Споменици и скулптури (општо)

Originally posted by fichot Недостаток на ингеренции. Плоштад, главни улици, кејови итн (воглавно спомениците се на или покрај овие), се е тоа под град Ск.

Или Жерновски лажел кога стопати кажа дека ке ги дислоцира повеќето споменици (а знае дека нема ингеренции), или има ингеренции ама многу бргу се ујдиса со овие од власта, па споменици и понатака си никнуваат низ Општина Центар како печурки.

Zadnji krik tehnologoije. Na vakvi strucnjaci trebase da im dademe da go kreirat Skopje 2014. Se pokazaa lugeto na delo i toa so amfiteatarot vo Strumica, casovnikot vo Strumica i fontanata (vidi Foto). Taka namesto neoklasicizam u barok ke dobievme Hard Core komunizam i toa vo negovata najbrutalna faza.




Napomena ova na slikata ne e pisoar tuku e "umetnicko" delo na nepznat (za mene barem) umetnik angaziran i platen od opstina Strumica.

Moram da dodadam deka na fotografiite poubavo lici otkolku vo zivo.

Originally posted by fichot Ццц. Овде некои ко за инфомакс да работат. Фонтанава, не е задњи крик, е од 2010та. Искритикувана е до сега милион пати. Патем, тоа подземната улица под неа... уште чекам(е) од Коце некој таков зафат. Ај можда нареден мандат.

Na tolku sorosova vojska sto se nasobra ne e loso da se vidi i drugata strana na medaljata.
Podzemnata ulica i parkingot se navistina dobar proekt i tuka nema sto da se kritikuva. Moze da se kritikuvat samo detali, kako resenieto so semaforite i nedorecenostite na izvedbata. No toa se raboti sto se rezultata na nasata kolektivna nesposobnost i ne moze da se prepisat isklucivo na lokalnata vlast.
Muabetot e tuka PISOAROT, Saatot i Amfiteatarot tri "UMETNICKI" tvorbi koi se izgradeni vo 21 vek a licat kako da se od sredinata na 20 vek.

Јас сум бил, не ми се допаѓа плоштадот на ВМРО, ама оваа со писоарот е срамно и одвратно.

Ama be dosta so toj termin "sorosoidi".Uste poodvratno deluva koga doga od lugje bez mozok,so partiski kniski,so zavrsen privaten faks vo Radovis i normalno,lugje koi za nastanite vo svetot se informiraat preku Kurir.
Dosta vise.PS A 95% od narodov vo Makedonija nema poim koj e Soros.

Edited by Spiridon - 18-Jul-2015 at 20:18

Одлично, повеќето треба на сличен начин да се "децентрализираат".

Неверојатно, некои глупости и по два пати ги имаме.

СПОМЕНИЧКО ЛУДИЛО или

КОНТИНУИТЕТОТ НА БЕЗЗАКОНИЕТО (2)

Златко Теодосиевски

4.

Дека ова е луда земја не сведочи само фактот дека еден уметник и еден спонзор / донатор намислиле да си го земат назад споменикот што своевремено, со помпа, му го подарија на Скопје, и тоа само заради фактот што сега и некој друг ќе прави споменик за истата личност. Иако нивниот споменик е чиста довоградба, исто како што ќе биде дивоградба и новиот споменик, од другава „уметничка“, а „донатор“ требаше да биде еден белосветски. Земјава дефинитивно докажува дека е налудничава затоа што, еве, во Битола, велат, скулптура ќе реализира и Руслан Сергеев, исклучително интересен современ уметник кој, за живо чудо, не е ни барокно ориентиран, уште помалку неокласик. Зошто и како власта го дозволува ова? Та зарем не може тоа да го сработи некој од нашиве веќе познати, и видени, „уметници“ кои ни го украсија Скопје? Зошто тие да не преминат и во Битола, малку и таму да заработат? Што ќе и’ е на Македонија некој од надвор, па уште и познат? И не знаеме што може да смисли, да направи? Ако направи и тој некаква „темна естетика“ па да ни ги зарази малите битолчанчиња? Овака, знаевме што може да направи Серафимовски, знаеме што може да направи Валентинчето. Чист рачун!

Но, да се вратам на темата.

5.

Имено, како и денес, и во времето на првиот (нелегален) споменик на Мајка Тереза, овој што овие денес сакаат да си го земат, локалната и централната власт соработуваа како лева и десна рака. Фатени со рацете во незаконскиот мед, почнаа да шират приказни дека тие всушност подигаат спомен-обележје (од неколку метри!), дека тука нема потреба од примена на (тогашниот) Закон за споменици и спомен обележја итн., се’ со цел да се протурка замисленото, иако целосно нелегално.

