Sirenje Srbije Moravsko-vardarskom udolinom u skladu je 
i sa prihvatljivom Cvijićevom tezom o tome da morfologija tzv.
Balkanskog poluotoka u suštini nije pogodna za formiranje jedne
velike države - prvenstveno se tu misli na postojanje izrazite
planinske barijere približno pravca sjever-jug i njezino izolacion.J
značenje za krajeve istočnije od dolina Morave i Vardara. Dok s
jedne strane Moravsko-vardarska udolina ima karakteristike koje
je definiraju kao saobraćajno-geografsku cjelinu, što može biti
važna predispozicija i za stvaranje većih političkih cjelina, treba
odmah istaknuti da je za Bugarsku i njezinu težnju širenja prema
mom ta udolina izrazito periferno položena ·-činjenica koja je u
političkoj borbi očito često korištena. I danas su uz faktor samoopredjeljenja naroda kao svakako najodlučniji, ove geografske pretpostavke važan činliac u organizaciji života i povezivanju SR Makedonije sa ostalim jugoslavenskim prostorom. Cvijić s pravom ističe da jugoslavenska država mora uključivati Moravsko-vardarsku udolinu i želejzničku prugu Beograd-Rijeka, tj. savsko-pokupski saobraćajni pravac. 
Za shvaćanje i geografsku interpelaciju navedenih pitanju odlučeno je osvrtanje na Cvijićeve radove - ne samo zbog njegova svojevremeno izuzetnog i sigurno najkompleksnijeg poznavanja prilike u jugoistočnoj Evropi, nego i njegovih vrlo ambivalentnih nacionalno-političkih stavova koji osciliraju između ponekad izrazito naprednih pa do posve rakcionamih, kao i zbog činjenice da se njegove ideje, nezaobilaze u bilo kojem razmntranju međunarodnih odnosa u jugoistočnoj Evropi, i danas ponekad isuviše olako definiraju kao nacionalističke; u pojedinim svojim radovima Cvijić zaista zastupa neprihvatljive nacionalističke ideje, dok je u drugima daleko progresivniji; za naša je razmatranja posebno značajno da se Cvi jićevi stavovi u odnosu na problematiku Makedonije više puta karakteriziraju i izrazitom progresivnošću. 
Po Cvijiću Srbija je imala izuzetno težak i nepovoljan (»ubitačan«) političko-geografski položaj. Za ovaj inače najgušće naseljeni dio tzv. Balkanskog poluotoka sa najrazvijenijom željeznič­
kom mrežom ali i okružen sa sviju strana, osnovni je problem bio nedostatak izbijanja na slobodno more. budući da je podunavska orijentacija gospodarski objektivno nepovoljnija, a ekonomskopolitičke suprotnosti sa Austrijom i njezino teritorijalno širenje (carinski rat 1906. god., aneksija Bosne i Hercegovine 1908. god.) 
znače spriječavanje izlaska Srbije na Jadran - Srbija je tako »Opkoljena zemlja« a Srbi »uhapšen narod«
Tek sa izlaskom na Jadransko more, Srbija bi imala uvjeta za ekonomsku samostalnost - zato je borba za izlazak na jadransku fasadu i gradnju željeznice jedna od glavnih težnji I balkanskog rata; pri tome treba podsjetiti da je prije Balkanskih ratova Srbija bila jedina zemlja u jugoistočnoj Evropi bez izlaza na more; ista situacija ostaje, istina, i kasnije, ali ostvarivanjem direktnog raničnog kontakta sa Crnom Gorom ili kasnijim formiranjem države SHS, Srbiji je omogućen posredni pristup moru. Važnost mora za Srbiju bila je u ono vrijeme tolika da je Cvijić, dakako pretjerano, isticao da će Srbije »ili nestati ili će se dalje naročito na Jug proširivati«

Razumljivo da je u evropskoj politici i publicistici Srbija optuživana da u stvari traži ratnu luku za Rusiju. 
Međutim potrebe su i za samu Srbiju bile dovoljno urgentne.

Carinski rat sa Austrijom (od 1906. god.) samo je naglasio postojeće probleme, a okupacija Bosne i Hercegovine i posvemašnje zatvaranje istočne granice od strane Austrougarske dovela je Srbiju u zaista težak položaj. To navodi Cvijića da počinje zastupati ideju nantietnografske nužnosti«, jedno od njegovih zaista izrazito reakcionarnih shvaćanja. Zbog svoje ekonomske samostalnosti Srbija mora dobiti dio albanske obale i to bilo zauzimanjem teritori ja bilo st ica n jem posebnih ekonomskih i komunikacionih prava; Cvijić ujedno priznaje da to znac1 zauzimanje jednog etnič­ki stranog prostora, ali opravdanje te životne potrebe naziva antietnografskom nužnošću10• Time Cvijić zaista zastupa reakcionarne ideje vladajućih velikosrpskih gospodarskih i političkih krugova, uz neka druga gledanja vezana uz etnička i teritorijalna pitanja ovo su svakako najreakcionarniji Cvijićevi stavovi. Međutim upravo zato potrebno je po ebno isticati i ona njegova izuzetno progresivna shvaćanja koja se takvima ističu naročito onda ako uoči­mo njihovo izrazito suprotstavljanje nacionalističkim težnjama velikosrpske i velikobugarske politike - a to su upravo oni Cvijićevi stavovi koji se odnose na isticanje posebnosti makednonskih Slavena u odnosu i na Srbe i Bugare.

Izlazak Srbije na more bio bi svakako pogodniji egejskom varijantom - ovaj je pravac reljefno otvoreniji, tu već postoji velika luka, antietnografska nužnost se ne postavlja u tako drastičnom obliku, Grčkoj i Bugarskoj zadaju se time ozbiljni udarci. 

Za razliku, jadranska je varijanta daleko nepovoljnija i zbog prirodno-geografskih i etničkih razloga ukoliko se radi o teritoriju 
sjeverne Albanije.

...

http://hrcak.srce.hr/file/170385

ЗА 370 МИЛИОНИ ЕВРА: Грција го продаде своето најголемо пристаниште

Грција ја најави продажба на најголемото пристаниште – тоа во Пиреја.

Купувачот е кинеската компанија „Cosco Shipping Corporation“, а договорот е за речиси 370 милиони евра, пренесе грќки „Kathimerini“.

Договорот беше потпишан во Атина меѓу претседателот на Одборот на директори на кинеската компанија Сју Лижзнг и грчкиот премиер Алексис Ципрас, заедно со директорот на Агенцијата за приватизација Стергиос Пициорлас.

„Cosco“ првично стекнува 51 отсто од сопственоста на пристаништето за 280 милиони евра. Останатите 16 отсто компанијата ќе ги добие по 5 години за по 80 милиони евра и инвестиции од 350 милиони евра.

Иако неопходен за грчката економија, овој чекор не се усвои добро од граѓаните. Во главниот град Атина имаше големи протести против приватизацијата, а дури дојде до судири меѓу силите на редот и демонстрантите.