Податоци за литургија откриени во црква од 6 век во Коњух

Во апсидата, како и во Филипи, откриена е база за амвон

Катерина Богоева

Црква од времето на Јустинијан I, од 6 век, откриена минатата година на локалитетот Големо Градиште - Коњух, за чија големина и значење говори и зачуваната репрезентативна камена пластика, открива нови моменти од својата историја. Во нејзината внатрешност се наоѓаат и бази од два амвона, што засега се среќаваат само во Филипи, Грција. На ова, но и на други моменти од значењето и вредноста на локалитетот, укажуваат археолозите од македонско-американскиот тим што работат на северното плато, околу кое минува Крива Река. Локалитетот се истражува од 1998 година, од кога се' до 2004 година се истражувал просторот на ридот, акрополата на градиштето каде што е констатирано постоење тврдина од истиот век. Веќе пет години се работи на долниот дел, на откривање на градот кој се смета дека бил подигнат во 5, а постоел до крајот на 6 век. Според сегашните процени, се протегал на површина од 4 до 5 хектари, а освен црквата, се откриени и станбени објекти, улици, како и различен вид мали керамички предмети, но и големи питоси што се чуваат во музејот во Кратово.

Археолозите долго време ја барале црквата, нејзината можна локација била забележана дури во 1938 година, а три години се истражувало околу неа. Раководителот на тековниот проект, археологот виш кустос Горан Санев од Музејот на Македонија, деновиве на самото место, меѓу откриените делови од црквата, со задоволство потенцира дека континуирано се открива вистински урбанизиран, доцноантички град, со многу сложен систем на улици, на патеки, со многу кривини како во своевиден лавиринт. „Мислиме дека во овој рударски крај, на тој начин градот ги заштитувал своите производи од крадци. Се претпоставува врз основа на старите историски извори дека е еден од четирите града, што во овој регион ги подигнал императорот Јустинијан I. Како можен се споменува градот Транупара, но сеуште не е пронајден никаков натпис за да може да се говори со сигурност. Другите три града не се познати, бидејќи овој североисточен крај на Македонија не е ни посебно истражуван. Тоа е проблем во нашата археологија, имаме сознанија за многу од градовите, од градиштата, за населбите, локалитетите кои се евидентирани во регистрите, но малубројни и без континуитет се истражувањата за да се извлечат повеќе податоци. За среќа, овој локалитет континуирано се истражува, а долниот дел каде работиме, бил навистина погоден за живеење, иако не се наоѓа на јужна страна како и што е вообичаено. Претпоставуваме дека целата населба засега зафаќа околу 17 хектари и ги опфаќа двете градишта, но се' уште не знаеме каде се наоѓа некрополата“.

Во откриените објекти во долниот дел од градиштето, особено во црквата се констатирани посебни градежни фази, а се претпоставува дека под неа се крие и друга, постара. Се смета дека животот во градот замрел по некој голем земјотрес.

На просторот на откриената црква, вниманието на прв поглед го привлекува добро изработената камена пластика со резба, но сеуште не се пронајдени мозаични или поплочени подови, што говори за нејзино големо оштетување. Археолозите утврдиле и дека во различни периоди, била прекопувана и од диви копачи.

“Во олтарниот дел, во близина на апсидата најдовме многу животински коски. Оние кои таму прекопувале барајќи најверојатно реликвии, оставиле вистински хаос. Додека таму луѓето нешто јаделе, мислам дека се случил или пожар или некоја друга непогода. Кровот на црквата се срушил, откако материјалот од подот бил однесен, а накрај се срушиле и ѕидовите“, посочи археологот Каролин Снајвли (професор на колеџ во Гетизбург, Пенсилванија, која го истражува локалитетот Коњух од 1998 година), покажувајќи ни ги рабовите на ѕидовите и видливите камења, а под нив и зачуваните ќерамиди. Не' информираше и дека селаните од околината отворено говорат каков материјал од локалитетот е изнесуван. „Видовме вградени два столба во балкон од една куќа во близината, а луѓето овде барале и цигли. Всушност, имавме среќа црквата да биде добро зачувана, бидејќи овде било многу пати копано во потрага по цигли, по столбови... Среќа е што се зачувани и податоци за одржување литургиите. Пронајдовме што е навистина голема реткост, една мала во олтарниот дел, и една надвор од него, две бази за амвон, мали платформи каде што свештеникот или епископот стоел додека пеел, читал или им се обраќал на луѓето. Јас таков пример досега сум сретнала само во Филипи, во Грција. Градов што го истражуваме се наоѓал во римската провинција Дарданија, а досега немавме многу податоци за црквите во неа. Во околината, се наоѓа и познатата чудна, црква, познатата во науката ротонда, која има одредени сличности со црквата која лани ја откривме, слична е и по камената пластика. Баргала е најблискиот град во околината, што датира од тој временски период“. Археолозите досега во долниот дел од градиштето откриле многу работи, ги документираат, и повторно ги затрупуваат со земја. Снајвли смета дека градот кој се открива, повторно бил обновен, во четвртината од 6 век кога на ридот била подигната тврдината. Претпоставува и дека некаде во втората половина на шестиот век, луѓето напуштиле еден негов дел бегајќи во горниот дел од градиштето. „Знаеме дека горе на ридот на крајот на шестиот или почетокот на седмиот век, се случувало нешто драматично, што го означило и крајот на живеењето на луѓето“.


