тоа видиш екосистем, некои оправаат, некои зијанат, некои ѓубрат, а некој тоа го збира или чисти, нешто налик скотски кафебар во кој имаш од шанкери, гости, вратари па се до џепчии, оговарачи, легачи, битно сите си живеат во својот мал свет се додека ујп не дојде по данок, но и тогаш сите повторно си се на свое со оглед дека акумулаторот друг им го полни или празни, кој на што се нафатил! абе секоја работа може да биде од корист или од зијан, битна е намерата и петте сантиметри зад неа http://build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=559&PID=125894#125894
туку ми скубнале прирачниците та еве ги со задоцнување
Маходлични те се тие горе видеата за шитаке на дрва, па баш ако сакаш да знаеш што се печурките- тоа се растенија кој немаа хлорофил значи имаат корен и стебло и таа кпата горе и заради тоа што немаат хлорофил тие просто ги паразитираат дрвата, и од нив го извлекуваат хлорофилот односно хранливата материја која се наоѓа во камбиумот на дрвото и во целулозниот дел храната и значи живеат на нив. Иначе сите болести на растенијата се габи односно печурки, печурките кој ние ги јадеме се само со џиновска големина но оние кој предизвикуваат 100-ци болести кај растенијата. Ваквите габи се полни со белковини витамини па и масти незнам кој облик.
секоја чест попластично објаснето здравје! единствено би додал хигиената мора да е топ! иако за внатрешно одгледување немам абер не е на одмет да се има, човек незнае кога ќе му затреба УПАТСТВО ЗА АМАТЕРСКО ОДГЛЕДУВАЊЕ НА БУКОВКАТА - http://www.ekovita.org.mk/KorisniRaboti.aspx?jazik=1&kid=1
Мах за печурките колку јас имам искуство порано татко ми правеше компост за печурки ( буковка). Прво после жетва на пченица сламата тој ја дробеше на поситни делови и потоа ја ставаше во буриња со вода и оган, и практично ја вареше сламата до момент на вриење потоа истата се ваѓаше и се постилаше на некоја бетонска подлога да се олади. После најлонски вреќи се земаа и принципот на садење на мицелиумот. ( е сега најглавното е мицелиумот) тоа се колониии на габи меѓутоа тој наш мицелиум беше се нафатил на пченица така го најде татко ми, така да се ставаше ред варена слама после ред пченица на која има мицелиум, и така до горе слој по слој. Е сега многу е важно просториата каде што ќе се чуваат тие вреќи, значи тоа се сталажи наредени со мал простор за да може човек да пројде, и по можност на спратови, и влагата која мора да биде скоро 90%. Од моментот на сеење на мицелиумот на компостот ( варена слама) до излегување на првите габи ( печурки) потребни беа 60 дена и повеќе. Вреќите се дупнуваат на повеќе места и од таквиите места излегуваат печурките. Меѓутоа ти горе кажуваш кој све печурки излагаат од вреќите покрај буковката. Во нашите полиња од разни ридови и реки долетуваат спори на да речеме за нас диви печурки некој дури се штетни и излагаат заедно со буковката а некој дури и пред неа иако сламата е варена вреќите пред да излезе печурките скоро цели побелуваат. Буковката само ден до два ретко три одкако ќе излезе и порасне треба да се бере, иначе потоа таа отврднува и ако ја оставиш ќе стане како дрво тврда затоа ја викаат и буковка. Исто ова важи и за шампињони и за други видови одгледувани печурки важен е компустот ( има компост од сточно ѓубре- коњски компост тој бил најдобар затоа што неговиот измет бил добро преварен и стерилизиран за да може печурките да растат) порано се продаваше готов компост знам у Кочани едно време, сега ги нема, и на крај важно е ако те фати зима при одгледувањето просториите дури се ложи се грее.
Лековитите билки пред болно истребување - 28.04.2011
Берачи на лековитите билки ги опустошиле македонските планини, ливади и полиња со неконтролираното и нестручно берење на тревките на кои веќе им се заканува исчезнување, предупредуваат дел од професорите и студентите од скопскиот Институтот за биологија при Природно-математичкиот факултет.
Тие велат дека некогаш преполните планински полиња, кои биле неверојатно богатство од чаеви и други билки што се корист во медицината, денес за неколкупати е намален. Исчезнувањето најмногу им се заканува на кантарионот, жалфијата, камилицата, планинскиот чај, орхидеите, ајдучката трева, мечкиното уво и растението кое во народот е познато како сириштана... на подрачјата на Шар Планина, Галичица, но и на други планини во земјава.
