на следниот цитат интересно е дека некој забележал како Резбаната Скулптура од Свети Климент Охридски е западно влијание, а всушност ет наше во однос запад, знаејќи дека тогај Охридска Архиепископија имала јурисдикција и на Сицилија ем погоре наследувајќи се' што Свети Јустинијан и дал на Јустинијана Прима т.е. она што претходно до Равена било под јурисдикција на Цариградската Патријаршија а нели што е сторено како царско чаре за препирањето на меѓу Ватикан и Цариград кој да има Црковно Приемство врз Македонија и Илирикум, иако бидејќи Цар Самоил круната ја добил со благослов од римски папа та не верувам дека јурисдикцијата на Охридска Архиепископија се протегала и до Равена туку секаде каде имало потреба од црковнословенски Славословија ... нејсе, ако знаеме дека на ренесансата и претходи византиската нишка (и културно и трговски та и политички) логично дека овдешната Македонска Ренесанса влијаела врз западот а не обратно [1] но интересна ет како забелешка дека воочливо е дадено влијание, за кое ет јас велам ет од тука натаму!, а баш би сакал да чујам абер и од Историчари на Уметност зошто вакви информации не се ползуваат бар во туристички цели ко бујрум да видите од каде му дошла инспирација и на Микеланџело ден потоа ...
13th century sculpture is rather rare in Byzantine art, but in this region, we found several relief icons from the 13th century and another wood carving from ohrid that represents St. Clement (13th century)89. The St. Clement sculpture (fig. 20) is considered to be of Western influence and execution90 and it is stylistically close to that of St. George. In my opinion, the wooden sculpture of St. George was probably brought to the church of omorphokklesia at the time of its decora-tion and is probably also an Occidental work. In summary, both the Koubelidiki and Omor-phokklesia churches present elements that link these monuments with Western art, especially in the treat-ment of the Dormition scenes, the Trinity images, wooden sculpture, and even in architecture91. ... (p.162) > THE HOLY TRINITY IN THE DIOCESE OFTHE ARCHBISHOPRIC OF OHRID IN THESECOND HALF OF THE 13th CENTURY ~ Saška Bogevska [1]
но ваквиот по аналогија извлечен заклучок посекако не е некаков веродостоен фактор, та и на наѓањата во цитато, но и во однос мојата претпоставка, би сакал да вида дали има можеби некоја официјална студија специфично за скулптурата дали и како стилот се потпира на слични претстави во Византија, или пак зошто како техника подоцна во османлиско не продолжува т.е. веројатно бива потисната заради сите бранувања кога воедно има и отстапување од канонските смерници во однос Фрескописот ... сепак слични аналогии дека како западно влијание доаѓа со крстоносците во 13-ти век има во однос одредени појави кај фрескописи од тоа време ко аберот од следниот цитат, сепак пологично е дека од исток кон запад се движеле иновациите во однос уметноста било профана или сакрална!, но не сум авторитет ниту истражувач за ова и научно да го акцентирам, та убо би било да видиме една сеопфатна онтопик студија од Филозофски Факултет т.е. каде кој како влијаел кога на кого ...
Western European influences enter paintings most actively in the 13th century, which was a direct result of the historic situation on the Balkans – the crusaders invasion, bringing into position of the catholic bishops, the negotiations between tsar Kaloyan and Pope Innocent III (1204–1207) etc. Testimonies of this inl uence are the partially preserved murals of the Church of the Holy Virgin in the village of Ljubonje (circa 1210). ~ (p.308) > Proceedings of the 22nd International Congress of Byzantine Studies, Sofia, 22-27 August 2011. Vol. III. Abstracts of Free Communications. ~ Angel Nikolov with the assistance of Elena Kostova and Vladimir Angelov. Sofia, 2011, 420 pp.[1]
тро абер од MTG а инспириран од пост в Столарија [1] каде пост два претходно има интересен абер за омекнување и свивање на дрво со амоњак што за Копаничари би било некој брз ефективен начин за свивање елементи а потоа нивна дополнителна обработка [10] незнам само како долгорочно се одразува таквиот хемиски третман врз дрвото и неговата трајност!, сепак Ручни Рад Си Е Ручни Рад што би рекле Леб и Сол ...
доста реалистична резбава [1] и како стил прилично далеку од изворната наивност која се проткајува кај старите мајстори и на фрескописот и на резбата кои ја портретиле Иконата како симбол кој не е од овој свет, онаа дводимензионалност која кај резбата би се добила преку бар рељеф, но тогаш може ќе делува дека истата е испринтана на цнц плотер
вака фали уште некое лед осветлување на позадината за пополека да се дотера и до повесели претстави легендата за Свети Ѓорѓија [1] иако такво нешто би било идеален минијатурен гифтшоп сувенир за огнениот меч на Свети Архангел Михаил [2] се она што може да не потсети дека сме или треба да бидеме Христијани со оглед дека иконите по дома денес поретко ги перцепираме како симбол [3] а повеќе ко симулакрум, како беше поговорката подвизувајте се уште при првото униние за да не доспеете до совршено униние, само со трезвеноумност успеваме змевот кој ни се ушуњал да го сотреме!
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
можеби не е благодарно да се споредуваме со нечија копаничарска традиција, но би си дозволил да направам паралела на македонските копаничари со јапонските, и не заради некаков чалам туку заради посветеноста, иако нашите немале среќа низ вековите да ја распространат (та и порано в антика) до степен на класичност ниедна од техниките која се јавила на овие простори, кои ко такви и ги донесувале и ги однесувале сите трпеливи или учени меѓу налетите на ордите, а дури со зацврстувањето на Христијанството пополека повторно се отворило простор за клесањето односно подоцна резбањето а заради попрефинетата продуховеност таквите уметнички дарови и одолеале и на забот на времето но и на човековиот гнев кој неправедно се истурал на се па индиректно и на дрвото кога опожарувањата симболично требало да остават локален печат за нечие присуство, а од овој аспект и цела среќа да многу што и преживеало пример слепчанските резби бар дел од нив ... да знаете само какво чувство е да поете за певница која молитвено била минималистички исклесана пред десетина века ...
