Вистината за Велес и велешката топилница !

Топилницата во изградба:






... и во распаѓање:

јас мислам дека на крај владата ќе даде пари за трошокот за преселба на фабриката на друга локација и така среќно ќе си живеат до....

една вест што е можеби индирекно поврзана со ескалацијата на проблемот во Велес
вторник, 13 декември 2011, 19:19

Свет
Кина ги исцрпи глобалните залихи на олово

Глобалниот вишок на олово наскоро би можел да падне на најниско ниво во последниве пет години, како последица на зголемената кинеска потрошувачка на овој метал, кој главно се корсти за производство на акумулатори, соопшти американската инвестициска банка „Морган Стенли“


Според проценките на банката, суфицитот во снабдувањето со олово во текот на 2012 година ќе се намали на околу 8.000 метрички тони, од овогодишните 78.000 тони.

Кина, која е главен потрошувач на олово во светот со 44 отсто учество во глобалниот пазар на овој метал, во текот на 2012 година се очекува да ги зголеми потребите за олово за 9,5 отсто, што пак би резултирало и со раст на неговата цена за 19 отсто на 2.500 долари за тон. Во текот на 2011 година оловото поевтини за 18 проценти поради зголемента загриженост на инвеститорите дека успорениот економски раст ќе ја намали неговата потрошувачка.

Сепак, аналитичарите проценуваат дека побарувачката на олово ќе продолжи да расте во 2012, што би била десетта година на постојан раст на потрошувачката на овој метал.

- Производството на акумулатори помалу или повеќе ќе продолжи да расте со исто темпо, независно дали ќе има нова рецесија или не, изјави аналитичаеот на банката „БНП Париба“, Стивен Бригс.

Експертите проценуваат дека побарувачката на олово ќе продожи да расте и во следните четири години.
http://www.novamakedonija.com.mk/DetalNewsInstant.asp?vestInstant=1600

Иако моето место на живеење не е Велес, не сакам да слушам никакви бројки или статистики.Таа топилница доволно била штетна досега и при рестарт би била истото - тивок убиец.
Малку ми е нелогично (да не користам потежок збор) во некаков неврзан муабет да чујам луѓе кои не се жители на Велес, па велат нешто во смисла па ќе имаат работа, а се бунат за околината итн.И во такви муабети ги прашувам таквите луѓе каков би бил животот на работник во Топилница со висока плата ако не дај Боже тој работник би ја потрошил на лекување на своето дете, заболено како последица на истата фабрика?
Секој проблем на градот Велес е проблем и на државата Македонија и обратно.
Против рестартирање!

Селење на Тополница ќе чини над 150 милиони евра! Кој ќе плати?

imitrov@kapital.com.mk">Петре Димитров / Биљана Здравковска-Стојчевска

Ако Метрудхем се согласи со предлогот на премиерот Груевски за дислокација на Топилницата од Велес на некое друго место, државата ќе треба да покрие дел од дополнителните трошоци. Измената на генералниот урбанистички план на Велес, која ја подготвува градоначалникот Горан Петров, дава сигнали дека опцијата за дислокација е сè поверојатна

Евентуалната дислокација на Топилницата од Велес на некоја друга локација, за која деновиве на големо се дискутира во јавноста, би чинела најмалку 150 милиони евра, покажува пресметката на неколку менаџери и инженери, поранешни вработени во Топлницата, кои ги ангажираше „Капитал“, а кои поради чуствителноста на темата побараа да останат анонимни.

„Целокупната дислокацијата на дел од постројките од Топилницата, заедно со изградбата на нови делови би чинела најмалку 150 милиони евра, што е речиси иста сума која новите сопственици планираат да ја инвестираат во рестартирање на Топилницата. За да се дислоцира една инсталација каква што е Топилницата во Велес треба прво сопствениците да се сигурни дали остануваат на технологијата која досега се користеше или ќе направат некои измени и подобрувања, дали новата локација која ќе им биде понудена ќе им ги задоволува основните потреби за работа пристапен пат, железница, доволно вода за процесот, доволно голем реципиент за прифаќање на отпадните води и снабдување со електрична енергија и други енергенти и дали новата локација ќе биде доволно оддалечена од населено место или објекти на кои ваквата индустрија би имала штетно влијание“, објаснуваат експертите за „Капитал“.

