

Дали културното наследство е во опасност? Дали постепено го губиме, затоа што се надоврзаа неколку инциденти во кои беа уништени големи значајни артефакти? И што изгубивме со пожарот во Бигорски, со јагленисаните мурали на Лазески и со пожарот во манастирот Трескавец?

- Односот на државата кон својата „темелна вредност“ најдобро се забележува на терен, во заштитата на културното наследство која институционално постои од 1949 година. Во овој долг период се формирани специјализирани институции за заштита, музеи и национални галерии, институти, чија главна цел е заштита, чување, негување и афирмација на културното наследство. Во периодот на шеесетите и седумдесетите години на минатиот век се евидентирани, заштитени (правно) и реставрирани огромен број на споменици на културата, збирки и поединечни артефакти. На реставрацијата на иконите од охридската збирка и на антологиските примероци од византиската црковна архитектура работеа врвни домашни експерти, експерти од поранешна Југославија, од Ватикан, Централниот институт за реставрација во Рим...
Последните дваесет години, во услови на осамостојување на државата, наместо надоградување на системот на заштита и зајакнување на заштитата на културното наследство (институционално и кадровски), се соочуваме со целосен распад на институциите, кадровска запоставеност, отсуство на стандарди, професионална етика, релативизација на вредностите, напуштени и заборавени бисери на византиската уметност, кражби и уништување на врвни архитектонски примероци во елементарни непогоди...
Ситуацијата на теренот и внатре во музеите и во галериите јасно говори дека целокупното културно наследство е во опасност и затоа ги изгубивме муралите на Лазески, автентиката на конаците во Бигорски и во Трескавец. Она што посебно загрижува е фактот дека заштитата целосно се маргинализира токму во последните шест години „кога најмногу се инвестира во културата“, но не и во културното наследство кое наместо да се заштитува се злопупотребува и (ре)креира за партиско-идеолошки цели. Во овој контекст, а во релација со претходното прашање, би кажала дека заедно со културното наследство се злоупотребува и волјата на граѓаните кои на оваа влада не и дадоа мандат за (ре)креација на културното наследство.

Може ли под поимот на културно наследство да се сместат и градбите од комунистичката ера кои денес се барокизирани и го губат својот автентичен изглед?

- Секако дека можат (иако за тоа е потребна одредена временска дистанца) бидејќи тие се дел од нашето минато, тие се дел и од моето минато и од минатото на нашите родители кои учествувале во нивното создавање. Што се однесува до „барокизирањето“ на нивните фасади, тоа е исто како да сте направиле пластична операција и сте го промениле ликот, но не можете да си го промените и минатото кое е документирано и трајно меморирано. За да биде иронијата уште поголема, неспорен е фактот дека објектите на кои им се менуваат фасадите не се соцреалистички градби, туку стилски припаѓаат на модерната и ги сретнуваме во сите западни земји. Можам да разберам зошто сакаат да ја сменат фасадата на Владата како поранешно седиште на ЦК, но не можам да разберам зошто и фасадата на ГТЦ и други, односно на што се должи мотивацијата за бришење на минатото и на нивните родители

Дали ваквите зафати се законски?

- Станува збор за типично изигрување на законот и за феномен кој не е познат во историјата. Имено, историјата познава случаи на рушења и уништувања на културното наследство во борби и освојувања на територии и изградба на нови споменици на нивно место. Историјата, исто така, познава конвертирање на сакрални православни храмови во други верски објекти (исламски). Но, современата историја не познава пример, од граѓаните избраната власт, да го узурпира и фалсификува културното наследство кое припаѓа на оние од кои е избрана! Тоа е феномен (отцепување на власта од граѓаните) и самоволие без преседан во историјата на заштитата на културното наследство како цивилизациска придобивка и токму затоа е неопходно граѓаните да ги повикаат на одговорност своите избраници.

Од што се лишува, според вас, граѓанинот кој бил дел од таа скорашна историја која денес се покрива со барок и што мислите дали е во прашање осакатување на неговото поле на идентификација?

- За жал, узурпацијата на културното наследство добива загрижувачки димензии и е одраз на погрешната или најблаго речено, проблематична перцепција за неговите вистински вредности. Имено, одамна стана јасно дека оваа влада не само што не го препознава и не го почитува, туку и не го сака сопственото културно наследство и токму затоа го (ре)креира и му прави „пластична операција“, му става друга фасада која по нејзини „критериуми“ е поубава и „побогата“.
Со ваков фалсификат граѓанинот губи дел од својот идентитетски корпус како личност формирана во конкретно културно милје, препознатлив урбан амбиент од неговото минато преточено во спомени за радосни и тажни моменти. Сите наши спомени се преточени во слики, а во сликите се сместени конкретни порти и прозорчиња, чардаци и патоси, а не мермери и кристали, кринолини и перики, златни кочии, дворски театри и шутови...

Скопје е град чија специфика е тесно поврзана со неговата историја и неговото минато. Каде е денес културното наследство што Скопје го поседува или поседуваше?