интересно е дека како подрачје во енеолитот можеби биле колевка на столаријата на далечниот исток, а таквата енeргија движејки се кон запад нешто покасно и' им се вратила директно или индиректно ... но како островски оградени од разноразни наезди, бар не во толкава мера ко тука, успеале поприлично да развијат добро препознатливи стилови низ последниот милениум, во овој контекст дрвото како уметнички медиум во Јапонија се наметнало со утврдувањето на Кјото како нова престолнина [1] а со време иако инспирирана од комшилукот јапонската резба еволуирала до екстра фина подлога за сликовити отисоци, уникатниот јапонски дрвопис Укио-е средновековен принт општо познат како Ксилографија [2][3]
истата техника завозела и во европа до појавата на бакрописот, но далеку од префинетоста на јапонските резбари, иако пред се битно е пораката да се пренесе со леснотија, отколку да се изгуби во виртуозноста сред изобилството, особено кога целта не ги оправдува средствата ами обратно ... да преку резбата се стигне до чистота на духот нешто што провејува токму во слепчанската школа кај нас ... One will become highly acomplished in all the arts, only when will brought strong spiritual dimesnsion to its art, that spirit then could be seen in all kind of practiced art wheter is painting, carwing, sculpting ... dancing, climbing, swiming ... determination to dedicatate the life to one art fortifies the spirit and anyone could go even further when it would decide to commit itself to that art weather this art is chanalised through Love, Song, Garden ... Smell, Drink, Meal ... Touch, Flow, Feel ... Neighbor, Frend, Spouse ...
ако на крај не отворaт атеље која е поентата, добро би било при локалните комори на занаетчии да им даваат некој заеднички простор за работа изложуввање и продажба, умреле оние времиња кога за атеље доволна била умешноста а за продажба балкански табиет,но никогаш не знаеме вокогосе крие нов виртуоз на дрво [1]
Edited by +Protagorist - 02-May-2016 at 00:31
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
15.03.2016 - Невработените бесплатно ќе учат стари занаети
Обука на невработени лица кај занаетчии на стари занаети е новата мерка на Владата што вчера ја најави заменик-министерот за труд и социјална политика Диме Спасов
- Рачно изработените производи, произведени од занаетчиите, имаат голема вредност. Тоа се македонски производи што се произведени од рацете на овие луѓе што имаат поголема вредност и познат квалитет - истакна Спасов.
Информира дека за обуката се обезбедени средства за обучувачите односно за занаетчиите по 30.000 денари од обучено лице. Обуките ќе траат до шест месеци, додека невработените лица што ќе посетуваат обука ќе добијат по 6.200 денари месечно за храна, превоз и осигурување за повреда при работа.
- Најуспешните или оние занаетчии што ќе сакаат да се самовработат, оние што ќе ги завршат успешно обуките ќе добијат сертификат за завршена обука. Оние што ќе имаат идеја за вработување ќе бидат вклучени во програмата за самовработување, односно ќе им биде доделен грант од 200.000 денари за првите 20 обучени лица - појасни Спасов.
Директорот на Агенцијата за вработување на Македонија, Влатко Поповски, нагласи дека оваа мерка се применува поради потребата од старите занаети, како што се лимари, јорганџии и бочвари, а кои изработуваат предмети барани од населението.
- На обуките можат да се пријават сите невработени лица што се евидентираат во АВРМ и доволно е само да поднесат апликација. По нејзиното разгледување ќе се склучи договор со комората и со изведувачите на обука, а потоа ќе започнат самите обуки - појасни Поповски.
Се напоменува дека во оваа мерка можат да се приклучат и корисниците на социјална парична помош, со тоа што помошта додека трае обуката нема да се укине и ќе остане во важност сѐ додека лицата што се обучуваат не одлучат да отворат сопствена компанија или да се вработат.
пред се потребни се трпение кое раѓа смирение односно во случајов смирена рака а преку нив се стигнува и до љубовта кон занаетов кој немора ни да е нешто големо,него може да стане збор и за минијатури или само геометриски одсечоци ко на последново видео од горниов пост,во тој контекст може да се користи и гравирање или и поспецифично пирографика
Do you like to try this exciting work?
Here I'll tell you some tips related with the wood carving, woodcarvers, kinds of wood, tools...
Follow my short but useful articles.
How to begin
Useful advices for the beginners
- Contact with a person who have some knowledge in wood carving.
- Purchase few basic tools.
- Start working at just one piece of wood. Practice.
- At the beginning try to make simple actions in the wood (like: flowers, arms, eyes, eyebrows...).
- Later you can continue working at more complex elements.
What kind of wood to use
Not all kinds of wood are good for processing
- Best kinds of wood the woodcarvers like to work on are: walnut, cherry and oak.
- The wood of apple, pear and beech are also good for making nice wood works.
- FIguri od drvo: se rabotaat na pomeko drvo: lipa, cresa, krusa.
What tools are the best
Where to find them and how to use it
- It's the best for woodcarvers to use original tools.They are expensive, but have good quality and last for a long time.
- Best brand tools for woodcarving in Europa are: Lux & Special (from Austria).
- Ask your coleque woodcarver, and for sure he/she will recommend some good wood carving tools shops in your area. In Macedonia, you can find good tools in the city of Ohrid.
Where to find buyers
Don't have an idea? Check here for answers!
