ТИРЗ Штип

Текстилот е доминантна стопанска гранка во источниот дел на земјата

Иван Бојаџиски


ШTИП - Технолошко-индустриската развојна зона „Штип“, со локации за педесетина фабрики ќе биде рај за инвеститори или ново Потемкиново село, како што тврди опозицијата? Оваа дилема ќе биде решена по само една година, период што го означи премиерот Никола Груевски како конечен датум за изградба на инфраструктурата. Дотогаш може само да се претпоставува каква индустрија ќе развива штипската индустриска зона и колку работни места ќе бидат отворени.

Откако Груевски го најави владиниот проект остана нејасно колку нови работни места ќе се отворат. Бројките што се соопштија за индустриската зона некако не се совпаднаа. И додека директорот на Дирекцијата за технолошки индустриски развојни зони Марјан Јованов рече дека ќе се вработат 15.000 лица, Никола Груевски најави отворање на 10.000 работни места. Стана јасно дека првиот човек на овие зони и премиерот не се искоординирале пред да дојдат на свеченоста во Штип, па оттаму остана да виси разликата од 5.000 вработувања.

Иако многумина критичари на власта имаат став дека Груевски гради нестварни објекти со цел да создава илузија на премиер посветен на економијата, факт е дека индустриската зона „Штип“ има повеќе од поволна локација. Таа се протега на 200 хектари, на локација покрај магистрален пат и железница, во непосредна близина на карго-аеродромот, чија изградба би требало да почне дури по десет години. Блиску локацијата е и новата 400-мегаватна трафостаница, која енергетски ги поврзува Србија, Македонија и Бугарија, а во непосредна близина е и цевководот што ја носи водата од регионалниот хидросистем „Злетовица“ кон Штип и Свети Николе. Значи, од аспект на ресурсите што ги нуди локацијата, неспорни се позитивните аспекти.

Меѓутоа, енигма е како да се пронајдат педесетина, главно, странски инвеститори, кои ќе решат дел од својот капитал да вложат во нови индустриски капацитети кај Штип. Самата индустриска зона (ќе) има регионален карактер и според најавата на Груевски, треба да ги мотивира и компаниите од регионот.

Сепак, економската слика на регионот не дава надеж дека работите ќе се одвиваат во една таква насока. Имено, во Штип како регионален центар и во источниот дел на Македонија доминантна стопанска гранка е текстилот. На овој простор има и развиени аграрни компании, има и рудници. Од поголемите капацитети што не се од текстилот, тука е фабриката за акумулатори „Весна сап“, а сосема мала е застапеноста на металската индустрија. Всушност, овој регион од памтивек живее од текстилот, рударството и од земјоделство. Она што не оди во прилог на индустриската зона како мотив за во неа да градат и домашни инвеститори е фактот дека сите познати стопански субјекти имаат свој деловен простор за долгорочни потреби.

Во овој регион постојат и огромни простори - хали, кои стојат празни од времето на транзицијата. Во „Македонка“ има стотина илјади квадратни метри покриен, а неискористен простор, во пробиштипската фабрика за акумулатори уште 50.000 квадратни метри се неангажирани. Всушност, порано се правеше стратегија токму „Македонка“, која ги има сите ресурси и во чиј фабрички круг има и железничка линија, со своите над 250.000 квадратни метри покриен простор - хали да биде новата индустриска регионална зона. Но, таа идеја не се оствари, па сега, покрај празни хали, ќе никнуваат нови.                                                                                                                                                         http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=FE44D8338FF28B40B8D764D47FED25C1