интересно ова мајтапов со фреквенции може многу корисини работи да извади, досега го варев исклучиво како оружје за масовно хипнотизирање, контрола и уништување, јасно досега бар за ова има и јавна примери, но ова сега е веќе нешто друго...
Сум го гледал ова. Нон-стоп искачаат нови месии по интернетов, а некои од нив одат до таму и викаат дека измислиле перпетуум мобиле. Малку од нив дотуркале до готов продукт
Помогнете во Македонската Википедија - Слободна енциклопедија!
колку што можам да видам на човеков случајниов изум му е успешен и солта во водата гори, така да не е муабетот рекла казала чув недочув, но има друга работа односно како и секој изумител човекот стигнува до фаза на патент, а веќе после му ја мислат компании или лабаратории односно инвеститори кои овој изум ќе го проверат и доусовршат и од истиот направат нешто за на пазар, процес кој и не трае баш една минута, обично само за да се проверат и верификуваат некои наоди институционално треба најмалку година дена, после за да се стигне до производ треба најмалку уште толкувреме, после за да истиот тој процес помине фаза на атестирање и одобрување сигурно уште една година, ова го велам под претпоставка да се работи на мотор и тој што се нафатил да го разработува овој принцип воопшто да не штеди пари! значи цел овој процес додека види бел ден треба во најдобар случај да поминат 3 до 5 а за да излезе на пазарот уште 5 години, а за да се распространи продукт масовно и глобално треба уште толку време... како потврда можеш да земеш која било корисна иновација која ја има на пазарот, пример новите лед ТВа и мониторите првпат видоа бел ден '07 а лед технологијата постои уште од шеесетите, ајде понапредните диоди од осумдесетите, или пак фотоволтаичното мастило кое е патентирано во 2001 а дури сега веќе ќе излезе од погон во америка а низ светот ќе се распродава сигурно по пет или десет години [1] [2]...
Линеа морам да кажам дека ме замисли донекаде колку навистина треба за некое откритие во случајов појава да доведе до финален производ или стандарна технологија! она претходно навистина констатирав дека требаат во најдобар случај минимум десет години, но во случај работите да не земат замав односно ефектот или појавата да не биде доволно провокативна треба навистина многу време, еве еден пример:
Пиезоелекетричниот ефект (piezoelectric efect) браќата Кири го извеле 1880 (за да биде појасно ефектот е напореден на пироелектричниот ефект) но требало добри 72 години за да се патентира нов производ, ајде да ги тргнеме на страна светските војни кои теоретски би требало да го забрзаат процесот на истражување и да претпоставиме дека фокусот бил концентриран на други појави и материјали, па затоа волку се закаснило со патентирање конкретен материјал но сепак времето е големо. инаку PZT (piezoelectric material) исто познат како флексибилна керамика (Electroceramics) е измислен во 1952 година а во девеесетите станува комерцијално исфорсиран и повторно не доволно бомбастично обично за АБС кочници во формула 1, делови од мотор, и слични поскапи зафати, со оглед дека се користи и титаниум во изработката на овој материјал.
факт е дека требало 100 години за да се добие производ за широка потрошувачка кој ќе го оправда откривањето на овие физички својства на одредени материјали односно елементи. што значи ефектов со согорување на водород од солена вода преку аплицирање радиобранови, еве гледано како нешто најочекувано на кое работат сите и во спрега со денешната технологија и гладниот пазар за нови технологии, теретски од него ќе видиме финален производ најбрзо за десет години, под услов импутот да е помал од аутпутот гледано економски! е сега тргнувајќи од тоа дека ова претежно важи за технологии кои се најподобни, најпотребни или најисплатливи ќе заклучам дека Линеа лошо ти е убедувањето дека нон стоп излегува некој иноватор кој тврди дека измислил нешто а бидејќи нема готов продукт треба одма да го дискредитираме, истово уште повеќе важи за теориите на Кире кои се вклопуваат во овој модел на финализирање на некое откритие.
добро во многу случаи има доста егзибиционисти од иноватори кои потребата од креативност или технолошка игра на создавање низ експерименти ќе извадат навистина смешни иако можеби практични иновации како оној нашиот патент за "едно ѓезве за благо и горко кафе" (ставил човекот само преграда в среде), сепак тоа немора да значи дека сите извикани иноватори и нивните иновации се лакрдија или нема никогаш да доживеат научна потврда или офијализирање. незнам само што мислите колку е соодносот на научници кои работат во акредитирани државни или приватни лабаратории во сооднос со оние кои работат и иновираат во гаража, реално неспоредливо повеќе има гаражни бендови но истите не можат да стигнат на ред за атест заради бирократските процедури околу финансирање на некакви анализи за таму нечив футуристички сон кој застанал во редот на милионите комбинации од кисело бистри експерименти
Space crash: Commercial and Russian satellites collide in orbit
A
commercial satellite collided with a Russian satellite over Siberia
yesterday, yielding a cloud of fragments, according to a NASA scientist
tracking space debris. The collision between the commercial satellite,
belonging to the American communications firm Iridium,
and the Russian satellite, believed to be defunct based on its advanced
age, was the first of its kind, says Nicholas Johnson, chief scientist
at the NASA Orbital Debris Program at Johnson Space Center in Houston. (A spokesperson for Iridium said a statement on the incident would be released shortly.)*
"In the past almost 20 years, there have been three other accidental
collisions between objects in orbit, but they've all been very minor,"
Johnson says. "The most debris ever produced in an event was like four
debris, and this is two intact spacecraft colliding, and we have
hundreds of debris out there. We don't know exactly how many yet."
According to Johnson, the military sky-watchers who track satellites in
orbit picked up the collision 490 miles (790 kilometers) above Earth
Tuesday. "One of the things that they discovered yesterday afternoon
... was all of a sudden, where two satellites used to be, there were
two clouds of debris," he says. The actual crash appears to have
occurred just minutes before noon, Eastern Standard Time.
Johnson says NASA has already determined that the debris cloud poses
"no significant new risk to the International Space Station." The next
space shuttle mission, which may launch as early as February 22, should be in the clear as well, according to the space agency.
Such a collision between two intact spacecraft may be unprecedented,
but it is not completely unexpected. "There are no rules of the road in
space," Johnson says. "Anybody can fly anywhere they want." Even
concerted efforts to track and guide spacecraft in orbit are subject to
some uncertainty in trajectory estimates. At seven miles (11
kilometers) per second, Johnson says, "a little error means a lot."