- You can look for a buyers at: public places, art exibitions, fairs, squares...
- Ostavanje za prodazba vo prodavnici za turisticki suveniri.
- Pri doadjanje na posetiteli vo tvoeto mesto na ziveenje ili vo okolinata.
слична техника е Интарзија само место мозаик од седеф врз дрво, тука самото дрво е мозаична композиција http://en.wikipedia.org/wiki/Intarsia (итал. intarsio од арап. tarşi')
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
Нестор во својата работа бил главен копаничарски мајстор. Тој водел сметка за својата копаничарска дружина, за работата, склучувал нови договори. Татко ми ги правел плановите за сите резбарски работи, а другото го правеле членовите на тајфата и затоа го викале устабашија. Во виорот на животот во 1918 година, по породувањето на шестото дете, мајка ми починала. Мене ме пратија во Битола кај баба ми Спасија, каде што останав две години.
Оставен сам да се бори со животните проблеми со работата и со децата, татко ми решил повторно да се жени. Во Стара Загора работел иконостас и таму ја запознал Душка Рашкова со која стапил во брак. Од овој брак нема деца, само е доведена посестрата Милка. Мене ме вратиле од Битола во Софија. За време на престојот во Софија татко ми изработил повеќе иконостаси и украси за цркви во Бугарија. Од сите нив за одбележување е овој момент. Во Пазарџик била опожарена катедралната црква „Успение на пресвета Богородица“. Во неа постоел иконостас изработен од Макарие Негриев Фрчкоски. Овој иконостас и денес спаѓа меѓу најубавите остварувања од првата половина на 19 век. Иконостасот е на два ката во должина од 20 метри. Обновата ја извршил татко ми со брат му Лазар и му биле исплатени 45 златни наполеони. Во тоа време царот Фердинанд дознал за големите резбарски способности на татко ми и побарал да му изработи пирамида 8 метри широка и 4 метри висока. По изработувањето, пирамидата била сместена во военото училиште во Софија и во неа биле изложени сите видови оружја од минатото до тоа време. Наедно, била изработена и библиотека во резба за царскиот двор. Еден непријатен настан оставил траги кај татко ми. За време на Септемвриското востание во 1923 година, бил обвинет дека соработувал со востаниците. По 15 дена поминати во затвор, бил ослободен поради недостиг на докази.
По Првата светска војна, кралот Александар Караѓорѓевиќ бил во посета на манастирот „Свети Јован Бигорски“ во клисурата на Радика. Кралот бил воодушевен од изведбата на резбата на иконостасот. Во 1922 година кралот му испратил покана да отиде во Белград за да го изработи иконостасот за неговата задужбина во Топола. Татко ми копнееше да се вратиме во Македонија и не му требаше многу да ја прифати поканата. Меѓутоа, за ова барање дознала врховистичката ВМРО, која му се заканила дека ќе биде убиен на станица ако ја прифати понудата. Татко ми мораше да ги откаже сите работи што зависеа од неговото присуство. Така остана без работа и во таква ситуација ја прифати поканата . За место на постојан престој го одбра Скопје, каде што се пресели во 1923 година. По заминувањето, бугарската влада го прогласи Нестор за дезертер и ни го конфискува целиот имот, така што сите ние останавме на улица. Браќата Александар Тодор и Михаило беа протерани, а само јас и сестра ми Милка останавме да живееме до 1931 година кога се преселивме во Скопје. Во тоа време умре и втората жена на татко ми Рашева.
Кога во Белград кралот Александар го примил татко ми, тој во приемниот салон на подот го распослал планот и дал објаснување за се' што било застапено. Дворските архитекти биле воодушевени од виденото. За надоместокот што го побарал Нестор кралот му рекол: „Ти си голем уметник, ама слаб трговец. Ќе ти платиме колку што побара“. По три години, иконостасот во Топола бил завршен. Овој иконостас, според изработката и изгледот на целината, се вбројува меѓу најуспешните остварувања на македонската резба. Со каков занес работел татко ми на иконостасот може да се види и од тоа што воопшто не обрнувал внимание на својот личен живот и на животот на децата. По предавањето на иконостасот, почуствувал празнина во душата од немање домаќинка во својот дом. Тој бил вдовец 13 години. За да се ожени по трет пат му помогнале стројници кои го запознале со Сирма Волчева од Галичник. Од овој брак татко ми има три деца - ќерките Милица и Љубица и синот Миливој.
8. УСПЕСИ
Во Берлин од 13 мај до 10 јуни 1938 година се одржала Меѓународна занаетчиска изложба во која учествувале претставници од 38 држави. Југославија била претставена од татко ми кој бил облечен во мијачка народна носија. Таму Нестор имал ателје со тезге на кое била поставена штица од оревово дрво наречена фулунг. Тука било токмачето со сите потребни длета. Фулунгот го изработил како конкурсен примерок за да може да се оцени големината и тежината на работата. Делото ги одушевило гледачите кои на неговиот штанд се туткале гледајќи го татко ми како работи со токмачето и длетата. Делото содржело растителна орнаментика со човечки и животински фигури. На еден фрагмент ангелот го задржува Аврама да не го жртвува синот Исак, покажувајќи со прст на овенот. Облеката на Аврам била типична мијачка носија. Посетителите се интересирале и за носијата со која Нестор бил облечен, за материјалот од која била изработена, како и за земјата од каде што потекнува. Полиглотот им објаснувал на течен германски, француски, турски, романски и грчки јазик со гордост за Македонија и за мијачкиот крај. На изложбата го освоил првото место и добил Орден за посебни заслуги на Светската изложба во Берлин, како и диплома за успешно прикажана резбарска уметност и фолклорот од својот крај. Во германските стручни гласила биле објавени статии за работата на Нестор поткрепени со репродукции од резбата и со ликот на авторот. По големиот успех што го постигнал во Германија, му биле понудени поволни услови за непречена работа. Бидејќи бил презаситен од гурбетчискиот живот, ја одбил понудата и се вратил дома кај семејството во Македонија.