Членови на Истражувачкото друштво при Институтот за биологија при нивните теренски истражувања утврдиле дека на поголемиот број места значително е намален бројот на примероци од одреден вид растенија. Со ова се оневозможува нормалната репродукција на растението.
- Неконтролираното собирање на ретки растенија од голем број берачи ги истреби лековитите тревки кои успеваат на локални подрачја. Лековитите растенија треба да се собираат совесно и рационално. При собирањето треба да се води сметка на секое живеалиште да се остават барем по 10 до 20 примероци или 40 отсто од хербата, за да се овозможи понатамошна нормална репродукција на растението. Но, тоа не е случај со сите нашите берачи, од кои некои собираат сe`, буквално искорнувајќи ја билката сосе коренот. На тоа место веќе нема да изникне нова единка - објаснува Љубица Жупаноска, претседател на ова истражувачко друштво.
Владо Матевски, професор од Институтот за биологија, вели дека лековитите билки отсекогаш ги користеле луѓето, особено во планинските краеви каде што виреат чаевите.
- Постојат неколку начини да се заштитат овие растенија. Тие може да се одгледуваат оранжериски, да се заштитат во националните паркови и природни резервати, но и со доследно спроведување на конвенцијата САЈТЕС, чиј потписник сме и ние. Таа конвенција предвидува обврска без согласност на државните органи никој да не може да ги откупува лековитите билки. Тоа значи дека понудата ќе биде само во периоди кога тоа е дозволено. Така штетите многу ќе се намалат - потенцира професор Матевски.
И покрај тоа што земјава има голем потенцијал, секоја година стотици тони лековити растенија остануваат неискористени. Граѓаните велат дека се свесни за лековитите својства на билките, но ретко ги собираат!
Македонија е една од ретките земји која изобилува со лековити билки. Од околу 1.000 разновидни растенија над 500 се лековити, тоа значи дека домашните планини, долини, ливади претставуваат природни аптеки, смета директорот на Бирото за лекови.
- Афирмирањето на користењето на нашите лековити растенија за кои науката кажала дека се добротворни, ефикасни, лекуваат против болести е шанса за нашиот народ од една страна, и второ од материјален аспект, овие наши растенија се богати со многу лековити материи и се барани на западноевропскиот пазар и голем број на семејства може да егзистираат од тоа - вели м-р Илчо Захариев, директор на Бирото за лекови.
Токму овој период од годината многу луѓе убавото и топло време го користат да прошетаат во природа, а во меѓувреме и да соберат некое лековито растение кое подоцна ќе го искористат во лекувањето на многу болести.
Според стручњаците сега е сезона на собирање камилица, мајчина душица, ајдучка трева. Оваа жена ја сретнавме на Водно како собира лековити растенија, вели дека секоја година оваа сезона го прави истото.
- Што собирате сега?
- Мајчина душица.
- Ви помага во лекување кога имате тегоби?
- Да, да помага, вели собирач на лековити билки.
И покрај тоа што земјава има голем потенцијал, секоја година стотици тони лековити растенија остануваат неискористени.
Граѓаните велат дека се свесни за лековитите својства на билките, но ретко ги собираат.
- Не, не, одам во аптека и купувам што ми треба, вели жител на Скопје.
- Порано да, сега не собирам, смета скопјанка.
- Да собираме, мајчина душица, ајдучка трева, велат граѓаните.
Од друга страна, иако лековитите билки се секаде околу нас, експертите предупредуваат тие да се собираат само во еколошки чисти средини, а не покрај сообраќајници и фабрики, зошто тие растенија содржат штетни материи. Исто така луѓето да внимаваат при користењето на билките, бидејќи некои од нив ако не се употребуваат правилно може и да наштетат.
http://www.vecer.com.mk/?ItemID=7A38CC6FAE63114BB0A02EF33E5060FF
Ајдучка трева - Лековито плантажно растение
Станува збор за мошне познато и распространето лековито растение кое во народните песни се спомнува како трева за ранетите ајдуци. Затоа, покрај општоприфатеното име „ајдучка трева", таа се среќава и како „раненик" и „столичник". Таа е повеќегодишно тревесто растение кое достигнува висина од 40 до 80 сантиметри. Нејзиниот корен е силно разгранет, како хоризонтално, така и вертикално. Има лазечки ризом и цилиндрично и особено разгрането стебло. Листовите се со правилна, издолжена форма, меки и разделени. Всушност, целиот лист на ајдучката трева изгледа како перо со голем број назабени листови. Цветот е сместен во главкасто соцветие, ситен е, а по боја варира од бела до жолта и розова. Ајдучката трева е долго присутна во природата и цвета во интервал од јуни до ноември.