Според нивните проценки, мал дел од средствата би се обезбедиле со сечење и продавање како старо железо на дел од опремата која е дотрајана и таа која не може да се дислоцира.

„Зградите кои не мораат да се рушат исто така можат да се продадат или пренаменат. Тоа на сопствениците на Топилницата може да им донесе многу повеќе од сумата потрошена за купување на истата и тоа да им биде почетен капитал за да започнат со некои активности. Можат дури и да заработат, со продажба на старото железо, на објектите и на некои од машините, ако не сакаат да се плеткаат во дислокации, кампањи, обезбедување дозволи“, велат експертите кои ги ангажиравме, кои потенцираат дека проценката која ја објавуваме ексклузивно е направена за многу кратко време со претпоставки, без да се прават детални пресметки за кои се потребни многу податоци, подолго време и треба сериозно да се вложи труд.

При евентуалната дислокација на Топилницата се отвора и прашањето дали обврската за чистење на фабричкиот простор и депонијата ќе ги преземе државата, која е сопственик на земјиштето на кое се наоѓаат погоните на Топлницата.

Градоначалникот на Велес
ја брише Топилницата од планот!?

Она од што најмногу се вознемириле од Метрудхем е најавата од градоначалникот на Велес, Горан Петров, дека за да се спречи рестартирањето на Топилницата ќе го сменат Генаралниот урбанистички план и на просторот на кој се наоѓа Топилницата ќе предвидат да се гради нешто сосема друго. Со тоа всушност градоначачникот, кој е кандидат на владејачката ВМРО-ДПМНЕ, праќа сигнал дека Топилницата никогаш нема да проработи во Велес и дека таа сигурно ќе се дислоцира на друго место.

Од Метрудхем велат дека се многу изненадени со најавите за измени во планот и дека ако тоа се случи целосно ќе ги смени нивните бинзис-планови и ќе ги попречи во реализацијата на нивната инвестиција од 150 милиони евра. Токму поради тоа можат да бараат и отштета од државата. Инаку, предлогот за дислокација на Топилницата дојде лично од премиерот Груевски, а јавно беше поддржан и од министерот за животна средина, Абдулаќим Адеми.

ШТО МОЖЕ ДА СЕ ДИСЛОЦИРА?

Експертите велат дека нема многу што да се дислоцира од најзагадувачкиот дел на Топилницата, односно погонот за окрупнување на олово-цинковиот концентрат и согорување на сулфур и погонот за производство на сулфурна киселина.

Дислокацијата на овие погони според експертите кои ги ангажиравме би чинело околу 40 милиони евра. Во евентуално новата локација инфраструктурата би чинела повеќе од 20 милиони евра, а погонските згради со конструкција за поставување на опремата би чинеле околу 25 милиони евра.

„Системите за суво отпрашување би можеле да се дислоцираат во новата локација. Печката за олово и цинк секако треба на ново да се гради така што трошокот за тоа може да се каже дека е тековна работа, но опремата може да се демонтира и пресели. Рафинеријата за цинк и кадмиум исто така треба да се преѕида ако се користи старата постапка, а ако се избере друга постапка тогаш тоа би била нова инвестиција која би чинела околу 10 милиони евра. Во секој случај ливните машини, системите за отпрашување и некои други помали агрегати можат да се дислоцираат. Рафинеријата за олово и рафинеријата за сребро и злато можат да се дислоцираат комплетно“, коментираат експертите кои ги ангажиравме.

Од Метрудхем велат дека тие воопшто не размислуваат за дислокација. Во барањето кое го доставиле до Министерството за животна средина тие бараат да добијат дозвола за рестартирање на локацијата и инфраструктурата на Топилницата за цинк и олово во Велес, која престана со работа во јули 2003 година.

“Во текот на минатите речиси 8 години голем дел од објектите и опремата се руинирани и не може да се инсистира на тоа дека на локацијата има постоечка инсталација. Затоа, Проектот за производство на олово и цинк ќе се третира како проект за нова инсталација“, пишува во писменото известување кое управителот Тони Димитривески го доставил до Министерствто за животна средина, а во кое бара Министерството да го определи обемот на оцена на влијанието на проектот врз животната средина.