Орден за Нестор Мирчевски, добиен во Белгија
Во Белгија престојувал и работел во резбарско ателје неколку месеци во градовите Брисел и Лиеж. Од белгискиот крал Леополд е одликуван со орден и со повелба за уметнички постигнувања.
Мијачките резбари работеле и во Влашко. Татко ми течно зборуваше романски и таму е одликуван од романскиот крал Карољ.
Вообичаено било резбарските како и другите тајфи да се формираат по роднинска линија. Нашата тајфа беше составена од татко ми, брат му Лазар и ние четворицата браќа. Во процесот на работата посебно сме земале мајстори да го изработат грубо иконостасот или таванот, а ние потоа ја изработувавме резбата. Од браќата јас сум најмладиот што сум жив. Јас ја работев почетната фаза од постапката, односно откако татко ми ќе го изработеше цртежот - јас го прекопирав на дрвото.
Crkva Presvete Bogorodice – the Church of Holy Mother of God, mostly known as Karadjordjeva crkva – Karadjordje's Church, is endowment of Karadjordje Petrovic, leader of the First Serbian Uprising.
...
Almost immediately after the completion, in 1813, the church was set on fire by Turks. The iconostasis was destroyed. The frescoes were severely damaged, and just a fragments remained to the present days. The church was restored just a year later, in 1814, and then again, in 1840s, by Karadjordje's son Aleksandar Karadjordjevic, after being elected as the Prince of Serbia in 1842. The new iconostasis, artwork of Dimitrije Avramovic was set, but after WWI it was moved to the church in nearby village of Gornja Tresnjevica, and replaced with iconostasis carved by Debar woodcarving masters, brothers Lazar and Nestor Aleksijevic, and Nestor's son Miha. This marvelous artwork is one of the last masterpieces of Debar famous woodcarving school. It is very well preserved and it can be seen in the church. There is one unusual detail about the iconostasis and the additional reason to examine it with special care – the artists "signed" it in the very special way – they had carved tiny self portraits on the left side of iconostasis, presenting themselves with a carving tools. http://members.virtualtourist.com/m/p/m/1e9052/
Edited by +Protagorist - 08-Jul-2014 at 10:22
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
Drvo je oduvek bilo izuzetno cenjen materijal. Pruža velike
mogućnosti za primenu ali, istovremeno, zahteva veštinu prepoznavanja
osobina, odgovarajuću pripremu, stručnu obradu i zaštitu. Pripremili smo
vam kratku priču o osnovnim karakteristikama i mogućnostima primene nekoliko
različitih vrsta drveta.
Struktura drveta - građa
Da bi
se dobila jasna slika o strukturi stabla drveta, vrše se preseci u stablu. Ovi
preseci su upravni jedan na drugi i ima ih ukupno tri:
presek koji se izvodi normalno na osu
stabla zove se čeoni presek.
Presek izveden na osu i jedan od
prečnika stabla zove se radijalni presek (ogledalo).
Presek izveden paralelno sa osom
stabla zove se tangencijalni presek.
Ako
posmatramo čeoni presek stabla možemo jasno da vidimo slojeve strukture drveta i
to:
spoljnu koru;
liku;
kambijum;
drvenu masu i
srž.
SRŽ je centralni tanak sloj stabla i može da bude do 15 mm.
Oko srži (srca) obrazuju se godišnji prstenovi. Oni su u stvari presečne slike
drvenih omotača nastalih u toku rašćenja drveta. Debljanje drveta nastaje
stvaranjem novih ćelija prema unutrašnjosti. One nastaju od kambijuma koji se
nalazi spolja ispod like. Kako se od kambijuma stvaraju nove ćelije iznutra,
šire se i godišnji prstenovi dok razvijanjem ćelija od kambijuma spolja jača
kora drveta. Formiranje novih ćelija od kambijuma počinje od maja meseca i
traje do prestanka vegetacije u jesen.
Hemijski sastav drveta Skoro sve vrste drveta klasifikuju se po svom
elementarnom sastavu, pa se može reći da prosečno drvo sadrži: 50%
ugljenika; 6% vodonika; 43% kiseonika, a ostatak sačinjavaju azot i mineralni
sastojci. Sadržaj pepela varira i zavisi od mesta rašćenja drveta. Kora
drveta sadrži više pepela. Glavnu masu drveta sačinjavaju još: celuloza; smola;
mast i vosak.
Skupljanje drveta Pod ovim se podrazumeva promena volumena drveta usled uzimanja i
ispuštanja vlage. Pri sušenju drveta (gubi se vlaga) vlakna se jako skupljaju u
poprečnom pravcu. Drvena masa se odupire i dolazi do pucanja drveta. Da bi
se izbeglo pucanje drveta usled nepravilnog sušenja, svako drvo
namenjeno duborezu mora pre obrade pažljivo da se osuši. Drvo se suši na
umerenoj temperaturi, duže vremena i u suvoj prostoriji. Drvo namenjeno za seču
i obradu najbolje se priprema ako se još u proleće oguli od kore i ostavi do
jeseni, a zatim tek u jesen odseče! Odsečeno stablo treba ostaviti u
zaklonjenom vazdušnom prostoru da se osuši.
Otpornost - čvrstoća drveta Pod ovim pojmom uopšteno podrazumeva se čvrstoća i otpor
kojim se drvo suprotstavlja spoljnim silama prilikom razdvajanja njegovih
delova. Otpornost i čvrstoća drveta direktno zavise od vlage - vlažno drvo manje
je otporno od suvog!