И тогаш, и денес, надлежните мислеа дека живеат во град на тапоглавци и слепци кои нема да видат дека наводното спомен обележје на Мајка Тереза достигнува височина од цели три (3) метри, а денешново исто така наводно спомен обележје на Ацета цели 15-тина метри. Никој од надлежните во таа 1999 година не одговори на прашањето зошто ни е уште едно (тооолкаво) спомен обележје на Мајка Тереза кога само неколку месеци претходно поставија спомен плоча (т.е. спомен обележје, по дефиниција) среде Скопје? Впрочем, никој од надлежните ни денес не одговара на истите прашања. Ниту пак објаснува ако ваквите шверцувани спомен-обележје ни се толкави, колкави (ќе) треба да ни бидат спомениците: 20, 30, 50 … метри? Како никој да не разбираше, или не сакаше да разбере, дека со вакво (квази) спомен-обележје од 3 и кусур метри воспоставува (квази) стандард што веќе утре ќе ни се удира од глава? Е тоа утре е денес, односно самонаречениот проект „Скопје 2014“ којшто сите споменици ги прогласи за спомен обележја само за да ја избегне законската (собраниска) процедура!

Но, споменикот на Мајка Тереза што денес сакаат да си го земат назад воведе уште еден квази стандард за којшто и тогаш пишував: дека донаторот на споменикот (читај: тој кој плаќа) определува каде и како ќе ја реализира својата донација! Машала!!! Па така, на градот му требал, можеби, споменик на Самоил или Миладиновци, ама донаторот вели – не, тој намислил тоа да биде Мајка Тереза; или на градот можеби му требала концертна сала, ама донаторот вели – не, тој сака да гради спортска сала … итн! Значи градот ќе расте, ќе се развива и ќе се естетизира согласно замислите на донаторите а не според своите планови и потреби? А што ако некој американски донатор, некогашен рок-енд-рол тип а сега познат бизнисмен, намисли да „донира“ споменик на Елвис Присли, блиску до овој на Мајка Тереза? Или токму до Ацета? И тоа ли ќе биде – донација од скопски тип?

Оттука, “надлежните” на овој начин воведоа и втор квази стандард: дека секој со пари односно донација може во Скопје и Македонија да подигне споменик – кому сака и каде сака!!! И тогаш прашав: не им се чини ли дека е тоа премногу опасно? Нормално, одговор не добив, ама: „Скопје 2014“ и Главниот архитект, како и во се’ друго, го доразвија овој квазистандард па и со туѓи (народни) пари градеа како со свои – што, како и каде сакаат! И после некој ќе каже дека во македонската политика немало континуитет!!!

6.

И повторно: сериозно мислев дека некоја власт, која и да е’, кога и да е’, ќе го „реши“ овој споменик на Мајка Тереза. Прво заради фактот што е нелегален односно ги прекрши сите позитивни законски процедури, и второ, затоа што во суштина е лош споменик. Далеку е под нивото и на Серафимовски и на тогашната македонска скулптура. Дотолку повеќе што е и анатомски нелогична, односно невозможна (десната нога на Мајка Тереза е неприродно изместена, пробајте да застанете така!), иако скулптурата пледира на некаква реалистичност.

majka_tereza

Но, дури и да беше ремек дело, што не е, секоја нормална власт ќе мораше да го отстрани како пример за непочитување на законски процедури. И денес / утре, сосема лесно и легално, повикувајќи се токму на тој чин, ќе може(в)ме да се решиме од кичерајов низ Скопје!

Но затоа, во оваа луда држава – меѓу другото и заради ова, на почетокот, напишав дека ова е дефинитивно луда земја – во 2008 година беше отстранета како нелегална бистата на Тодор Александров поставена во приватниот двор на Драги Каров во Велес. Локалната власт на Велес, пишуваше тогаш „Дневник“, соопштила дека со програмата на Советот на Општината не била предвидена ваква биста на Тодор Александров и тие побарале да биде отстранета. (На овој типичен наш куриозитет ме потсети Рамадан Рамадани, за што му благодарам!). А како и можела да биде предвидена со некаква општинска програма, кога човекот си ја подигнал бистата во сопствениот двор, со лични средства?

Па оттука, кај нас човек не смее ни во сопствениот двор да си постави биста на некоја историска личност која ја почитува (од едни или други причини), но некој донатор, или пак локалната и државната власт, можат (во наше име!) сосема бесправно да подигаат споменици на кого сакаат и каде сакаат! Или Тодор Александров е непожелен, ама Мајка Тереза е добредојдена? (Но, се разбира, во лудите држави апсурдите секогаш победуваат: само пред две-три години оваа власт – повторно лажејќи дека подига спомен обележје – му подигна цел споменик на истиот Александров, на коњ, под полна воена спрема, среде Кисела вода! А Мајка Тереза? Е неа овие двајцава ќе си ја земеле зашто власта ќе градела уште еден споменик. Чисто лудило! ).