Ајдучката трева е самоник, а најмногу е распространета во целиот регион на Средоземјето. Кај нас често се смета за плевел, зашто вирее на ливадите, пасиштата, стрништата, запуштените шумски комплекси, но често и во посевите. Заради економската исплатливост и големата употреба во фармацевтската индустрија, во последно време плантажно се одгледува во Средна Европа, особено во Полска и Унгарија. Ајдучката трева се произведува заради нејзината надземна маса, односно стеблото и соцветието. Таа содржи над 0,3% етерично масло (матризин и мелофолин). Освен тоа, богата е со флавоноиди, минерали, каротин, витамин Ц, а има и извесно количество витамин К. Според преданијата, нејзината лековитост прв ја открил античкиот херој Ахил, поради што таа уште се вика и ахилеин.
Нејзината примена е разновидна. Најчесто се користи при внатрешни крварења кај белите дробови, носот, бубрезите и слично. Се користи и при заболувања на жолчката, срцеви болести, кашлица, хемороиди, астма, несоница, ревма. Едноставно, станува збор за растение кое има широка примена во народната медицина.
Освен во фармакотерапијата, ајдучката трева се користи и како зачин при подготовка на салати, супи, меки видови сирење, сувомеснати производи и слично.
Одгледување на ајдучката трева
Иако кај нас лековитите и зачинските растенија, се уште, најмногу се собираат од природата, треба да се оди на нивно плантажно одгледување. За ова, ајдучката трева е особено погодна затоа што има многу скромни барања. Добро поднесува ниски и високи температури иако најдобро успева на почви кои се изложени на сончева светлина. Се одгледува во плодоред, но не се препорачува да се одгледува повеќе години на едно место. За плантажно одгледување најчесто се користи сортата про А (Achillea millefolium ssp. colina) која потекнува од Германија. Површината на која ќе се одгледува ајдучката трева се заорува веднаш по есенската жетва, на длабочина од 30 сантиметри. Заоптимални приноси, препорачливо е да се наѓубри со арско ѓубре во количина од 30 тони на еден хектар. По можност, прихраната се врши со минерални ѓубрива фосфор, калиум и азот, во сооднос приготвен спрема почвените услови.
Најдобро е да се сее директно, а не ретко и преку расадување. Кога се сади со расад, се постигнуваат далеку поголеми приноси. При директна сеидба се сее во редови чие меѓусебно растојание изнесува 30 до 40 сантиметри, заради поуспешна примена на агротехничките мерки. За површина од 1 хектар потребно е околу три килограми семе. Доколку се врши расадување од претходно приготвен расад, потребни се околу 65.000 единици растенија по хектар. Расадувањето е најоптимално во април и мај, при што се врши плодоред во однос 40 со 40 сантиметри. Во првата година, жнеењето се врши во месец септември, кога најголем процент од цветовите го имаат завршено своето цветање. Веќе во следната година може да се жнее два пати, во мај и во октомври. Просечниот принос на ајдучката трева при едно жнеење се движи од 700 до 1.200 килограми сува маса по хектар.
http://www.ffrm.org.mk/index.php?option=com_content&view=article&id=573:ajduchka-treva-lekovito-plantazhno-rastenie&catid=52:poljodelstvo&Itemid=105
Работилница за одржливо искористување на лековитите и ароматични растенија и шумските плодови во Западен Балкан
Подготовка на регионална Црвена книга, поттикнување на жителите во руралните области за да започнат со одгледување на лековити и ароматични растенија, како и подобра регионална соработка се дел од заклучоците на тридневната работилница „Овозможување на одржливо управување со шумските плодови со фокус на лековитите и ароматични растенија во Југоисточна Европа“, којашто од 21-25 септември се одржа на островот Вилм во Североисточна Германија. Претставниците од Македонското еколошко друштво ги претставија неофицијалните податоци од проектот „Улогата на природните ресурси во одржливото рурално живеење во Западен Балкан. Распределба и состојба на недостатоците и придобивките“ според кои во Западна Македонија луѓето од планинските села претежно собираат лековити растенија и шумски плодови за домашна употреба, но не и за продажба. Според експертите од Меѓународната организација за храна и земјоделство - ФАО, најверојатно регионот во иднина ќе се соочи со драстично намалување на бројот на собирачи поради масовното иселување од руралните средини.