Elastičnost drveta U vezi sa čvrstoćom je još jedna karakteristika drveta, a to je
elastičnost. Pod elastičnošću se podrazumeva nastojanje drveta da svoj oblik,
promenjen usled dejstva spoljnih sila, po prestanku tih sila vrati u prvobitno
stanje. Sa ovim je u direktnoj vezi savitljivost drveta.
Žilavost Još jedna osobina drveta koja se ogleda u otporu drveta protiv naprezanja
prouzrokovanih vazduhom. Tvrdoća je sila otpora koju ispoljava drvo prilikom
prodiranja drugog tela u njega. Tvrdoća je takođe u vezi sa vlažnošću - suvo
drvo je znatno tvrđe od vlažnog drveta.
Cepljivost Definiše se kao otpornost drveta protiv cepanja, odnosno osobina
da njegova građa pruža određeni otpor prodiranju nekog klinastog tela koje teži
da rastavi drveno tkivo. Ovo je vrlo važna osobina bitna za obradivost drveta
duborezom. Uvijeno rašćenje, čvorovi, koreni grana smanjuju cepljivost drveta,
dok pravilan rast, fina vlaknasta struktura i bogatstvo u sržnim zracima
povećavaju cepljivost. Vlažnost drveta značajno utiče na cepljivost drveta.
Najveći stepen cepljivosti ima ono drvo čija je vlažnost oko 10%.
Izbor drveta za duborez Za duborez se upotrebljavaju najviše takve vrste drveta
koje imaju ravnomernu i finu strukturu, koje nisu suviše tvrde, a nisu im
previše istaknuti godišnji prstenovi, pa se drvo lako seče u svim pravcima. U
ovu grupu spadaju:
orah - kruška - mahagoni;
lipa - dud - abonos crni;
šljiva - šimšir itd.
Vodi
poreklo iz Azije, visok je oko 20 m. Za obradu je dobar samo zreo orah koji je
kompaktan i dobro se obrađuje nožem, polira i glača. Seče se u svim pravcima,
ima pora ali su nevidljive. Zbog toga se vrlo često koristi za duborez. Orah je
vrlo trajno drvo, čak mu se i koren koristi za obradu.
Lipa je
evropsko drvo, visoka je oko 30 m. Ovo je lako i meko drvo crvenkastobele boje.
Lipa ne spada u trajno drvo i prilično se skuplja pa se zbog toga ne
upotrebljava za trajnije radove u duborezu. Zbog pomenutih osobina ne smatra se
prvoklasnim drvetom pa se zbog toga koristi uglavnom za jeftinije rezbarske
radove.
Uspeva
u Evropi (izuzev severnih i severoistočnih delova) i Zapadnoj Aziji. Ovo je
srednje teško i tvrdo drvo, čvrsto, lako se obrađuje. Ne spada u trajno
drvo. Koristi se u proizvodnji furnira, nameštaja, intarzijske, rezbarske
radove i strugarske radove.
Uspeva
u Evropi, zapadnoj Aziji i severozapadnoj Africi. Ovo je teško, tvrdo, čvrsto i
elastično drvo. Zbog svojih osobina se teško cepa i dobro se površinski
obrađuje. Najčešće se koristi u umetničkom stolarstvu, za strugarske i
rezbarske radove, za stubove, za izradu sudova, pribora za jelo.
Šljiva
je domaće drvo čiji se plod koristi za ishranu, a drvo se koristi za izradu
duboreza. Ovo je tvrdo i teško drvo. Ni šljiva ne spada u trajno drvo jer se
teško obrađuje i hoće da puca. Koristi se uglavnom zbog svoje crvenkaste boje i
strukture lepih šara.
Ovo je
takođe domaće drvo i koristi se za drvorez. Crvenkasto mrke boje, prilično
tvrda, teško cepljiva, ali spada u trajno drvo koje je kompaktno, elastično i
fino vlažno. Dobro se polira i obrađuje. Vrlo malo se suši, a pri sušenju ne
menja oblik. Pogodno je za izradu pribora za merenje i crtanje (lenjiri i
trouglovi).
Uspeva
u Evropi, severnoj Africi i zapadnoj Aziji. Ovo je srednje teško i tvrdo drvo,
čvrsto i elastično, lako se obrađuje. Dugo traje: nezaštićeno, na otvorenom do
120 godina; na slobodnom prostoru, pod krovom do 200 godina, a u zatvorenom
prostoru i do 800 godina. Prvorazredno tehničko drvo za potrebe
građevinarstva, pragove, gradnju brodova, najbolje bačvarsko drvo. Dosta se
koristi za stolariju, nameštaj, furnir, parket i podove.
Uspeva
u centralnoj i južnoj Evropi. Teško i tvrdo drvo, čvrsto i vrlo elastično,
dobro se obrađuje. Ne traje dugo: nezaštićeno, na otvorenom do 60 godina; na
slobodnom prostoru, pod krovom do 100 godina, a u zatvorenom prostoru i do 800
godina.
Dud
(Morus sp.) Dud je drvo iz južnih krajeva Evrope. Težak je, tvrd i
sjajan, teško se cepa i trajan je. Pod uticajem svetlosti dobija tamnocrvenu
boju kao mahagoni. Upotrebljava se za drvorez, stolariju, u kolarstvu, kačarstvu
itd.
Šimšir (Buxus sempervirens) Ovo je vanredno fino
drvo žute, čak izrazito žute boje. Kompaktan je, ima vrlo finu strukturu. Šimšir
je teško drvo, teško se cepa i spada u red trajnog drveta. Pored rezbarije,
šimšir se upotrebljava i za izradu instrumenata, intarzije i drvenog mozaika.
