Архитектурата на предземјотресно Скопје

Хаос или хармонија Човештвото е генетски прецизно структурирано. Тоа не трпи прекини на низата. Кога има дупки во континуитетот, човековата потсвест, интуитивно ги пополнува за да го замени хаосот со хармонија. Во услови кога вредносните репери се жртва на голем хаос, кога недостигаат „единици мерки“, или систематизирано и проверено знаење, човекот својата потреба за континуитет ја креира. Затоа, на пример, во целиот стар свет во одреден момент се појавиле генетски комбинации на човек - лав, на човек - коњ, човек – бик, човек – крава за да се пополни дупката во сеќавањето за својот постанок. Како што почна да се одвива политикантски расправата за идниот изглед на центарот на Скопје ќе добиеме тврдење дека како државата, и народот, така и архитектурата немаат непрекинат континуитет во сеќавањето, во сегменти од историјата. Ќе слушнеме залагање за модерно Скопје без да се дефинира модерното и да се знае дека и модерното во себе го содржи континуитетот. Иако барок, класицизам и неокласицизам ќе најдеме на фасадите на многу градби во градовите во Македонија ете, некој веќе тврди дека ние во тие стилови не се препознаваме. http://novamakedonija.com.mk/NewsDetal.asp?vest=210101031322&id=9&setIzdanie=21906

Неокласичната архитектура во Скопје од крајот на 19 век до почетокот на Балканските војни

          Скопје, по пожарот во 1689 година, од развиен трговски, образовен и политички центар со население од околу 60.000 жители станува мало гратче со десет пати помало население. Ваквата состојба е забележлива речиси два века, а Скопје повторно почнува да се развива кон средината на 19 век, најмногу поради пуштањето во употреба на железничката линија Солун-Скопје во 1873 година, која година подоцна се продолжува кон Митровица. Во тој период, поради зачестениот терор од турските власти, селското население емигрира во Скопје со што ги зголемува бројот на население и значајноста на градот. Неговиот развој станува незапирлив кога во 1888 главниот град на Косовскиот Вилает се префрла од Приштина во Скопје, чие население е околу 30.000 жители. Ова резултира со изградба на голем број административни, образовни, воени, верски како и станбени објекти. Покрај исламската, сè поголемо е присуството и на европската, во најголем дел неокласична архитектура, а градот, поттикнат од близината на железничката станица се шири и на десната страна на реката Вардар.


План на Скопје од 1899 година

Продолжува наскоро

Не го знам преводот, но тоа е Циганското маало