*UPDATE (7:10 P.M.): Iridium's statement confirms the loss of the
satellite, calling the crash an "extremely unusual, very
low-probability event." The company says its network of 66 satellites
plus in-orbit spares "is uniquely designed to withstand such an event,
and the company is taking the necessary steps to replace the lost
satellite with one of its in-orbit spare satellites."
Интересна работа! Ова за прв пат се случува! Еднаш одамна читав за некој си Кеслеров синдром, односно кога една орбита ќе се засити сама од себе генерира судари и бројот на сударите расте експоненцијално. Значи има некој праг и кога ќе се прејде прагот тогаш почињаат сударите! Според таа тероија ова е вовед во повеќе и повеќе судари. Инаку овој синдром прв пат е приметен на она т.н. "свеленско ѓубре", сите оние штафчиња, парчиња метал и изгубени ситници од човечките вештачки сателити. Значи прагот кај ѓубрето е оддамна прејден и тамо е приметен овој Кеслеров синдром! Да не бидам песимист, ама ова може да доведе до оштетување на уште сателитии, односно кеслеровиот синдом е некој лимит што ни кажува кога е време да се преиспита количината на сателити што орбитираат!
lsl абе подобро речи карамбол колку и да било се на место и добро стокмено, ако и една траекторија слободно се смени постои потенцијална опасносност од верижна реакција подоцна!
pbanks ова бројкава од ~3000 е сосе шпиунските сателити или само комерцијалните сателите се вбројани?
lsl абе подобро речи карамбол колку и да било се на место и добро стокмено, ако и една траекторија слободно се смени постои потенцијална опасносност од верижна реакција подоцна!
pbanks ова бројкава од ~3000 е сосе шпиунските сателити или само комерцијалните сателите се вбројани?
wikipedija brojka... imas tocno po zemja kolku gi ima... verojatno gi nema spiunskite t.e. del od niv
A new composite material being developed plans to revolutionize the composites industry with its extreme properties. The material is called Buckypaper, named after Buckminster Fuller, due to its use of carbon nanotubes that resemble Fullers Geodesic domes.
Buckypaper is said to have an electrical conductivity similar to copper or silicon, that is 10 times lighter and potentially 500 times stronger than steel. Buckypaper gets its strength from the positioning of the carbon nanotubes and their great surface area.
With its extremely high tolerances, Buckypaper will bring vast improvements in structural strength and in weight savings. Plan to see it used in everything from Airplanes and automobiles, to TV’s and other high tech products. With all its great qualities Buckypaper seems to have a bright future, but can anything be said for its sustainable qualities, or plans for its reuse?
Unfortunately there aren’t many sustainable composite alternatives to fiberglass or carbon fiber. It is an industry based on synthetic compounds that are as strong and useful as they are difficult to recycle and reuse. Since Buckypaper is still at a developmental stage, time should be taken for not only maximizing performance, but also addressing issues of reclamation and reuse. Like fiberglass, Buckypaper might be a great material with dismal health and environmental concerns. In today’s world, truly game-changing materials should not only exist in the realm of high performance but also be reclaimable and manufactured with the materials entire life cycle in mind.
Unlike conventional composite materials, though, it conducts electricity like copper or silicon and disperses heat like steel or brass.
"All those things are what a lot of people in nanotechnology have been working toward as sort of Holy Grails," said Wade Adams, a scientist at Rice University.
...
For their discovery of the buckyball — the third form of pure carbon to be discovered after graphite and diamonds — Kroto and his Rice colleagues, Robert Curl Jr. and Richard E. Smalley, were awarded the Nobel Prize for chemistry in 1996.
Separately, Japanese physicist Sumio Iijima developed a tube-shaped variation while doing research at Arizona State University.
Researchers at Smalley's laboratory then inadvertently found that the tubes would stick together when disbursed in a liquid suspension and filtered through a fine mesh, producing a thin film — buckypaper.
The secret of its strength is the huge surface area of each nanotube, said Ben Wang, director of Florida State's High-Performance Materials Institute.
"If you take a gram of nanotubes, just one gram, and if you unfold every tube into a graphite sheet, you can cover about two-thirds of a football field," Wang said.
...
So far, the Florida State institute has been able to produce buckypaper with half the strength of the best existing composite material, known as IM7. Wang expects to close the gap quickly.
"By the end of next year we should have a buckypaper composite as strong as IM7, and it's 35 percent lighter," Wang said.
Buckypaper now is being made only in the laboratory, but Florida State is in the early stages of spinning out a company to make commercial buckypaper.
...
It takes upward of five years to get a new structural material certified for aviation use, so Wang said he expects buckypaper's first uses will be for electromagnetic interference shielding and lightning-strike protection on aircraft.
“Спектакуларно” е недоволно голем збор да се опише чудниот експеримент на живот што би се совпаѓал со приказната на Никола Тесла. Тоа е приказна на заслепувачки искри на еден великан кој создаде нов свет, свет на развивање на човековиот ум и пробивање на граници.
Тесла ја создаде модерната ера во доцните декади на минатиот век. Неговото име е синоним на заедништво на интелект, наука, иновација. Тесла беше иноватор, но тој беше повеќе производител на нови работи, нови принципи, отворајќи многу нови незачнати знаења кои дури и денес не се доволно истражени. Во својата самостојна навала на иновации тој го создава денешниот свет оваа наша електрична ера - почетоците на цел индустриски систем. Го осмисли и радарот, четириесет години пред Втората cветска војна.
Во одредени записи неговите откритија одат до таму што ќе се напише дури и дека Никола Тесла е и индиректен предизвикувач на Втората светска војна. Имено неговото генијално дело како високо-електричниот систем како и неговите машини за контрола во индустријата ги согледуваат политичарите како непресушен извор на електична енергија, олеснето производство, заштеда. Сепак Тесла живеел и работел да донесе мир во светот. Тој го посветува својот живот нудејќи свет без граници.
I. ЖИВОТЕН ПАТ
Никола Тесла е роден во ноќта помеѓу 9 и 10 јули 1856 во семејство на свештеникот Милутин Тесла и неговата жена Ѓурѓина во селото Смилјан, на Австро-Унгарска граница близу Лика (во тоа време провинција држена од Австроунгарската империја, а денес во Хрватска). И двајцата големи православни христијани со долга фамилијарна традиција во Српската Православна Црква.