Треба да се размислува како да се спречи руралниот егзодус што се случува во Западен Балкан и да се поттикнат луѓето од планинските села да продолжат со традицијата, рече Пол Вантом од Меѓународната организација за храна и земјоделство - ФАО.
Земјите од Балканот и Југоисточна Европа се едни од главните извозници во светот на суровина за лекови, ароматични масла и производи од печурки и шумски плодови, токму затоа потребни се итни мерки за поголема одржливост на ресурсите и построга контрола од соодветните институции. Работилницата беше организирана од Германската федерална агенција за заштита на природа, (BFN), Меѓународната организација за храна и земјоделство, ФАО и Светската Мониторинг мрежа на трговија со производи од растително и животинско потекло, ТРАФИК.
Со европски пари ќе се помага собирањето на лековити билки од Голак и Влаина
Над 1.000 семејства добиваат егзистенција од лековитите билки и шумските плодови подарени во изобилство на овие планините. Меѓу нив е и 58 - годишниот Стојан од Делчево, еден од најредовните и најдобри трагачи по лековитите билки. Тој дневно поминува и по 15 км во потрага по шумското богатство. Не е вработен, па приходите, кои во добра година се бројат и по 15 илјади денари месечно, му се единствениот приход.
„Откако останав без работа на пролет почнуваме со собирање на ѓурѓевка, во мај со лисичара, мајчина душица“, вели Стојанчо Колев, собирач на билки од Делчево.
Интересот за собирање лековити растенија е голем, потврдуваат откупувачите, но и производите собрани на Голак се бараат на западноевропскиот пазар.
„Лековитите растенија и шумски плодови се извезуваат на западноевропските пазари. Во Шпанија, Франција, Германија“, вели Зоран Ѓеоргиев, откупувач.
Ако, во 1998 биле извезени 1.700 тони лековити билки, кои донеле приход од 4,4 милиони долари, само 6 години подоцна има извоз на 500 тони, и приход од 1 милион долари. (соседство - [1][2][3]) Оваа статистика и големата сиромаштија, го вклучи алармот кај пограничните општини Делчево и Благоевград, па со едукации, прирачници, мапи и патеки изготвени со европски пари во текот на една година ќе им се помага на билкособирачите и ќе се штити од уништување благодетот на Голак и Влаина.
„Планината Голак е втора планина по разновидни билки во Македонија, веднаш по Баба, големиот број на откупувачи и семејства кои живеат од собирање на лековитите билки и потребата е целта таа постапка да се стави во законски рамки, бидејќи мислам дека сето тоа досега не е регулирано, вели Горан Малешевски, градоначалник на Делчево.
„Верувам дека оваа тема треба да се развива, луѓето знаат колку е важно за нивното здравје да користат еколошки чисти и природни производи, здравјето нема алтернатива, а хемијата не може да ја замени природата“, вели заменик- градоначалник на Благоевград, Р Бугарија, Стојан Благоев.
Проектот финансира преку ИПА програмата тежи 75 илјади евра, а првата средба на која се собраа билкособирачите и откупувачите од двете страни на границата се одржа во Делчево.
берење диви печурки не би советувал, освен ако не одите ко чирак со упатен печуркар, знам за случаеви кога и искусни берачи се сопнале на сопственото знаеење, та задоволството да замине брзо во аут! единствените печурки кои се сигурни за јадење се оние кои можат да се купат во продавница! иако добро е да се има нешто абер бар заради можност за преживување во планина... Vrtlarica 05.02.2012 &t=15m0s [1]
Најатрактивни шумски плодови кои се собираат се печурките и лековитите билки. Најзастапено е собирањето печурки од типовите вргањ, лисичарка, руиница и смрчка, затоа што за нив се постигнува добра цена.
Годинава откупната цената на лисичарката се движи од 180 до 200 денари по килограм, за килограм вргањ може да се заработат 250 денари, додека најатрактивна е смрчката чија цена се движи до 1.000 денари по килограм.
Пресметките покажуваат дека едно просечно македонско семејство доколку во текот на целата сезона континуирано се занимава со собирање на шумски плодови може да оствари дополнителни приходи и до десет илјади евра.
“Има голем број на луѓе, особено во западниот дел кои целосно егзистенцијата ја обезбедуваат од собирање шумски плодови. Тие еднаш собираат едни шумски плодови, па потоа други во зависност на сезоната и од откупната цена”
Цената на печурките пак зависи од родот на одреден вид печурка во други земји.