Bor
obični - Pinus sylvestris Uspeva u Evropi i severnoj Aziji. Ovo drvo je
lako, meko, srednje čvrsto, elastično, lako se obrađuje i vrlo je trajno. To je
građevinsko i stolarsko drvo. Koristi se i za: nameštaj, stolariju, podove.
Trajnost: nezaštićeno, na otvorenom do 85 godina; na slobodnom prostoru, pod
krovom do 120 godina, a u zatvorenom prostoru i do 1000 godina. Crni bor -
Pinus nigra Uspeva u južnoj Evropi, severnoj Africi i Maloj Aziji. Ovo
drvo je srednje teško, meko, srednje čvrsto, elastično, lako se obrađuje i vrlo
je trajno. Ima istu primenu kao i običan bor.
Postoji
više vrsta, koje uspevaju u tropskim područjima Amerike, zapadnoj Africi, Gani,
Kongu, Ugandi. Mahagoni je žućkasto crvene do tamnocrvene boje. Dosta je
teško drvo, tvrd je i teško se cepa. Pravilnog je rasta, trajnog je i postojanog
oblika. Zbog svojih prvoklasnih osobina spada u najskupocenije vrste drveta.
Vrlo je kompaktan, odlično se polira i obrađuje u rezbarstvu. Koristi se za:
izradu nameštaja (kao furnir i masivno drvo); za uređenje enterijera stambenih i
radnih prostora, aviona, železničkih vagona i brodskih salona, u umetničkom
stolarstvu; za izradu preciznih sprava (mernih instrumenata i fotoaparata); za
izradu auto karoserija. Pored toga, koristi se i za izradu etuija, kutija za
radio i televizore, uglomera, lenjira, ručki, za strugarske i rezbarske
radove.
Vrlo je
teško i tvrdo drvo, zbijene i jake kompaktne strukture. Spada u red trajnog
drveta. Skoro je sasvim necepljivo drvo pa u preseku liči na metal. Najbolji
abonos dobija se sa Cejlona. Ovo drvo najviše se upotrebljava za proizvodnju
intarzija i ukrasa.Pored crnog postoje plavi i zeleni abonos.
Uspeva
u Evropi, a preko Urala prodire i duboko u Aziju. Ovo je lako, srednje tvrdo,
osrednje čvrsto, srednje elastično drvo. Lako se obrađuje, ne traje dugo.
Koristi se za: nameštaj (kao furnir i kao puno drvo); za izradu kutija za
cigare; za olovke i igračke; za strugarske i rezbarske radove. Trajnost:
nezaštićeno, na otvorenom do 40 godina; na slobodnom prostoru, pod krovom do 40
godina, a u zatvorenom prostoru do 400 godina.
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
едно време редовно се наоѓаа ковчеџиња, кутии и табакери со седеф, гравури па и по некоја филигранска чивија нанив, а сега и да ги има тешко дека ќе се купат за пристапна цена ко што беше случај некогаш, сега дури и инстант кутичиња од бамбус изгравирани со ласер [1][2] чинат скап-камен не па рачни муабети т.е. ракотворби, ајде битно за туристи ќе се најдат макар ги резбале на цнц ама бар нека биде од прилепскио ни микросам иако за тоа и баш не им сеедно на копаничарите [1]
исто немам сретнатно кат-аут гравури по кутии одамна, ко оние руските кутии кои немаат заоблувања на резбата туку се клесаат рамно-геметриски [1][2][3] исто ваквите кутии имаат и кожни cut-out преслеки [1][2][3] или "испечатени" преслеки [1][2][3]
,,Љубете ја својата земја и презентирајте ја онака како ви делил Господ‘‘...
Горан Бошковски – велешкиот копаничар од Македонија http://www.youtube.com/user/grnbskvsk
Копаничарство или дрворез – уметност во која целосно се внесува душата на резбачот, традицјата на народот на кој припаѓа, обележјата на времето во кое создава, својата душа ја презентира преку вештината и техниката од своите раце кои го преобликуваат парчето дрво.<span> </span>Копаничарството е уметност, а потоа можеби и занает, поради употребата на техника и алати кои можат да ја повторуваат веќе изработената форма. Проценката е според длабочината на резбата и тврдоста на дрвото, но тоа се однесува на трудот, сепак восхитот и пораката говорат најповеќе за изработеното.
За да биде уметноста што помакотрпна оревот е дрво за резба.
За копаничарството говорат милениумски стари археолошки ископани предмети. Повеќето занаети изумираат во Македонија, но копаничарството, прифатено како занает има свои приврзаници, уметници, творци и уживатели и денес. Името и презимето на уметникот, напишани со кирилично писмо, годината на изработка, но кога заминуваат од државата стои и името на Македонија, а резбите го освојуваат и пленат светот.Резбите на многу наши уметници пропатуваа по светот, но во последните десетина години и резбите од рацете на Велешанецот Горан Бошковски , од неговата душа и од неговата љубов кон Македонија, да се остави белег на неговото македонско време. Во резбата на Горан Бошковски од Велес се вткаени македонската флора и македонската фауна. Во работилницата поминува секојдневно по неколку часови, па често и деноноќие, сакајќи да ја заврши следната резба, за да може да и се восхитува и да му ја подаде на светот...
Горан Бошковки од Велес е 45 годишен копаничар, самоук, кој пред десетина
години започна со исполнувањето на својот сон, загледувајки се во резбата во црквата Свети Спас, душата не престана да му посакува да извлече од својот уметнички дух, нешто слично, исто, или оригинално. Во овој период од десетина години изработил стотина резби, со различни димензии, вредности, уживајќи во сопственото вложување, повеќето ја напуштиле државата, заминале во прекуокеанските земји. Потписот на резбите е на македонски со кирилично писмо од дел на неговото име ,,грн‘‘ а веднаш до него стои и годината кога е изработена резбата, а резбите кои ја напуштаат Македонија се обележани со нејзиното име.