Управителот на Метрудхем, Димитриевски во јавноста важи за близок соработник на премиерот Груевски, кои во време кога ВМРО-ДПМНЕ беше на власт беше директор на УЈП.

Кој е Метрудхем?

Метрудхем стана газда на велешката Топилница во 2008 година откако победи на тендер за продажба на фабриката во стечај, кој го организираше стечајниот управник Радослав Кипровски. Како најголем доверител во Топилницата со 63% од побарувањата се јавуваше фирмата со седиште во Швајцарија, Минеко. Сегашниот претставник на Метрудхем, Александар Билбилов, истовремено се јавува и како директор на канцеларијата на Минеко во Македонија.Како сопственик, пак, на фирмата Метрудхем се јавува извесна Хајленд интернешнал инвестментс холдингс, која е регистрирана во градот Тортола на Британските девствени острови.

Ако се оди на дислокација,
Метрудхем ќе бара пари од државата?!

„Нашиот проект и бизнис-план е предвиден за локацијата во Велес. На наша страна се сите правни аргументи, па затоа при евентуална дислокација ние ќе треба доброволно да се откажеме од тоа што сакаме да го реализираме, вели за „Капитал“, Александар Билбилов, портпарол на Метрудхем.

„Доколку дојде до дислокација тоа ќе предизвика многу големи дополнителни трошоци од тие што ги планира инвеститорот. Разликата при евентуална дислокација некој ќе треба да ја плати“, вели Билбилов.

Според него, Владата и Метрудхем досега воопшто не разговарале за дислоцирање на Топилницата и за тоа кој би ги покрил дополнителните трошоци. Второто сценарио, кое никој не го посакува, е инвеститорот целосно да се повлече доколку не му помине студијата која моментално ја разгледува Министерството за животна средина, со која треба да добие дозвола за почнување со работа. Третото сценарио, кое би одело на штета на граѓаните и државата е инвеститорот Метрудхем да ја тужи државата на Арбитражниот суд во Лондон, за попречување на инвестицијата. „Тоа е сценарио кое никој не го посакува“, вели Билбилов.

http://www.kapital.com.mk/mk/dneven_vesnik.aspx/76768/selenje_na_topolnica_kje_chini_nad_150_milioni_evra!_koj_kje_plati_.aspx?iId=2474

Чедо Петров: На Македонија и' треба топилница

Поранешниот директор на велешкиот комбинат е убеден дека ако „Метрудхем“ вложи две третини од 150 милиони евра во екологијата, нема да има никакви проблеми по животната средина

Иван Бојаџиски


Штип – „Македонија треба да има топилница. Ние сме земја со големо рудно богатство, а до сега утврдените резерви овозможуваат работа на рудниците за олово и цинк во наредните 30 години. Геолозите прогнозираат дека во нашите планини се крие рудно богатство кое им овозможува работа на рудниците и во наредните стотина години. Од овој аспект гледано, Македонија има потреба од топилница која ќе даде голем импулс на националната економија“.

Ова го тврди Чедо Петров, кој во периодот од 2000 до 2003 година беше генерален директор на велешката топилница. Тој за „Утрински весник“ детаљно појаснува зошто таков објект е потребен и како може безболно да се реши еколошкиот аспект на што најмногу се инсистира, и поради што дури и премиерот Никола Груевски предложи Топилницата да се дислоцира.

„Ние не знаеме, или не сакаме да си го почитуваме големиот потенцијал во нашето рудно богатство за од него економски да профитираме како држава. Во таа смисла е и потребата Македонија да има топилница изградена според највисоки технолошки достигнувања. Одговорно тврдам дека новите светски технологии ја обезбедуваат неопходната хармонија меѓу екологијата и економијата. Во светот има многу примери за таква хармонија. Таков пример е топилницата во Пловдив, Бугарија, која е речиси во самиот град и не создава проблеми врз квалитетот на животната средина“, вели Петров.

Неговиот став е дека ако компанијата „Метрудхем“ е подготвена да вложи 150 милиони евра во Топилницата во Велес, од кои две третини би биле за решавање на еколошките потреби на подрачјето, тогаш е јасно дека Велес и Македонија ќе имаат топилница со технологија која стопроцентно води сметка за животната средина.