“Доколку еден вид на печурка во една сезона не е многу застапена во Кина и Русија нејзината откупна цена веднаш е повисока”
Кога температурата ќе се искачи над 30 Целзиусови степени печурката престанува да расте така што извозот е условен од климатските услови”, објаснува Тоше Костадинов, претседател на Управниот одбор на здружението Шумски плод и сопственик на велешката компанија Интермак.
Печурките кои што растат во Македонија и во земјва од регионов се многу ароматични и се многу квалитетни што ги прави пак многу барани, за разлика од кинеските печурки кои што немаат никаков вкус. Поради тоа откупувачите на печурки во земјите од ЕУ, ги мешаат кинеските шумски плодови со плодовите од регионов, и тие доаѓаат како еден вид зачин за да се подобри вкусот на кинеските плодови. Тоа е главната причина поради која сe уште купуваат од Македонија, бидејќи како мала земја Македонија не може да понуди големи количини на шумски плодови.
Македонската печурка на светските пазари е високо рангирана според нејзиниот квалитет и арома. Кинеската печурка има многу добар лик, но и недостига арома. Така што во Европа во моментов се преземаат ригорозни мерки за увоз на кинеската печурка, што за нас, како и за целокупниот Балканк претставува многу добар потег. Кинеската печурка е поевтина, но е со многу понизок квалитет
Македонија е земја со скромна традиција на собирање на печурки.
Во земјава организирано се собираат дивите печурки само триесетина години. Според познавачите на состојбите парадоксално е тоа што земјава извезува квалитетни шумски печурки, а увезува огромни количини на индустриски шампињони. Но, според нив тоа е така поради фактот што земјава нема култура на јадење квалитетни печурки. Како пример ни ја раскажаа приказната за вргањот кој што до пред 25 години воопшто не се собирал како печурка и се користел за хранење на стоката и за играње на “фудбал” низ ливадите. Кога пристигнале италијански експерти за печурки, да ги проверат потенцијалите на Македонија, се зачудиле и ги запрашале луѓето дали се свесни дека со шутирањето на вргањот шутираат големи пари.
Сопствениците на компаниите кои што ги извезуваат шумските печурки се насмеаа велејќи дека подобро е што Македонците немаат навика за јадење на шумски печурки бидејќи доколку почнат да ги јадат нема ништо да им остане за извоз и ќе останат без суровини за работа.
позитивните својства даваат екстра мотив човек да се одважи да одгледува шитаке, бар од хоби ако не професионално, но колку за себе уште повеќе за своите блиски, најдобар поклон доколку свесно и совесно се одгледуваат печурките...
In Japan, hundreds of mushroom species have been studied during the past 20 years. Most of the traditional medicinal mushrooms such as reishi, shiitake and maitake show a common property of enhancing immune function by stimulating cell-mediated immunity. Simply put, such mushrooms seem to "turn on" cells in the immune system, called T-cells, that appear to have significant cancer-fighting properties. This may be no less anecdotal than earlier claims made for these fungi, but in fact, three different anticancer drugs extracted from mushrooms have been approved by the Japanese equivalent of the FDA, the Health and Welfare Ministry. These three are lentinan, derived from shiitake; schizophyllan, derived from suehirotake; and PSK, derived from kawaratake. PSK, sold in Europe and Japan, is the best-selling anticancer drug in the world. In Japan, only 30% of cancer treatment includes radiation, chemotherapy and surgery. Despite this sort of research and Asia's long history of using medicinal mushrooms, Western authorities are still slow to move to human trials with such remedies http://www.world-of-fungi.org/Sec04_10.htm
...
The medicinal effects of Shiitake Mushrooms have been researched and it has been found that they do have an anti-tumor effect in laboratory mice. Part of this is due to the presence of a polysaccharide called lentinan, which is a D-glucan. These are complex sugars that have an impact on the overall performance of the immune system.
Extracts from Shiitake mushrooms have also been researched for their immune system benefits. These benefits range from treatments to severe allergies to anti-viral effects. There is also evidence that Shiitake mushrooms have an incredible impact on arthritis. For thrombosis, Shiitake is commonly used because of a key flavor compound within it called Lenthionine that allows platelet aggregation.
In addition to the anti-tymor effect, lentinan stimulates the immune system in order to strengthen its defenses against cancer, fungal infections, and viruses. There have been clinical trials that state lentinans can increase the chance of survival of people with stomach cancer, colon cancer, and breast cancer.
As for how many Shiitake mushrooms you should intake to take advantage of the cancer fighting effects, you should consume around 5g and 15g per day. Just make sure they are not consumed in large doses because large doses have been known to cause upset stomach. Women who are pregnant or who are breast feeding should not consume shiitake mushrooms.
