мало туристичко ЕПП и не дека неможе без него туку бидејки повеќето така стигнуваат побрзо до аберот од претходниот пост
Originally posted by http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=373&PID=138976#138976 - Max
] http://issuu.com/pelagonija/docs/grupna_eng - http://issuu.com/pelagonija/docs/grupna_eng [ http://issuu.com/pelagonija/docs/brajcino-golemo_ezero_eng - 1 ][ http://issuu.com/pelagonija/docs/grncari-dupeni_eng - 2 ][ http://issuu.com/pelagonija/docs/malovista-slivnicki_eng - 3 ][ http://issuu.com/pelagonija/docs/trnovo-malovista_eng - 4 ]
http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=90260260 -
|
Posted By: +Protagorist
Date Posted: 09-Nov-2014 at 19:00
уствари турата од Горна кон Долна Пелагонија исто е феноменална, пример од Журче за Прилепец па кон Зрзе а од таму назад за Трескавец па Варошкиот манастир та сетне кон Мариово до http://www.makdenes.org/content/article/2139578.html - Свети Никола во Витолиште (видеото) и http://www.itarpejo.org/nature/villages/846-mariovo-gradesnica-itar-pejo - Свети Никола во Градешница (фотката), бар по оние кои се живи Манастири иако последниот е исклучок, овој во Витолиште немам отидено но веројатно немаше ни да чујам да не беше Жири посреди, што да кажам спокојно место и спокоен Манастир
[tube]VCo_5JxY1-4[/tube]
-------------
HaјсилнoтoOpужјe https://archive.is/Vu2G4 - е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
|
Posted By: kultuzin
Date Posted: 15-Nov-2014 at 18:31
Posted By: gjoko
Date Posted: 15-Nov-2014 at 19:55
овој манастир го раководи мој колега,иначе дипл.ел.инженер кој по апсолвирањето одма се замонаши,и последните испити ги доположи во мантија.има огромна помош од локалното муслиманско население,и буквално секојдневно со нешто му помогаат.
чуден животен пат,но за секоја пофалба
|
Posted By: Max
Date Posted: 24-Nov-2014 at 08:00
зошто чуден ПАТ а не па и ЖИВОТодавен... мене чудно ми е како не успеваме да се поучиме и угледаме на примерот од подвижниците - макар живееле мирјански, да наоѓаме радост во скромноста и простодушноста, да имаме разбирање за сите и насекаде, со насмевка и благодарност да трпиме...
во http://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0%B0%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%B8_%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D0%B0%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%80 - Рајчица не сум бил, а сите велат дека е бисер мијачки и заради локацијата и заради локалците [ http://www.mn.mk/kultura/5215 - 1 ] особено што таму мијаците се исламизирани та алкохол речиси и да не се пие - претпоставувам местото Цвета во Смирение штом Литургиски се разлие Славословие...
Рај на земјата - http://infomax.mk/wp/?p=377 - http://infomax.mk/wp/?p=377
|
Posted By: Max
Date Posted: 06-Dec-2014 at 19:31
обично не размилувам аскетски со оглед дека нема поголем пад за душата од умисленост за подвиг, но понекогаш се потсетувам дека сред овие декадентни времиња [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=2056&PID=174909#174909 - 1 ] треба трезвеноумно да бдееме на себе!
а дали е тоа возможно доколку живееме атлетски, раскошно или натпреварувачки во овој свет, и не само како индивидуи туку и колективно како членови на Црквата... дали Трезен Ум може да остане смирен доколку си дозволи да се товари доброволно со секакви искушенија... ем дали малку искушение е навистина малку или искушение е искушение та било малку или многу!? сепак не е наше да судиме а уште помалку да релативизираме нечиј подвиг или бреме, и посекако Различно тежат едно кило и сто кила јаболка, односно едно е доколку некој се спасува со едно модерно ауто, а сосем друго со елитна ергела болиди, иако оној пак со едно едно ауто има помалку прилики некому да помогне него оној со повеќе, но бидејки денес заборавот е норма па ни на сон не можеме да живееме социјалистички ко монасите денеска а не па комунистички ко терапевтите некогаш [ https://web.archive.org/web/20120201034303/http://essenes.net/index.php?option=com_content&task=view&id=290&Itemid=633 - 1 ]...
можам слободно да кажам навистина Чудно е во очите на повеќето денеска да живееш со Љубов кон сите сакајки на секому во се простодушно да помогнеш во секојдневните тешкотии, а воедно избегнуваш да им помогаш во секојдневното безделничење или фестивалски дружби - токму ТОА го прават денес монасите бар како духовници и лекари ако не ко измеќари, иако многу често и од последниот залак двојат за на оние кои им се духовни чеда да им подадат вака или онака нешто милостиња, само што ние тоа не го гледаме истакнато на огласна табла а потем и ги судиме дека немаат милосрден подвиг Иако самото Литургиско Славословие е повеќе од доволно од нивна страна за сите околу нив и при нив да се спасуваат и жевејат Радосно онака исполнети со Благодат а која за жал потем најчесто ја трошат пред телевизор, компјутер или друго електронско тенеќе, ајде бар со надеж дека и тоа е подобро него во такво расположение да мерат дискотеки, плажи и фестивали, она денес причест в Цркваа утре коктелче на ибица, смешно но токму вака изгледа преминот на испрелестен чоек кој се воцрковува, а тоа така може и да потрае додека вистински човек да се воцркови, мене пример ми требаа добри десет години ваков кросовер иако пет претходно бев свесен дека живеам екстра-декадентно
и не дека на почеток или на крај е тешко, колку што човек лесно неможе да се победи себе си доколку е сред волци, она или ќе го изедат или пак ќе стане волк, затоа и неопходно е повлекување, а потем и расчистување со стариот адам, што незначи дека пак чоек неможе да биде заведен од старите слатки искушенија макар се преселил и на врв планина, но со троа наивност (смиреноумност) и нешто молитва (искрен разговор со Бога) посекако и себе а и на други утре ќе може да им помогне, но ако на мирјаните не им е лесно уште помалку на подвижниците макар достигнале степен и на старци, иако ко монаси истите уште одма се челичат со турбо-духовни искушенија пр. како во исто време да се молиш ем да слушаш нечии световни теории на млака вода а на крај и да го испратиш дома излечен оној кој дошол по Благослов, сепак најколемо прекршување копја в себе имаат пишман монасите т.е. оние искушеници кои не го нашле својот мир а потем назад и во свет не ги држи место, што вика архимандрит Софроние Сахаров останале ниваму нитаму, да не сум им во кожа  иако бидејќи туристички имам отседнато во манастир два три пати по месец дена та токму и можам да посведочам дека враќањето во свет после таква авантура е налик паѓање од небесен тобоган на сред пуст остров каде интересно е само зајдисонцето и ништо повеќе
| Живот по заповестима Христовим - уистину је Голгота. То је такав пут да онај који је на њега ступио, ако не буде молитвом побеђивао тешкоће које се стално увећавају и ако устукне, ако се врати назад, онда ни тамо куда се вратио, то јест у свету (то јест у животу по страстима), неће наћи ону радост какву имају људи овога света који нису познали Бога. [ http://svetlostvostoka.blogspot.com/2009/06/blog-post_16.html - 1 ] |
Навистина Чуден Пат Имаат Тоа Монасите во право си Ѓоко најчесто летаат по него додека ние мирјаните не можеме ни да се расониме сред истиот, до душа и оние мигови кога се расонуваме гледаме што побрзо пак да се фрлиме во дремеж, онаа уште една минута сон што ни е потребна секое утро земено духовно е речиси ко цел живот кај Христијанинот кој живее во светов!
|
Posted By: Max
Date Posted: 06-Dec-2014 at 21:51
[tube]T6_rVEXQX3A[/tube]
прв пат во манастиров в Зрзе имав отидено со екипа апла туристички летото '97 чинам, но и манастирот немаше монаси, а единствено дедо Иљо беше ко доманикин таму, но повеќе ко чувар на традицијата кој потем доведе еден чоек мислам од Ниш изгледа се викаше Мино ил така нешто, нејсе, имавме прилика тогаш и коритото од кладенецот да го зашалуваме, а тек годиње подоцна го направија ко што е сега иако и тогаш беше тоа камената одаја, битно од таа година ето ко архи-турист месец дена имав прилика да видам што е тоа манастир и поднаучам по нешто и за градителската и за црковната традиција, иако поминаа приличнo години од тогаш додека и да се приучам, но сега е нај'склет бидејки нема ништо полошо на овој свет од полуписмен чоек кој мисли дека со својта просечност може да префрли умно и тро потака... туку тогаш пред да стигнеме до манастирот барајки го патот наидовме на едно девојче и ни вели 'само следете го патот со белите камчиња' за жал истиот денес е асфалтиран за што повеќе туристи да можат да се прошетаат иако ко што може да видите по мене туристите далеку знаат да стигнат и без никаква особена подготовка единствено што треба е ЉУБОВ - Љиљаков Убав Бран Од Виножито ( онака ко за почеток или мисија прва 
[tube]N9cNLOCoQVY[/tube]
|
Posted By: Max
Date Posted: 07-Dec-2014 at 19:08
денес бев Сведок на две убави работи, првата е Блажена Мајка а другата е Радосна Невеста, и на Двете Господ Да Им Подари Спасение, а кое како Православни Христијанки ќе го заслужуваат живеејки во подвиг, што може на мирјаните им делува дека е норма само за отшелниците, но дефакто сите сме повикани на Целомудреност од кој аспект оние кои живеат во манастир или потака в пештера ил пустина ко аскети ним иако искушенијата им се претежно од духовна природа, сепак се во подобра положба од оние кои се Спасуваат во светот односно сред цивилизација, и не бидејки на монасите им е полесен патот од мирјаните ТУКУ бидејки мирјаните имаат одговорност во Бракот далеку поголема него што тоа е случај со монасите кои пред Бога одговараат сами за себе, но и во двата случаи доколку Православните не се стремат кон подвиг во Љубов тогаш и делата и плодовите им се млаки ко што вели Апостолот ко кимвал што ѕвечи...
е сега ако Љубовта се' простува и не се противи, ако Љубовта трпи и сострадува, ем ако Љубовта значи милост а не жртва, тогаш лесно се пребродуваат сите искушенија, а уште полесно се надминуваат сите разлики, но дали денес се наоѓа искрена Љубов - е тоа е друга работа за која потребно е https://www.youtube.com/watch?v=78Y7znFvkI8 - хируршка прецизност во животот
сето ова би било лесно применливо доколку се држиме до поуките на Светите Отци кои својот опит и традицијата ги преточиле во Канони а кои денес како поуки ни се предадени на Црквата доколку сакаме Живот со лесно бреме и осигурано спасение, во спротивно Црквата повторно има простор за покајание и за оние кои отпаѓаат но само доколку тоа го прават скрушено а не од разонода колку да исполнат одредена форма, ОД овој аспект уште поголем престап е да се живее вон Црковните закони а да се очекува дека ко такви можеме редовно да им пристапуваме на Светите Тајни... дури денес од овој аспект ми е навистина шубе да размислувам и за работи како флерт со жена за време пост а не па вонбрачен живот со неа капак ко таков да барам да се Причестам... ех, http://www.frpeterpreble.com/2012/07/being-a-christian-is-not-easy.html - If being a Christian is not easy being an Orthodox Christian is even harder
еве неколку страни извадок од книгата Беседи Под Крстот издание на Небески Цветови Св.Атанасие ман.с.Журче а каде едноставно се укажува дека добро е да се живее во Чистота и Страв пред Бога доколку сакаме животот да го минеме во Слобода на што никој не е присилен но на крај посекако ќе сконта дека така би било полесно за него да се спасува, другиот аршин е падни стани бранувања се додека не се почне да се игра по правила а кои не се за нас да не ограничат туку да ни помогнат ограничувањата на овој свет лесно да се надминат... последната е за оние кои стапуваат во Брак, а средната е за се потоа, односно дека Љубовта е како таписерија та кога ткаеш доколку конците ти се врзани за небесата (осигурани од Христа преку венчање и светотаински живот) резултатот секогаш ќе биде Благ макар живееле во горчливи околности или времиња, Спасувајте се Изворно... бар одвреме навреме ако не можете постојано сепак најдобро преку духовно раководство та и старателство кај избран Духовник, живејте како достојни Христијани доколку веќе се декларирате ко такви, бар бидете искрени доколку не можете ни да се разбудите со три чисти...
|
Posted By: Max
Date Posted: 08-Dec-2014 at 12:08
нека е Честит духовниот и националниот празник Свети Климент Охридски
и по неговите Молитви да им подаде Господ трпение и смирение во овој краток живот на оние кои бараат застапништво од Светителот пред Христа
...
дали некој знае каде може да се најдат реплики од http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=617 - охридската резба на Светиот Словенски Архиепископ чинам прв е кај Словените бидејќи Свети Кирил и Методиј се Рамноапостоли Словенски без царски указ за епископи, иако и Седмочислениците како нивни ученици и наследници меѓу кои Свети Климент е поставен како прв меѓу еднаквите се воедно и самите Словенски Рамноапостоли
http://ortos.wordpress.com/2008/12/07/свети-климент-охридски/ - http://ortos.wordpress.com/2008/12/07/свети-климент-охридски/
Се искажуваат претпоставки дека Климент ги придружувал Кирил и Методиј во нивната мисија во http://www.apfn.org/thewinds/images/khazar_map.jpg - Хазарија
Свети Климет Охридски е најистакнат ученик на творците на словенската писменост, светите браќа Кирил и Методиј, и најверен продолжувач на нивното дело. Ги придружувал дваесетина години во просветителската мисија за одбрана на словенскиот јазик во Велика Моравија.
Не помалку значајна е и неговата преведувачка дејност. На Св. Кирил и Методиј им помагал во преведувањето на потребната литература за црковната богослужба, а самиот го превел целиот Цветен триод.
Во младоста отпатувал на Исток, каде што се запознава со верата во Христос. Учители му се самите апостоли.
Не се знае каде е точно роден, нема податоци за семејството и потеклото, освен дека бил закопан на 27 јули 916 година во манастирот на Плаошник во Охрид, што тој сам го изградил и го посветил на св. Пантелејмон.
Кога манастирот бил претворен во џамија, моштите му биле пренесени во црквата Св. Богородица Перивлепта, која оттогаш е нарекувана со неговото име.
Моштите му се повторно вратени во август 2002 година по обновата и осветувањето на неговиот манастир. Се претпоставува дека починал на 70-80 години и дека е роден околу 30-40 години на 9 век.
