Книжара

ако кинџурењето е својствено за рококо односно екстремен ли егзотичен барок, посекако мора да постои и нормален барок, занос кој кај нас ко нерафиниран продуцираше свој локален отсјај, најнапред по профаните и сакралните ентериери во 18 и 19 век, а во 21-ов век истоварен ко инстуционално архитектонско будење - изматено со маниризам [1][2][3]

може за се е крива книгата за Аце [1] ко урнек кој ги озарил скулпторите и архитектите за Ск-14, ех и за тајван и за барок пак кусурот кај Циле, туку никој не ни е крив што незнаеме да премериме и пресечиме, а може се воделе од помислата дека се е минливо на овој свет па зошто и премногу да му се замараме, но бар малку од малку да се освежеле со барокен идеализам ако може така да се каже, она да се подготват и инспирираат за потфатот, пример да земеа совет од некој нормален кој живееле сред изворниот барок

еден од нормалните во тоа време е Балтазар Грацијан, кој ако скитал со коњо по Шпанија на млади години, би бил еквивалент на Че со моторот по латинска америка, и двајцата бунтовници и двајцата шпански говореле, само што првиов здраво распалил со зборои http://en.wikipedia.org/wiki/Baltasar_Gracián#The_Art_of_Worldly_Wisdom 

шпанскиов конфучие ќе ви се најде особено како урбан прирачник додека се возите по скопските автобуси, жичари и трамваи, а и во охрид на плажа ке ви плакне очи, иако секоја поговорка, мудрост или афоризам можат чоек да го освежат, но ако истите се срочени од озарен чоек знаат и да разбудат,  а кога се пропратени со слика и да здрмаат [1][2]

извадок

се изнамолчевме внимателно по форумов  и никој не се праи паметен па и сеирџиите

Еко-Свест Публикации http://www.ekosvest.com.mk/publications_mac.html