Ѓурѓина Мандиќ, мајка му на Тесла, била најстарата ќерка во седумчленото семејство која поради слепилото на мајка си на соодветна возраст ја заменува во домашните обврски, токму затоа таа го напушта школото (мошне чудно за една добра и културна фамилија од која потекнува). Ѓурѓина имала невообичаено добро паметење кога ќе стнело збор за литературата. (имено таа знаела да ја раскаже целата книга “Горски Венец” од Његош)
Семејството на Милутин и Ѓурѓина се состоело од пет деца. Првите три Милка, Дане и Ангелина биле родени во Сењ каде што татко му најпрвен бил поставен за свештеник, додека Никола и Марица биле родени во Смилјан. Семејствата Тесла и Мандиќ потекнуваат од западниот дел на Србија - близу Црна Гора. Презимето Тесла опстојувало повеќе од два и пол века, а било предизвикано од прекарот што го добиле поради тоа што скоро сите членови од ова семество имале многу големи предни заби.
Никола Тесла бил многу висок (скоро два метри), а неговите раце посебно неговите палци биле многу долги, имал светли очи - како неговата мајка.
Најстариот брат на Никола, Дане бил омилен во фамилијата но загинува во несреќа на 20 години кога Никола имал 12-ет години. Токму загинувањето на Дане и неговото идеализирање од страна на неговите родители било потик на Никола во неговата младост. Уште како момче тој знаел дека не е како другите деца: него не го интересирале обичните детски игри; токму поради ова тој се изолира од своите врсници и станува свесен за својот ентузијазам за некое непостоечко посебно место. Неговиот детски ум бил во постојан истражувачки занес што за тие години не ни можат да се замислат (неговите детски намери вообичаено би се препишале на созреан човек). Едно од неговите рани откритија било нешто како модерниот процес на пастеризирање на млекото.
Тесла го започнува своето образование во селското училиште во Смилјан, уште пред да наполни пет години. Подоцна татко му добива задолженија да биде пастор во црквата во Госпиќ, па така фамилијата се сели. Ова е забележан како најтажниот ден на малиот Никола бидејќи оваа селидба во неговите очи значело само едно - одвојување од убавата природа на с. Смилјан. Како нов градски свештеник во фамилијата на Тесла се морало да биде совршено. Никола морал да се облекува во најубавите алишта, морал да присуствува на сите неделни проповеди. За да остане далеку од погледите на парохијаните тој доброволно се пријавува да биде во камбанаријата која тогаш служела да се повикаат луѓето на миса и да се означи крај на истата.
Тесла се чувствувал чудно во градот, децата на негова возраст биле отмено облечени и преку ден никогаш не испаѓале од својот дом - тие биле мали грофови кои Никола ги презирал и знаел дека тој едноставно не припаѓал таму. Многу често знаел да се шета низ паркот со големи дрва. Големото познавање на природата што го стекнал во своето родно село му дало еден вид супериорност кон гратските момчиња.
По една година откога се доселиле во градот требало да се гради нова пожарна. Оваа компанија требало да ја водат седум пожарникари и требало да ги заменат лопатите со пумпи. Во чест на пуштањето во работа на пумпите се одржало голема парада на која биле собрани сите граѓани и на која присуствувал и самиот Никола. Кога дошло ред да се презентираат пумпите и кога службените лица се обиделе да пумпаат низ пумпата не протекувала вода. Се обидувале повеќе пати да го направат истото но, сето тоа немало никаков ефект - собраните граѓани биле разочарани. Осумгодишниот Тесла им пришол на еден од службените лица и тегнејќи го за рака рекол “Јас знам што му е господине, а вие продолжете да пумпате.” - соблекувајќи ги алиштата се фрлил во реката пливајќи по цревото кое требало да ја донесе водата од реката и на одредено место го нашол цревото превиткано така што водата не можела да тече низ тоа место бидејќи од пумпањето се создал вакуум. Откако го исправил, водата почнала да тече. Поради ова Тесла бил носен на рамениците на пожарникарите и бил прогласен за херој на денот. Подоцна за ова Тесла ќе каже дека едноставно знаел, инстинктивно знаел дека проблемот е во реката и затоа толку брзо изреагирал. Со оваа негова реакција се заборавило на случката со скинатиот фустан на дамата и бил секаде почитуван.
Првиот експеримент на Тесла бил оргинален метод за производство на енергија кој тој го направил кога имал само девет години. Имено тоа била една дрвена кутија во која биле сметени шеснаесет мајски бумбари. Земал две долги парчиња од дрво тенки колку чепкалка за заби но, малку подолги и ги залепил во вид на крст залепени во точка која се вртела поврзани со други такви крстови и на тоа место ставил и еден круг со дијаметар на зрно грашок. Парче конец, служејќи за насочување, бил протнат под крстовите. Енергијата на оваа „машина” требало да ја даваат токму мајските бумбари.
Тесла своето знање не го стекнувал на училишните клупи може да се каже дека поважно образование стекнувал после училишните активности. На возраст од десет години го завршува основното образование за потоа да се запише во општата гимназија во Госпиќ. Никола Тесла бил левак како дете но, поради малограѓанските тогашни сфаќања дека левораките биле хендикепирани тој научува да пишува и со обете раце. Математиката му била омилен предмет и многу лесно ги решавал математичките проблеми. Бил длабоко заинтересиран за геометријата - бидејќи лесно можел да ги замисли телата во просторот. Кога ќе требало да реши на табла проблем од алгебрата или аритметиката тој знаел да го најде решението уште пред да се постави проблемот и пред да се напишат формулите. Неговите учители најпрвен се сомневале во неговата искреност, мислејќи дека за сите поставени задачи предходно ги нашол одговорите. Со текот на времето сфатиле дека станува збор за ученик со невообичаена дарба за ментална аритметика. Освен математиката може да се посочи дека Никола бил и голем читател и имал непогрешлива меморија. Исто така многу лесно ги совладувал странските јазици така освен мајчиниот српско-хрватски јазик тој говорел и германски, француски и италијански. Овие странски јазици му ги отвораат хоризонтите на знаење преку странските литератури.
Во училишните клупи прв пат гледа слики од прекрасните “Нијагарини водопади” и прв пат размислува можната енергија на истите. Во една прилика ќе му рече на татко си – “Еден ден јас ќе отидам во Америка и ќе ги впрегнам Нијагарините водопади да создаваат енергија”. По триесет години ја реализира својата замисла.