Според професорот Ратомир Гроздановски, неговото значење е големо за цела Европа.
-Свети Климент Охридски е не само просветител, туку и голем духовник, голем книжевник, голем црковен пастир. Неговото учење, неговата просвета, неговиот книжевен опус е распространет не само во Македонија, туку и низ цела Европа. И навистина, личности од таков карактер и од такво величие, ги заслужува целиот свет, ги заслужуваат повеќе народи, а не само еден народ“, вели универзитетскиот професор Гроздановски.
Свети Климент Охридски, меѓудругото, е основач на првиот универзиет во Европа и коректор на првата македонска азбука – Глаголицата, која ја нарекол Кирилица.
http://denesen.mk/web/?p=315634 - http://denesen.mk/web/?p=315634 |
[tube]m3wFKAx_f1U[/tube]
|
Posted By: Max
Date Posted: 11-Dec-2014 at 07:10
http://preminportal.com.mk/content/view/276/111/ - За Многу Години Искреноста на 15те Тивериополски Маченици одбележена во овој ден
Средниот Пат, царскиот пат, умерениот колосек, како и да е свртен исто ко горната слика в среде (пост #74 погоре) значи токму Пат со Душа, а дали човек (или живот) со душа е тоа доколку е заробен од материјализам и страв по земното, дали ропството е вредно на крајот од краиштата како би биле во тренд и по духот од овој свет наситувајки се само со минливи страсти наместо со вечни емоции, дали смртта значи само музејска витрина в земја или само чекпоинт односно граничен премин за душата...
И сам се прашувам често дали средниот пат значи буквално умереност и златна средина ИЛИ средниот пат е Трпение (кое раѓа Смирение а ова Спасение)
некој ќе рече тогаш по тој аршин средниот пат е автогол за Гордоста, алчноста и ненаситноста, а за жал понив нели сите денес слиниме искрено, бидејки реално и со по некој кредит можеме сето тоа и да си го дозволиме бар на вересија итн. но дури и кога ќе се наситиме повторно чувствуваме празнина, налик вкус во устата кој не одминува брзо http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=2056&PID=163900#163900 - но бидејки не сме уживале искрено додека траел не сме се ни израдувале ко што треба а потем пак сакаме нестрпливо повторно да ни биде ко тогаш заради што сме спремни да не трпиме ем бараме скратен пат како повторно до насладите, бар да беа природни и изворни истите, бар да беа искрени та и ради нив да трпиме и се смируваме, или излудиме и изгинеме, за жал денес тоа го правиме жртвуваји се за и поради тешки лаги ко шминка и конзервански спакирани во добра амбалажа и намакани во бомбастични етикети за случајно да не би имало простор да се поколебаме во сопствената самоизмама!
но и да е така, и контра од ова макар некој искрено одлучил да живее Живот Со Душа наместо добро етаблираниот живот по тело, тој или таа просто незначи дека со самиот почеток на утакмицата ја однеле победата, настрана што мора постојано преку автоголови да победува се до последната секунда!!!
...
земено како Архитектура може да се каже старите камени градби се токму Градби со Душа, истото важи и за Традиционалното Славословие кое е иако церемонијално сепак Искри од Срце, додека ова современиве трендови на бетон и пластика а на тоа донакалемени и театарските клупи за церемонијата да бидне ко кино претстава наместо Служба пред Бога ја сведува духвноста на инстант уметничка закрпа за побожни носталгичари, ДОБРО претерувам но дефинитивно не е исто плетени чорапи и неопренски сред зима иако доколку нема добри обувки стапалото сигурно ќе накисне макар чоек ги комбинирал и двата вида чорапи а ТИЕ обувки идеално би требало да се направени од Милост и Скромност...
да поедноставам Царски Пат во православната духоносна архитектура би било да се држи до традицијата Милозвучно во формите на византискиот стил, додека Скромно со модернизирањето околу материјалите не дека треба само со камен и цигла да се гради напротив тоа денес е екстралуксуз, но да се избегнува од Црковните Храмови да правиме трендовски модни салони И на првоместо акцентот да биде кон Молитва макар истата се излевала во параклис од ламарина!
вака видено некој ќерече византискиот стил тогаш би бил раскош, и тоа дури може и било така доколку се посматра од средновековен агол, но прво тогаш на Луѓето центар во својот живот не им бил телевизорот и компјутерот туку Црквата и Спасението па народ богат или сиромав и последниот алтандоброволно го двоел за да во селото, градот или државата се подигат Цркви та макар тоа го правел и нахоризонтално ниво за да се знае дека тоа можел да си го дозволи и сите преку тоа индиректно да му одадат признание, иако длабоко сум уверен дека нашите предци не граделе за да фрлаат чалам ами за да ко ктитори измолат милостиња пред Бога преку молитвите на сите оние кои ќе служат утре во тој Храм со оглед дека на секоја литургија во секоја Црква се молиме во континуитет со векови за сите оние кои го дарувале и граделе тој Црковен Храм
денес пак некој повторно ќе приговори дека византискиот стил е непотребен луксуз, но знаејќи дека се крева истиот со калапи и вештачки, сепак ко таков не потсеќа на Славната Духоносна Традиција од минатите два милениума со што бар формално би допреле до онаа СИЛА која ја имале верниците и верските војводи претходно а чив подвиг денес може да ни биде само мисловна именка макар што живееме во далеку поголемо материјално изобилство и технолошки напредок но Сиромаштијата на Духот го компензира екстра лесно сето тоа!
струмичката базилика Свети 15 Тивериополски Маченици
|
Posted By: Max
Date Posted: 19-Dec-2014 at 17:00
[tube]cdJe4R20RWg[/tube]
денешен Свети Никола да ни биде пример за ревност и кон Милоста и кон Жртвата но од првиот Севселеснки Собор каде присуствувал милостивиот застапник за сиромисите и пожртвуваниот архиепископ за Мирската Црква па се до денес има светлосни години разлика како во Славословието така и во Спасението, Солта денес е размлачена што може да се види преку осигураните отстапувања од традицијата како церемонијално така и архитектонски, а во многу што и духовно!
искрено доста народ ако не и мнозинството не знае како да се постави општо кон различните, а не па да проникне потака во Верата и се што е околу неа, настрана што и оние ко мене кои се трудат нешто да разберат мораат вака да калемат абери за да воопшто и нешто си насадат во меморија, за срце и да не помислувам а не да говорам!
на оваа тема добро четиво е Тајната на Спасението од архимандрит Рафаил Карелин, еве и мал извадок во контекст различните http://www.slideshare.net/krugoi-okoliski/ss-42869925 - http://www.slideshare.net/krugoi-okoliski/ss-42869925 и препис во однос млакоста
Кога мислам на минатото
КОга мислам на минатото, тоа ми се претставува каконекаков список на штети и збир на загуби. Тоа е одговор за проживеаниот живот пред самиот себе си. А што ќе открие во вечноста кога ќе се разголат темните длабочини на душата, - кој знае?
Ако се прашувам себе си за што најповеќе жалам, ќе одговорам: не жалам толку за своите гревопадови, кои се неизбежни за гордиот дух, колку за нешто друго. Господ ми даде можност, која веќе не може да се повтори: средби и општење со луѓе кои го имаа стекнато она што го изгубил нашиот праотец - Благодатта. Во тие луѓе се чувствуваше неземска сила, тие зрачеа некоја недостижна духовна топлина. Со самиот овој живот тие сведочеа за Бога, како зраците - за постоењето на сонцето, во срцата свои носејќи светлина, запалена од Таворската светлина. Тие го имаа она што го заборавил светот, она што толку трагичного изгуби човештвото, - светост. Бев покрај тие луѓе, ги видов, разговарав со нив, ја чувствував Благодатта што исходеше од нив, онаа особена мудрост, која не само што знае туку и гледа.
Ја чувствував силата на нивната молитва, проникливоста на на нивните зборови и, и во исто време, колку и тоа да е чудно, не ги ценев тие скапоцени средби со нив, средби, кои до ден денес остануваат најголем настан во мојот живот. Мислев дека тие ќе бидат засекогаш, дека општењето со нив не е дар Божји, туку нешто обично и секојдневно. Не ги ценев доволно, и тоа е една од најголемите грешки на мојот живот. Не го зедов од нив она што ми го даваа. И повеќе од тоа - какво слепило! - мислев дека ги знам творбите на аскетитеи патерицитеподобро од нив, и често го заменив општењето со нив со книга, која ја читав низ призмата на своите страсти.
Сакаа да ми го предадат она што тие го стекнале со голем труд, борба со гревовите и со послушание на своите Старци. Но јасништо не можев да стекнам од нивното богатство, зошто мојата гордост како ѕид стоеше меѓу нас.
Старец што стекнал Благодат, сака да ја сподели, тој се радува ако најде душа способна да го прими тоа богатство, се радува така како самиот да стекнува. Другите беа попослушни од мене, по својата простота, тие успејаа во голем степен да го пренесат Духот на Старците. Но, макар што воопшто не ги осудувам, ми се чини,дека и тоа беше само еден матен одраз. Тие пренесоа повеќе отколку јас, но и тоа "повеќе" се шпкажа на малку.
Преподобен Макариј Велики веле: "Јас не сум монах, само сум видел монаси", иако и самиот беше ѕвезда на небото на Тиваида. Што да кажеме ние? На наши очи си заминаа последните духоносни Старци. Тоа веќе не е оскудност, туку катастрофа. Старците личеа на земни ангели. Својство на ангелите е - смирение. Ангелот е невидлив за овој свет. Само оној кој имал духовни очи можел да ја види вистински нивната величина и убавина. Само после нивното заминување во вечноста разбрав што можев да имам и што сум изгубил.
Трагизмот на положбата на современото монаштво е во тоа дека тоа практично нема наставници, кои во текот на својот живот би се занимавале со извршување на Исусовата молитва и очистување на срцето. Но имаше и момент на трагизам и во животот на последните Старци: тие не наоѓаа искрени ученици и послушници, такви кои ќе можат да ги заменат, да го примат нивниот опит ида станат наследници на нивниот Благослов. И тие Старци се чувствуваа сами - не во смисла на сфаќање на тој збор: нивната душа секогаш беше со Бога, - но се чувствуваа сами, како престарен цар кој не може да си најде преемник и не гледа рака, способна да го држи неговиот скиптар. Околу Старците имаше народ. Но тие мораа да разговараат со луѓето низ нивниот детски јазик, а најскриеното не можеа да го предадат.
Древните Отци како да продолжуваат да живеат во своите ученици, а тие Старци го носеа богатството, кое го стекнаа, со себе в гроб, давајќи им на луѓето само еден мал дел, зашто тие не можеа повеќе да носат. Да можев тогаш да ја прозрам во тие Старци таа духовна сила, способна да му даде сила на моето срце и да ме преобрази, тогаш, веројатно, би гледал на нив како бедник на богат, би се трудел да ги слушам, како пратеници Божји, да им служам, како на свои господари; би го фаќал во лет секој нивни збор, како што во древни времиња луѓето фаќале златнимонети, кои во толпата ги фрлал царот. Нивните зборови ми се чинеа многу прости. И тие заминаа од овој свет, оставајќи во мојата душа само жал за моето слепило. Но не; ниги оставија, и мене и на светот, тие луѓе своите имиња и гробови. Можеби, преку молитва кон нив или молитва за нив јас невидливо ќе се сретнам со нив, и тие без збор ќе ми го кажат она што не ги прашав при сребрата. Или ќе ме потсетат за тоа што сум го слушнал, но не сум му обрнал, кутриот, внимание и сум го заборавил.
Како што вели Ездра, самата земја се умори од времето и нашите гревови, и децата ќе се раѓаат послаби и покржлави од своите татковци (види Езд. 5, 52-53). Символички тоа значи дека луѓето не ќе можат да ја достигнат таа духовна височина која ја достигнаа претходните подвижници, ќе оскудне Духот на благочестието, тие ќе раѓаат и ќе растат во атмосфера отруена од грев. И навистина: сега веќе нема такви Старци како порано; тие заминаа, оставајќи зад себе неисполнива празнина, што зјапи.
Завршија времињата на прогони, манастирите почнаа да се обновуваат, се појави ново поколение монаси, среде нив многумина кои искрено веруваат, добри и предадени на Црквата луѓе. Но кога при Зоровавел, жителите на Ерусалим, што се вратија од ропство, изградиле нов храм, и народот ликувал, неколкумина старци, кои го имале во детството видено Храмот Соломонов, плачеле и од радост - дека се подига светилиште, и од тага - дека убавината на претходниот храм веќе нема да се повтори.
Светот брзо се менува. Две поколенија поминаа пред мои очи, и повторно сакам да ги повторам зборовите на Св.Макариј Велики: "Јас не сум монах, но видов монаси" И за тоа му благодарам на Бога. Во споредба со Старците што не напуштија, дури и најдобрите од монасите на нашето време се како јаглен, што тлее во пепелта. Сепак, тие јаглења се уште зрачат топлина, и ако не се оган што силно гори, околу нив сеуште може да не се умре од духовно студенило. Во споредба со поранешните Старци, сегашните отци се слични на матна светлина, но и при нејзиното треперење можат да се разликуваат контурите на предметите, може да се разликува патот од зараснатите џбунови и ровови. Затоа современите монаси што тагуваат дека веќе нема Старци, треба да знаат: како и ние, тие не би можеле да го примат духот на поранешните отци; но дека ги почитуваат оние што се наоѓаат близу нив.