Археологот Каролин Снајвли стои на една од двете бази за амвон, на кои стоеле свештениците

Михаил Стојаноски, кустос во Музејот на Македонија е еден од истражувачите на локалитетот, кој посочува на откриените градби на кои деновиве се работи, но и на цел станбен комплекс кој од под земја излегол при истражувањата што траеле од 2004 до 2006 година. „Се работи за комплекс со многу простории, што се доградувани и преградувани во повеќе фази. Овој град е многу е поразличен, не може да се споредува ниту со Стоби, ниту со било кој посилните доцно антички градови. Но, иако многу поскромен во градбата и во другите елементи, во него е откриен и водоводен систем, детектирани се и улици, станбените комплекси за живеење, црквата, административни згради... Сега за сега, парцијално го фаќаме, но потребно е подолг период и понатаму да се работи, доколку постојат финансиски средства сето тоа и да се конзервира, да се ревалоризира, до него да се направи пат и се разбира да и се презентира на јавноста“.

Охрид: Вредни златни предмети откопани крај Горна порта

Охрид- ново вредно археолошко откритие

сабота, 18 јули 2009, 18:28

Откриен апсидален објект на Стибера

На штипски „Исар“ откриена тајна чувана над 700 години

На штипската средновековна тврдина е откриен тунел широк два метра и со исто толкава височина

Иван Бојаџиски

Штип - Тајна чувана над седум века, која постоеше само во легендите, е откриена на штипската средновековна тврдина Исар. Станува збор за тунел широк два метра и со исто толкава височина, со должина над стотина метри, кој започнува од врвот на тврдината и завршува непосредно до коритото на реката Брегалница, но неколку метри под нивото на нејзините води. Археолозите кои на тунелот работат од минатата година само ја потврдија легендата за начинот на кој населението што живеело во добро утврдената крепост, се снабдувало со вода за пиење во време кога средновековниот град бил под голема опсада на турскиот аскер, а горе, на самата тврдина, постоеле само две цистерни за дождовница кои се откриени со последните археолошки истражувања.

„Со копањето почнавме одоздола нагоре, бидејќи така полесно се одвиваат работите. Ископавме над триесет метри, со што јасно се докажа вистинитоста на легендата, за која во своите патеписи во 17 век пишува и познатиот турски патеписец Евлија Челебија. Во досега истражениот дел наидовме на одморалишта низ тунелот во кој засега имаме регистрирано 32 скалила и вентилациони окна. Веќе нема сомневање дека станува збор за исклучително интересна градба која на подолг рок му овозможила живот на античкиот град Астибо, бидејќи преку тунелот жителите на овој град се обезбедувале со вода“, вели Ѕвонко Белдедовски, архитект-советник кој раководи со истражувањата на Исарот.

Но, што вели легендата за овој тунел?

Како и сите средновековни градови, и Астибо бил тежок за освојување. Во 14 век Турците, не можејќи да го освојат градот, се залогориле во подножјето на тврдината мислејќи дека населението без вода нема да може да издржи долго. Тие ги блокирале сите пристапи до реката Брегалница која тече токму под самата тврдина. Феудален господар на средновековниот град бил Оливер. Во еден момент Турците забележале како шатки излегуваат од под една карпа. Поставиле стража на тоа место и подоцна забележале како луѓе излегуваат од под земја, земаат вода и пак ги снемува. Турците ја откриле тајната и преку тунелот, во 1385 година, го освоиле градот. Првата поконкретна потврда за постоењето на тунелот е добиена во 1986 година кога овој дел бил миниран за потребите на изградбата на колекторскиот систем и кога било регистрирано неговото постоење.

Белдедовски вели дека е реална претпоставката тунелот да бил граден уште во античко време, иако засега со сигурност се знае дека бил употребуван во средниот век. „При празнењето на тунелот, покрај средновековната, наидовме и на античка керамика. Тоа ја прави реална претпоставката дека тунелот постоел уште во античко време. На овој терен сме од ланската пролет, а се' досега интензивно работиме на археолошките истражувања на тврдината. На локацијата Стара Кланица откривме основа на мала црква и наша претпоставка е дека се работи за ’Св. Власие‘, околу која откривме гробни места кои се во тек на истражување. Во гробовите најдовме човечки коски и обетки карактеристични за времето од 11 до 15 век. Откривме и добро зачуван мермерен капител, а неговиот тип ни укажува дека е од античко време, односно тој се употребувал до вториот век од нашата ера. Сето ова ни открива дека на ова место постоел антички храм во состав на античкиот град Астибо, по кој Штип, во модерната историја на градот, го има добиено своето име“, потенцира Белдедовски.