Читал екстремно многу и затоа татко му му забранил да чита плашејќи се дека ќе си го расипе очите на слабата светлина од свеќите. Но, тоа не го спречило Никола да чита - тој криел свеќи и во ноќните часови кога ќе заспиел татко му читал во собата но, за кратко време бил откриен и сите свеќи му биле сокриени. Ама желбата и намерата да ги прочита сите книги од татковата библиотека не згаснала - земајќи и ставајќи го восокот од изгораните свеќи во лимови си направил сам свои свеќи и покривајќи ја клучалката можел повторно да чита незабележан од никој. Во тоа време Никола имал само единаесет години.
На тринаесет години при еден дожлив ден полн со молњи и грмотевици почнува да размислува за контролирањето на времето. Тој си мислел дека тогаш нема да има суви периоди и пустините би се претвориле во лозја и луѓето од целиот свет ќе имаат храна. Но, одеднаш при една грмотевица почнува да размислува поинаку : “Зошто да не може да се произведе и светлост“? Оваа идеја навлегува во неговиот ум и го следи повеќе од триесет години (се додека во планините на Колорадо тој не ќе произведе гром со светкавица и ќе планира со помош на тоа да донесе дожд).
Тесла ја завршува Гимназијата во Госпиќ во 1870 на возраст од четирнаесет години. Како на еден од појаките ученици од гимназијата му дозволила да има постојан пристап во школската библиотека. Тесла бил пресреќен и веќе успешно почнал да работи кога го совладала долга болест (најверојатно се работи за маларија но, никаде точно не се прецизира за што станува збор). Кога повеќе не можел да оди во библиотека му носеле голема количина на книги да ги чита се додека бил закован во креветот. Неговата болест дошла до многу критична точка кога веќе се изгубила надеж дека ќе преживее. Никола не добивал никаков ентузијазам да прави било што но, со мали сили сепак не престанува да чита. Подоцна ќе каже дека токму живоста во книгите на Марк Твен му помогнуваат да ја преброди кризата и животот му го враќаат во нормала (Твен е тој што му го спасува животот и кога по неколку години подоцна се запознава со Марк Твен тие стануваат многу блиски пријатели).
На петнаесет години во 1870 година се запишува во Вишата гимназија во Карловац - Хрватска по покана на братучедот на неговиот татко кој живеел во Карловац. Неговата тетка не била среќна за ова. Тесла знае да каже дека сите три години што ги поминал во нивниот дом бил секогаш гладен.
Неговите студии во Карловац ги поминува со опасно внимание и така четиригодишните студии ги поминува за три години. Најголемо внимание посветува на студиите по физика кога не може да се одвои од експериментите кои ги правеле со професорот по физика. Во тој период повеќе од јасно е дека неговиот ум е решен и дека конечно тој ја избрал својата кариера.
По завршувањето на студиите Тесла бил нестрплив да се врати дома и да ги изненади родителите поради пораното завршување на истите и да каже дека ја одбрал својата цел во животот. Но, тој добива писмо во кое татко му го советува да не се враќа во Госпиќ и да оди на долго патување бидејќи во градот владеела епидемија на колера. Сепак Никола се враќа дома и покрај противењето на неговите родители и за брзо време се разболува од колера, иако се уште заздравувал од маларија. Можеби поминал повеќе од девет месеци во кревет. Но, неговата болест не била единствената што го уништувала туку и желбата на неговите родители кои сакале неговата професија да биде поврзана или со војската или со религијата. Затоа немал сили за ништо повеќе - му било сеедно дали ќе преживее или не. Во момент кога и докторите безнадежно веќе кренале раце дека Никола може да преживее тој собира енергија од последниот жив атом од неговиот организам и погледнувајќи дирекно во татко си тивко прошепнува: “Јас ќе бидам здрав ако ти ми дозволиш да студирам електротехника“ и изгубил свест. Татко му бдеејќи над него и веќе помислувајќи дека на неговиот син му дошол крајот почнал да го тресе и силно да му вика: “Никола ти несмееш да одиш, ти мораш да останеш - ти ќе бидеш електротехничар. Ме слушаш ли? Ти можеш и ќе одиш во најдобрите електроинжењерски училишта и ќе бидеш најдобриот инжињер.“ Набрзо потоа очите на младиот човек полека се отвориле но, сега без онаа смртоносен занес туку со чист сјај и надеж и со мала насмевка на лицето. Татко му тоа го забележува и повторно му ветува заблагодарувајќи му на Бог. Од тој момент почнал физички да зајакнува и по втор пат се вратил во живот.
По неколку недели почнува да оди и повторно почнувал да го засакува животот бидејќи сега било повеќе од сигурно дека ќе стане инженер. Но, едно нешто го заборавил тој а и неговите родители - имено тој веќе бил пријавен да оди во војска и тоа неможело да се откаже а, ако Никола побегнел тогаш се соочувал со три години затвор и со срам на неговата подалечна фамилија кои биле еминентни офицери во армијата. Сепак татко му ги моли роднините нивното влијание да го искористат на надлежните и да го ослободат Никола од воената обврска во што и подоцна успева. Во меѓувреме Тесла се крие во планините во тој период скоро цела година. Оваа година ја поминува занимавајќи се со некои проекти и идеи поврзани со математиката и имагинацијата истовремено. Кога веќе се чувствува доволно силен да се запише на студии во Гратц се враќа во Госпиќ на кратко и со таткова благослов оди на студии и заборавајќи ги детските соништа почнува да го следи патот на сериозниот ум.
На возраст од деветнаесет години, во 1875, оди во Гратц (Австрија) и се запишува на студии во тамошниот Политехнички Институт. Многу брзо ги совладувал студиите оти бил научен да спие само четири часа. Деканот на факултетот му напишал на теслиниот татко : “Твојот син е ѕвезда од прв степен“. Кога Никола им ги покажува високите оценки на своите родители од првата година од неговото студирање тие не биле толку среќни за оценките колку што биле пресреќни кога го виделе дека е здрав и полн со енергија како никогаш пред тоа. Во втората година од студирањето Никола се одлучил да ги ограничи неговите студии кон физиката, механиката и математиката. И токму овие три предмети ќе му го донесат најголемото откритие на светот.
II. ТЕСЛИНИТЕ ОТКРИТИЈА И НИВНАТА (ЗЛО)УПОТРЕБА
Што се однесува до сектата Аум Шинрикјо – опасниот јапонски култ за којшто се мисли дека е одговорен за нападот во токиската подземна железница со отровен гас сарин од 1995 година, некои сериозни новинари и независни научници кои ја истражуваа мистериозната заднина на Аум, откриваат индиректни врски со кои приказната за Аум добива сосема други димензии.