Денешните наставници ја немаат силата на оние кои заминаа. Духот на светот во голем степен тежи над нив, но и во нивна близина може да има спасение. Кога ќе заминат и тие, во светот ќе стане уште потемно и постудено, и многумина со тага ќе речат по нив: "Зошто, зошто не зедовме макар и од тие трошки што ги имаа!.." |
|
Posted By: beTon
Date Posted: 07-Jan-2015 at 13:21
+ + + Христос Се Роди + + +
Ако некаде Свети Јован Крстител е чествуван како светител на Балканов тоа дефинитивно е во Македонија каде нема околија да нема еден манастирска Црква која е под негов патронат, а поука за ова се и двата наши манастири предводници на локалните резбарски школи Слепчанскиот и Бигорскиот манастир [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=373&PID=161313#161313 - 1 ] и двата манастира дополнително поѕнати и по своите фрескописи и икони [ http://preminportal.com.mk/content/view/2206/54/ - 1 ][ http://www.bigorski.org.mk/index.php?content_type=manastir&name=ikonata_vistinita_chudotvorna - 1 ]
она што го прави дополнително посебен Слепчанскиот манастир е неговата историска нишка врзана за ослепените самоилови војници а кои тука наше засолниште после суровата http://www.macedonium.org/Macedonium.aspx?jazik=2&kid=1&pid=2&ppid=9&tid=140 - византиска опомена до Самоил [ http://en.wikipedia.org/wiki/Political_mutilation_in_Byzantine_culture - 1 ]
+ За Многу Години Нека Се Сите Божиќни Празници +
[tube]xCfVg1p9Vh0[/tube]
патем има претпоставки дека првата Црква на ова место е од 7 век иако неофицијално тоа се смета ѕа 11 век односно официјално од 14 век
инаку во овој манастир имав прилика да научам молзење крави за време Велигденски Пост а за време Светлата Недела и Славословие со битолчани севкупно прилика да сетам што е тоа Православна Среќа на Свето Место а во сеќавање ми се и шарпланинците со кои првата средба ми беше молтвена а сепак на работ на гладијаторска борба, среќа баба Софче се појави од никаде па останав целосен, иако потем и Белка и Роки ми станаа побратими, се сеќавам истата среќа ја немаше еден друг Лав
Манастирот во Слепче ги крие тајните на ослепената Самуилова војска
Освен што со векови бил духовен центар, манастирот во Слепче е нераздвоен дел од македонската историја. Се споменува како место во кое редовно престојувале Никола Kарев и Јордан Пиперката, а дека местото имало бурна историја сведочат и тајните тунели, тесните вртени скали, ходниците и собите што се кријат во старото запалено здание до манастирската Црква чиишто ѕидови се подебели и од еден и пол метар и чиишто куполи воопшто не се гледаат од надвор
...
Тајните ходници ја кријат историјата
Освен што со векови бил духовен центар, манастирот во Слепче е нераздвоен дел од македонската историја. Се споменува како место во кое редовно престојувале Никола Kарев и Јордан Пиперката, а таму му било пресудено и на кодошот од Прибилци, кој ја предал својата чета со 17 комити. Во еден период кога немал монаси, манастирот имал леарница за оружје. Дека ова место имало бурна историја сведочат и тајните тунели, тесните вртени скали, ходниците и собите што се кријат во старото запалено здание до манастирската црква чиишто ѕидови се подебели и од еден и пол метар и чии куполи воопшто и не се гледаат однадвор. Тајните премини и простории ги пронашле сегашните монаси кои кога ја расчистувале фурната, која веќе нема да се користи, сакале да видат што се крие зад многубројните интервенции на ѕидовите правени во различни времиња. Внатре е влезот во скривницата во визбата од каде што имало и таен излез од манастирот преку кој безбедно можело да се излезе во блиската шума. По неколку века, овој пат е прекинат поради невнимание кога се пробивал сегашниот асфалтиран пат до манастирот
Слепченскиот манастир, како еден од духовно најразвиените центри, бил често ограбуван, пален и уништуван. Двапати, во 13 и во 17 век, бил комплетно запален од Арнаутите и од Турците, кои тогаш ги убиле и сите монаси. А, и сега се гледа штетата од последниот пожар во 1970 година кога, поради невнимание од запалените свеќи, настрадал дел од олтарот. Поради сето тоа, овде малку е останато од стариот автентичен фрескоживопис и од надалеку познатата плитка слепченска резба, за која се вели дела е многу потешка и поделикатна за изработка отколку длабоката резба. Во манастирот може да се види певница направена во плитка резба и реплика од иконата „Св. Богородица Патеводителка“, која се смета за една од највредните и е рамо до рамо со уште неколку во целиот регион. Освен фреските над влезот во манастирскиот комплекс кои се од постар датум, живописот во манастирската црква е од 19 век, во ликовно многу посиромашен стил кој ги напуштил старите канони на православието. Поголемиот дел од автентичните вредности одамна не се во манастирот – старите двери се во Софија и во Белград, а вредните икони во Скопје.
Поради тоа, монасите поминале обука за да изработуваат икони во автентичен стил и веќе имаат неколку готови, а славата на некогашниот книжевен и преведувачки центар во Слепче, чиишто ракописи со манастирскиот печат и денес се чуваат во лаврите во Русија, полека се враќа со 21 издадена книга и 170 акатисти што ги подготви сестринството од соседниот манастир во Журче, за кој надлежен духовник, исто така, е отец Серафим.
http://republika.mk/?p=286060 - http://republika.mk/?p=286060 |
во контекст датирањето на манастирот од мештаните уште пред самоилово време имав прилика еднаш да чујам за сонот на Баба Софче која долги години го прислужува манастирот при кујната, вели синко немој да му кажеш на Отецототи нејќе празни муабети но јас сонив кко по манастирската црква има столбови ко од врата која води кон постара Црква, се смеевме велев баба Софче ти си сонила нешто од онојсвет та пази да не заминеш такаод овој т.е. не им верувј на соништта за да не ти земат мирот и те прелжат макар биле и вистинити со оглед дека ретко кој е достоен за да разбере што каде како има а тоа да не го испрелести, што вели Свети Јован Злтоуст оној кој верува на соништата е како оној кој сака ја фати својата сенка, што пак незначи дека неможе да распознае колку е сат преку истата односно кој дел од денот го разденило од таа страна...
[tube]OY4aKTgm9Ds[/tube]
инаку севкупната книжевно-духовна историја на слепчанскиот манастир за жал е сотрена прво од ромејците во антиката, потем арнаутите во средниот век, а на крај и титоистите го досардисале она што претходниве немале прилика, капак и самиот манастир и самата Црква се повеќратно опожарувани, сето тоа сега обновено и одржувано од Отец Серафим кој со своето необично смирение се носи прилично инветивно со пелагониските стихии со оглед дека https://www.youtube.com/watch?v=5cNaJGLhUbo - слепчанскиот манастир со метохот во Журче се единстевните светилници за сега во цела битолско-смилевска околија, веројатно добар дел од снисходливоста на о.Серафим е потпрена и на неговото претходно искуство ко балкански шампион во кунг-фу мислам беше, дефинитивно за да чоек излезе на крај со битолци му треба познавање и на вакви боречки вештини таман за да ја релативизира добро познатата битолскиот презир од комунизмот кон монасите и монаштвото, чудно та и смешно речиси да не сум чул за монах од битолско освен ето од ресенско, но тоа незначи дека вака ќе биде во недоглед имајки предвид дека Битола и битолско низ вековите биле монашки расадници... она што им фали веројатно на битолци е пристап ко на есените со оглед дека не се навикнати на системска хиерархија ето можеби скитови посреди мариово, и по некој заскитан по пелистерот ко што беше случај со Диме Илиевски некогаш!
симболично Слепче и денес е лечилиште за сите и физички и душевно а особено духовно ослепени браќа и сестри, кој ошол ова и го сетил ако веќе и не го разбрал, а сигурно затоаи самоиловите војници отседнале баш таму, следната 1015 прва пат и чествувајки го денот на Претечата Свети Јован Крстител, ова 2015 година впрочем прилика да се одбелижи 1000 години од ваквата чест кон Претечата од сите сродници на овие некогашни македонски предци... чествувањето иако читири пати повторено секоја година сепак основно е на 20 јануари по нов стил веднаш после Богојавление, та после Божиќ, Свети Стефан, Василица и Водици, зимскиот циклус празници симболично се завршува со Претечата кој го навестува Христовото доаѓање а со тоа и припремата за Великиот Пост и нашиот стремеж за Богопознание преку усрдна молитва и литургиско заедничарење кое кулминира символично напролет на Велигден...
|
Posted By: beTon
Date Posted: 07-Jan-2015 at 13:36
Олтарската Апсида ...
|
Posted By: beTon
Date Posted: 07-Jan-2015 at 16:08
во манастирската Црква во Слепче постојниот Живопис е од 19 век а со тоа и нешто поренесансен, иако повторно во голем ел византиски но со некои наивни моменти посреди, но плаветнилото го прави навистина уникатен како целина, штета што и иконостасот не остнал нечепнат, претходниот Живопис впрочем е покриен со овој веројатно после опожарување на манастирот, но одма над манастирот има помала веројатно аскетска Црква порано посветена на Свети Јован Богослов, иако в Слепче редот бил таков да некогаш општожителните монаси биле стационирани тука додека аскетите оделе во метохот од каршија во село Журче в манастирот на Свети Атанасие Велики воочливо едноставно и по изобилството на вода во Слепче а сушните ридои во Журче
На околу 300 метри над Слепчанскиот манастир, во 1617 година била подигната црква посветена на Свети Јован Богослов, денес меѓу народот позната како црква „Св. Никола“.
Таа претставува еднокорабна градба со скромни димензии и живопис, настанат десет години по нејзиното градење, односно во 1627 година. Зографот е непознат, но се претпоставува дека бил еден од монасите од слепченскиот манастир кои се занимавале со иконопис и живопис. Во внатрешноста на црквата се забележува дрвен иконопис на кој е поставен големиот крст со претстава на распнат Исус Христос, крст за кој науката претпоставува дека потекнува од XVI век.
По својата уметничка вредност, од оваа црква можат да се издвојат насликаните композиции „Деизис“ „Успение Богородично“, „Свети Лука го слика ликот на света Богородица со Христа“, како и иконата од 1627 година на која е претставена Св. Богородица Троерачица.
http://www.demirhisar.gov.mk/kultura-i-kulturno-nasledstvo/manastiri-i-crkvi.html - http://www.demirhisar.gov.mk/kultura-i-kulturno-nasledstvo/manastiri-i-crkvi.html |
|
Posted By: beTon
Date Posted: 08-Jan-2015 at 16:41
[tube]iTyOalGWa1I&start=895[/tube]
Originally posted by http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=625&PID=37135#37135 - beTon
] http://i685.photobucket.com/albums/vv213/kojekoj/Crkovna%20Arhitektura/arh1_zps53f27af9.jpg - 7 ~ http://i685.photobucket.com/albums/vv213/kojekoj/Crkovna%20Arhitektura/arh2_zpsa84d934d.jpg - 10
Стварноста на Бога кој постана човек и на светот кој постана Црква, односно, литургијата на Логосот во православната архитектура е изразена со помош на една величествена и генијална техничка замисла. |
|
Posted By: beTon
Date Posted: 09-Jan-2015 at 20:55
најблиску до руските влијанија се македонските зографи во романтизмот кога во сличен стил е фрескописана наново Црквата в Слепче, а кој е присутен пример и во Црквата Света Тројца во Врање, еве свежи фотки од денес каде ме изненади исто и самата акустика на Црквата ем што и ко во Русија речиси сета Црква во цел глас да Славослови што е ретка слика на балканов, плус и самата резба а и самите бои потсеќаат на руско влијание пример Тронот е обоен Златно и Зелено итн.
инаку Црквта е навистина екстра акустична ем крената од папрадишките мијаци браќата Дамјанови и поењето денес таму ми беше една од најмелоѕвучните литургии на која сум присуствувал јасно воедно и заради соборноста
http://sr.wikipedia.org/wiki/Саборна_црква_у_Врању - http://sr.wikipedia.org/wiki/Саборна_црква_у_Врању
http://www.eparhijavranjska.org/eparhija/Sematizam/ObjektiQview.asp?ID=53 - http://www.eparhijavranjska.org/eparhija/Sematizam/ObjektiQview.asp?ID=53
Црквата е изградена 1840-та година. Се одликува со одлична акустика и ретките концерти кои тука се одржуваат се одлично примени. Познавачите тврдат дека ова се должи на користењето на стомни при градбата на црквата како и на лушпи од јајца во малтерот.
Родот на Дамјан и неговите синови Андреја како градител, Ѓорги како зограф, Никола како резбар, Коста кој помагал во се, сите тие со своето творештво оставиле вредно, непроценливо богатство, културно наследство. Во овој храм Св. Пантелејмон е вградено сето знаење на Андреја и неговите браќа. Тие се родени во Папрадиште, но потекнуваат од Мала Река, до Тресонче, но поради лошите услови за живот ги донел во велешко. Оваа црква има национален и духовен карактер - рече проф. д-р Димитар Ќорнаков, историчар на уметноста.
Тој потсетува дека таткото на Андреја, Дамјан градел цркви низ Грција, во Кавала, Серез, Воден, Солун и додава ,,факт е дека денес нема ништо од овие градби... [ http://www.tirekovmirece.com/Novost/Капиталното-дело-на-Дамјанов,--црквата-Св.-Пантелејмон- - 1 ] |
|
Posted By: beTon
Date Posted: 19-Jan-2015 at 17:00
За Многу Години http://mk.orthodoxwiki.org/Свето_Богојавление - Светото Богојавление
о.Ивица вели денес ко православни правилно би требало да отпоздравиме со Бог се Објави а не со Бог се Јави а веројатно оправдано во овој век и заради дистинкција односно исклучивост од телефонирање, сепак лично сметам дека ние и буквално преку молитвата телефонираме кон Бога а за возврат според чистотата на срцата и според неопходноста (иако постојано чуени) биваме услишени, поздравени, разбрани и пофалени, но настрана моите мислења, едно е јасно дека Богојавление е најнапред настан преку кој нам луѓето ни е Посочено и Посведочено дека Исус Христос е Месијата преку кого луѓето се повикани на Спасение а заради што веројатно поправилен отпоздрав при празнувањето на овој настан би бил Бог се Пројави бидејќи јавување е налик на појавување што за нас исто е суптествена работа во овој контекст но пројавување е суперлатив кој го нагласува денешниов настан кој го чествуваме во Црквата како еден од најсветлите моменти за време земното овоплотување на Бога
веројатно значајно е да се потсети дека во ранохристијанската Црква најнапред се чествувал споменот на Крштевањето Исусово а дури потем Рождество Христово со оглед дека главното обраќање на иноверните кон Христа е преку доброволно Крстење па од таму и церемонијално Славословие за да ова и се потенцира како битна основа за помирување со Бога а потем и примање Негов печат преку крштевката од кога и се обврзуваат воцрквовените да го пазат Заветот на Љубовта... веројатно подоцна Црквата ставилаи особен акцент на Рождеството земено церемонијално а многу веројатно кога истата станала сеприсутна чествувањето на Рождеството Христово како настан го поместила на 25 декември за да ги засени паганските обичаи во народот за славење на зимската рамнодневница, а во чиј рецидив за бадникарските огнови пр. им дала нова симболика како пастирски оган на исчекување и сл. - компромис кој имал за цел воедно и да се воцркови народот а потем и неговите обичаи да не му се сотрат насилно него така речи со Љубов да се испеглаат подобно оставајки им ја на мирјаните да ја задржат формата ете со бадниковите огнови пример а на истата да и се даде друга суштина Како акцентот би отпаднал на Христијанско Славословие
...
