Село во град

па ако падне куќата ќе падне и презимето  но веќе е заштитена со закон Куќата на Лазар Личеновски ќе стане музеј - А1 - 15.09.2007

јас мислам дека не се проблем толку индивидуалните куќи како горенаведената или оваа 41°59'29.8"N 21°26'41.7"E (наше мало продукција со кубанското знаме на прозор) кај раскрсницата спроти кондураџијата кенан, бидејќи лесно се излегува со нив на крај туку попрво дека проблем се колективните згради како онаа до наше мало 41°59'28.3"N 21°26'39.4"E   или  онаа каде треба да поминува новата улица Борис Кидрич која треба да излезе кај тутунски  41°59'22.6"N 21°26'44.8"E , и сега колку што имам приметено фасадите на индивидуалниве куќи се средени за разлика од овие нискиве колективни згради кои ај што се распаѓаат од надвор туку се распаѓаат и внатре...

исто кондураџијата кенан малку ептен е old school откако од плоштад го преселија кај нова железничка, но тоа се средува лесно или ќе му дадат нова и подобра бутка или нова локација!но добро би било да има до железничка простор кај што можеш да изнајмиш или исполираш кондури! 

Македонија доби музеј на Лазар Личеноски

Иако куќата на познатиот сликар ќе биде прогласена за музеј, нема да биде формирана нова институција - музејот „Лазар Личеноски“ ќе биде при Националната галерија на Македонија

Владата го одобри формирањето на новиот музеј „Лазар Личеноски“, што ќе биде сместен во куќата на познатиот сликар, на кејот на реката Вардар, под скопското Кале. Договорот со наследниците на основоположникот на македонското современо сликарство се' уште не е потпишан, зашто се' уште не се утврдени сите елементи. Според Ивица Боцевски, портпарол на Владата, предметот е префрлен во Министерството за култура, каде што треба да се утврдат последните детали.

Иако куќата ќе биде прогласена за музеј, нема да биде формирана нова институција - музејот „Лазар Личеноски ќе стане четвртиот обејкт при Националната галерија на Македонија. Таа институција е надлежна за Даут-пашин амам, каде што е сместена националната поставка на уметнички дела, галеријата во Чифте-амам, во Старата скопска чаршија, и за Мултимедијалниот центар „Мала станица“ во центарот на Скопје.

Наследниците на еден од најпознатите македонски уметници неодамна решија куќата што ја изградил Личеноски во 1960/61 година, полна со слики и други уметнички дела, да ја подарат на Македонија и да го исполнат аманетот што им го оставил големиот сликар.

Куќата има приземје, во кое се наоѓаат просториите за живеење, а на катот се наоѓа пространото ателје во кое работел Личеноски. Таму е се' оставено како на 10 април 1964 година, кога тој ненадејно починал. Во ателјето, на штафелајот се' уште е потпрено недовршеното платно. Во ателјето денес има стотина ликовни дела работени во маслена техника и околу 40 мозаици. На ѕидовите се закачени десетици портрети, бачила, долапи, на паркетот една над друга се потпрени многу пејзажи и една од омилените теми за сликање на Личеноски - пастрмки. Од ателјето се излегува на пространата тераса. Таму, на ѕидот се наоѓа познатиот мозаик што се гледа и од другата страна на Вардар.

Личеноски и неговата сопруга Зое немале деца. Имотот на познатиот сликар го наследија неговите внуци и поблиските роднини. Еден од нив е Драган Бошњакоски. Тој вели дека од државата бараат само да инвестира во објектот и да го направи музеј. Единствениот услов што го поставија беше музејот да го носи името „Лазар Личеноски“.

- Ова е подарок. Таква беше желбата на покојниот Лазар Личеноски - изјави неодамна Бошњакоски.

Во куќата треба да се постават алармни системи, да се уреди внатрешноста и соодветно да се адаптира во музеј. Се' уште не е проценето колку ќе чини инвестицијата. Според првичната замисла, за јавноста ќе бидат отворени холот на приземјето, скалите, ателјето и терасата. Другите простории ќе бидат искористени за администрација. Уметничките дела за кои нема да има место во постојаната поставка веројатно ќе останат на наследниците на Личеноски.

Во една од своите белешки, славниот уметник напишал: „Мојот живот може да се подели, главно, на два дела: триесет години жилава борба со неиздржливи напори за гол живот и триесет години неуморна работа на уметноста“.

Роден е во Галичник, под стрмните падини на Бистра, на 20 март 1901 година. Детството го поминал во родното село, Призрен и во Тетово. По смртта на татко му, се школувал во Скопје, Белград и во Париз. Четири години учел во Уметничкото училиште, завршил наставнички курс и веднаш продолжил на академскиот. Минал шест години во Белград, во тешки услови за живот. Се дружел и живеел со своите колеги. Во 1927 година ја отворил првата самостојна изложба во Скопје. Кога го завршил Уметничкото училиште, му се отворил простор за уште една мечта - да го види Париз. Две години минал во светскиот центар на уметноста, каде што излагал со група југословенски уметници што престојувале во Париз. Повторно се вратил во Белград. Во 1929 година ја отворил втората самостојна изложба во Скопје и првпат се претставил во Белград. Во следните пет години живописал неколку цркви во Македонија. Кон крајот на триесеттите години од минатиот век бил преокупиран со сликање чочеци, бачила, долапи и пејзажи. Во 1940 година со оженил со Зое Главина, наставничка по француски јазик во Скопје. Втората светска војна ја поминале во Белград. Зое раскажува дека во тоа време Личеноски, преку своите другари, го помагал Народноослободителното движење во Македонија. На крајот на 1944 година решил дефинитивно да се врати во Македонија. Во следните осум години се занимавал со педагошка дејност и учествувал во формирањето на културно-уметничкиот живот во Скопје и на Уметничката галерија „Скопје“. Бил професор во Средната художествена школа, денешното Училиште за применета уметност. Како претставник на првата меѓувоена основоположничка генерација ликовни уметници, ја подготвил новата генерација ликовни уметници во Македонија.

Личеноски долго мечтаел за ателје, но откако се вселил во куќата, живеел кратко. Боледувал од дијабетес, но бил експлозивен, со немирен дух и малку внимавал на своето здравје. Зое Личеноски повеќе од четири децении живеела сама во куќата, да го чува споменот на својата љубов. Таа веќе десетина месеци живее во дом за стари лица, бидејќи и' е потребна посебна нега. Идниот месец ќе наполни 90 години.

Само да не е презимето

www.vest.com.mk/default.asp?id=136113&idg=7&idb=2085&rubrika=Revija