Тие во фокусот ги поставуваат тврдењата дека Аум е вмешан во истражувањето и во развивањето на футуристички кобни оружја во споредба со кои денешниве нуклеарни проектили изгледаат како детски играчки. Овие оружја се толку напредни што „официјално“ не постојат во арсеналите на големите сили. Тие ги вклучуваат употребата на Теслиниот електромагнетен импулс, предизвикувањето земјотреси и плазма–оружјето и тајно се тестираат во зафрлени региони во светот. Во центарот на овие тврдења се низата силни земјотреси, чудни огнени топки и воздушни светлини што се манифестираат над Западна Австралија. Во нивното средиште е и големиот земјотрес од јануари 1995 година што го разурна јапонскиот град Кобе. Овој настан предизвика пад на токиската берза – што, пак, директно доведе до пад на англиската Bearings Bank, полна со нечисти сметки. Претпоставките дека настанот во Кобе бил, можеби, со ласерско сеизмичко оружје, и натаму кружат.
Необично е можеби тоа што харизматичниот гуру/водач на Аум, Шоко Асахара, го претскажува земјотресот во Кобе девет дена пред да се случи. Во една радиоемисија на 8 јаниари 1995 година, Асахара рече: „На Јапонија ќе и се случи земјотрес во 1995 година. Тој најверојатно ќе го зафати Кобе“ !?
Хидео Мураи, покојниот министер за наука и технологија за Аум Шинрикју, беше, исто така, застапник на ова гледиште. Врз Мураи – за кого се вели дека бил најинтелегентниот Јапонец што воопшто живеел – Јакузите извршиле атентат, набрзо по неговата официјална изјава за странските дописници.
Мураи ги презентираше своите тврдења на една конференција за печат од 7 април 1995 година, во Клубот на странските дописници во Јапонија. Одговарајќи на прашањето за земјотресот во Кобе, Мураи рече: „Постои силна веројатност дека земјотресот бил активиран со користење на електромагнетна енергија, или некој, можеби, употребил уред што применил сила кон внатрешноста на Земјата“. Раководството на Аум веруваше дека земјотресот во Кобе е воен чин: „Градот Кобе беше погоден од ненадеен напад ... – тврдеа тие, додавајќи – така што послужи како експериментално морско прасе“.
Има една работа која не ми се допаќа околу ликот и делотона Никола Тесла. Денеска непотребно се мистифицира ликот на Никола Тесла, чак и некои фан групи го праат вонземјанин непотребно. Факт е дека голем дел од пронајдоците се затскриени за тесни топ сикрет интереси но тоа неможе во никој случај да биде причина за кроење идеи за заговор.
А што се однесува до пронајдоците на Тесла, јас искрено повеќе го почитувам него било кој друг научник, повеќе и од Ајнштајн.
Особениот интерес на Аум за оружјето за масовно уништување – вклучувајќи го тука оружјето што предизвикува земјотреси и метереолошки промени и плазма-оружјето беше доволно сериозна причина да се спроведе специјално истражување од страна на Постојаниот поткомитет за истражувања при Сенатот на САД, под претседателство на сенаторот Сем Нан. Комитетот посвети пет месеци за спроведување на стотици интервјуа на „владини личности и на поединци“. Беа добиени и тајни информации од многубројните американски разузнавечки агенции. Овие сознанија беа објавени во октомври 1995 година, во извештајот за култот Аум, отпечатен на 100 страници.
Извештајот на сенаторот Нан, освен што даде слика за огромното меѓународно членство на Аум и за огромните финансии од повеќе од една милијарда американски долари, ја откри и фасцинираноста на култот од Теслините оружја. Извештајот на сенатот ги опишува посетите на Аум на Меѓународното Теслино Друштво (МТД), со седиште во Њујорк, од коешто бараат да набават негови книги и реферати. Претставник на МТД им на иследниците од Сенатот дека интересот на Аум бил фокусиран врз Теслините експерименти со „резонантните фреквенции“, додавајќи дека „Тесла правел експерименти со предизвикување на земјотреси“. Значително е тоа што во извештајот се вели дека Тесла тврдел оти „ ... со својата технологија може да го ‘расцепи светот‘ на две“. Ова вчудоневидувачко тврдење е многу слично со коментерот на советскиот премиер Никита Хрушчов пред Презедиумот, во 1960 година, во која упатил на „ ... доаѓањето на новата класа на советското супер-оружје, толку моќно што би можело да го збрише сиот живот на земјата, ако се користи неконтролирано“.
Во извештајот на Сенатот се спомнува Теслината конструкција на „зрачна пушка во 1930-тите, која, всушност, била акцелератор на зрачни честички“ за која се вели дека е во состојба „да погоди авион на растојание на 200 милји“. По смртта на Тесла, во 1943 година, владата на САД ги конфискува неговите реферати и истражувачки белешки и ги става под клуч и катанец на националната безбедност. Рефератите на Тесла кој, несомнено бил генијалем ум во своето време, остануваат строго доверлив материјал дури и денес - 62 години подоцна.
Освен посетата на МТД, персоналот на Аум отпатувал и во Музејот на Тесла во Белград. Нивните проучувања овде се занимавале со „Теслиниот калем“ – уред што се користи за наизменични струи. Тие, исто така, откриле дека Тесла работел на трансмисија на сигнали со голема моќност и на засилување на електромагнетните бранови за коишто овој научник тврдел дека може да се искористат за создавање на сеизмолошки нарушувања.
Иако ова се интересни информации, тие не даваат доволна заднина на идеологијата на Аум Шинрикју. Меѓутоа, важно е да се истакне дека култот има заедничка карактеристика со традиционални ривали, милитаристичките Сока Гакаи. Овие вториве се навистина огромен и моќен јапонски религиозен култ, со 15-ет милиони членови и со масивни финансии. Тој се има длабоко инфилтрирано во секој аспект на јапонскиот живот и, според ветеранот репортер Џек Амано, има „тајни ќелии“ што дејствуваат во сите владини сектори. Во секоја поголема јапонска деловна корпорација има негови членови.
Освен тоа, Сока Гакаи има огромно влијание врз актуелната јапонска надворешна политика.
Двата култа се приврзаници на катаклизмичното учење на Ничирен, пророкот од осумнаесетиот век. Според таа доктрина, апокалиптичната „конечна војна“ (саишу сенсо) ќе се води против христијанскиот Запад и против исламскиот свет. Исто така позната е како „Стогодишна војна“, таа почнала пред Втората светска војна и продолжува да се води во сенка, дури и во моментов.
Кај руската мечка...