Вербата во својата желба и во Господ, на Горан му дава сила да ја исполни својата страст кон уметноста, при што следуваат и многу откажувања, бидејќи копаничарството бара целосна посветеност и вложување на време и труд. Горан е семеен човек, кој половина ден го минува на своето работно место, а копаниката е неговата пасија и љубов, па остатокот од времето го минува во работилницата. Во оваа деценија од копаничарската работилница излегоа неговите лозови листови, гроздови, цветови, коњи, птици, човечки фигури на монаси, светци, православниот
крст... Сведоштва за времето, традицијата и земјата во која што создава.
Последната резба која Горан Бошковски ја изработува е македонска вазна, украсена со цветови и листови обележје на нашето поднебје, исклучително оригинално дело...
Пораката во делата на Горан е повеќе од јасна, ,,љубете ја својата земја и презентирајте ја онака како ви делил Господ‘‘...
Копаничарството во Македонија во антиката
Пронајдената кралска гробница во Кутлеш зборува за високото културно и историско богатство со врвни уметнички елементи. Тоа е претставено на ковчегот со 16-зрачното сонце, декоративна плитка пластика во огледален одраз со богати орнаменти, ногарки што завршуваат со лавовски шепи, пронајдени се златни желади и дабови лисја во вистинска големина. Ако се споредат античките пронајдоци вo Кутлеш со сегашните резбани дела и со иконостасите во црквите и манастирите, се забележува видна сличност, блискост и истородност. Желадите и дабовите лисја во злато и желадите и дабовите лисја на иконостасите во дрво слободно може да речеме дека се исти и подеднакво употребувани и застапени во уметноста во етничките граници на Македонија. Лавовските шепи од ковчегот и денеска се резбаат како декор на мебел.Во Македонија најсилен период копаничарството бележи во 17 век. Од 14 и 15 век има многу малку сочувани предмети. Под влијание на Света Горските уметници се отвораат копаничарски центри во Македонија во 17 век. Од тоа време датираат резбите на раскошни иконостаси во црквите Свети Архангел- Кучевиште- Скопско, Свети Никола-Слепче-Прилепско.
Во Македонија се зачувани голем број предмети, релјефи и верски украси од резба од периодот 14-19 век.
Најпознати школи во тој период во Македонија биле Прилепско-слепченската во 15 и 16 век и Дебарско-охридската во 19 век. Речиси сите поголеми цркви имале предмети и украси од резба, а во некои целата внатрешност била украсена со резба. Сочувани дела од овие мајстори се иконостасите во црквите Св. Јован Бигорски кај Дебар и Св. Спас во Скопје. Покрај тоа, и побогатите куќи биле украсувани со мотиви од резба, познат пример за тоа е таванот во една од собите на музеј - куќата на Робевци во Охрид. Најзастапени елементи во копаничарската уметност, во античкиот и во сегашниот период, се: риба, елен, ламја-андрогин
(дракон), сатир, кентавр, грифон, лав, орел, паун, змија, лисје, цветови и плодови од смокви, лоза, афион, даб и други. Во античко време, на влезовите во кралските палати и престоли се поставувале по два лава-чувари во скулптура. Таа традиција продолжила низ вековите, а денеска во старите и во новите цркви и манастири се ставаат како задолжителни копаничарски елементи покрај владичките престоли (тронови). Во античкиот град Баргала е пронајдена резба стара 17 века. На таа резба на дрво се претставени луѓе, лавови и геометриски декорации од крајот на 4 век. Изрезбаните симболи и елементи во јагленисаното дрво зборуваат
за тесна врска меѓу древноантичките, тогашните (во 4 век) и сегашните резби. Поврзаноста на античкиот период и на копаничарските школи (Прилепско-слепченската во 15 и 16 век, Светогорската на Атос во 17 и 18 век и Дебарско-охридската во 19 век и денеска е изразена и видна преку приказ на елементите, симболите и на мотивите што се користеле во античко време и сѐ до денес.
Иконостасот во велешката црква „Свети Кирил и Методиј“ има димензии од десет метри должина и пет метри висина и е од оревово дрво, а копаничарот Љубомир Бисин на него работи веќе две години и има уште 12 месеци за целосно да го заврши
Изминативе две години работилницата на копаничарот Љубомир Бисин е главното место каде што се изработува еден од најубавите и најголемите иконостаси, кој ќе ја краси новата црква „Свети Кирил и Методиј“ што се гради во центарот на Велес. Познавачите велат дека ваков иконостас се работи еднаш во животот и за секој копаничар претставува голема чест да може да остави свој печат во времето и во здание какво што ќе биде оваа црква која, според архитектонскиот израз, претставува еден од највеличествените сакрални објекти во Македонија.Велешанецот Бисин вели дека работата на иконостасот многу го исполнува и му дава посебна енергија. На него почнал да работи во септември 2007 година, а има уште речиси една година за целосно да го заврши.
- Изработката на еден иконостас е огромна задача која бара многу труд, целосна посветеност и не трпи никакви импровизации. Потребни се многу време и трпение за тој да се изработи. Имам рок од три години за да го завршам иконостасот. Се' уште сум ентузијастички расположен и се надевам дека така ќе биде до крајот. Ова, сепак е мое животно дело бидејќи ваков верски објект не се гради секоја година, а особено монументална црква каква што е „Свети Кирил и Методиј“ - вели авторот Љубомир Бисин, кој веќе десет години се занимава со копаничарство. Иконостасот има димензии од 10 метри должина и пет метри висина и Бисин го работи заедно со младиот Игор Лесковски. Бисин вели дека се радувал како мало дете кога ја добил оваа работа зашто таа му помогнала и да созрева работејќи. Долго го посакувал ова искушение, но откако го добил почнал да се двоуми и самиот да се прашува како ќе успее да го реализира делото.
