Надградба на ГТЦ

Здраво дечки.

 Јас сум член на форумов поодамна и редовно го читам, но скоро никогаш не се впуштам во дискусија. Пред некој ден прочитав една вест во врска со надградување на ГТЦ која прилично ме растревожи, па решив да напишам едно мое видување на работите околу надградбата. Сакам само да нагласам  дека овој текст го пишувам од строго стручна и еснафска гледна точка.

Јас лично мислам дека надградбата би требало да биде во футуристички (современ) стил, бидејќи тоа би придонело до логичка и природна еволуција на објектот, но и на урбаниот пејсаж кој го создава самиот објект. Самиот објект е создаден со футуристички концепт на фуккционирање, така да не би советувал обнова или доградба со каква и да било историцистичка обвивка или фасада. Едноставно нема да има компатибилност на ентериерот со екстериерот (тоа би било исто доколку направите лаптот ама со бетонска обвивка).

Сега сакам да го објаснам концептот на ГТЦ и неговата улога за подоцна да можам полесно да ги објаснам последиците од неговото надградување во некој од историцистичките стилови.

  ГТЦ е зграда со многу осетливо и интуитивно архитектонско решение, кое е во прекрасна взаемна врска со целата околина. Има улога на „крстопат“ или пак „спој“ на повеќе урбани елементи во центарот на Скопје, како што се кејот на реката вардар, плоштадот Македонија, паркот на жената борец(паднатите херои) и просторот пред хотелот ХолидејИнн (кој во иднина се надевам дека ќе биде урбанизиран градски четврт). Овие  урбани места сами како целина не би имале голема улога доколку немаат некоја взаемна комуникација.  ГТЦ  ги тангира сите овие урбани места, ги спојува, ги поврзува, ги впива, има дава значење и го прави целиот простор да биде целина, целина која работи како организам.   

Според мене ова е најцелосниот и најдобро архитектонско-урбанистички осмислен модерен  концепт на објект изграден во Македонија.

Неверојатно ги впива зградите (петте станбени кули) на кои им дава заеднички базис, а со тоа им го ублажува нивниот безвезален самостоечки концепт. Доволно е широк (простран) за да ја намали нивната нагласена потенција и нивната тенденција за одделување од концептот на јадро.

Делот кој се граничи со паркот е можеби и најинтересниот дел на ГТЦ бидејќи таму постои јасна граница помеѓу паркот и ГТЦ  (сообраќана улица), а границата не се осеќа, како да ја нема. Улицата е под ниво, но не е покриена, но е премостена со мостови кои се доволно широки за кога ќе одиме по нив да не приметуваме дека сме на мост туку имаме чувство дека тоа е дел од целата рамнина. Интересно е употребен и отворениот простор над улицата, а кој се искористува за сместување на благи рампи кои се издигаат до катот, а почнуваат по ниво. Така да хоризонталната и вертикалната комуникација е целосно обезбедена без прилично дисторзирање на теренот , а пристапот е природен. Самиот објект во тој дел е целосно отворен во приземјето, така да тоа и придонесува до така лесната природна комуникација без притоа да имаме некој брутално нагласен портал или влез. Целиот тој дел кој гледа кон паркот е расчленет по вертикала, на катот има огромна тераса која се провлекува по целата должина на објектот , така да со тој елемент се извршува постепено растопување на висинскиот диференцијал помеѓу кулите и паркот.

Страната која гледа кон плоштадот  и која сите ја сметаме за „преден влез“ е неверојатен футуристички концепт.  Се состои од тотално слободно приземје, истурена тераса од катот со два пара скали кои се испречуваат пред  природниот влез на приземјето, а со тоа и се анулира  секогашниот „клише“ примат на приземјето во однос на катот.

Задниот дел на ГТЦ кај киното  за жал, во моментов нема некаква голема функција освен функција на „улица“. Но доколку паркингот преку улицата стане урбан градежен дел, тогаш логички би било огромната тераса на ка катот кај киното милениум да ја премости улицата целосно, со целосната ширина на терасата и тоа да бе спојот помеѓу урбаните елементи. Тоа би придонело до непречен проток на возилата по улицата и непречен проток на пешаци над улицаат....Истиот концепт како со паркот.

 Е сега,мене не ми е јасно како тоа оперативно и изведбено би се смислило и би се обвиткало во некој историцистички  концепт, кога историјата не познава ваков концепт. Едноставно не прилагодливо, не е компатибилно.

Да претпоставам хипотетички доколку би се остварило тоа да ГТЦ биде надграден во некој историцистички стил. Тогаш предпоставувам  дека ќе има некое нагласување на влезовите, декоративна пластика на површините на ѕидовите и нагласена тектоника на објектот. Во тој случај би се загубиле оние благи и природни претопувања на „полното“ во „празно“ или обратно.  Тогаш несомнено би се уништил овој неверојатен концепт и неговата функција да спојува и да биде медијатор помеѓу контрстните градските елементи.  Бидејќи и тој сам по себе ќе постане контрстен елемент на кој ќе му треба спојување, конекција. Урбаниот пејсаж значително ќе отежне и ќе ја загуби својата рамнотежа во просторот кој го креира.

Јас би додал дека е најдобро овој објект да се остави таков каков што е, само малку да се освежи или доколку би се надградувал, тоа да биде што по суптилно и со што потранспарентни материјали за да не се наруши градскиот урбан пејсаж  кој воедно претставува и јадро на градот.