зијанот начмиш ќе го плати    но споредено со другите земји сеуште сме скромни

кај нас рамнодушноста е резултат на опуштениот менталитет по тоа и се разликуваме од европа, таму пример се технократски расположени дури и во семејствата, па доколку финансиски или материјално некако некој заглавил и сам треба да се одглавува, додека кај нас функционира патријархалниот модел та секој се потпира на поширокото семејство штом заглави, па затоа и неретко се впушта во некоја авантура како предвремено купување стан или градење куќа... всушност одењето во крајности е константа кај нас, па така неретко имаа ситуации кога луѓе или цел живот живејат под кирија или цел живот отплаќаат кредити, а никој нејќе да мучне глава и да се распраша за некоја привремена комбинација на алтернативна градба, обично строго сме заглавени на цврста градба, небаре сите се во можност истата и да си ја дозволат, а и да можат зар не е попаметно најнапред нивата да биде плодна, апотем керамидите прередени!?!

а она за инвестиција во недвижности можеби е ок работа, земено долгорочно и опуштено, па наместо во банка парите ги држиш во стан или куќа, а во меѓувреме и ренташ, се додека не создадеш услови за бизнис... но јас претпочитам купување земјиште по ниски цени, односно инвестираш на места кои во моментов не се атрактивни, пример пред пет години цената на квадрат во припор беше 15 евра во зависност од местоположбата а сега е над 85 евра, за сопиште беше уште побагателна, а сега без куфер не се ни појавувај таму! во основа секој има различна идеја како да оплоди некој капитал, но што повеќе го имаш толку појќе и гајле му береш, затоа најдобро е производство бар знаеш дека она што го имаш и тебе и некому друг му носи аир, па макар станувало збор и за плетење кошници!

Да, битно е зошто ти треба кредит и во какви околности иситот е исплатлив, пример јас барав на што подолг рок за каматата да биде помала, со што сум ослободен тековно колку-толку, но и воедно имам поголем простор за вртење на средствата кои во случајов наместо во куќа одат во бизнис т.е. производство... дефакто најдобро е човек да нема никаков финансиски јарем, особено е проблем доколку оди на големи заеми 50+ за такво нешто секогаш мора да има екстра извори на приход или неколку бизниси кои ќе се надополнуваат т.е. меѓусебно одржуваат, дури тогаш реално човек може да се опушти и од екстра профитот да си дозволи инвестиција како скапа куќа или кола, па и викендица! во спротивно наместо стопан ќе стане домакин, што не е лошо но како што реков да живееш заборџен со дебели камати и несигурно работно место не е идеална опција, она страдаат срце, нерви, раце, нозе... затоа најиделна опција во ваква ситуација е или лизинг за недвижност (без разлика на двојното оданочување) или еко-куќа http://www.build.com.mk/forum/forum_posts.asp?TID=337&PID=13581#13581 

~

троа и офтопик - ова со диверзификационото инвестирање е проверена формула кај секој стопан кој има малку повеќе волја, но воедно е свесен дека денес ништо не е сигурно ниту пак има трајна вредност. добри но далеку покрупни примери за ваквата каскадна бизнис стратегија кај нас се макпетрол, фершпед, силекс, зегин, орка, тинекс, зкп, стојменов, велија, бојо итн. овие се тип на локални концерни со мала можност да прераснат во големи фондови, a уште помалку да дотераат до трустови, сепак влијаат на целокупната клима на пазарот, а патем поозбилните речиси сите држат и некој медиум, директно или индиректно...

фактички земено реално малиот бизнис прераснува во среден исклучиво доколку се шири, обично се почнува пример со ланец ресторани или аптеки или маркети итн. кои во прво време се покриваат меѓусебно, а потоа доколку профитот дозволува отвараат пат за понатамошни инвестиции... штета што мал е бројот на сограѓани кои се вртат кон производството, обично тераат на услужни дејности или пак полуфабрикати т.е. суровини, ова особено е случај во земјоделието каде наместо земјоделецот да прерасне во ага, заради наемничкиот однос кон претприемачите живее како роб (пореално звучи предузимач, бидејќи навистина се земаат) вака станаа газди некогаш трифун костовски, ристо гуштеров, зоран зеленковски  преку грбот на општествениот капитал или денес свето јаневски, бојо андреевски...

~

поентата ми е секој може да крене глава или доколку има наследство, или пак доколку истерал издржан бизнис или ако има сигурен план со инвестициите! затоа не е паметно задолжување, доколку тоа и навистина е неопходно исклучиво со намена за стопански инвестиции (земено од фамилијарен аспект)! а земено од здравствен, безбедносен или егзибиционен аспект тогаш дури и непрофитно заборџување има своја очигледна исплатливост... 

затоа берете памет кога заглавувате со кредити! ризикот не секогаш е исплатлив, а последиците не секогаш минорни!