... http://www.triedtastedserved.com/powerwithinthemushroom.php
кај нас човек може да стекне пракса во Битола, бар од прва рака да обезбеди мицелиум и абер за шитаке, фармата се наоѓа во нас.Довлеџик на излезот од Бт кон Рс http://www.shitake.mk/za_nas.html сепак таму одат со интензивно производство во затворен простор а и на истиот подучуваат, а продаваат и бусени прикладни за истиот(стерилизирани услови) [1]
...
- Kada kupujete gljive, pazite da nisu stare, dakle, suhe, izbledjele i bez ikakvog mirisa. Svježe gljive ne mogu predugo stajati, dapače stajanjem mogu postati otrovne! Osim toga mladi primjerci su hranjiviji i probavljiviji.
- Gljive su općenito dosta teško probavljive, čak i one najkvalitetnije. Stoga ih treba jesti u umjerenim količinama. Osobe sklone alergijama moraju biti posebno oprezne.
- Kod čišćenja gljiva treba im odstraniti samo ono najnužnije, odnosno trule i tvrde crvljive dijelove. Kožica klobuka je najaromatičniji i najukusniji dio gljive pa je stoga ne treba guliti. Odstranjuje se samo ako je previše zmazana i ako se ne može oprati. Što će reći – nije dobro biti isuviše revan u čišćenju gljiva jer im se tako odtranjuje ono što ih čini najboljim – okus i miris.
- Predugo pranje, pogotovo narezanih gljiva također se ne preporuča. Dovoljno ih je temeljito i brzo isprati, dobro osušiti i potom narezati.
- Prilikom pripremanja gljive treba staviti na vatru u nepokrivenoj posudi, tako da najprije ispari voda a tek onda poklopiti kako bi sačuvale miris.
- Gljivama ne treba dodavati suviše začina kako ovi ne bi nadjačali njihov karakterističan prirodni miris i poseban okus.
http://recipeci.com/savjeti/namirnice/gljive/
Shiitake is cultivated in two ways, outdoors on natural hardwood logs or in a climate controlled building on artificial logs made of hardwood sawdust and various nutrients. The advantage of outdoor production is minimal capital investment, the logs can be cut from your own bush lot or purchased locally, and since they are kept in the bush under a canopy of trees to fruit, there is no need of a building. Another advantage is that in general a better quality product is produced outdoors even though there is quality degradation if the mushrooms are soaked by heavy rains and there may be some possible pest loss due to slugs depending in your location. The disadvantage is seasonal production only, versus year round indoor cultivation, and a somewhat heavier work load especially if you have large diameter logs.
...
http://www.mycosource.com/shiilogs.htm
кај надворешното производство Шитаке битен момент се непоканетите комшиите, во случајов тоа се полжавите чие главно јадење воопшто се сите печурки, а за кои како што може да се види на горниот клип чаре е чување кокошки во дворот-фармата-шумата или покрај трупците или на самите трупци да се обележува местото околу вегетацијата на шитакето со син камен или сол...
• When mushrooms are fruiting, checking all logs for slugs. Slugs are very destructive and will go from one mushroom to the next making numerous holes. If your logs are free of slugs after soaking, keep them off the ground and surround the fruiting area with a circle of copper sulfate or salt (sodium chloride). When slugs crawl across these chemicals, they will shrivel and die. If the copper sulfate or salt dissolves due to rain or excessive canopy moisture, reapply it.
• Fruiting logs must be checked daily and in summer months, twice a day. Because mushrooms grow rapidly in warm weather, those just forming in the morning may need to be picked by late afternoon.
но треба да се внимава и на поканетите комшии - мувлата, лишаите
Once inoculated the logs should be stored off the ground on other logs or pallets for a few months in a shaded location. It is important to water 1-2 times a week. The mycelium spreads rapidly up and down the log from each point of inoculation results in wedges of infection though the sapwood. The mycelium does not infect the heartwood. Excess watering will encourage trichoderma and other moulds growth on the surface of the logs which will compete with shiitake mycelium... http://www.agroforestry.net.au/main.asp?_=Shiitake
A number of diseases can destroy the shiitake fungus or compete with it for water and nutrients. Some insect and animal pests can also reduce yields or quality.
Fortunately, if the environment in and around the logs is properly managed, disease fungi should not be much of a problem.
