Општинска зграда Карпош

Општина Карпош ќе гради нова административна зграда

Новиот објект ќе се гради по идејно решение на две групи млади автори - „СКАрС“ и „Архитектри“

Деспина Трајковска


Општина Карпош, дефинитивно, ќе гради нова административна зграда. Идејата на градоначалникот Стевчо Јакимовски ја поддржа и општинскиот Совет. Планирано е новиот објект за административците да се гради на местото на некогашните бараки на Општината на булевар „Партизански одреди“.

Трикатна зграда со модерна застаклена фасада во која ќе има простор и за локали со други намени. Вака е планирано да изгледа објектот за кој Општината веќе има избрано и идејно решение. Освен канцеларии за администрацијата, во новиот објект ќе се наоѓа и свечена сала за венчавки. Идејата за ваквиот изглед на новата куќа на Општина Карпош е на две групи млади автори, „СКАрС“ и „Архитектри“, кои победија на јавен конкурс што го имаше распишано Општината.

„Во рамките на самиот објект, водечка тема е централниот хол. Тој претставува отворен повеќевисински простор околу кој програмски се надоврзуваат општинските служби. Внатрешните врски по нивоата се групирани околу природно осветлен внатрешен двор. Внатрешниот двор, пак, во својата геометрија е ехо на мозаикот од локалитетот Скупи, кој се наоѓа во рамки на општината Карпош. Со проектот се предвидува внесување вегетација во рамките на самиот објект, како и употреба на дрвото како завршна обработка“, објаснија авторите.

Зградата ќе има приземје, три ката и потпокрив, а предвидено е подземно паркирање со капацитет за 70 возила. Архитектите замислиле пред зградата да се изгради и миниплоштад, или простор за јавни собири.

Општинарите очекуваат новиот административен објект да почнат да го градат до крајот на годинава. Дотогаш треба да ја завршат постапката околу сопственоста на земјиштето и да ја затворат финансиската конструкција потребна за изградбата. Пари сигурно ќе издвојат од општинскиот буџет, а се' уште размислуваат дали да ја искористат опцијата за приватно-јавно партнерство.

До изградба на новиот објект администрацијата на Карпош ќе продолжи да работи во оспособените простории на некогашното училиште „Зеф Љуш Марку“.

  Хахахаххахахахахаххахахаххахахахахахаххахахахаххахахаххаахахаххахахахахахаххахахахахаххааххахахахахаххахаха....

Ќе се убијам... 

Значи сега нормално е да се градат објекти како од Скопје 2014, а не е нормално да се градат објекти на иднината...

Незнам, навистина што ви е проблемот.... Објектот е топ... Можеби местоположбата не му е толку добра... но објектот (проектот) е одличен...

Навистина не ве сфаќам... нејќам да навредувам, и навистина ми е жал, но оваа појава... Скопје 2014, навистина влијае на мозочните способности на луѓето... така суптилно, но ефективно ги пере мозоцвите на луѓето... Како што рековме... не е толку до естетиката или лошите урбанистички решенија, колку што е до социолошкиот ефект, влијанието врз мислењата на луѓето... влијанието врз односите во општеството и погледот на ова денешно време, и Светот.... 

Зар до толку може да отупи... овој факинг крејзи проект Скопје 2014... ма каков преоект... пропаганда... манипулација... машина за перење мозоци... 

Но... колку и да збориме и за проектов на општината и за Скопје 2014.... сфатете едно нешто... не се работи толку за естетиката, колку што се работи за функционалноста на градбите кои се градат... Класиката со која се гради СК2014 има можеби на некоја ‘‘естетика‘‘, односно накитеност...а.к.а КИЧ.... но нема на функционалност... А проектов за општинава можеби и нема на ‘‘естетика‘‘... односно накитеност а.к.а КИЧ.... но има на функционалност... 