„Сопствениците на топилницата во Пловдив во нејзината технолошка модернизација вложија 70 милиони евра и со тие пари ги решија и сите еколошки проблеми. Лично сметам дека со ваков стратешки капацитет на добивка ќе бидат и трите македонски рудници за олово и цинк ’Саса‘, ’Злетово‘ и ’Тораница‘, кои покрај двете топилници во Бугарија ќе имаат алтернатива“, вели Чедо Петров.

Свое мислење во однос на оваа жешко прашање во македонската екологија и економија има и Максим Прохоров, директор за инвестиции и развој во рудникот за олово и цинк „Саса“ во Македонска Каменица.

„На топилницата во Пловдив нашиот рудник и' продава концентрат кој денес, за разлика од порано, е селективен, а не колективен. Оваа топилница е со електролиза, технологија која бара селекција на оловниот и на цинковиот концентрат и токму таков концентрат ние го произведуваме. Тој на светскиот пазар постигнува повисоки цени и нашето работење го прави профитабилно. Од овој аспект гледано ние денес не можеме да кажеме дали во некоја блиска или подалечна иднина нашиот концентрат ќе го продаваме на Топилницата во Велес. Ние немаме никакви информации во однос на технологијата која се предвидува за новата топилница, без оглед дали таа ќе се гради на сегашната локација или на друго место. Од пазарен аспект, пак, технологијата за селективни концентрати е подобро решение, бидејќи такви се 90 проценти од топилниците во светот“, вели Прохоров.

И за „Саса“ од големо финансиско значење се транспортните трошоци и секое нивно намалување ја зголемува профитабилноста на рудникот. Во таа смисла подобра опција е топилница што поблиску до рудниците. Во стручната јавност се говори дека раководството на „Саса“ је преферира топилницата во Бугарија, бидејќи е на руската компанија „Солвеј“, во чија сопственост е и рудникот кај Македонска Каменица. Прохоров ги демантира таквите информации.

„Ние во Пловдив носиме 50.000 тони цинков и 40.000 тони оловен концентрат, а со овој топилнички капацитет ’Солвеј‘ нема никакви допирни точки. Работиме на строго економски основи“, укажува Прохоров.

Инаку, во времето на социјализмот велешката топилница „Злетово“, како дел од еден заокружен производен систем во рамките на сложената организација „Злетово – Саса“ беше со можност на годишно ниво да преработи 200.000 тони колективен концентрат од кој се произведуваше 100.000 тони метали. Половина од ова производство се обезбедуваше од домашните рудници за олово и цинк, а другата половина од увоз.

http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=341081C992E28E429734399FD7A3B8EB

Пред скоро една година разговарав со еден инспектрор за животна средина кој е задолжен за големи компании и иако тогаш немаше никакви индиции дека е можно рестартирање на топилницата отворифме дискусија за ова на кое тој ми рече дека практично е невозможно они да добијат еколошка дозвола затоа што ако ги исполнат сите услови да ја добијат ќе ги коштала колку нова па и повеќе одколку нова да изградат, што значи нема да проработи, но во тој разговор исто така човекот ми напомена дека постои можност и бес таа дозвола да проработи ако тоа на референдум го дозволат граѓаните на Велес или ако тоа го дозволи државата особено ова фторово многу ме плаши бидејќи ако проработи многу корист може да има буѕетот и којзнае што може да се очекува во иднина .

Една од забуните што предходни ги набројував е и тоа што од компанијата има целосен молк што планираат да биде различно во работењето и загадувањето од тоа предходно. врз основа на што планираат да извадат интегрирана еколошка дозвола. Ако тоа е транспарентно нема причина да не се восди здрава дебата. Да е до мене ја би оставил простор да како што е зелената коалиција и оние кои што се за поддршка на рестартирањето се организиараат исто така и после одреден период кога ќе се изнесат сите аргументи да биде и првиот случај на локален референдум. Зашто сегашната ситуација каде што една организација постојано присутна медиумски, таквиот амбиент создава погрешна слика за целокупното расположение околу рестартирањето, дали тоа на општинско или градско ниво како ќе се договорат. Пак ќе ја повторам една реченица од предходно. Дали е некој до толку будала да помисли дека некој ќе фрла Кадмиум во воздух, и дали е некој уште толку побудала на помисли да фрла кадмиум во воздух, јас мислам не.

