Старо Скопје

Знам дека е глупоо прашањево што ќе го постаем, но дали има некој некакви информацииј што би се градело во Скопје ако не се случесше земјотресот, дали би имало кули какви што се кај мостот Обединети нации, каков бил стадионот и други работи од инфраструктурата што не ми текнуваат во овој момент ? 

Jas mislam deka da ne bil Zemjotresot Skopje ke se razvivalo so pobavno tempo , sepak posle zemjotresot cel svet donirase za obnovata .

А како би бил поделен градот (по општини) зошто ја не знаем може вие знаете дали постоеле тогаш Аеродром општината Ѓорѓе Петров и др. општини. И што мислите како градот би се ширел и како ќе се справувал со населеноста 

Мал осврт на предходните посови

Можда ќе се развиваше нешто побавно, но го заборавате наглиот прилив на население кое неприродно го мегализира градот, па ден денес немаме водовот, канализација, азбесни цевки, атмосверска канализација, сообраќај со огромен број на возила, ... култура на живеење ...

Земете го примерот на Љублана која ден денес е „затворен град“ а со тоа овозможи сите градови во Словенија подеднакво да се развиват.

А за донацијата, освен Транспортниот центар, Песталоци, и уште некој објекти што би ги немале, од архитектонска точка, сето друго веќе одавно е или срушено или реизградено (спомнете дека главната помош беше сместување на населението и стварање на институциите)

За градскиот зид која е за мене наметна едно квази урбано решение, нехуманос на живеење, огромна концентрација на население во самиот центар а со тоа и нивни-наши проблеми, затварање на проток на струења, и промена на микроклимата на самиот град.

Трговскиот центар, како објект во ред но како што реков времете ќе донесеше некој нов трговски т.е. мол.

И незнам од каде дека имаме ефикасна сообраќајна мрежа - погледајте ги постовите на форумов па заклучете.

Иначе мислам дека ако немаше земјотрес времето ќе донесеше градење - ширење на градот како населбата Аеродром пространа и со урбана култура која е дозволува позиција на градот за хоризонтално ширење. Потоа немаше да ја имаме железара во цетарот на град (најголемиот виновник за прилив на население) а со тоа и многу индустриски зони скоро во самиот центар.

Но да не должам, ќе беше град по мерка.

Апсолутно земјотресот и неговите последици за Скопје неможат да се гледаат еднолично. Мислам дека последиците од него се на равниште на целата Македонија. Апсолутна грешка е што дозволивме Македонија да стане Скопје и обратното. Некако градот по земјотресот доби непотребно голем приоритет во изградбата, а со тоа отворање на нови работни места и прилив на населението. Но, тоа би можело лесно да се поправи во рамките на една деценија, доколку државата работи во правец на развој на другите региони. Инаку грешите ако мислите дека Љубљана е затворен град (како што била Софија за времето на комунизмот-т.е. требало документ Жителство да се преселиш). Во Љубљана никој не ти забранува да живееш, само што никому тоа не му паѓа на памет заради далеку поголемиот комфорт на живеење на село. Сметам дека за здрава и рамномерно развиена држава, бројот на жителите во главниот град, не треба да превишува 20% од целосната популација на државата. Значи по таа сметка, Скопје треба да се преполови, односно да остане во рамките на 400 000. Сега имаме состојба кога главниот град на Македонија има слична популација со Загреб или Братислава, кои се столици на многу поголеми од нас држави.

Edited by Andrej_LJ - 25-Jun-2010 at 15:22

Skopje 1959

Originally posted by Jumbo Овие објекти со куполи не ги сруши земјотресот во 1963 туку ги срушија некои квази интелектуалци

Jumbo, дали имаш поуздани информации кои точно од овие објекти го преживеале земјотресот и со колкав степен на оштетувања?


Edited by Cloverstack - 27-Jul-2010 at 01:04

До 1963 Скопје беше селендра. Трагичниот настан го стави на мапата на градови и тоа светски. Некои луѓе уште неможат да ја преболат таа трансформација и тоа никогаш нема да го разберам. Се копнее за маала кои никогаш не ги виделе или искусиле еве се копнее и за некакви банални објекти како овој кој го посочуваш.

BTW стабилноста на еден објект не се гледа "од око" или на видео клип туку со испитување на неговите носечки елементи.

Исто така ме интересира кои се тие "скопјани" кои требало а не раководеле со Скопје во тоа време?

Блиц скопска демографска историја. Ослободувањето од турците Скопје го дочекува со едвај 32.000 жители, во голем дел немакедонци. Демографската структура доста се менува за време на српското владеење, крајот на војната градот го дочекува со нешто над 100.000 жители а земјотресот со неполни 200.000 жители.

Гледајќи ги сликиве од старо Скопје е стварно жалосно како се изгуби тој еден континуитет на историски развој на градот. Секоја куќа и зграда си има своја приказна, за некои тоа е селанда (демек градот треба да се гради одново со секоја нова генерација), ама за мене тоа сум јас и моите предци. Еден град е богат кога ги сочувува своите стари историски елементи и гради нови модерни и се проширува и надополнува, место да се негира себеси со рушење на својата историја. Али тоа е тоа, имаме менталитет на непочитување на естетика и величење на што поголеми бетонски коцки со стакло по можност.

@odgovor do dvajcata

Промена на тези. Континуитетот на развојот токму сега се руши кога на сила се менува физиономијата. Негирањето на придобивките на постземјотресно Скопје е отидено на патолошко ниво. А благодетите од живеењето во еден условно речено велеград за балкански услови сите си ги земаат здраво за готово.

Да во совршени услови би било убаво да се сочуваат што повеќе историски слоеви на градот и да се негува неговиот континуитет. Но да се правиме дека земјотрес не се случил туку се случила некаква завера, барем мене ми е одвратно.

Како фокалната точка на нашата историја и традиција (во контекст на разговорот) се наметнуваат офицерскиот дом, стариот театар итн... (ете и Џамбо ги спомнува). А тоа се всушност симболи на српската хегемонизам на овој простор. Историските објекти за кои говориш биле во просек стари по 30 години во моментот кога земјотресот (или тоа што следувало) ги кутнало. Годиште кое веќе го има и населбата Ново Лисиче.

Реагирам на овие постови бидејќи со жалење можам да констатирам дека и после толку труд и презентирани материјали на форумов, наместо да имаме една сериозна дебата за историскиот урбан развој на Скопје, за причините и последиците, за тенденциите, за опипливите придобивки и евентуалните негативни страни (кои секако ги има), целата дискусија повторно се сведува на субјективните, романтичните (и себичните) перцепции на т.н. стари скопјани, кои од некоја причина градот го доживуваат како ексклузивна и неменлива категорија, во стаклено ѕвоно заштитена од сите надворешни влијанија и секако за темната комунистичка архитектура, категорија непозната во светската историја, но и те како етаблирана во македонското општество иако не е достојна ни за муабет пред кооперација.

Дополнително, сеграгацијата на стари скопјани и дојденци, вечното копнеење за "затворен град" (категорија која можеби постоела во најцрните сталинистички денови некаде во сибирските степи), за мене е во најмала рака разочарувачки со оглед на тоа дека кога на Скопје му беше најтешко, поради овие или оние причини, му помогна целиот свет и токму тој настан треба да е дефинирачки во  понатамошниот развој на градот.