Незнам кој рече дека не се работи за вкус... Точно, не се работи за вкус, ние можеме да имаме различни вкусови... јас да сакам современа архитектура, вие да сакате класика... или пак класика од типот на Скопје 2014, која и не е права класика... 

Некој можеби му се допаѓа минималистички пристап во архитектура, некој едноставно сака повеќе.... на некој ќе му се допадне КИЧ, на некој не....

Но кога станува збор за функционалноста.... тоа е веќе нешто друго... или има функционалност и максимална или еве нека е оптимална искористеност, или нема.... или е софистицирана и во тек со современите технолошки решенија или не е... или е економична.... или не е... или пак... или е еколошка и во склад, да си одоговара и припаѓа на средина... или пак не е...

Во контекст на ова и на самата општинска зграда... еве еден текст кој ми го посочи Драган

Originally posted by fakulteti.mk Архитектура 2020 Колоквиумската недела на факултет беше како предизборен молк. Сите растрчани, главата во земја, анкетни листови фрчат пред секој колоквиум, за 12.43 секунди треба да ги пополниш, да кажеш свое мислење и као демек тоа ќе смени нешто. Е јас наместо да правам ревизија на системот, кој секој семестар е се повеќе и повеќе срање, се пробува да се направи нешто, а нас никој не не праша што и како, па како празничен подарок и затоа што, наискрено, неможев да се замарам за блогот ( а и да сакав – кога?), па не дека тоа вас ви смени нешто во животот, ќе ви раскажам една приказна. . . . . . . . . . Годината е 2020та и веќе цело Скопје почнува да личи како некои пасуси да избегале од книгите по Историја на Архитектура. Јас си имам своја успешна проектантска фирма – МАДТБ („Мижи Асан, Да Ти Баам“), цитирам – „си црткам проектчиња“, ваму – таму, се е фино, се цвета. Кога, еден убав, сончев ден, ми ѕвони телефонот (Nokia xxxx, таква имаат „јаките“ архитекти). Еден мој другар (за атер за приказнава да го крстиме Гане) … значи, ми ѕвони Гане, он веќе успешен бизнисмен, со години живее во Америка и ме бара да се видиме. Јас радосен, еден век се немаме видено, му викам да дојде во „Бастион“ (само таму одат да пијат кафе, на убави, сончеви денови, „јаките“ архитекти) во 16.30. Иде Гане, Мерцедес ЕС класа (опа батоо), се паркира, се изгушкавме, се избацивме, муабети, жена, деца, живот, општо. Сврзавме, шо сврзавме муабети, ми се испофали он дека направил многу пари, имал два-триесет трговски центри низ Америка, супер му одел бизнисот и вика дека сакал да направи некој трговски тука во Скопје и сакал јас да му средам се. Лелее јас радосен, ќе се испосерам од среќа и + за мој човек. Му викам: – „Нема проблем, се гледаме утре. Сега одам во канцеларија да направам неколку скици на германски хамер, со темпери и гваш и + некоја основичка во АутоКАД 2004 и едно Три Де моделче во АрхиКАД 9 ќе ти направам да видиш, како за тебе“. Чао, пријатно, тука се издешава. Јас, одење директива во канцеларија и правење еден цел идеен проект за една вечер – оти веќе факултетот ме исчеличи, па се може да се направи за кога ќе му прдне на кој и да било, а ни спиење ти треба, ни здравје. Завршувам се цакум – пакум, до 7 ипол сабајле. Палам пешкито и на брзинка во „Принт центар“ да испечатам (пошо „Чорапара“ и во 2020 отвара во 9). Во „Принт центар“ жива душа нема. И му викам на тоа финото, културно типче: – „Испечати го 3 пати. Толку сте ефтини, што, мерак да му е на човек секој ден да печати.