по оваа аналогија некој ќе рече истото важи и за Иконата односно подоцна Живописот та како наративно сликарство дека истото било пред се за неписмените а го разберат поусрдно Евангелието, но иако ова не е спорно дека таков момент носеле в себе како појави, сепак Иконата има и подлабоки мистични аспекти а кои се разбирливи само доколку истата се перцепира како Симбол а не симулакрум [ http://preminportal.com.mk/duhovnost/kolumna/8463-risto-solunchev-simbol-ili-simulakrum - 1 ] до душа традицијата во многу што го надограува ова па така модернизирање на Иконата која достигнала своја класичност во смисла на оние кои истата ја соѕерцувале а потем и предавале ко таква просто не остава простор за нејзино редефинирање макар што ренесансни варијации се јавувале како во 12 век кај костурските фрескописци [ http://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B0%D0%BA%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0_%D1%80%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%81%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%B0 - 1 ][ http://www.thefreelibrary.com/The+Angel+of+Kurbinovo--The+Dawn+of+European+Renaissance.-a0339118867 - 3 ][ http://ncolloff.blogspot.com/2011/04/transfigured-in-macedonia.html - 4 ][ https://mybyzantine.wordpress.com/2012/07/22/church-of-saint-georgi-george-kurbinovo-prespa-republic-of-macedonia/ - 5 ] а потем и во 18 век ко кај горе предочените Икони во Врање од папрадишките мајстори кои дефакто со стилот се блиску до рускиот во тоа време а веројатно бидејки било време на пансловенско освестување но и јака руска православна мисла та многу веројатно ваквото влијание е и очекувано и разбирливо!?
Богојавление фреска од Црквата П.Богородица Перивлепта
Можеби ќе претерам ако кажам дека преку Иконите и воопшто живописите Бог на сите наме постојано ни се јавува, но тоа е токму така бидејќи како луѓе нам и ни треба патоказ за да полесно се ориентираме а тоа посекако во православието се и Крстот и Иконата без разлика колку некој успешно или прецизно ги користи, Битно истите ни се дадени за наше Спасение симболично суштински... дали тоа ние го препознаваме и разбираме тоа е сосем друга работа врзана за нашиот духовен капацитет и умно расудување!
еве извадок апропо Иконите како појава од писанието на арх. Рафаил (Карелин) со наслов За Јазикот на Православната Икона, превод на Небесни Цветови од ман. Журче
http://www.slideshare.net/krugoi-okoliski/za-jazikot-na-pravoslavnata-ikona-arh-rafail-karelin - http://www.slideshare.net/krugoi-okoliski/za-jazikot-na-pravoslavnata-ikona-arh-rafail-karelin
Православните апологети иконата ја изедначувале со Светото Писмо. Библијата носи во себе не само важни информации но и животворна сила, која што непосредно дејствува во душата на човекот и проникнува како зрк во самата длабочина на неговото срце. Светото Писмо тоа е откровение и благодат Божја содржана во човечкиот разум.
Иконата тоа е Црковно Предание и благодат Божја пројавена низ линии и бои, како низ букви во боја
На Светото Писмо се внимава во безмолвие, кон Иконата се обраќаме со молитва
Светото Писмо и го открива духовниот свет човечката душа, преку Иконата човечката душа општи со тој свет... |
|
Posted By: beTon
Date Posted: 20-Jan-2015 at 23:51
Posted By: beTon
Date Posted: 04-Feb-2015 at 08:30
[tube]b_zf_MiA_qo[/tube]
|
Posted By: beTon
Date Posted: 06-Feb-2015 at 23:55
http://sveta-gora-zograph.com/manastira/slova.php?id=7 - http://sveta-gora-zograph.com/manastira/slova.php?id=1
Од голема национална и културна вредност за македонскиот народ е манастирот Зограф. Тој е изграден од тројцата браќа и подвижници на Атон: Мојсеј, Арон и Јоан од Охрид. Тие најпрво се подвизувале во одделни келии, а потоа го изградиле општиот храм Св. Ѓорѓи.
Името Зограф, „животописец“, доаѓа од преданието за чудото на светецот, кој сам се нацртал врз иконата приготвена за него. Порфирије Успенски, пак, тврди, дека иконата е донесена од двајца сириски калуѓери. Во секој случај, станува збор за чудотворна икона која сведочи за силата на светецот низ вековите.
Зограф е огниште на живи светии, како Козма и Пимен Зографски, но и на истакнати црковни великодостојници и монаси од македонско потекло. Тие се истакнуваат како црковни композитори, автори и преведувачи. Ќе ги спомнеме: владиката Партениј Зографски од Галичник, епископот Натанаил од Скопско Кучевиште, митрополитот Мелетиј од Струмица, епископот Доситеј од Прилепско Дабница; архимандритите Лазар од Прилеп, Анатолиј од Лазарополе, Калистрат Зографски од Струга по чиј благослов и денес, родот и потомството негово ја гради свештената историја на Струга.
http://preminportal.com.mk/duhovnost-2/manastiri-i-crkvi/8402--gj-vasko-golaboski-kratka-istorija-na-monashtvoto-na-sveta-gora-atonska - http://preminportal.com.mk/duhovnost-2/manastiri-i-crkvi/8402--gj-vasko-golaboski-kratka-istorija-na-monashtvoto-na-sveta-gora-atonska |
Еден од ретките манастири што не ги држат грчки монаси е манастирот Зограф (денес бугарски) посветен на Свети Ѓорѓи одалечен на еден час одење од морето. Во 13 век го превзеле бугарските монаси благодарејки на помошта на нивните цареви. Инаку манастирот Зограф е основан во 11 век, а неговата изградба се поврзува со тројцата браќа Мојсеј, Арон и Јован, родени во Охрид. Легендата вели дека, по изградбата на Црквата, браќата не можеле да се договорат на кого да му ја посветат, така што со денови стоеле и му се молеле на Бога да им помогне во нивната нерешителност. По долги молитви, еден ден во Црквата нашле Икона насликана на штица, посветена на Свети Великомаченик Георги Победоносец на кого и му го посветиле овој манастир.
Токму по таа Икона, настаната на необјаснив начин, манастирот бил наречен Зограф или во превод иконописец. Името на манастирот Зограф првпат се среќава во типикот на Цимиски од 972 г. во еден од патеписите како „Георгиос Зографос“ што упатува на тоа дека односниот Георги бил основач на манастирскиот Храм, при што неговото име, според грчката традиција се поврзува со посветувањето на Храмот на Свети Георги. Влијанието на Бугарите најмногу е изразено кон крајот на 13 век, кога овој Храм се споменува како „манастир на бугарите“ при што најголем допринос дава монахот Пајсиј инаку автор на историјата на бугарскиот народ.
Освен Соборната Црква, посветена на Свети Горѓи, во манастирот се наоѓаат осум параклиса, од кои еден играден во 1900 е посветен на словенските просветители Свети Кирил и Методија.
Во дворот на манастирот е изграден споменик во знак на сеќавање на папските прогони од 1276 г. кога биле изгорени 26 монаси од овој манастир.
Денес над десетина монаси живеат и секојдневно се молат во манастиор Зограф, чија библиотека брои десетина илјади печатени книги, 60 ракописни кодекси на грчки и близу 400тини на словенски јазици.
...
ивадок од книгата Света Гора Светилник на Православието од Драган Бошковиќ - издание на Огледало Скопје |
-------------
|
Posted By: beTon
Date Posted: 15-Feb-2015 at 07:30
https://web.archive.org/web/20140213214053/http://www.isihazm.ru/?id=368 - http://www.isihazm.ru/?id=368 [ http://www.svetagora.info/index.php?option=com_content&task=view&id=41 - 1 ]
http://orthodoxwiki.org/St._Panteleimons_Monastery_%28Athos%29 - http://orthodoxwiki.org/St._Panteleimon%27s_Monastery_%28Athos%29 [ http://www.bigorski.org.mk/index.php?content_type=vesti_od_pravoslavieto&action=details&record_id=1615 - 1 ]
|
Posted By: beTon
Date Posted: 14-Apr-2015 at 21:11
Христос Воскресе !!!
http://www.hilandar.info/strana_sr.php?strana_id=62 - http://www.hilandar.info/strana_sr.php?strana_id=62
[tube]pOqZdvZj5Pw[/tube]
[tube]c4Jqr6lkMV8[/tube]
|
Posted By: +Protagorist
Date Posted: 28-Apr-2015 at 01:35
налетав на инфо дека и кнез Волкашин (подоцна и крал (татко му на Крали Марко) покрај ктиторството на неколку манастири во Македонија ко што е пример http://skopjesvetiistarimesta.blogspot.com/2009/10/markov-manastir-sv-dimitrija.html - Марков Манастир в Скопје го дарувал веројатно и Хиландар [ http://en.wikipedia.org/wiki/Vuka%C5%A1in_Mrnjav%C4%8Devi%C4%87#cite_note-SERBS-9 - 1 ][ http://netlibrary.net/articles/Vuka%C5%A1in_Mrnjav%C4%8Devi%C4%87#cite_note-SERBS-9 - 2 - ] иако на српската википедија ова за Хиландар не се спомнува [ http://sr.wikipedia.org/wiki/Вукашин_Мрњавчевић - 3 ] интересно е дека Волкашин како совладар на последниот српски владетел од лозата на Немањичи веројатно бил и обврзан да го дарува Хиландар прашање е само кој дел од манастирот е негово завештание или во што е неговото ктиторство...
сепак и Марков Манастир не го завршил, а таквиот звет го исполнил ко ктитор Крали Марко
Всушност, кра-лот Марко е вториот ктиторна манастирот, затоа што ус-тројувањето на манастирот "Го молам Бога да им помогне на христијаните, ајас прв да загинам во таа борба", биле пос лед-ните зборови на кралот Марко пред почетокотна битката кај Ровине.Југоисточно од Скопје, во подножјето на пла ни-ната Караџица, во непосредна близина на се-лото Сушица или Маркова Сушица, се наоѓаМарковиот манастир. Покрај манастирот те-че Маркова Река. Сè е во знакот на Крали Мар-ко, легендарна епска фигура, но и историскаличност, човек кој владеел со поголемиот делод Македонија во втората половина на XIX век. почнало во времето на вла-деењето на неговиот татко -кралот Волкашин, во 1345 го-дина. Но, кралот Волкашинне успеал да го заврши поч-натото завештание, загиналво пресудната битка со ос-манлиските војски, кај мес-носта Черномен на рекатаМа рица, во 1371 година, пошто Османлиите навлегле вовнатрешноста на Бал кан ски-от Полуостров. Започнатотого завршил синот, кралотМар ко. Манастирот е за вр-шен неколку години по доц-на, за што сведочи и натписотнад вратата во манастирскатацрква, а оттогаш, 1376/1377година, датира и живо пи са-нието на црквата.
http://www.makedonskosonce.com/broevis/2005/sonce558.pdf/50_51_atanas.pdf - http://www.makedonskosonce.com/broevis/2005/sonce558.pdf/50_51_atanas.pdf |
исто и на страната за Хиландар нема абер за некои ктиторски случувања во врска Волкашин во овој период ко што е наведено на англиската википедија
Druga polovina XIV veka broji mnogo više igumana, koji se dosta brzo smenjuju. Za Dušanova vremena su Kalinik, Teodul (starac Karejske kelije), Sava (kasnije patrijarh srpski kao Sava IV , 1354-1375), a zatim Jovan, Dorotej i u kratkim razmacima Teodosije, Kalist, Jovan, Jevtimije, Neofit i drugi. Od svih je najznačajniji Dorotej (1355-1361), koji se naročito borio za odbranu prava i obnovu starih povlastica hilandarskih. U toku sedme decenije XIV veka, Dorotej postaje svetogorski prot. Na tom položaju čini velike usluge srpskom monaštvu u Svetoj Gori, uprkos crkvenog raskola do koga je došlo kada je carigradski patrijarh Kalist ekskomunicirao Srbe 1350. zbog samovlasnog Dušanovog uzdizanja srpske crkve na rang patrijaršije. Hilandarac i Srbin, starac Isaija posreduje 1375. sa svojim učenicima Nikandrom i Silvestrom, i s bivšim protom Teofanom i Nikodimom Grkom, između srpske crkve i Carigradske patrijaršije radi ukidanja ekskomunikacije, uspostavljanja crkvenog jedinstva i priznanja srpske autokefalne patrijaršije. To je poslednja izuzetno važna i uspešna diplomatska misija hilandarskih i svetogorskih Srba između Srbije i Vizantije pred propast slobodne države i pad pod Turke.
http://www.hilandar.info/strana_sr.php?strana_id=64 - http://www.hilandar.info/strana_sr.php?strana_id=64 |
друг интересен факт за овој влдетел е дека веројатно исто како и Цар Душан воедно, се прогласувале за “Цар на Србија и Македонија“ а не ко што наведуваат доста извори како цар на србите и грците [ https://web.archive.org/web/20120505061715/http://www.macedonianspark.com/mk/istorijaideologija/makedonskaistorija/391-2010-11-09-11-46-06 - 1 ][ https://web.archive.org/web/20130217102124/http://www.macedonianspark.com/en/history-ideology/macedonianhistory/391-2011-11-01-08-30-05 - 2 ]
-------------
HaјсилнoтoOpужјe https://archive.is/Vu2G4 - е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
|
Posted By: beTon
Date Posted: 18-May-2015 at 21:32
|
за разлика од Марков Манастир кој се смета дека го кренал Крали Марко за кого се смета дека не е роден во Македонија туку во Захумље (Ливно), грото манастири биле стари македонски или византиски Цркви а кои биле возобновени со освојувањето на Македонија од српските деспоти, кнезови и кралеви, заради што често е уверувањето во Србија дека тоа се српски светилишта [ http://sr.wikipedia.org/sr/Категорија:Српски_манастири_у_Македонији - 1 ] што по Хиландарската логика и може да се гледа така,но таму континуитетот бил задржан додека тоа не било случај ширум Македонија каде по доаѓањето на турците Охридската Архиепископија вратила во своја власт доста Епархии кои претходно од неа ги зела Печката Патријаршија по овој аршин попрво излегува дека имаме заедничко минато со србите отколку што не им припаѓаат овие свети места на македонците, сличен е примерот со Лесновскиот Манастир кој иако е возобновен постар манастир, сепак кај србите се доживува како српско светиште бидејки 1. го дарувал и доградувал деспотот Јован Оливер 2. и бил седиште на Злетовската Епископија во времето на Цар Душан http://mk.wikipedia.org/wiki/Лесновски_манастир#Историја - http://mk.wikipedia.org/wiki/Лесновски_манастир#Историја http://www.mn.mk/kultura/4464-Manastir-Sveti-Gavril-Lesnovski - http://www.mn.mk/kultura/4464-Manastir-Sveti-Gavril-Lesnovski [tube]FZUoCXK4mk4[/tube] [tube]YV0cO0rHxgs[/tube] [tube]ld_daeLOg2M[/tube]
|
Posted By: Max
Date Posted: 31-May-2015 at 19:18
|
За Многу Години Спасовден и Духовден...