7.

Конечно, останува да виси во воздух прашањето: зошто всушност нам ни беше потребен закон во оваа област, па уште и законски донесена долгорочна програма што ќе предвиди на кои значајни настани и личности, важни за оваа држава, ќе им бидат подигнати споменици, и какви? Затоа што во оваа област во изминативе 50-тина години во Македонија се случуваше токму ова што се случуваше и во 1999 година, но и денес: безредие, беззаконие, илагала, споменичко насилие … Низ Македонија беа изградени секакви споменици и спомен-обележја. Некои достојни на личноста или настанот, достојни и на називот јавен споменик, но и секакви други! Дури срам да те фати. И овие другиве се во значително поголем број. А се граделе токму на денешен начин, по диктат на полуписмени властодршци, партиски профитери и селски кметови. Важно било на ура да се одбележи со споменик култ-от кон личноста, кон настанот… И „никнувало“ се’ и сешто!

А се решавало слично како и во сегашниов скопски случај: решавале некои “надлежни” – некои од општинските собранија, комбинирани со претставници од општинските комитети, па сојузите на борците … итн. И споменикот – никнал! А, вообичаено, можело да се претпостави и кој уметник ќе го работел споменикот. Односно, поголемиот дел од уметниците си ги добивале спомениците во нивниот роден крај или според слични роднокрајни врски! (Освен ако во меѓувреме не се преселиле во Скопје, но врските долго и успешно функционирале!). Се разбира, и тоа време не било баш толку „диво“ како денешново бидејќи има(ло), останале и доволен број исклучоци, особено за поголемите споменички зафати, кога се’ одело по некаков канален ред: со конкурси (јавни или повикани), со стручни комисии и слично. Така впрочем Македонија и доби неколку вредни јавни споменици. Односно споменици што можат да се наречат и – уметнички дела!

Односно идејата на законското и програмското регулирање на оваа материја беше токму таа: секој споменик финансиран од јавни средства да биде транспарентно програмиран и процедурално реализиран. Само така државата можеше да воведе ред во оваа област, а културата ќе добиеше споменици што ќе можеа да се вбројат во уметнички (ремек) дела! Ама редот и поредокот некогаш не ни одговараат, нели?

https://teodosievskiumetnost.wordpress.com/2015/08/17/%D1%81%D0%BF%D0%BE%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%BE-%D0%BB%D1%83%D0%B4%D0%B8%D0%BB%D0%BE/

Извонредни футуристички монументални споменици од Југославија

Пред распадот на Југославија, таа била дом на едни од најмаркантните архитектонски имиња во тоа време. Југословенските власти граделе разни скулптури и градби во непосредна близина на градовите, најчесто во природни амбиенти.

И ден денес овие градби се посетувани од голем број на туристи кои ги гледаат овие форми кои слободно можат да бидат копирани и искористени во некој добар научно – фантастичен филм.

Околу 26 години подоцна, белгискиот фотограф Jan Kempenaers кој студирал на Кралската академија за ликовни уметности во Гент и има докторат по визуелни уметности, ја посетил целата територија на поранешна Југославија се со цел да ги фотографира овие архитектонски чуда.

1. Споменик на Космајските партизани, Планина Космај, Белград, Србија 1982 годинa



2. Споменик на револуцијата, Подгарич, Хрватска, 1967



3. Споменик Тифус, Кореница, Хрватска, 1959



4. Споменик „Камено цвеќе“ во концентрациониот логор Јесеновац, Хрватска, 1966



5. Споменикот на убиените патриоти, Никшич, Црна Гора



6. Споменик во меморијалниот центар Шушњар во близина на Сански Мост, Босна и Херцеговина, 1971



7. Споменик во Меморијалниот комплекс „Долина на хероите“, Тјентиште, Босна и Херцеговина, 1971



8. Споменик на паднатите борци, Колашин, Црна Гора, 1949



9. Споменик на партизанскиот одред, Остра, Чачак, Србија, 1969



10. Споменик на востаниците од Кордун и Банија, Петрова Гора, Хрватска, 1981



11. Споменик на убиените за време на првото партизанско ослободување на Книн, Хрватска, уништен 1995



12. Споменик посветен на паднатите словенечки војници, Илириска Бистрица, Словенија, 1965



13. Првиот споменика во Кадињача, во близина на Ужице, Србија, 1952-1979



14. Споменик на операцијата „Црн пад“, Босна, 1970



15. Споменик „Македониум“, Крушево, Македонија, 1974



http://www.porta3.mk/izvonredni-futuristichki-monumentalni-spomenici-od-jugoslavija/