- Поголемиот дел до иконостасот е речиси готов, останува уште нешто да се сработи, не би зборувал колку е тоа во проценти бидејќи оваа работа не е математика. Го работиме со максимално внимание и со љубов - вели Бисин. Како што и старите мајстори-копаничари ги работеле иконостасите во нашите цркви и манастири така и овој е изработен во оревово дрво, специјално третирано, а со цел да го надживее времето и да остане да сведочи за уникатноста и за мајсторството на авторот. Цртежите се работат според црковните канони, а педесетината квадрати се збогатени и со резба. Иконостасот ќе биде троделен: во долниот дел се поставени престолните икони, во средината се празничните и највисоко се апостолските икони. Меѓу нив ќе се вметнат мотиви од Стариот и од Новиот завет, како што се протерувањето на Адам и Ева од рајот, жртвата на Аврам, отсекувањето на главата на свети Јован Крстител.
- Имавме многу ребуси од почетокот на работата кои полека ги решававме. Цртежите сами ги работиме, како и комплетната реализација од талпа до финализација, е наша креација. Нема препишување, се' што е изработено е оригинално. Сите мотиви, зооморфни или флорални, се работат според правилата на старата македонска школа, следејќи ги примерите на охридската и дебарско-мијачката резба. Сите тие се имплементирани во иконостасот - вели Бисин. За него е голема чест што по 150 години, откако е изградена последната црква во Велес, тој работи на иконостас. Црквата „Свети Кирил и Методиј“, според големината, ќе биде меѓу најголемите што се изградени во нашата земја во последните стотина години. Интересен е и фактот што во меѓувреме Бисин успеал да изработи уште еден иконостас и тоа за црквата „Света Петка“, исто така, во Велес.
http://www.dnevnik.com.mk/default.asp?ItemID=53DB4737E4C9B74E8A70C5D81C648490
и да има волја човек, без соодветен алат но и меко дрво тешко дека ќе стаса до ремек делo
...Оревот и црешата се најблагородни дрва за резба, особено варениот орев. Дрвото навистина се "вари". Се остава во просторија со пареа, под притисок, да отстои 10 до 20 дена. Тогаш станува меко, фино, не пука и е податно за обработка.
Но Чакар работи и во бор, липа и во други дрва. Откако ќе се исече, дрвото треба да се суши 3 до 5 години пред да почне да се резба. Тоа треба да биде добро исушено, особено ако неговиот иден лик биде извајан во иконостас. ... Чакар работи рачно, со дрвен чекан и со длето. Постојат неколку основни форми на длето: рамно, полукружно и во форма на латинската буква "в". - Секој сериозен резбар што се нафаќа да изработи иконостас во ажурна резба мора да има 100 до 120 различни форми и димензии на длета. Но, тие се многу скапи. Најдобри се англиските, но тешко се наоѓаат бидејќи кај нас нема организиран увоз на алат ниту на дрво за обработка. Едно длето чини околу 20 евра, а камен за острење - 30 евра. Кубик суво необработено оревово дрво чини 50 евра. Но увезен, обработен како штица, чини дури 1.200 евра. ...http://star.dnevnik.com.mk/default.aspx?pbroj=2767&stID=55675
копаничарство отсекогаш било придружен елемент во архитектурата на овие простори, а како архитектонски елемент, се јавулало како резба покрај во дрвото и во камен и во глина, пример виничките теракотни икони се користеле и фасадно, а во каменот како и кај глината најчесто се одело со плиток или бар рељеф(полуиспакнат), додека длабокиот рељеф најчесто се применувал на дрвото...
во сакралната архитектура раноХристијанскиот Храм бил едноставен со поголем акцент на симболика на формата[1] а не на орнаметника на детали од формата, додека во доцната антика и средниот век почнува прво помасовно стилизирње на надворшеноста на Црковните Храмови, пример камена и керамичка пластика на фасадата(пропратена со склалести кровови кои го симболизираат искачувањето кон небесата, а светлина во Храмовите влегувала преку стилизирани отвори на прозорите и вратите т.н. транзени), за веќе во романтизмот и внатрешноста на Црквите да добие богата орнаментика на преградите, троновите, певниците... пример ако претходно иконостасот бил само преграда на кој подоцна се поставуваат икони, веќе во романтизмот(под влијание на барокот) иконостасот добива длабок рељеф... еве пример каде резбата е украсена со седеф http://blip.tv/smirenie/aporea-premin-3125409
во профаната архитектура позастапена била дрвената резба на мебел, како и декоративни ѕидни плочи и таваници, немам сретнaто но претпоставувам имало и дрвени транзени над вратите примeр како јапонскита ранма[1][2] исто честа појава била орнаментика на предмети во како послужавници, дршки, чекмеџиња итн.
http://mk.wikipedia.org/wiki/Копаничарство#Копаничарството_во_Македонија_во_антиката иако линков алудира дека копаничарство се однесува само на дрво, сметам може да се прифати и за камен... пример во Србија за копаница во дрво велат резбарство, а за копаница во мермер клесарство, кај нас и за едното и за другото најверојатно е копаничарство, па може и токму ти се сликите за тука
еве интересен линк кој не е лошо да се сочува како pdf и да се качи тука за секој случај... не дека македонска емиграција би згаснала но повеќе заради архивиране на инфото....
You cannot post new topics in this forum You cannot reply to topics in this forum You cannot delete your posts in this forum You cannot edit your posts in this forum You cannot create polls in this forum You cannot vote in polls in this forum
Quote 
Topic Options