@ elektricar

Зошто не ја поканите целата таа екипа што сака да ја рестартира топилницата, ако се толку убедени во нивните аргументи, да се преселат со нивните фамилии и да живеат во Велес, и тоа баш во некоја од населбите каде што би била највеќе на удар од загадувањето. Ако се согласат, нема зошто да не им верувате на слатките зборови. Но бидејќи јасно нема да се согласи никој од нив, ниту најнаивните ќе нема веќе на што да им веруваат.

Велешани, многумина се со вас! Бидете сложни и одете до крај во борбата. Рестартирање на топилницата би било злосторство од колосални размери. Ако сте единствени, ако цел град се дигне на нозе, мислам дека „рестартирачите“ немаат шанси. Но имам слушнато муабети (барем на времето), дека доста Велешани не се против, туку баш преферираат топилницата повторно да проработи (поради можност за вработување, а и општиот економски ефект врз градот). Тоа се разбира е многу кратковидо, но доколку е точно, борбата за спречување на рестартирањето нема да биде толку лесна. Сепак мора да се добие.

Originally posted by lslcrew Да се дополнам има една нелогика во целава работа. Зашто постојано се кризира и се плаши населението дека ако се рестартира ќе работи под исти стандарди како и предходн. Јас немам никакви технички детали, ама знам дека за да проработи треба интегрирана еколошка дозвола, а таква сигурно нема да ја добие со иста заштита како од пред 4 децении кога се пуштала. Дури еве и да се дислоцира, пак каде воопшто ќе се најде место за ваква топилница кога па тамошното локално население ќе биде тенденциозно информирано и плашено дека истиот велешки убиец сега нив ќе им се сервира. Дали ние некогаш планираме да градиме железарница некаде или ќе бидеме првата држава без железарница. Па неможеме такви луксузи да дозволиме, дури и да се гради нова, треба некоја будала јавно да каже дека тоа ќе биде велешката преместена и готово да тргне бранот, стадото. Се е ствар на терминологија и се манипулир амногу со овој случај. Дали е некој до толку будала да помисли дека некој ќе фрла Кадмиум во воздух, и дали е некој уште толку побудала на помисли да фрла кадмиум во воздух, јас мислам не. Железарницата има поддршка од мене да се рестартира, со притоа без никакви забушавања да ги исполнат сите еколошки очекувања и ако треба месечно да се констролира екологијата од неколку независни комисии, дали од зелена коалиција, од општина, од министерство, кој што сака да му дозволуван пристап до терен и до информации, да се постават јавни мерачи и тогаш слободно да се стартува. Само се сее страв, и општината ја сваат пред свршен чин да изиграва популизам и да се солидаризира со зелена коалиција, иако сум сигурен дека и они искрено сакаат да се рестартира. Знам дека сега ќе има одговори, гајле ти е тебе од Скопје да збориш за Велес, или некои слични коментари, само не на темата дали треба или не треба да се пушта во употреба. Да ве замолам да се воздржиме од тие "дебати".

Не се работи за железарница, туку за топилница на олово и цинк. Таков извор на загадување е во врвот на најопасни индустриски капацитети кои може да го „задесат“ некој регион, а камо ли да биде практично во самиот град:
41°43'40.53"N 21°45'44.39"E
(и со неповолна ружа на ветрови)


А тоа со еколошките дозволи и стандарди, сето тоа звучи многу убаво, но проблемот е што во пракса извесно нема да функционира ништо налик на тоа. И воопшто нема потреба да ја гледаме работата низ призма кој бил од Велес, а кој не. Рестартирање на таа топилница, ова општество и оваа држава ќе ги чини многу повеќе од нејзиното неработење. Ние треба да се фокусираме на справување со последиците од нејзиното работење во минатото.


Edited by Cloverstack - 30-Oct-2011 at 22:56

За ова мислам дека терба да се ангажираме сите ние, како индивидуи, да не се дозволи рестартирањето на топилницата!

Ако има некој добра идеја што како да се прави, нека споделува овде.