Во почетокот на 90-те години, Асахара и неговите пријатели од Аум направија големи упади во поранешниот Советски Сојуз. Оперирајќи на највисоки нивоа, тие постигнаа договори според кои Русите се обврзаа да го снабдуваат со оружје Аум.
Никој не беше изненаден кога, само што официјалните претставници на руската и на јапонската влада го ратификуваа договорот што го постигна Аум, раководството на Сока Гакаи почувствува слобода одново да почне со непријателства против своите конкуренти. Резултат на ова, вели Амано, беше скандалозниот напад со гас во Токио. Озлогласени низ целиот свет – за чинот на саботажа што тие не го спроведоа – богатството и моќта на Аум Шинрикјо што беа во подем беа успешно уништени, ставајќи го Сока Гакаи повторно на управувачкото седиште.
Извештајот на Нан разјаснува дека Аум се стремеше селективно да регрутира руски научници во својата заедница. Особено целеа на физичари, хемичари, биолози и на други кои беа вклучени во напредните истражувања на воено оружје. Извештајот на Сенатот тврди, исто така, дека Аум биле во процесот на купување ласерски гас за истражувањето на плазма-оружјето од нивните руски врски, од кои еден бил Олег Лоботов, близок пријател на претседателот Борис Елцин. На Лоботов му била платена значителна сума пари за неговата помош (цифрата достигнала дури 900 милиони долари).
Јасно е и тоа дека Аум добива голема помош од разни руски разузнавачки служби, како што вели Виталиј Савицки, началник на Комитетот за религиозни работи на руската Дума. Разузнавачките врски на Аум се протегале и до Тошио Јамагучи, началник на јапонската разузнавачка служба за странство, кој, наводно, е приврзаник на Сока Гакаи.
Вистинското прашање е дали навистина постојат моќни оружја од типот на оние на Тесла, со кои се предизвикуваат земјотреси? Според конвенционалните научни сознанија, одговорот е категорично не. Сепак, кај многумина тлеат сомнежи, а некои, пак, тврдат дека „конвенционалните сознанија“ во научната заедница се само одраз на конзервативните вредности што премногу долго ја држат вратата затворена за нови размислувања.
И покрај сето ова, истражвањето и развојот на оружјето што користи електромагнетни импулси и јонизирани гасови се одвива забрзано. Ваквото оружје погрешно се нарекува „несмртоносно“ и, очигледно, се користи со сознанијата на Тесла. Големите американски производители за одбранбено оружје и водечки владини лаборатории за истражување на оружјето мошне се заинтересирани за „оружјето со насочена енергија“ (directed energy weapons). Истражувањата се занимаваат со оружје што користи радиофрекфенции и забрзани зраци од атомски честички, оружје со насочена енергија што се користи од воздух или од вселената, како и ефектите на оружјето со насочена енергија врз живата сила. Интересен е и рефератот што го напиша австралискиот воен аналитичар Карло Коп, кој мошне детално ја опишува „електромагнетната бомба“. Е-бомбата, вели Коп, може да нанесе штета „што не се разликува многу од онаа што се доживува при изложеност во близина на молња“. Во една емисија на пекиншкото радио од 27 февруари 1996 година, беа прикажани најновите достигнувања во технологијата на енергијата на зраците од насочени честички, алудирајќи на „оружјето што е помоќно дури од смртоносниот зрак“. Во емисијата, ваквото оружје беше споредено со гром, додавајќи дека во моментот кога ја погаѓа својата цел (претворајќи ја во пареа), се произведува температурата од 8.000 Целзиусови степени. Не се помалку интересни ни коментарите на Борис Белицки, водечкиот руски дописник за наука и техника, во емисијата Гласот на Русија, на 24 февруари 1997 година. Одговарајќи на едно прашање за руската воена примена на микробрановите генератори, Белицки изјави: „Тие може да се употребат за истрелување на плазмоиди, односно грутки од плазма ...“
Наспроти изворедната сличност на овие модерни молњи и оружја со насочена енергија со истражувањата на Тесла објавени пред речиси 100 години, неговото име останува неизговорено. Тесла, очигледно, станал Орвеловска „не – личност“ во заедницата на научниците што се занимаваат со воена технологија. Неговите строго доверливи реферати, можеби, сепак, биле тивко рециклирани? Дури и кусиот поглед врз литературата на Тесла открива ингениозен пронаоѓач што бил пред своето време. Роден во поранешна Југославија, Никола Тесла се доселил во САД, каде што добил и државјанство. Денес неговото дело – барем оној дел што не е сокриен зад бравите на националната безбедност – доживува значителна, иако неофицијална ренесанса. Со задоцнување му се признава откривањето на наизменичната струја, на флуоресцентната светлина, на слободната енергија и на далечински контролираните роботи. Меѓутоа, неговиот љубопитен ум го носел во уште подалечни предели.
Кон крајот на 1890–тите години, Тесла изгради „машина за громови“ во Лонг Ајленд, Њујорк. Средствата за проектот, наречен Видинклиф, ги обезбеди банкарот-претприемач Џ.П.Морган. Конструкцијата се состоеше од огромна купола, висока 57 метри, покриена со купола тешка 55 тони и висока 20 метри. Тесла беше уверен дека неговата машина ќе работи како што предвидуваше, затоа што претходно правеше експерименти во Колорадо, каде што случајно ја уништи генераторската станица на електро-компанијата Колорадо спрингс.
Поранешниот армиски полковник на САД, Т. Е. Биердан, му го препишува на Тесла изумот на она што го нарекува „Теслина хаубица“. Како што тврди Биерден, таа може безжично да пренесува електрична енергија на огромни растојанија. Самиот Тесла аргументирал дека ваквиот уред може да уништи цели армии и илјадници авиони на растојание од стотици километри. Токму овој уред, што користи скаларни бранови, е во центарот на дискусиите за оружјето што предизвикува земјотреси. Анализите на Биерден, меѓутоа, главно, се сметаат повеќе за теоретски отколку за практични. Сепак, Тесла тврдел оти неговите изуми не само што се можни туку и дека се лесно остверливи. Не трба да се изгуби од вид фактот – што го повторувам поради неговата важност – дека документацијата за неговите дела остануваат сокриени во националната базбедност на САД, означена како строго доверлив материјал!
Оружјето на Тесла се тестира во внатрешноста на Австралија...