The most common disease fungi in North Carolina are the Trichoderma, referred to as green molds; Hypoxylon; and Polyporous versicolor, a bracket fungus. To minimize disease problems, it is important to provide optimum growing conditions for the shiitake mycelium during spawn run. Keep the log moisture content between 35 and 55 percent, keep the bark as dry as possible, provide good air circulation, and do not expose the logs to direct sunlight.
Insects that might present a problem include termites, bark beetles, and springtails. Slugs and snails are probably the most commonly encountered pests of shiitake. They cause serious damage by feeding directly on the mushroom caps. Methods of control include sprinkling lime and wood ash around the stacks, putting a layer of gravel on the ground around the stacks, removing all dead leaves and other organic debris, and keeping the soil surface dry. Birds, squirrels, and deer also feed on shiitake mushrooms. Very creative strategies are required to protect the mushrooms from these animals. Growers have reported some degree of success in controlling wildlife damage by erecting scarecrows, keeping dogs in the area, leaving a radio on, or constructing a tall fence.
...
http://www.gmushrooms.com/Plugs/Small%20Scale%20Shiitake%20Production.pdf
...Општествените промени во Република Македонија кои се случија во
последниве 50 години, значително ја променија структурата на сточарството. Негативните трендови во овчарството и козарството се супституираат во развој на говедарството, a со тоа и производството на кравјо млеко. Меѓутоа, како од овчо така и од кравјо млеко, кај нас во голема мера се произведуваат млечни производи, манифактурно, мандраџиски, со неконтролирани технолошки параметри и во несоодветни хигиенски услови.
Вака добиените млечни производи се со нестандарден квалитет и мал ранд-
ман. Затоа последниве години повеќе млекарски капацитети почнаа со про-
изводство на млечни производи во индустриски услови и по пропишана
технологија.
Како резултат на ваквите промени, како и намалувањето на бројот на ба-
чила и полуномадското традционално овчарство, како и изменетите услови и
текови на пазарот, ширењето на примената на технологијата на некои нови
производи, доведоа до исчезнување на некои автохтони млечни производи од
македонската трпеза, како на пример Кефалотирот и Фетата кои се произведувале на бачилата во јужните делови на Република Македонија до Втората Светска војна, Манурот како една автентична технологија на албуминско сирење, како и соленото кисело млеко изработено од овчо млеко.
Денес веќе е инцидентно производството на традиционален кашкавал, во услови на бачило, со намалувањето на бројот на овци и одгледувањето на
полуномадски начин, што традиционално претставувал еден од битните
предуслови за развој...
ОПШТИНА СВЕТИ НИКОЛЕ ЌЕ ПРАВИ БРЕНД ОД ПРИРОДЕН ФЕНОМЕН
Овците во Овче Поле даваат солено млеко а сирењето мештаните го зреаат на сонце... (уникатно а достапно)
Уште пред 120 милиони години, односно во времето на јура и креда, кога Вардарскиот Океан се повлекувал од овие простори, се задржале седименти и остатоци од натриумски и калиумски соли кои, најверојатно, биле заштитени со таложници од тиња,
Во регионот на Овче Поле има околу 15.000 хектари пасишта. Тајната на високиот бренд на овчеполското сирење е во тоа што поголем дел од пасиштата се со солена почва и трева. Токму ваквите герени или соленчаци, како што светиниколци ги викаат солените пасишта, го прават и млекото и сирењето ароматично, природно солено и со висок квалитет. Фондот за развој на Општина Свети Николе подготвува посебна студија за светски бренд на сирењето од полето на овците, како што патописците и трговците од дамнешно време го викале Овче Поле, познато во историјата и како Пробатон центар на тогашната пеонска држава, 217 година пр.н.е..
Турскиот патописец Челебија и бугарскиот Кнчов, патувајќи низ Балканот, кога дошле на пазарот во Солун забележале и запишале: "Сите го бараат сирењето од полето на овците. Има посебна арома и вкус. Ќе го почувствувате од далеку".
Сирењето од Овче Поле и денес се бара и во Солун и во Истанбул. Трговците од дамнина, ако случајно не успееле да набават од ова сирење, дури потоа барале сирење од други места.Чуле сладокусците дека сирењето од Светиниколско од памтивек има посебен квалитет со природна соленост, оти овците пасат на солени пасишта.