- Во Скопје е сменета целосно препознатливата споменичка топографија формирана со Камениот мост, скопското Кале и старата чаршија, како маркери на градот. Новите градби целосно ја сокрија визурата на Калето и покрај обемната реконструкција, а Камениот мост веќе никој не го забележува од сиот кич кој е расфрлан околу него. Убавиот модернистички мост „Гоце Делчев“ не може исто така да се препознае од накалемената кичеста „урбана опрема“. Во Скопје остана уште малку културно наследство кое како мали оази може да се забележи во неколку маала, како што е Дебар маало, потегот околу Илинденска и Градски парк, на левиот брег на Вардар и нешто повеќе на десниот со старата чаршија и џамиите. Не смееме да дозволиме уште тоа малку што остана да се уништи или да се фалсификува со лик на „историцистички“ катни гаражи.

Што претставува изградбата на нов театар на кејот на Вардар кој треба да личи на стариот? Дали е тоа ревитализација на изгубеното културно наследство?

- Кога се зборува за Стариот театар, мојот став е дека истиот требаше да се обнови веднаш после земјотресот во 1963 година. Во тоа време е одлучено поинаку и е изградена нова модернистичка скулптурална градба за повеќенаменска сценско-музичка дејност. Во мандатот на оваа влада обновата на стариот театар добива идеолошки предзнак и се вклопува во проектот „Скопје 2014“.

Како го објаснувате проектот ,,Скопје 2014“ со оглед на тоа што како историчар на уметноста овие стилови сте ги проучувале само во контескт на времиња кои изминале пред неколку века и кои постоеле само во границите на западните земји?

- Во последните шест години Скопје доживеа тектонски пореметувања кои по интензитет ги надминуваат последиците од катастрофалниот земјотрес во 1963 година. Во 2006 година се случи друга многу пострашна „елементарна непогода“ која се заканува целосно да го смени ликот на градот со реализацијата на проектот „Скопје 2014“. Овој контраверзен проект има идеолошка позадина со која директно му се наштетува на културното наследство. Имено, анахроните стилови кои со сила се наметнуваат никогаш не вирееле на оваа почва, а се карактеристични за западната култура. Самата појава на стилот барок е резултат на реакцијата на католичката црква против протестантизмот и приврзаниците на Мартин Лутер. Во обидот повторно да ги привлече верниците во храмовите, формиран е овој стил како интегрален спој на архитектурата, скулптурата и сликарството, дополнето со многу театралност, патос... Нашата традиција е доминантно православна и нашата црква се движела по друг пат кој го одредува и дефинира културното наследство. Точно е дека одредени „барокизирани“ и „класицистички“ елементи се појавуваат во архитектурата и уметноста во 19. век, но како реален автентичен израз со западни примеси кои лесно се препознаваат како реминисценции на минати стилови.
Ова што денес ни се случува е целосна новина не само за нас, туку и за луѓето од западната културна сфера. Она што се случува со Скопје е далеку и од највулгарната интерпретација на девизата на големиот архитект на постмодерната Роберт Вентури „Помалку е досадно“ („Less is a bore“) затоа што отсуствува автентичен креативен концепт. Наспроти тоа се применува диктат директно од врвот, од Владата чие седиште наскоро исто така ќе се „барокизира“, „неокласицизира“, односно ќе се изгуби во еден од анахроните одамна изживеани стилови.

Каде се прави најголемата грешка во третманот на културното наследство и што препорачувате, како да се заштити?

- Кога „нашите избраници“ не си го сакаат сопственото културно наследство и не го афирмираат како вредност, туку го (ре)креираат и „фасадираат“ не можеме од нив да очекуваме адекватен третман. Ситуацијата е крајно сложена и потребни се радикални зафати пред сé во сферата на законодавството со донесување Листа на споменици од национално значење, категоризација по вредност и степен на загрозеност и адекватен заштитен режим. Ова треба да го направи Владата, а да го изгласа парламентот. Но, за да се случи овој радикален зафат оваа Влада треба да се откаже од проектот „Скопје 2014“, а тоа од неа не може да се очекува!


Маја Васева

Јас не го дочитав текстот (стигнав скоро до крај) само затоа што ме изнервира политиката на текстот.

Дали го затскрива калето?
Дали оваа влада не беше реизбрана по втор пат откако го отпочна проектот ?
Дали мостот Гоце Делчев навистина беше убав пред реконструкцијата ?
Дали проектот беше претставен во 2006та година?

- Првиот одговор е не односно можеби делумно, односно да не беше оваа влада калето не сум сигурен и дали ќе постоеше бидејќи токму оваа влада се заангажира да го реконструира калето после 43 години стоење во распадната состојба. (да го оставеа во истата состојба тогаш сигурно ќе беше целосно затскриено)

- Вториот одговор е да , оваа влада беше избрана (иако во малку поинаков состав) повторно во 2011 година и тоа од 60 % од граѓаните на Р.Македонија.

- Третиот одговор е не , затоа што мостот беше во распаѓање од негрижата на претходните власти ,што значи дека сигурно не бил убав. Можеби замислата за мостот кога бил граден била убава и тој да биде убав во тоа време ,но во времето кога тој беше реконструиран тој скоро и да не личеше на ништо.

- Четвртиот одговор е НЕ! Овој проект беше претставен пред јавноста 2008 година (дури 2 години откако владата на партијата на власт стапи воопшто на власт со овој претседател).