Ако вакви оружја навистина постојат и ако тајно се тестираат – како што наведуваат новинарите и другите што ја следат трагата на оваа приказна – тогаш би очекувале цврсти докази за неочекувани замјотреси и за слични настани на површината на земјата. Земјотресот во Кобе, иако е интересен, мора да се посметра внимателно. Предскажувањето на Асахара (гуруто на Аум) лесно можело да се предвиди со познатите геолошки методи. Ваквото размислување, меѓутоа, не се вклопува во фактите во поглед на голем број силни земјотреси и други чудни енергетски настани што зачестено се случуваат во Западна Австралија во текот на последните неколку години.
Во 1995 година, геологот и геофизичар со британско потекло Хари Мејсон, запна на еден чуден, необјаснив земјотрес што се случи во широките отворени пространства на Западна Австралија, две години пред тоа. Настанот се случи во 23.03 часот, на 28 мај 1993 година, со епицентар блиску до овчарската станица Банџаварн, северозападно од Перт. Настанот имаше интензитет од 3,7 степени на Рихтеровата скала и се претпоставуваше дека е прв забележан земјотрес во тој дел од Австралија. Мејсон, кој многу добро го познава тој регион и неговиот геолошки состав, бил заинтригиран. Отпрвин верувал дека потресот е резултат на удар од метеорит, па тргнал да собира податоци. Очевидци изјавувале дека виделе огнена топка како остава трага на небото неколку минути пред потресот. По ова следувал светлосен блесок и, набрзо потоа, потрес на земјата од 3,7 степени според Рихтер. Веднаш потоа „голема полутопка од портокалова светлина, порабена со сребреникав сјај, се кренала над местото на наводната експлозија“. Необично е тоа што куполата од светлина останала на тоа место два часа, а потоа брзо исчезнала, како некој да ја изгасил со прекинувач.
Обемни интервјуа, набрзо, му откриле на Мејсон неколку големи недоследности во неговата теорија за метеорит. Како прво, објектот бил слушнат пред да пристигне одозгора и јасно е дека се движел со брзина помала од звучната. Знаејќи дека метеоритите, главно, имаат влезни брзини од околу 40.000 километри на час, Мејсон бил збунет. Освен тоа, објектот не испуштил искри ниту некакви други фрагменти и изгледало дека прави лак над посматрачите пред да се урне на север. Огнената топка емитувала „огнена, сферна, бело-сино-жолта светлина“ и летала на релативно мала височина, испуштајќи пулсирачки татнеж, сличен на татнежот на дизел-локомотива на товарен воз. Некои очевидци му рекле на Мејсон дека им се сторило дека набљудуваат како паѓа џамбо-џет или некаков авион. Летовите направени над претпоставеното место на ударот не откриле кратер или оштетување од експлозијата. Продолжувајќи со својата детална истрага, Мејсон станувал се поубеден дека настанот во Банџаварн не бил метеорит. Постепено, неговите размислувања се повеќе се свртувале кон необичната група што ја беше откупила овчарската станица Банџаварн кон крајот на април 1993 година. Претставници на Аум Шинрикјо за првпат дошле во станицата во почетокот на 1993 април и почнале преговори да го купат имотот пет недели пред силниот земјотрес. До мај 1993 година, четворица други членови на Аум, вклучувајќи и еден атомски физичар, стигнале на тоа место. До септември 1993 година, гуру Шоко Асахара пристигнал со својата придружба и останал таму неколку недели. Во тој период, научниците на Аум направиле низа необични геолошки испитувања на и околу Банџаварн. Тука се вбројуваат и необичните активности на главниот дилер со оружје на Аум, Кјоде Хајакава. При посетата на станицата Банџаварн, тој се зафатил со обемни електромагнетни тестирања со електронски сондирања. Податоците што ги собрал ги внесол во лаптоп- компјутер. Хајакава останува централна личност во приказната. Тој имал инзвонредно добри контакти во Русија, којашто ја посетил дури во дваесет и еден наврат, често среќавајќи се со шефот на рускиот Совет за безбедност. Токму Хајакава бил оној што решил де се купи овчарската станица, само неколку дена пред чудниот енергетски настан и потрес на земјата.
Истражувајќи дел од приказната за Аум, новинарот Џек Амано е убеден дека посетителите на Хајакава на Русија биле мошне плодни. „Руските научници му обезбедиле на Аум детални технички конструкции и теоретски основи за развивање на технологија што е помоќна дури и од конечното оружје што го предскажал Асахара“, вели тој. Кон напорите на Аум се вбројува и набавката на податоци за сродно американско оружје до кои се дошло со хакерско навлегување во „чувствителни бази на податоците на САД“. Така, со помош на средствата од јапонската влада, со руските технолошки сознанија и со современата опрема обезбедена од големи јапонски транснационални корпорации, се одвива тајна конструкција на застрашувачки моќно супероружје.
Во меѓувреме, геологот Хенри Мејсон прибирал информации што го натерале да подзапре и да размисли. Необично е тоа што на само неколку километри од Банџаварн, во Левертон, има воен објект. Мејсон вели дека новинските фотографии на овој објект покажуваат оти тој е идентичен со оној на Аљаска од ХААРП(High-frequency Active Aural Research). Програмата ХААРП беше цел на интензивни медиумски шпекулации во последните години поради својата истражувачка програма слична на испитувањата на Тесла. Во еден свој детален есеј, Мејсон заклучува: „Останува впечаток дека некој го користел регионот на Лавертон како терен за извршување проби“. Во еден приватен телефонски разговор со Ден Гербер, шеф на Истражувачкиот совет при Сенатот на САД, овој му кажал на Мејсон дека Аум „конструирале“ атомски бомби и дека се верува оти спроведуваат итна програма за конструкција на оружје што предизвикува земјотреси.
Продолжувајќи со своето проучување, Мејсон дошол до значително количество дополнителни податоци во врска со случки што тој ги нарекува „појави на зраци“. Тое се блескави зраци од светлина што се појавуваат на небото, често во текот на подолги временски периоди. Тој вели дека се работи за „портокалови зраци, мали блескави бели светла и јасни бело-сини енергетски празнења“ во помалку населени региони на Австралија. Тука се вбројуваат и набљудувања на „дифузни портокалови енергетски цилиндри што паѓаат и што удираат во земјата, додека облаците над нив блескаат со егзотични бои“. Овие зраци, како што веруваат некои стручњаци, го носат јасниот потпис на оружјето
што користи скаларни бранови. Освен тоа, забележани се и други необјасниви настани со „огнени топки“, како, на пример, експлозија над Перт на 1 мај 1995 година, проценета дека била со енергетски интензитет еквивалентен на околу еден мегатон ТНТ.