но Заедничко минато имаме сите преку сет
Христијански Универзум на Балканов доколку Епископските Центри се подразбираат
како галаксии, Манастирите како Супернови, а Црквите како рој Ѕвезди преку кои
духовно извира Благодатта во овој свет,
неретко знам да ги споредам Христијаните како космонаути а Свештениците
како капетани на брод, во спротивно и симболично а не па реално ако вака не си
го претставиме спасувањето на душите просто многу лесно може да се предадеме на
млитавост односно млакост макар и ги зауздале озбилно страстите
Во овој Универзум еден Млечен Пат била
Охридската Патријаршија потем Архиепископија која обединувала поприлично Галаксии
во своето опкружување, јасно привлечени од традицијата на која се потпрела
истата односно нејзиниот локален зародиш преку Јустинијана Прима
еве доста интересен епизоден документарец за
неа од https://web.archive.org/web/20130122061352/http://www.filmfund.gov.mk/production-companies/Contacts - trice films , а изненадува дека го има и на нет, ко што и заслужува
една Изворна Појава ко што е ОА
https://www.youtube.com/watch?v=gBYOLlDR_0A&list=PL8EC4A90F79789C1D&index=28 -
|
Posted By: beTon
Date Posted: 02-Jun-2015 at 16:55
|
покрај овој Православен Универзум никнал и паралелен кај арапските племиња во очите на Исламот а кој нормално ко понов насбрал доста од ѕвездената прашина на својот претходник ако може така да се каже еве паралела меѓу двата извадoк од книгата "Богомислие" на О.Санџаковски, Метафорум, Скопје, 1993 https://drive.google.com/file/d/0BxHK4Q0MsY8Uc0dxdmIyell2SzA/view?usp=sharing - https://drive.google.com/file/d/0BxHK4Q0MsY8Uc0dxdmIyell2SzA/view?usp=sharing а од истиот документарец горе ова е покриено во 5тата епизода [tube]LCdiDf0ajhA[/tube]
|
Posted By: beTon
Date Posted: 03-Jun-2015 at 14:41
За Многу Години Свети цар Константин и царица Елена [ https://web.archive.org/web/20150603105231/http://www.crkvenikalendar.com/zitije_mk.php?pok=0&id=GKV - 1 ][ https://web.archive.org/web/20140608042713/http://www.crkvenikalendar.com/zitije.php?pok=0&id=GKV - 2 ]
воедно За Многу Години и минатонеделното чествување на Светите Рамноапостоли Солунски Свети Кирил и Методиј
Последниве неколку години имав прилика да присуствувам Литургиски во најразлични Православни Храмови и во Македонската и во Српската и во Руската Црква од стари до нови т.е. од византиски до нео-византиски градби та и наједноставни Параклиси, интересно е дека дојдов до еден битен заклучок дека Молитвата односно Литургијата не е воопшто лишена од својата убавина доколку Храмот не е внатрешно уреден со сите традиционални елементи од фрески преку резба па се до потребата од самиот иконостас, паралелата во однос аберот за изворната музика поназад во нишкава [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=625&PID=37313#37313 - 1 ] и навистина е целосно уникатно чувството кога човек има прилика да биде дел од полнотата на византиската традиција односно да Славослови во Храм архитектонски потпрен на камен и керамопластика односно ентериерно дополнет со Живопис и Резба, но без Византиското Поење ваквото чуство е исто така половично, ем таквата традиција се должи на самиот економски напредок на Византија [ http://en.wikipedia.org/wiki/Byzantine_economy - 2 ][ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=617 - 3 ] иако дрвената резба по иконостасите може да се каже дека е нус ефект од сиромаштвото на Православните сред отоманската империја [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=617 - 4 ] та и неблагодарно е да се расудува дали и каква треба да биде полнотата на Охристовување и Славословие!
конечно она што го остава главниот акцент, и таму и секаде другде, е самата Литургија преку Церемонијалното Славословие, кое како Византиското Поење нормално дека е попрефинето него Мокрањчевото кај србите или Бадевото кај македонците, иако кај русите пак сето ова дополнително е измешано, но и во Русија на неколку места византиски се Пое претежно манастирски ко и на балканов, но и руското поење во самата служба е исто на останатите, само со поинаков акцент ќе речам украсено соодветно за нивното поднебје и обичаи, значи Литургијата има ист редослед, но ето стилски двои донекаде налик нео-бизантиски микс и на архитектурата и на поењето кое кај русите имало разни напеви како: Путевои распев, Демественни распев - красним, болшои Знамении распев, Строчное пение, Киевскии распев, знаменим Многоголосием, пение на монастирские подобни - отчасти византискои и древнорусскои Печевски систем, распев Почаевскои лаври, Валаамски распев... ) [ http://orthodoxwiki.org/Russian_Chant - 1 ][ http://en.wikipedia.org/wiki/Russian_liturgical_music - 2 ][ https://ru.wikipedia.org/wiki/Знаменное_пение#.D0.92.D0.B8.D0.B4.D1.8B_.D1.80.D0.B0.D1.81.D0.BF.D0.B5.D0.B2.D0.BE.D0.B2 - 3 ]
интересно имав прилика и на арапски да чујам византиско поење каде Псалт беше една сестра од Сирија иако Свештеникот беше бугарски - конкретно во Загреб во Храмот на Свети Ѓорѓи на Јурјево кој е преадаптирана Католичка Капела исто ко и на МПЦ Храмот на Света Злата Мегленска која моментално е во Свети Рок над британскиот плоштад во Загреб [ http://www.jutarnji.hr/bogosluzje-u-kapeli-sv--rok-15-godina-bez-grijanja-i-sanitarija/532928/ - 1 ] инаку и во двете Цркви како и во европските и во америчките Православните Цркви имаат хоризонтално поставени клупи наместо стасидии, иако овде во Загреб е разбирливо макар не и оправдливо бидејќи и во двата случаи тоа се Католички Капели кои им се дадени на користење на МПЦ и БПЦ, од друга страна и Храмот на Преображение Христово на цветниот плоштад кој е на СПЦ иако асли Православен заради поновото фрескописување во руски стил делува невообичаено живописно... Битно во сите случаи она што е константа е начинот на Славословење односно духовниот а не материјалниот момент, веројатно Византиската Традиција е веројатно неопходна сама по себе во Православието, и тао во секој сегмент бидејки истата и духовно и материјално се рафинирала низ повеќе векови и периоди, додека сето етнофилетистичко освежување дал во Поењето како служба или Храмот како градба знае поприлично да не одвои едни од други како Православен Свет или Универзум бар во словенскиот сектор та наместо да тежнееме кон обединување ние дополнително се одалечуваме едни од други, чунки не за долго!
но во дадени моменти и случаи етнолошката инерција помогнала во Христоцентричност на масите, кога била и повеќе од неопходна, пример Словенската Богослужба на Свети Кирил и Методиј наспроти наметливоста на тријазничниците [ http://www.rastko.rs/rastko/delo/11757 - 1 ] така истоветно онаму каде Византискиот распев не можел да фати корен односно биде разбран или прифатен од масите се јавувал спонтано или неретко и етнички мотивиран Нов распев произлезен од народниот музички код, следствено истото може да важи и за тонот на архитектурата односно стиловите кај сакралната... Сигурно дека убаво е да се повикуваме на совршените серии на дадена форма, но на крајот она што е најбитно е Молитвата и Славењето на Бога потпрени на духоносните светоотечки преданија и како канонските предожби...
можеби добро звучи паралелата за тоа кој Пост е неопходен повеќе телесниот или духовниот [ https://svetosavlje.org/ocinske-pouke/31/ - 1 ] та макар биле совршени во надворешното бадијала ако тоа не е потпрено на внатрешното совршенство, иако стои онаа поговорката - штом олади Суштината се спасуваме од заборавот и преку Формата, нешто што е се поизразено во последниве времиња, Суштина која за нас најподобно ја доближиле Свети Кирил и Методиј и нивните ученици Седмочисленици ...
[tube]1UMXPkJOTOI[/tube]
|
Posted By: Max
Date Posted: 05-Jun-2015 at 00:58
|
поздравен лапсус горе, правилно е Свети Рамноапостоли Словенски Свети Кирил и Методиј Солунски офтопик - пред извесно време паднав на муабет за Светите Браќа со еден Свештеник дека добро би било заради освежување на словенската нишка во македонскиот ни континиум (кој во последно време преку патинирањето на малиот ринг во Скопје е пролуфтиран антички) да се побараат на Свети Кирил моштите или дел од нив да се пренесат кај нас од Рим, иако за такво нешто и да има простор заради грчки и бугарски притисок Папата посекако би ретерирал, нејсе, на ваквата досетка ме изненади дополнувањето од Свештеникот кој констатира дека ова и дополнително би било оспорено од грците бидејќи нема јасни докази дека самите Свети Браќа Солунски имаат асли словенско потекло, а кое по инерција се претпоставува бидејки одлично го влаедееле словенскиот јазик... но има една дума која упатува на тоа дека можеби и навистина имале словенски корен "Во Краткото житие на Константин-Кирил, напишано од неговиот ученик Климент Охридски, се кажува дека Кирил открил пред Хазарскиот каган дека не потекнувал од византиски род, ами дедо му бил од хранените људе на туѓ „цар„, но побегнал во Византија." [ http://mk.orthodoxwiki.org/Свети_солунски_и_сесловенски_браќа_Кирил_и_Методиј - 1 ] не сум сигурен но мислам најстарата фреска со Светите Браќа е живописана во Курбиново, а најстарата како Светите Седмочисленици односно заедно со своите ученици е онаа живописана во Сливница, незнам од кога е оваа од манастирот Свети Наум иако пологично е дека е најстара, сепак вака имам чуено 
|
Posted By: Max
Date Posted: 02-Aug-2015 at 08:44
...За Многу Години Илинден...
https://mk.wikipedia.org/wiki/Црква_„Св._Илија“_-_Стар_Дојран - https://mk.wikipedia.org/wiki/Црква_„Св._Илија“_-_Стар_Дојран
како катедрален овој е најстар, но интересно нема официјален податок по нетов кој е најстар црковен храм во земјава посветен на Свети Илија или кој бил некогаш најпознат во среден век а не па во доцна антика
[tube]5Ovep0Ro8so[/tube]
Originally posted by http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=373&PID=161102#161102 - +Protagorist
] "Propaganda activity in Macedonia, ‘although political in their ends, are religious and educational in their methods’, although it was not Christianity itself at fault; the Balkan church leaders rather than attending to the spiritual well-being of the people were ‘the prime movers in every political campaign that it started’" [ https://makedonika.files.wordpress.com/2008/03/05ch4.pdf - 1 ][ http://media.hoover.org/sites/default/files/documents/Macedonia_and_the_Macedonians_Andrew_Rossos_131.pdf - 2 ] |
|
Posted By: Max
Date Posted: 19-Aug-2015 at 10:40
За Многу Години, Денес е Преображение Господово - ден кога се менува и гората и водата! [ https://web.archive.org/web/20150819062624/http://media.mk/article/97892/denes-e-preobrazenie-gospodovo-den-koga-se-menuva-i-gorata-i-vodata - 1 ]
кај нас највпечатливи Храмови посветени на Преображението Господово се една од трите манастирските Цркви во село Зрзе (г.пелагонија) воедно денот и манастирска слава [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=1302&PID=100268#100268 - 1 ] а втората е катедралната Црква во село Гопеш (д.пелагонија) за жал од каде 2013 беа однесени 50тина икони речиси цел иконостас останал обезличен, смешно но нашата одговорност оди дотаму да сеуште само на бугарската вики има абер за оваа Црква [ https://bg.wikipedia.org/wiki/Преображение_Господне_%28Гопеш%29 - 2 ] ксмет други да те знаат сами да не се знаеме, хм до скоро нит за Зрзе народ немаше абер
[tube]ckM3t3MB0Ko[/tube]
интересно има многу Храмови посветени на овој ден Господов кај нас, но ретко кој од нив е познат генерално ко што е случај со новиот крушевски манастир каде еден од поголемите ктитори е и Тоше, чинам таму донираше уште пред да оди на аџилак, интересно се чудам дали и кој му беше духовник, дали беше традиционален верник или беше и воцрковен, како и да е тек кога ќе стане жив манастирот неговата душа ќе види особен аир од дарувањето бидејки на секоја Литургија присутните се молат и за ктиторот а во жив манатир тоа значи постојано, прашање е дали в Крушево има сеуште револуционери во изобилство кои би се прифатиле на ангелскиот подвиг на монаштво...