“ Собирам парталите од таму и му ѕвонам на Гане за да се договориме шо и како. Се договоривме, за кога, за како, за шо и требаше да се најдеме „Кај мајка ти и татко ти“ оти … знаете веќе (тоа е единствена алтернатива на „Бастион“). Пиеме едно кафе со Гане, на раат, па да почнеме да дискутираме за бизнис. Седнуваме на едно така, пофино, изолирано масиче и јас тука почнувам да му кажувам: - „Гане брат, трговскиов ќе го направиме во вид на римски форум. Ќе бапнеме на средина еден голем отворен простор, што ќе зафаќа 2/3 од целата парцела. Околу плоштадот ќе има 2 метри трем од столбови, кои ќе имаат осовински распон од 1 метар, ептен за пролази ќе ставиме 1.5 м и ништо повеќе. Столбовите ќе бидат во јонски стил, со примеси на дорски, оти канелурите, што ќе ги има, нејќам, едноставно, да се допираат. Ќе ставиме наместо олуци, сими со лавовски глави (веќе популарно е тоа) и столбовите на ќошовите ќе имаат поголем пречник, чисто за да не ги јаде воздухот. Во центарот ќе ставиме еден обелиск висок 32 метри, за да не се осеќа празнина во просторот.“ Човеков почна чудно да ме гледа и ми вика: - „Чекај малку, ај може воа е нешто актуелно сега, ама да не не е многу рационално решениево вака? Многу бетон и железо да отиде?“ - „Каков бетон, какво железо човек, се ќе биде камен, гипс и керпиџ (земја и слама) – светска работа. Ќе го земеш ти каменоломот на ГП. Маврово и рудникот за гипс на Кнауф под концесија и таман, би требало, тоа да ги задоволи потребите. За темелите и другите поважни градежни работи ќе мораш да си најдеш некој друг човек оти мене никогаш не ме научиле за тоа.“ - „Брат, што се зезаш, ние во Америка hi-tech архитектура, самоодржливи објекти правиме, денар неам дадено за струја или вода. Немаш ли прошетано да видиш, да научиш?“ - „Мене Тихо само ми кажуваше како било во Америка и Австралија, ама никогаш не ме научи нешто за да можам да конкурирам и да излезам од државава. ОК, не се секирај и за тоа сум специјалист … ќе ја земеме и фабриката Карпош и ѕидовите ќе ги направиме од префабрикувани армирано-бетонски монтажни панели, пошо ти нели сереш пари, не ти е гајле дали ќе има термички мостови, колку енергија ќе ти штедат тие, а и мање-битно дали ишијас или реума ќе имаат тие што ќе ги користат, така се ќе скоцкаме, немаш мака“ - „Незнам за ова, а што правиме со продавниците, квадратура, треба ли пари да правам?!“ - „Брат, продавниците ќе ги направиме 4×4 метри и ништо повеќе, со стаклени куполи (што веќе ќе одговараат на парламентот). Во внатрешноста на просториите, на ѕидовите ќе има фрески, па бирељефи, па кога ќе ставиме скулптури тука од секој можен период и правец пред модернизмот, мерак ми е што ти кажувам. И слушај, не ти треба квадратура. Се додека просторот ги задоволува урбанистичките барања…(почна да ме фаќа нервоза само што пишувам) Од тука ќе направиме еден мост „Веѓа“ што ќе го поврзува трговскиот, директно со некој друг безвеза објект пред земјотресот и кон надворешноста, помеѓу просториите и (повторно) тремот од столбови, ќе ставиме вестибили. На едната страна ќе има 2ha градини, со бесконечни патеки и а на другата ќе ставиме еден хиподром и ќе пуштаме КОЊИ (или студенти на архитектура да се тркаат – ќе ставиме еден плотер да бркаат) да се тркаат – (од тука највеќе пари ќе се прават – коцкарница) и сето тоа ќе биде со скалишни гледалишта и на крај заградено со киклопски ѕидови од 8, па нека бидат 10 m дебели.“ Во тој момент, изгледа тоа ја прели чашата, Гане, стана, се качи во кола, отиде, си го раскина државјанството и никогаш не се врати во Македонија. А ви текнува ли каква убава замисла имав?  Извор: ОдмориМе