Во центарот на дополнителните проучувања на Мејсон беше југоисточната Голема Песочна Пустина на Западна Австрелија. Во тоа подрачје, во кое не беше забележана земјотресна активност се до 1970 година, во периодот од 1970 до 1973 година се случија зачудувачки 173 потреси, со силина до 3 степени според Рихтеровата скала, а најголем дел од нив се случија меѓу март и почетокот на октомври 1970 година . Епицентрите на овие настани се наоѓаатна просторот што е меѓусебно оддалечен точно 10 километри, по должината на 8 линии, секоја со должина од 50 до 70 километри. Неколку слични настани се појавија едноподруго. Со оглед на забележаните 246 потреси до 1995 година, Мејсон заклучува дека тие се „абнормално редовни“ и верува дека Австралија тајно се користи како пробен терен за современи вежби на скаларното електромагнетно (ЕМ) оружје. Отпрвин, Мејсон мислел дека овие проби ги извршува руското КГБ или, пак, дека имаат француско потекло. Меѓутоа, поновите податоци укажуваат на тестирања со скаларно оружје ЕМ извршени од строго доверливиот објект на Морнарицата на САД на полуостровот Ексмаут. Врската со Морнарицата на САД побудува интрига. Токму Морнарицата на САД беше носител на проектот Прајм Аргус – претходник на програмата ХААРП. Аргус беше одговорен за експлозијата на три атомски бомби во појасите Ван Ален, после кои беа набљудувани нивните ефекти. Истражувачите кои неодамна го проучуваа ’синот‘ на Аргус, програмата ХААРП, тврдат дека ова е напреден систем на оружје, способни да дејствуваат како непробоен противвракетен планетарен штит. Зад конструкцијата на ХААРП лежат научните патенти на Бернард Џ. Ислунд.
Претходно означени како строго доверливи, патентите на Ислтлунд сега се делумно ставени на располагање за проучување. Тие го откриваат распонот на можностите на проектот ХААРП, што содржи и „метереолошки модификации“ . Истлунд, всушност, користел многу од сознанијата на Тесла за да дојде до своите концепти-факт што тој отворено го признава. Освен тоа, првобирниот проект Прајм Аргус, исто така, се занимавал со барање начини како да се предизвикаат земјотреси. Досега не е докажано дали некоја голема сила вршела тајни проби на теслините уреди за предизвикување на земјотреси или на други застрашувачки оружја за масовно уништување. Но останува фактот дека сериозно воено истражување покажува дека тие се на дофат. Којзнае можебинекој веќе ги дофатил, со оглед на тоа што изминале 100 години од изумите на Тесла? Ние, кои немаме пристап до тајниот свет на истражувањата во областа на вооружувањето, можеме само да се чудиме и да шпекулираме. Оружјето што може да имитира разотни природни катастрофи ја отвора Пандорината кутија на одрекување, па затоа има големо значење во денешната доктрина на политички опстанок во стилот „не бев јас“. Фактот што Аум навистина набавил најсовремено оружје од Русија и што Јапонија, во моментов, одново се милитаризира како дел од стратегијата на „здружување на Кина“ мора да загрижува – дури и ако се занемарат мрачните визии на пророкот Ничирен и на неговите извитоперени приврзаници во Сока Гакаи и во јапонскиот воен, индустриски и разузнавачки комплекс. На сличен начин, не може да се занемарат ни усовршувањата на електромагнетното оружје во САД, ниту да се заборави критикуваниот заеднички американско-советски јапонски против ракетен штит, којшто лесно може да го измени својот дефанзивен карактер во офанзивен. Ако сме на прагот на нова класа оружје кое е толку застрашувачко со својот разорен потенцијал што го поттикна Хрушчов да го најави уште пред 36 години, зар на јавноста не треба да и се дозволи да знае што се прави во нејзино име и со нејзините пари од даноците? Одговорот е, очигледно, негативен. Како и секогаш, обичните граѓани се оставени да не знаат ништо за тоа-состојба што нивните господери ја сметаат за ’блаженство‘- додека маршираат кон смелиот нов свет. Во еден експеримент од 1986 година, Тесла случајно предизвикал земјотрес што се почувствувал во неколку њујоршки блокови. Ова, како што рекол Тесла, било предизвикано од ’едно апаратче што може да го собере во џебот‘. Кога локалната полиција се втурнала во неговата лабараторија, итриот пронаоѓач кренал еден голем чекан и го разнел осцилаторот на ситни парчиња, ставајќи крај на мешаницата.
Дали ваквиот единствен гест на здрав разум не би бил соодветен и за денешново лудо (зло) време ?
А што се однесува до пронајдоците на Тесла, јас искрено повеќе го почитувам него било кој друг научник, повеќе и од Ајнштајн.
гледано реално Никола е прилично заминат понапред од Алберт, единствено јавно не е јасно колку понапред, посебно што денес веќе поприлично се разлабавени теориите на Алберт...
инаку мислам дека во догледно време и нема многу да се објави научно и јавно колку и до каде имаат отидено експериментите на Никола, но истите овие експерименти особено со скаларните фреквенции веќе наголемо се истражуваат!
You cannot post new topics in this forum You cannot reply to topics in this forum You cannot delete your posts in this forum You cannot edit your posts in this forum You cannot create polls in this forum You cannot vote in polls in this forum
Quote 
Ако ништо друго, барем 10 пати повеќе е поинформиран од нив.
Интересна работа! Ова за прв пат се случува! Еднаш одамна читав за некој си Кеслеров синдром, односно кога една орбита ќе се засити сама од себе генерира судари и бројот на сударите расте експоненцијално. Значи има некој праг и кога ќе се прејде прагот тогаш почињаат сударите! Според таа тероија ова е вовед во повеќе и повеќе судари. Инаку овој синдром прв пат е приметен на она т.н. "свеленско ѓубре", сите оние штафчиња, парчиња метал и изгубени ситници од човечките вештачки сателити. Значи прагот кај ѓубрето е оддамна прејден и тамо е приметен овој Кеслеров синдром! Да не бидам песимист, ама ова може да доведе до оштетување на уште сателитии, односно кеслеровиот синдом е некој лимит што ни кажува кога е време да се преиспита количината на сателити што орбитираат!
Topic Options
A
commercial satellite collided with a Russian satellite over Siberia
yesterday, yielding a cloud of fragments, according to a NASA scientist
tracking space debris. The collision between the commercial satellite,
belonging to the American communications firm 
колку и да било се на место и добро стокмено, ако и една траекторија слободно се смени постои потенцијална опасносност од верижна реакција подоцна! 