од друга страна имајки предвид дека Тошка беше асли верник, макар фатен во мрежата на декадентниот поп-мелос од која гледаше и да се измолке но врзан со договори та и тоа лесно не му тргна од рака, денес ова што се случува по неговата смрт го крена на ниво на идол што тоа тој ни на сон не би го очекувал, јес да го обедини балкан културнош [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=373&PID=129836#129836 - 1 ] но заради тоа сега да му креваат кич фонтани, споменици и спомен домови тоа ако не е богохулно бар е срамота, ајде бар додека беше жив не го спопадна таква среќа она незаминат да те искалапат, ова е чист пример дека за Христијаните треба да бидат внимателни каков пример оставаат зад себе, во случајов за Тоше ќе остане споменот дека беше и Побожен и Хуманитарец камо цела естрада да го следеше неговиот пример ревносно
|
Posted By: beTon
Date Posted: 24-Jan-2016 at 12:55
За Многу Години Божикните и Богојавленските празници, а и споменот за денешен Преподобен Теодосиј Велики, еден од родоначалниците на http://orthodoxwiki.org/Cenobitic - киновијското (општежителното) монаштво [ http://www.mpc.org.mk/Kalendar/prolog.asp?id=0xC2EAF43A36C5143A840B97F251263C08421B87BF - 1 ][ http://www.svetosavlje.org/biblioteka/vlnikolaj/SrednjiSistem/Lat_Nikolaj020402.htm - 2 ][ http://www.tsaritsyn-tours.com/?page_id=1492 - 3 ]
дефакто од секој аспект Преподобен Теодосиј за нас и директно и индиректно е главната алка за она што денес го разбираме и гледаме како Манастир, иако Свети Пахомие Велики уште предходно во Египет ја востановува монашката заедница би рекол уставно и практично како киновијска, од пасусов што следи може да се воочи дека Преподобен Теодосиј промовирал манастир од отворен тип кој им служел и на аскетите, и на верниците, и на патниците, но и болните итн. просто повторно ја испромовирал она изворна апостолска комуна која се јавила веднаш по Воскресението Христово од тој аспект поприлично и се разликува од монашкиот систем на Свети Пахомие кој манастирскиот типик го устроил по војнички односно по примерот на терапевтите во форма на скитови, додека Свети Теодосиј устроил општонародна форма која и најчесто се среќава низ вековите подоцна ширум Православниот свет, со оглед дека манастирите освен духовни воедно биле и материјални лечилишта, училишта, прибежишта, а секогаш имале издвоени манастирски метоси како дополнителни скитови каде се повлекувале старците односно схимниците [ http://radiovera.ru/shimonah.html - 1 ][ https://ru.wikipedia.org/wiki/Схима - 2 ] ...најбитно Манастирот претставува пустинска Црковна градба која уште од почеток Христоцентрично врзувала се одокулу за себе... истата Свети Отци ја посочиле како најсовршен начин за Славословење каде молитвата се разгорува особено бидејки е лишена од многу искушенија кои крчкаат в светот, може да се каже дека секој еден манастир е сигурна зона од искушенија, особено живите манастири, иако секој постар манастир каде престојувале молитвеници во минатото сеуште ја носи в себе светлина од Божјата Благодат која извирала таму, налик атомска централа после свое пензионирање, бреј што се случува па кога истата повторно се покренува камо тоа да можеа луѓето тоа да го гледаат, што велат отците за такво нешто (отварање на духовните очи) се удостојува само еден на илјада во една заедница...
многу веројатно првите манастири биле пештерни или в колиби ко египетските, додека конечно со појавата на киновијското монаштво се издигнале Лаврите ко таа на Свети Теодосиј в Палестина (12 километри источно од Витлеем),,,, интересно е дека до истата патот со благослов до Преподобен Теодосиј духовно го отворил Свети Симеон Столпник, а симболично и денес за човек да стигне до манастир најнапред треба уште в град да се изолира и издигне над него, а дури потем да се повлече в планина...
[quote]Soon the Lavra of St Theodosius became renowned, and up to 700 monks gathered at it. According to the final testament of St Theodosius, the Lavra rendered service to neighbor, gave aid to the poor and provided shelter for wanderers. There was a communal table for all, communal property, communal penance, communal labor, communal patience and, not too rare, communal hunger. Theodosius was an exalted model of life to all the monks; an example in labor, prayer, fasting, watchfulness and in all Christian virtues.
St Theodosius was extremely compassionate. Once, when there was a famine in Palestine and a multitude of people gathered at the monastery, he gave orders to allow everyone into the monastery enclosure. His disciples were annoyed, knowing that the monastery did not have the means to feed all those who had come. But when they went into the bakery, they saw that through the prayers of the abba, it was filled with bread. This miracle was repeated every time St Theodosius wanted to help the destitute.
At the monastery, St Theodosius built a home for taking in strangers, separate infirmaries for monks and laymen, and also a shelter for the dying.
Seeing that people from various lands gathered at the Lavra, the saint arranged for services and hymns to be offered to God in the various languages: Greek, Georgian and Armenian. However when all were gathered to receive the Holy Mysteries in the large church, the divine services were chanted in Greek. [ http://orthodoxwiki.org/Theodosius_the_Great_%28Cenobiarch%29 - 1 ]
the story of the foundation of the monastery, which was organised following the lavratic system where a cenobite monastery, the centre of formation for novices, is surrounded by hermits cells. Indeed, desiring to live a more secluded life, Saint Anthony left his initial cave where several novices had come, leaving them under the spiritual care of Saint Barlaam, and settled in another empty cave. When Barlaam was appointed hegumenos of another monastery, Saint Theodosius became his successor at the head of the monastery of the caves. It was under his direction that the monastery developed. For his cenobium, he used the Studite Typikon of Patriarch Alexis, the liturgical and monastic rule observed in most Byzantine coenobite monasteries of that time. This Typikon regulated the liturgical services as well as the private prayer of the monks, their meals, and their duties[6]. Theodosius is thus considered as the founder of coenobite life in Russia. By his own example, Theodosius emphasised not only the spiritual aspects of ascetic life, but also the necessity for physical work and charity to the poor. [ http://www.bogoslov.ru/en/text/2372746.html - 1 ]
~
може да се каже дека општежитието како активна форма на спасение во последниве времиња е речиси заборавена, и не бидејки не постои туку бидејки денес речиси и да е невозмножно човек да се предаде на подвиг со леснотија макар останал и на улица, или пак доколку и тргне на тој пат брзо се поколебува, просто млакоста за спасение денес ко да е норма, што имаат речено Светите Отци во последните времиња и оние кои од мајчина утроба ќе бидат ушкопени за служба на Бога и тие ќе бидат расејани, а дури и оние што вкусиле изобилна Благодат ќе немаат ревност ко оние во минатото, нормално тогаш уште в град живееле аскетски додека денес и во манастирите индиректно навлегува изобилието, затоа пак оние кои се замонашиле јасно е дека се озбилно духовно исчеличени, нормално доколку успеале да го презрат овој свет како лажен иако вкусен, сведоштво за сето она што сме го имале но ко нераспадливо и вечно пред доброволното отпаѓање од повисоко небо, хм што има попривлечно од тоа човек да си го изврзи срцето за распадливи вкусови камо истите да му беа само мотив за спасение наместо причина за погибел - а кој е неизбежен доколку човек сопствената слободна волја не ја приклони кон Божјиот Закон на Љубовта...
во секој случај ако се има абер за тежината на искушенијата кои денес се истураат преку телевизијата и интернетот воопшто сите електронски инфо-тенекиња па и радиото, може слободно да се каже дека секој еден Христијанин што литургиски живее во светот е налик Монах, ајде Бел Монах со оглед дека денес е навистина подвиг да се задржи фокусот кон Спасение на Душата како главна цел на еден словесен човек, просто денес Обожувањето е скроз формално наместо суштинско, та неретко и верниците се фалат со своите цркви и манастири како градби наместо како духовни лечилишта каде има жива молитва, просто забораваме дека и мало невнимание треба (да неречам еден миг мамурлук(униние)) за да алпинистот летне од карпа, особено опасно за оние кои (високо) аскестски ем самостојно се подвизуваат https://www.youtube.com/watch?v=ZprGQi7LayI - , тренд кој сетне од Православните прави инстант гуруа кои нели стекнуваат особен акал за расфрлање а така лесно дотерувајки до славо/самоољубие, иако добро е 'и да се сведочи за Христа неголи да дреме чоек со даљинското у фотеља, ко што вели Господ Милост сакам а не Жртва, та подавајте утеха и помош штом за тоа ви се укаже прилика но не сосила но не по секоја цена, бидејки Љубовта треба да е и трпелива и умерена, та оној што останал в град да живее аскетски и навистина има големи искушенија но и поголем спасителен венец доколку истрае, слично ко војник што е во први редови него во позадина, иако монаштвото може да се каже дека е најнеопходната артилерија со оглед дека посочува колку и до каде човек може да стигне живеејки целосно предаден на Служба на Бога, ем конечно земено како покорисно (велат отците) аскетски се спасува еден на илјада додека општожително се спасуваат на илјадници со оглед дека станува збор за заедница, иако доколку човек живее умерено и трезвеноумно а воедно со озбилен фокус кон спасение во таков случај и Брачниот Пат е повеќе од спасителен, јас токму за него би рекол дека е средниот пат особено за оние кои неможат да го скротат телото, додека за оние на кои заради икс причини тоа им пошло од рака средниот пат е манастирот, а практично од Црквата тие два избора се благословени како спасителни, јасно доколку човек постојано се смирува пред искушенијата кои го снаоѓаат а преку кои и расте и се спасува...во овoј контекст етимолошки интересен е коренот на зборот ПАТ односно словенскиот збор СТРАСТ е истоветен на грчкиот збор ПАТОС (болест) патологија, та кој и пат да го фати чоек само преку Славословие и Заедничарење со Бога преку Причестување со Неговите Свети Дарови го наоѓа и својот Мир а преку него и своето Спасението, ова била равенката за Христијаните уште од првите векови та веќе во третиот век се смета дека Причестувањето е лек за бесмртност, особено ако се прима со Вера, особено ако постои и воедно е разбирлива симболиката дека Причеста како спомен за Христа е навистина заедничарење со Христа примајки ги даровите како осветена Крв и Тело Господови ко што рече Воплотениот Бог Исус Христос и навистина ќе ви биде по вашата вера, во она во што ќе верувате тоа и ќе ви биде... та верувајте во Вечниот Бог и Неговата Милост за тоа и да ве снајде...
не е благодарно да посочувам за Христијани кои подвижнички живеат в град, кои ревносно а литургиски се спасуваат в град, но искрено ме израдува еден собрат македонец од Загреб чии думи ме изненадија колку го изоштруваат фокусот кон спасение, особено преку во овие две радио емисии во кои елоквентно го демистифицира наметнатото соперништво помеѓу технократија и теологијата, една од главните сопки за секој полуписмен Христијанин да се одважи на опитот на подвиг во костец славословие, а како и во полнота би ја вкусил Благодатта која постојано од Бога се излева врз овој свет, сигурно во ова поприлично помага и рамнодушноста која е здраво стимулирана од сите гачки на информатичково општество, нормално со се сите трендовски стравови кои виреат во дадена средина - како што е срам од празноверност или елитизам од суеверија, ех колку само малку треба за човек да почне да се спасува она искрено да се запраша зар сите оние подвижници низ вековите напразно се предавале на подвижнички живот, зар навистина се е најслучајно и бројлерски предетерминирано
др. Петар Митрикески - Лимес Космос 1 https://www.youtube.com/watch?v=ec0G3_vzxqI - https://www.youtube.com/watch?v=ec0G3_vzxqI
Вечниот живот се крие во најразлично дејствување на Благодатта во душата, кое се чувствува по мерка на исчистување од страстите [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=2056&PID=174909#174909 - 1 ]
др. Петар Митрикески - Лимес Космос 2 https://www.youtube.com/watch?v=QWS9ssNgmE0 - https://www.youtube.com/watch?v=QWS9ssNgmE0
|
Posted By: +Protagorist
Date Posted: 28-Jan-2016 at 10:14
во 14тиот ден по православната нова година, го чествуваме споменот за Богоугодникот http://mk.orthodoxwiki.org/Свети_Гаврил_Лесновски - Свети Гаврил Лесновски еден од патроните на средновековното отшелништво во Македонија, иако сигурно има и многу незнајни кои се подвизувале аскетски пред и потоа ширум пештерите и горите, до душа и Свети Гаврил прво бил незнаен но потем е прославен... ќе речам индиректно овој Светец е и наш аскетски преродбеник, со оглед дека влијаел не само на спасението на оние кои му се обраќаат за да се застапува за нив пред Господа, ами и за цел свој народ дури и денеска, ако за Свој народ би се гледало на луѓето кои живеат, на територијата каде се подвизувал односно во Македонија, да неречам Наша горна или република, непотребни епитети но заради дистинкција ете и да ги употребиме, со оглед дека влијаел индиректно на возобновувањето на современото монаштво во нашава земја... нормално духовно секој Светител помогнал во овој процес, но во случајов Свети Гаврил Лесновски помогнал и материјално, та во манстирот посветен од него на Архистратигот Михаил (пост 90 погоре) во 70тите години од минатиот век се настанал и http://www.preminportal.com.mk/images/stories/vesti08/o.Gavril.svetogorec1.jpg - отец Гаврил Светогорец подоцна епископ Велички [ http://www.bregalnickaeparhija.org.mk/index.php/95-uncategorised/669-24 - 1 ][ http://www.povardarska-eparhija.org.mk/pe/index.php?option=com_content&task=view&id=203&Itemid=32 - 2 ] но и духовен татко на првите монаси во ново возобновената Охридска Архиепископија во ликот на МПЦ, чинам веќе има и доволно чудотворни исцеленија за да истиот биде и официјално прогласен за Светител [ http://strumicadenes.mk/cudata-i-iscelenijata-na-episkop-gavril-svetogorec-strumicanecot-gjorgi-prozborel-po-molitvirte-na-svetiot-otec/ - 3 ][ https://web.archive.org/web/20160331211012/http://www.dnevnik.mk/default.asp?ItemID=F066E7FF297D474BAD1B991C9978BCD9 - 4 ][ http://falanga.com.au/ekslkuzivno-mpc-kje-dobie-ushte-eden-svetec - 5 ] што укажува колкав и каков ревнител бил, современ подвижник кај кого монашкиот занает го печеле и нашите владици, http://i685.photobucket.com/albums/vv213/kojekoj/prep.Gavril.Svetogorec_zpswhgswve4.jpg - на фотографијава на певницата заедно со него служи Литургија ко помлад псалт сегашниот Архиепископот Дедо Стефан (фатен коленопоклоно) и дедо Кирил кој стои кај владичкиот стол во чест на овие аскети кои својот подвиг го завршиле на исто место и со исто име, ги постирам најсеопфатните и најконцизните научни трудови за постоењето на Охридската Архиепископија срочени од наши автори, едниот при крајот на минатиот а вториот од почетокот на овој век ... инаку не замерајте на печатните грешки во копииве, бидејки книгиве се прочитани (отворен текст за копирање) со AbbyFineReader, претходно се ископирани а потем искенирани (во фотокопирниците во Мавровка) - без тоа филтрирањето низ AFR основниот пдф од копирница а во зависност од резолуцијата е 50 до 100 мегабајти, а после скрин ридерот 1 до 10 мегабајти во зависност од обемот на книгата, во основа корисен момент пред се заради цитирање и аплодирање Историските Основи за Автокефалноста на МПЦ од мр. Јован Белчовски https://drive.google.com/open?id=0BxHK4Q0MsY8UdXBnX2RMcUVNQ0U - https://drive.google.com/open?id=0BxHK4Q0MsY8UdXBnX2RMcUVNQ0U Македонска Средновековна Дипломатија од др. Петар Поповскитом 1 - https://drive.google.com/open?id=0BxHK4Q0MsY8UQUNxTGJ1WVJVdk0 - https://drive.google.com/open?id=0BxHK4Q0MsY8UQUNxTGJ1WVJVdk0 том 2 - https://drive.google.com/open?id=0BxHK4Q0MsY8UeUswZndHMHZHMEE - https://drive.google.com/open?id=0BxHK4Q0MsY8UeUswZndHMHZHMEE a во контекст еве и Сончево писание за МПЦ [ https://web.archive.org/web/20080907083026/http://www.makedonskosonce.com/broevis/2002/sonce421/Tekst38.htm - 1 ] од книгиве би го издвоил ко поучен канонскиот абер за достојност за служба, од стр. 39 во првата ИОАМПЦ, доволно прецизен зада се демистифицираат клеветите врз покојниот полошко-кумановски владика дедо Кирил оти бил недостоен за чинот ко вдовец...
