Железници (општо)

А1 со воз од Скопје до Битола

Качувањето во воз се претвора во трка за седиште.

18 часот и 30 минути. Возот од Скопје тргна за Битола. Но, место за сите немаше.

„Па често вака стоеме.

- Па може да стојам и еден саат, ако слезам во околниве села може и два саати, ако не три саати.

- Овде на почеток влегов и тука се паркирав.

- Малку има композиции, некогаш и се враќаме, не се ни качуваме“, говореа патниците.

Еден студент се потсети на едно патешествие во преполн воз.

„За Велигден, за празникот, имаше само четири вагони, а имаше премногу луѓе. Значи буквално сите што стоевме во ходникот, за купе да не ни правиме муабет, буквално одвнатре ги држевме вратите затворени, за да не дозволиме од надвор да влезат“, раскажа студентот.

Овде треба да има противпожарен апарат. Но, го нема. Скршена е вратата и на командната табла и секој може да ја отвори. Вака изгледаат тоалетите, а непријатната миризба се чувствува насекаде и е надополнета со дим од цигари.

„Мириса од тоалетите, нормално треба да се чистат.

- Стари вагони, уште од времето на Тито што ги оставил, железница ни купија, ни направија, ни ништо.

- Не се редовни, не се на време, воопшто не се чисти“, изјавија патниците.

И сите имаат своја приказна, за расипан воз.

„Се расипуваше возот на секои 30 минути, застануваше машината да се излади за да може да продолжи.

- Возот имаше дефект, застана и моравме да чекаме околу два часа да се направи и потоа да тргнеме“, ги раскажуваа патниците своите приказни.

Дефектите и несреќите се дополнителна поткрепа за алармантната состојба.

„Со Господ напред и ние по него, друго што да речеме, затоа што не е сигурно да се патува со возови.

- Очевидно е дека не се одржува железницата“, изјавија патниците.

И додека надвор почна да се стемнува - внатре, едни заспиваа на седишта, други стоејќи во ходниците гледаа низ прозорците во очекување на својата станица, а некои едвај издржуваа.

„Бидејќи се качувам од Лисиче, никогаш нема место, кога доаѓам уште поголема гужва е, кога се враќам.

- Не одиме во Европа со овие возови“, велат патниците.

Пресудно за патувањето со воз се ефтините билети.

После четири часа, возот од Скопје стигна на својата крајна дестинација, во Битола. Дел од патниците цели четири часа стоеја на нозе.

Потребата за нов возен парк е очигледна. Овој воз од Скопје до Битола и обратно, потроши 1800 литри нафта, а познавачите сметаат дека се потребни нови моторни гарнитури кои за истата релација ќе потрошат 400 литри нафта, со што ќе се намалат трошоците и ќе се подобрат условите.

Извор: А1 телевизија

Убава репортажа за едно просечно патување од Скопје до Битола со воз. Навистина се е реално.

Железница се ослободува од вишокот вработени

Наташа Стојановска	Коментари (2)

Железница го скусува бројот на вработени. Ќе дели отпремнини за секој што сака доброволно да се пензионира. Додека директорот на инфраструктура калкулира - новиот директор на Транспорт, Дерковски стави потпис на критериумите.

Вработените збунети но, во рок од 15 дена треба да се изјаснат. Највисоката отпремнина се 22 плати за оние кои имаат уште пет или повеќе години до пензија. Но, условите се нејасни во нив стои - „работник кој има до 1 година (возраст) до исполнување на услов за пензионирање со раскинување на договор со спогодба нема да се земе во предвид за исплата на парични средства".

Токму ова ги отвора дилемите - кој би се решил 12 месеци да остане без плата, ќе има ли технолошки вишок, се подготвува ли транспортот за продажба?

Последните откази железницата го подели пред пет години. 750 луѓе останаа без работа. Но, сликите од штрајковите и солзите на оние што останаа без работа не се забораваат.

Тогаш отказите се објаснуваа дека се само еден чекор за подобрување на состојбите. Но, трансформацијата се сведе само на отпуштања, направени без анализа кои не ја подобрија состојбата.

Останува да се види дали сегашното намалување на вработените ќе ја подобри сликата или е чекор пред приватизација на транспортната компанија, нешто што се најавуваше уште при поделбата на МЖ на две фирми.