"Трговци од сите страни на светот доаѓале во Овчеполеието и во Свети Николе каде што имало повеќе добиточни пазари и посебни пазари за сирење. Свети Николе или порано познато како Пробатон, уште во времето на Пеоните во 217 години пр.н.е.бил главен град на просторот меѓу реките Вардар (Аксиј) и Струма ( Стирион). Низ него минувале главните патишта кон Цариград и Солун. Овчеполскиот регион секогаш имал околу 15.000 хектари пасишта, од кои поголемиот дел се на природно солена подлога. Таквите солени почви и пасишта се единствени во светот. Таму тревата најмногу им одговара на овците. Млекото што го даваат е природно солено, а со таква природна соленост е и сирењето", е запишано во најновата студија за развој на Општината Свети Николе.
Главниот координатор на студијата магистер Никола Шалев има посебна визија да го осовремени овој историски бренд. "Планираме брендот кој природата ни го дала, да го прошириме низ светот. Трговците од странство повторно почнаа да го бараат уникатното овчеполско сирење", вели Шалев, претставник на Фондацијата за обнова и развој на Овче Поле, и додава: "Пред извесно не посети младиот германски магистер за производство на сирење Ханс Лифтер. Случајно ја посетивме баба Стојка во селото Немањици, која целиот свој живот произведува биено, природно солено сирење на сонце печено. Странскиот експерт за производство на сирење беше вчудовиден од квалитетот на сирењето и од неговите природни својства. Но Германецот се изненади кога баба Стојка му кажа дека веќе нема кој да ја замени. Синот станал поп, а ќерката се определила за фризерка", раскажува Шалев.
Кога ги посетивме пасиштата соленчаци, кои се просторираат покрај магистралниот пат Штип - Велес, односно кон Свети Николе и Куманово, неколку стада овци пасеа токму на солените ливади. "Јас сум од Амзебегово, оддалечено од овде околу 5 километри. Кај овие герени ги напасувам моите, но и овците на соседите од селото. Пасиштата се солени, можеби од некогашното море кое било овде", вели овчарот Зоран Трајков кој, откако станал стечаец, се преориентирал на овчарството.
Уште пред 120 милиони години, односно во времето на јура и креда, кога Вардарскиот Океан се повлекувал од овие простори, се задржале седименти и остатоци од натриумски и калиумски соли кои, најверојатно, биле заштитени со таложници од тиња, па со годините почнале да се раствораат и да доаѓаат до горните слоеви на почвата. Оттаму и влијанието врз растителниот свет", објаснуваат експертите од Рударско- геолошкиот факултет во Штип.
Порано во овој регион имало над 120 илјади овци. Само некогашниот ЗИК "Овче Поле" на времето располагал со 60 илјади овци. За неколку години, основните стада овци се преполовиле, и денес регионот располага само со неполни 30 илјади глави овци.
"Мораме да го зголемуваме бројот на стадото. Се подготвуваат нови проекти за обновување на овчарството. Ќе има посебна работилница за едукација на сточарите. Мораме да го искористиме нашиот ексклузивитет на солените пасишта и на овчеполското сирење кое се бара на светските пазари. Но затоа ќе мора да се задржи и автохтоната раса праменка. За специфичниот овчеполски сој ќе се формираат нови репродуктивни центри кои ќе овозможат интензивно сточарство. Мора природните услови да се спојат со современиот начин на одгледување на овцата и на производството на млеко и негови преработки. Ќе настојуваме на пазарите низ светот оддалеку да се намирисува овчеполската мисковина и уште повеќе да се бара сирењето од полето на овците", најавува Никола Шалев.
Текст и фото Тодор Јовановски
Да се брендира уникатното овчеполско солено млеко - 03.02.2008
Млеко со солен вкус на Балканот го молзат самоовчеполските сточари. Тоа е стожерот на 150 годишнататрадиција во производство на биено сирење печено на сонце. Главна причина за уникатноста на вкусот и квалитетот на овчеполското сирење се светиниколските соленикави пасишта. Овчеполското млеко и сирење, е магнет за странците. Најбарано е на германскиот пазар. Затоа земјоделците решија да го заштитат, бидејќи и покрај интересот на Европа, се помалку се сточари кои го произведуваат. Велат трошоците биле преголеми.
Во времето на креда и јура, пред 120 милиони години Овчеполието било дно на тогашното Вардарско море. Вака од катедрата за инженерство, геологија и хидрогеологија при штипскиот Рударско геолошки факултет го објаснуваат соленитетот на светиниколската земја.
разбирлива е потребата за упростување на процесите но не и нивна целосна автоматизација, донекаде корисно е да постои иновација но и човекот да не биде исклучен заради неа
You cannot post new topics in this forum You cannot reply to topics in this forum You cannot delete your posts in this forum You cannot edit your posts in this forum You cannot create polls in this forum You cannot vote in polls in this forum
Quote 
Topic Options