| Епископите морале да бидат безбрачни. За епископ можел да биде избран и свештеник, но само откако ке добиел согласност од сопругата за разделба, или пак ако и таа стапела во манастир. Епископите се титулирале со „чесњејши" и „всесвјаштени". Епископот во својата епархија се поставувал за постојано, а секаквото преместување се сметало за незаконско. Меѓутоа, во праксата доаѓало до преместувања ... Во едно писмо од Хоматијандознаваме дека како пречка за свештенички чин се сметале: незаконороденоста, душевната ненормалност и второбрачноста. Исто така, во свештенички чин немал право да стапи и кандидат кој по смртта на свршеницата ќе се оженел со друга. Но, ако умрената свршеница била малолетна, тогаш кандидатот можел да биде ракололожен.16) Посебно внимание привлекува црковното судство. Познати се архиепископскиот и епархиските духовни судови. Најмногу се разгледувале црковни, бракоразводни и дисциплински дела... |
инаку во истата книга па и општо во науката постои недоветен куриозитет за поимот елинизација, а кој во исто време се меша со повизантичувањето, за на крај да се дофилува во едно со терминот грцизирање, просто неможам да се изначудам зошто не се прави дистинкција меѓу она што е античка а она што е национална припадност од времето на романтизмот кога и се формирани новите нации, иако некој ќе рече чим збореле и пишувале на коине по дефаулт сите биле грци вклучително и византијците и античките македонци, небаре тоа биле етнички творби а не империи кои токму гледале час поскоро да суспендираат каков и да е етнички момент, впрочем меѓу другото на овој основ и јако се наметнало Христијанството како главна религија на овие простори со оглед дека и навистина империите имале полза од хомогенизација на населението, иакоподоцна токму преку етнофилетизмот почнала озбилно да се разнишува византија, ко да знаел Јустинијан дека во овие краеви е добро да се има уште една независна црква од рим и цариград а како би се смирувале страстите во иднина од друга страна навистина супер-елитистички звучи кога ќе се чуе дека современите грци прибегнувале кон исти асимилаторски техники во овие краеви ко тоа што го правела византија претходно, но во принцип она што се случувало било борба за власт и територија, особено ако се има предвид ко што вели Марија Гимбутас дека словените масовно се колонизирале по цел балкан па се до крит, настрана сите останати истражувачи кои терале имигрантски кризи в среден век дал ко келти, авари ил хазари, од овој аспект навистина е уникатен и нашиот етнички состав какои на останатите етникуми кои произлегле в среден век на овој заеднички балкон, а особено интересен миг е дека Православието како главен духовен столб на истиот ќе биде повторно обединето (единствено) само кога Охридската Архиепископија повторно ќе биде призната од сите за автокефална и посебна, иако во очите на МПЦ-ОА истата ко таква веќе е и возобновена, да се надеваме дека ситнопаланечките страсти и стравови ем фатаморгани набрзо ќе испарат, но се додека визијата на телото ги диктира настаните наместо молитвата - просто тешко е и да се поверува дека ќе се најде доволно трезвеноумие за да се сплотиме најнапред сите Православни в едно, а пшосетне Ако Бог Даде и сите Христијани во едно ...друга битна дума која ми светна на овие страници е етимолошкиот корен на името Скопје, дефакто запомнето според сеќавањето за седиштето на славната архиепиСКОПија Јустинијана Прима та дефинитивно и дополнителен аргумент дека Јустинијан за свој роден крај го имал денешно Скопје отколку српската теза дека тоа е Царичин Град понасевер, настрана Бадеријана денешно село Бадер во скопско ко родно место на вториот најзначаен византискиот император после Константин од Наисус (Ниш), настрана аквадуктот, ем настрана скопското кале како логичен приврзок за една Архиепископска престолнина независна и издигната на ниво на Рим и Цариград ко посредник помеѓу истите кој подоцна буквално и територијално/јурисдикциски но и духовно/канонски се префрлил врз Охридската Архиепископија односно Патријаршија...по овој аршин востоличувањето на МПЦ ко наследник на ОА во Скопје наједноставно ја враќа историјата токму онаму каде и отпочнала независно архиепископски, само што сега нема сеопшт источен император кој ова и би го потврдил, та ситуацијата е оставена на милост и немилост на грото регионални архепископии денеска, со оглед дека денешните балкански патријаршии немаат царства зад себе како би го носеле и понатака тој епитет, ами популистичко-секуларни уредувања кои и неможат да ја корегираат односно запазуваат политиката на Црквата ко што било тоа случај во империите претходно, можеби доколку Русија повторно стане Царство некој иден руски Цар да ја исправи оваа локална ситнопаланечка гачка за непризнавањето на МПЦ од страна на ГПЦ со оглед сведоштвото на Владиката Амфилохие во емисија Во Центар кај Васко Ефтов дека „Вие„ имате проблем со нашата сестринска црква ГПЦ а не со Нас, решете си го проблемот со нив та ние веднаш ќе ве признаеме за автокефални„, но ваквата ситуација може да бидне и прилика да преку нам кои последни се потпревме на плеки на балканскиот етнофилетизам први истиот и да го разрушиме а како ГПЦ инстантно би не признала (потем и сите кои во моментов се солидаризираат со неа), веројатно прв чекор кон ова е додавањето на кратенката ОА на МПЦ за да во оној момент кога МПЦ-ОА би прешла чисто кон ОА со таквиот чекор не само да добиеме и официјално признание (чисто формален момент) туку и први да го скршиме проклетството на етнофилетистичката ерес која вирее подоста во православниот свет, односно да ја вратиме изворната традиција на именување на архиепископските центри според локацијата а не етникумот бидејки Христовата Црква за да биде Соборна не треба да има национално-посесивни препреки ко што е случај денеска, а заради што и нашиот народ низ вековите доброволно прифаќал да се држи до канонски определените епископи од кој и род да се тие, колку и ова да звучи слабачки, бидејки на тој ист народ пред се му било неопходно спасението преку литургиски живот но во исто време потпирајки се врз Апостолкото предание за послушност (а според која и се враќаме во единство со Христа) него ли формална локална гордост ко амблем од фудбалски/гладијаторски ранг/ринг! Разбирање кое порано не само обичниот човек него го имале и добар дел од преродбениците, а заради што и не им било проблематично доколку заеднички бараат излез со останатите (пр. Пат до самостојност преку егзархијата) а Мисирков ќе отиде и потака гледајки на Цариград ко морална православна глава како прва меѓу еднаквите, расположение кое денес веќе нема подлога бидејки териториите врз кои има јурисдикција се малубројни, логика по која пак денес РПЦ би требала да е прва меѓу еднаквите, тој ги гледа сите автокефални цркви ко обединети: „бидејќи црквата е:Едина, Соборна, Вселенцка и Апостолцка" — вели тој во статијата „Шчо направифме и шчо требит да праиме за однапред" стр. 130 - ИОАМПЦ ...само доколку вака се разбере сета оваа ситуација, односно како Божја Милост и Промисла, да последниот биде прв и првиот последен, само така ќе стигнеме брзо и до обединето Православие, веројатно судба која не стрефила заради нашиот последен цар, царот Самоил, кој прв преку надворешно влијание почнал да го цепи Православието на овие простори, вртејки се кон Рим за Благослов и титула, а ете наближи миг од истата таа земја да дојде и раката за помирување со сите остатоци од некогашна Византија, од кои грчкиот е најосновен со оглед дека културно истиот е потпрен токму на наследството од таа империја, бар јазично ако ништо друго, иако доволно за да се огледаат ко истородни со оглед дека и територијално е доволно за некој да се приврзе за некоја историска нишка а не па културно, ко што и ние имаме право пр. да се повикуваме ко наследници на славното античко минато од овие простори, само бељата е кога сето тоа посесивно се присвојува небаре империите знаеле за етнички момент, не тие имале строго граѓанска основа како и не би се распаднале, што било случај и со античка Македонија и со средновековна Византија, а мора да е случај и денес во современа Европа доколку истата сака да остане унифицирана заради што и се форсираат политиката на заеднички региони, економија и устав, разликата е што првата империја била паганска, втората Христијанска, а последнава технократска, сличноста е што ко централизирана посекако е подложна на корумпираност а која во време на посесивен капитализам може да изнедри само корпорациски детерминизам за бројлерска слобода, што вели Петар место општеството да му служи на човекот - човекот му слугува на системот, бар да беше хуман та и некако, иако декларативно ко таков го штимаат, сепак кога би бирал помеѓу две зла ако веќе неможе да се избре средниот Христијански модел веројатно подобар е овој технократскиот него паганскиот модел, под претпоставка дека технократијата внимателно ќе им пристапи на сите биоетички искушенија веројатно МПЦ е налик положбата на лесновскиот манастир, но врз вулкан од етнофилетизам, во кој се надевам нема целосно да потоне – трајно закотвувајки се врз националното наспроти духовното, но со додавката ОА веќе и напола е избавена, дали и колку ќе успееме да се одважиме цврсто да застанеме над оваа напаст во православието, а воедно ко последни на ваквиот снобизам и да одолееме, тоа времето ќе покаже, можеби за ова ќе помогне и ПОА доколку успее да издејствува со време автокефалнот од СПЦ а потем и природно да се припојат МПЦ-ОА и ПОА со што и индиректно цел народ би влегол во заедничарење со останатите сестрински правослани цркви, но комбинација која посекако не би се случила преку ноќ, а воедно бреме за кое оние "хардкор" православни македонци тешко да се согласат, но затоа се и епископите кои ко суверени веројатно и би се одважиле на ваков чекор доколку ПОА и навистина во догледно време добие автокефалност, но до тогаш и ПОА би требало ревносно да опстои а и МПЦ-ОА да има трпение односно да не се дозволи во никаков случај никаков дуел во народот со кој ваквата прилика би испаралa, просто ова и црковно-политички би било прифатливо за ГПЦ со оглед дека најнапред и нема да ја признајат официјално Македонската Црква туку Црквата ќерка на СПЦ статус во кој се врати ПОА ко што некогаш и беше МПЦ, а со тоа и ние би здобиле поголема Благодат воедно решавајки ги и нив од бремето на својата несолидарност та и гнев, кои пак очигледно извираат од самиот етнофилетизам кој за жал е и најизразен токму таму со оглед дека нивната Црква и порано и сега официјално тера пронационалистичка реторика, не дека и други не се во ист кош но тро помал, клопка во која штом се фати една црква и навистина е тешко потем да ја откачи, просто тоа би се разбрало како предавство кај народот а со тоа и губење на доверба од истиот кон самата црковна институција, нормално кај оние традиционалните верници кои и за влакно во јајцето се одвраќаат од спасение, а не па заради некој амблем кој иако веќе го немаат во фиока ето од суетни ил во најдобар случај носталгични причини не би им го признале на оние кои сега го имаат, истото е и на политички план, но политички губиме само прилика за повеќе конзумеризам додека духовно теоретски губиме прилика за полесно спасение, иако по дифолт не значи дека поголема Благодат и полесно спасение, напротив поголем подвиг се смета на оној кој не е намакан здраво во Светлина а сепак ревнува ко оној кој во истата заради соживот со останатите ето плива во истата, како и да е дури ова треба да се случи час поскоро на духовен план бидејки доколку ко држава претходно некако успееме да го смениме името, токму со тоа М-то во МПЦ во очите на народот истата ќе биде и последниот бастион за бранење на македонскиот идентитет, така да и на епископите нема да им биде нит лесно нит сеедно истотот да го претопат само во ОА[font] Проштевајте што думам гласно, иако немам право нит в себе, со оглед дека сум екс ем иден гурбетлија, но здраворазумски земено логиката вели ова е идеален начин и прилика, сепак срцето ќе каже трпение-спасение та кој претрпи до крај тој и ќе се спаси нели, а цел фокус наместо кон формалното да се впрегне кон суштното ко што е веронауката, ко што е воцрковувањето, та и ѓаконијата, она постојаност во живата Вера наместо интригите околу нејзините институции, та ако два века чекавме на возобновување на Охридската Архиепископија та може и уште два за нејзино признание, та зар искушенијата не ни се дадени заради наше спасение, Слава Богу За Се што ни е и што ќе ни биде нормално се ‘и сме си заслужиле, макар што во овој свет посилниот граба од послабиот, но Блажени се Сиромавите оти тие ќе го наследат Царството Небесно ...
-------------
HaјсилнoтoOpужјe https://archive.is/Vu2G4 - е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
|
Posted By: +Protagorist
Date Posted: 03-May-2016 at 03:00
Христос Воскресе
погребниот Крст на дедо Гаврил Велички
намерно или не во постов горе имам неколку пропусти, првиот за фотката каде велам дека дедо Стефан е фатен коленопреклоно, а впрочем е понизно исправен, веројатно сеуште во вијуги ми е импресијата од последната Педесетница каде Архиепископот заедно со сите мирјани коленопреклоно ја чита молбата до Светиот Дух, потоа на повеќе места етикетирам со терминот етнофилетизам, а никаде не линкувам подетално објаснување па еве едно [ https://en.wikipedia.org/wiki/Phyletism#History - 1 ]
за на крај кога велам Поголема Благодат незначи и полесно спасение, тоа всушност и навистина е така, но знаејки дека човек се опушта штом е на безбедно тоа е особена прилика за дефокусираност, униние, па и прелест, она ко појас при вожња - но истиот не е гарант дека некој нема да те собере попат или ти да собереш некого успат, ајде ние и така сме каубојци у табиет и ретко кој вози со појас - та и со помалку би прошле лесно, НО се додека (само и ако само) живееме во послушност - она да ги пратиме сите знаци и околности на патот така речи држејки се до инструкциите од органите, просто Послушноста е најделотворното средство на патот кон Спасение, односно кај православните послушноста кон духовникот (духовниот отец/татко/лекар), па ако отпаднавме од рајот заради непослушност, кон истиот повторно се враќаме штом се смириме и озбилно го прифатиме духовното раководство, во идеални услови довербата кон духовникот треба да е ко доверба во матичниот лекар, пред кого сме спремни заради телесно здравје целосно да се расоблечеме, додека ретко кој тоа го прави во однос својата душевна состојба пред духовникот, можеби полесно би било кога луѓето би се исповедале подетално според http://orthodoxwiki.org/Aerial_Toll-Houses - Митарствата [ http://www.sfaturiortodoxe.ro/orthodox/orthodox_advices_life_after_death.htm - 1 ] а со тоа и што повеќе склет да истераат од рамена, ИАКО секогаш нешто ќе прекутат или скријат в пазуви небаре духовникот за нешто ќе ги презре или осуди, та зар кај матичниот лекар не се признаваат сите појави, зар побитно е здравјето или болеста, малку смешно но толеранцијата на/кон ситни престапи може да доведе брзо до болест, плус во загадена средина човек свикнува на загаденоста та на крај и не ја ни осека, и нит нешто го секира околу тоа, а не пак да бара решение, просто прагот на толеранција нема крај па кога може и освестен христијанин да си дозволи да работи во недела што пак за другите кои се традиционални, примерот со дететото и семeјството во втората фуснота од претходниот пост, јас би дополнил - во ред можеби некој и немал среќа да ја одмине работата в недела, но бар тоа што тогаш го спечалил нека го подаде некому, дури и тоа го направил лицемерно како другите не би му замериле неголи како Благодарност до Севишниот за сето она што ни е и што ќе ни биде, настрана што оној кој дава и добива Благодарност и Благослови...
горниов пост, а во многу што и овој, можеби немаат многу допирни точки со архитектурата, но преку нив се доловуваат два битни моменти, првиот дека како наследници на Охридската Архиепископија денешните македонци имаат право на оние Црковни Храмови кои се наоѓаат кај нив, макар истите биле дарувани, возобновувани или подигани од кнезови, кралеви и цареви на други етникуми од балканов, и вториот уште побитен момент ја прикажува МПЦ како наследник на една долга традиција која кога би се зела како континуитет дури и од попатен турист а не пак наш сограѓанин - ко таква им дава далеку поинаква тежина и на самите на црковните градби кои тука постојат и на самата традиција како нераскинлив континуитет и денеска, просто поинаку се доживува пр. манастирот Трескавец кога сето ова ко историски континуитет се има пред очи, отколку кога на МПЦ се гледа како некоја новопечена Црква, или пак ко што знаат често да апострофираат "душегрижнички" расположени поединци ко некоја екс-комунистичка творба - предрасуда која постои и кај воцрковени па и свештени лица во соседството, кои верувам кога би ја прочитале бар првата посочена книга погоре од мр. Јован Белчовски чинам далеку поинакво мислење би имале, нормално доколку не се запнале на дилемата за јајцето и кокошката во случајов излегува дека јајцето е постаро од кокошката, недвојбено, хипотетички ситуација која осуетува многу кои би требало да имаат разгорени срца ко Свешта (Свеќа) т.е. Свештеници, смешно но етнофилетизмот колку што може да не сочува земно - толку може и да не изрезили духовно - земено вака навистина не ми е јасно како може Епископите да му нудат на народот Светли Перспективи а цело време да си ги вадат очите обострано, каде е тука братската љубов, каде е смиреноумието, очигледно искушението е така замрсено да ние треба да се одважиме на поголем подвиг него да чекаме на останатите да се солидаризираат со нас, пак ќе повторам - додека за тоа има простор и време, да не е без ич има и реформски порив меѓу Православните Цркви [ https://web.archive.org/web/20160503011013/http://www.dnevnik.mk/default.asp?ItemID=3A72FA8E308F8243A3F63E26DDD62E64 - 1 ] преку кој потенцијално би дошле до сеопшто призната автокефалност, но отом потом ке речат у комшилук со оглед дека токму во такви околности и дополнително ке биде неопходно да раскрстиме со етнофилетизмот
трет уште побитен момент според мене е воцрковувањето, без кое Храмовите ќе бидат чисто православни музеи, за воцрковените православната сакрална архитектура е токму Црковен Храм а самата Вера вистинска Црква, дури тогаш човек може да допре до она што навистина стои зад Славословието и потребата од даден прстор за него, слествено и разликите кај туѓите традиции, простори па и деноминации, би рекол едноставно а неретко и единствено - само литургиски човек е кадарен да ја осети вистинската убавина на еден Црковен Храм http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=625&PID=104179#104179 - макар претходно и ја разбрал , а само преку Литургијата во него и да ја насети сета вечност која се пројавува ко искра во чистите срца предадени на молитва...
но очистувањето и баш не одело ко песна нит порано а уште помалку денеска, а заради што и неопходно е думање, кое во нишкава провејува индиректно, сепак не ми замерајте што истото си дозволив да го спрострам и директно во овој пост, а неопходно заради оние кои би сакале да се воцрковат, но сепак успат имаат многу што од запирки, прашалници и останати интерпукциски знаци кои им провејуваат в мисли пред да се одважат на Светотаински Живот преку Исповед и Причест, кои всушност треба да се бонус на Славословието наместо само инстант лек ко што и најчесто се перцепираат, просто и песната кон Бога е почиста во почисто срце, да знаете каков глас имав на почетокот од моето воцрковување, а каков имам сега кога на плејбек в позадина се приклучувам на ектениите при службите, бреј ќе речете ваква аудио анимација тешко дека можело да се наштима некако та дури и секојдневно да ја пеглале со Благодат, но Голем и Милостив е Бог дури и кон оние кои си ги скамениле и гласните жици па и духовните очи, јасно во случај да му се обратат некако некогаш додека буричкаат по својата слободна волја, бар традиционално-туристички ако не спортско-клановски, ајде преку првото се стигнува до второто и обратно, лично сега се навратив на тоа традициско-туристичкиот момент со оглед дека поинаку ги доживувам сега Црквите и Манастирите кога ги посетувам, пред се заради поклонение и помош од локалните Светители кои таму биле или се, а сосем поинаку беше на почеток кога одев асли туристички заради бркање призвук на онаа изворна атмосфера која вирееше низ византиската архитектура по нашите села и гори, тогаш се изненадував кога ќе видев луѓе како одат на викенд вожња до некое Свето Место чисто онака, но тогаш и горивото беше за ич пари, а и немаше пуштено корен ова интернетов кај нас, хм, тоа планинарството и ловџиството се во аут денеска а не па Црковниот туризам, можеби субвенции би помогнале, камо туристичките агенции да имаа вакви редовни викенд тури него случајни... камо да имаше државата акал децата почесто да ги принудува на екскурзии додека сеуште имаат волја за слобода и потскитнување...
конечно за да ја растеретам нишкава од вакви намерно-ненамерни абери, истите ќе ги завршам http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=2056&PID=211956#211956 - со еден два поста во нишката Емоционална Интелигенција , а каде и може да продолжат евентуални недоумици апропо истите, иако претпочитам за какви и да е, да се консултирате со свештено лице или својот духовник доколку го имате, со оглед дека немам Благослов некого да советувам освен да сведочам за Христа и Христијанството, иако знам да се потпрам на апостолската поука - Словото Христово изобилно нека се всели во нас; во секоја мудрост да се *учите и да се советувате еден друг со псалми и химни, и со духовни песни, пеејки Му на Господа со благодарност во срцата ваши! (Колосјани 3:16) та неретко се фаќам во клопката да делам памет и поучувам "заинтересирани" а свесен дека после една тв-серија или целодневна радио-разонода се што влегло на едното ко потиснато излегло од другото уво, но добра изворна песна и баш неможе лесно да се истисне со турбо-фолк, ниту домашен зеленчук со индустриски! ех да не беа тенекињава та да сетевме во полнота што е Мир и Спасение, а веројатно најголем кабает има телевизијата, после 10 дена отштопан пак вклучив телевизор и што да кажам - и глава ми зуе - и мозок ми тежи - и расеан со мерак, камо фокусот да ни беше изоштрен при Славословие ко на мирјаните некогаш, во тој случај при ваква технологија ке градевме поизворни Црковни Храмови и од нашите предци (теоретски со оглед дека Центар во нивниот живот било Царството Небесно додека во нашиот повеќе e земното а помалку Небесното) сега едвај имаме акал и воља за новокомпонирани муабети - она колку редот да пројде дека се има и се може, сега пвц прозори ставаат и на селска куќа а не па на Црква, но просто самата архитектура е огледало на општествените вредности во даден момент, па ако порано бевме бар аналогно-вештачки наштимани вртејки од камен-дрво кон бетон-железо сега сме дигитално-вештачки преорентирани кон кнауф-пвц со се сите останати легури и лепаци, веројатно штом железото го замениме целосно со карбон во основата, ќе добиеме Црковни Храмови каде молитвата би течела и футуристички, иако ко што забележувам и претходно истата не е лишена од својата сила кога тоа е случај, што да кажат имигрантите или прогонетите кои се собирале и собираат во разноразни параклиси, во комунистичка русија и по подруми, но во нормални услови губејки контакт со традицијата стануваме налик бижутерија - слично ко што тешко можеме да ја пришиеме античката космополитска македонска мисла сред денешниве посесивни времиња, ајде секогаш ке има луѓе волни за аскетски подвиг иако буквално тоа би било неолитско-пештерски, в среде би биле оние традициоално посветените на природно култивираната комбинација од камен-дрво, токму антички, дури и чардаците и тремовите онакви какви ги познаваме рурално се од самата рана и доцна антика, а вклучително и резбата [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=617&PID=36570#36570 - 1 ] во најлош случај на крај бар Камбаните одоносно Ѕвоната ќе останат изворни, макар што и тие веке почнаа да ги дигитализираат [ http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=625&PID=124936#124936 - 2 ] што не е страшно доколку е неопходен исклучок туку доколку стане неопходен тренд, она да ѕвониш на копче или да пееш на звучки
слично по овој урнек би било Славословење преку цеде плеер, но кога нема друго и тоа е повеке од добредојдено, доколку не е наметливо а како не би станало одбивно за околината, впрочем ваков приод треба да имаат оние кои се воцрковувват со оглед дека нагло подвизување кон усрдна лична молитва е недоносливо со леснотија, та поарно пр. да го чујат утреното и вечерното правило (препишано од матичниот) него ли да го остават во немоќ, формален компромис преку кој не би дозволиле да се доопуштат додека повторно вратат кондиција, и ајде молитвеното правило туку уште побитен момент штом неможат да присуствуваат на Литургија бар за неделите и големите празници можат да свртат на цеде некое живоносно поење, јасно ко ден дека тоа нит може нит треба да ја замени Литургијата како заедничко прославување на Бога и се што е од Бога - но подобро нешто него ништо - но подобро и вештачко него никакво, православната мистика напросто се просејува и низ ситни пори без проблем, иако сосем поинакво е чувството кога истата врви низ инка, а не пак водопад од Славословија... та како да се вратиме кон Рајот кој е Најприроден а преку највештачки средства, во се' и за се' природно да делуваме, само така и би живеле во полнота на создаденото но и ветеното, (бидејки Православната традиција не е некаков неподвижен и мртов капитал, ами самиот живот на духот на Вистината - https://drive.google.com/file/d/0BxHK4Q0MsY8UWGE5cUtEcXFNbTg/view?usp=sharing - - стр. 21 Православна Библиска Светлина - Трајан Митревски )
-------------
HaјсилнoтoOpужјe https://archive.is/Vu2G4 - е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
|
Posted By: +Protagorist
Date Posted: 13-Jun-2016 at 07:30
За Многу Години Спасовден ... Христовото Вознесение
и денешен Свети Апостол Ерма
https://orthodoxwiki.org/Apostle_Hermas - Св.Ап.Ерма еден од Седумдесеттемина Се спомнува во Посланието на Павле до Римјаните (16, 14). Родум беше Елин, но долго време живееше во Рим. Беше епископ во Филипопол, а животот го заврши маченички. Според откровение од ангел Божји ја состави https://en.wikipedia.org/wiki/The_Shepherd_of_Hermas - многупоучната книга „Пастир“. [ https://web.archive.org/web/20160422144103/http://amvon.mk/pastir-erma/ - 1 ]
https://web.archive.org/web/20160407072849/http://www.pravoslavieto.com/life/05.31_sv_ap_Erm.htm - http://www.pravoslavieto.com/life/05.31_sv_ap_Erm.htm
Ерма беше богат човек, но заради гревовите на своите синови западна во крајна сиромаштија. Еднаш на молитва му се јави човек во бела облека со стап во рацете и му рече дека е тој ангелот на покајанието којшто нему му е пратен за да го придружува до крајот на животот.
Ангелот му даде дванаесет заповеди:
1) да верува во Бога;
2) да живее во простота и невиност, да не злослови и да му дава милостиња на секого што проси;
3) да ја љуби вистината и да ја одбегнува лагата;
4) да го чува целомудрието во помислите;
5) да се учи на трпение и великодушност;
6) да знае дека покрај секој човек е поставен еден добар и еден зол дух;
7) да се плаши од Бога и да не се плаши од ѓаволот;
8) да прави секакво добро и да се воздржува од секое зло;
9) да Му се моли на Бога од длабочината на душата со вера;
10) да се чува од тагата, која е сестра на сомнежот и гневот;
11) да ги испитува вистинитите и лажните пророштва;
12) да се чува од секоја зла желба.
Поука на денот ... Старец Паисиј Светогорец
Затоа, ниеден грешник не треба никогаш да се обезнадежи ... Доволно е само да се покае (промени) бидејќи неговите гревови се помалку од оние на нечестивиот ... Човекот има и олеснителни околности бидејќи е направен од земја, а од невнимание може да се лизнево калта ... Немаме оправдание, ако не сакаме да се покаеме и да се исповедаме, и сакаме да останеме во калта
https://web.archive.org/web/20151103102852/http://agapi.mk/pravoslaven-kalendar-android/ - http://agapi.mk/pravoslaven-kalendar-android/ |
...
http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=625&PID=187802#187802 - http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=625&PID=187802#187802
-------------
HaјсилнoтoOpужјe https://archive.is/Vu2G4 - е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
|
|
