еве интереен текст кој упатува на тоа дека сите сме туѓинци сред туѓина сред ова труманово интермецо
...
чудно за Дипак Чопра имам само слушано, а скоро и ништо да немам прочитано, иако има прилично извикани наслови, а само знам дека думите му се ко на Фритјоф Капра [1]
но ме изненади текстов, иако не е за изненадување ако се има предвид неговото индиско потекло според кое од деца ги учат дека Свеста е Универзум
The philosophical systems that arose in India early on were meant to help one to find clues to the nature of consciousness. It was recognized that a complementarity existed between different approaches to reality, present-ing contradictory perspectives. That is why philosophies of logic (ny¯aya) andphysics (vaises.ika), cosmology and self (s¯a ˙nkhya) and psychology (yoga), and language (mim¯am. sa) and reality (ved¯anta) were grouped together in pairs.
The system of S¯a˙nkhya considered a representation of matter and mind indifferent enumerative categories. The actual analysis of the physical worldwas continued outside of the cognitive tradition of S¯a˙nkhya in the sistersystem of Vaises.ika, that deals with further characteristics of the gross ele-ments. The atomic doctrine of Vaises.ika can be seen to be an extension ofthe method of counting in terms of categories and relationships. The realityin itself was taken to be complex, continuous and beyond logical explana-tion. However, its representation in terms of the gross elements like space,mass (earth), energy (fire) and so on that are cognitively apprehendable, can be analyzed in discrete categories leading to atomicity.
The cosmology of S¯a˙nkhya [1][2] is really a reflection of the development of the mind, represented incognitive categories
...
http://www.ece.lsu.edu/kak/cons.pdf]
in Samkhya, the form of Hinduism from which Chopra apparently draws heavily (if not exclusively), the very word “Samkhya” means “enumeration” and has to do with the correct explication and recognition – for the purpose of enlightenment – of the categories of reality [3]
сепак добро звучи
What Is Cosmic Consciousness? The Quest for Hidden Reality
Is there such a thing as higher consciousness? For a tiny fraction of the population who believe they have experienced God directly, this is a spiritual question with a definite answer. But for most people the question is hypothetical. Every spiritual tradition has asserted that there is a hidden reality which can be uncovered through transcending — or going beyond — the five senses. There are elaborate directions for accomplishing this leap, in the form of prayer, meditation, renunciation, and faith — the religious history of humankind has never stopped directing its aspirations to a higher plane. But everyday life consumes our attention, and in a skeptical age the erosion of belief makes higher consciousness seem very far away if not irrelevant.
On a separate track, or so it seems, quantum physics has altered the universe in radical ways. Solid matter has been reduced to invisible waves existing in a field of mathematical probabilities. Time and space form a background in which relativistic quantum fields float, completely different from the reliable time ticked off by clocks, and the space enclosed inside rooms where solid objects find a place. Yet as with the higher dimensions aspired to by religion, quantum space remains hidden from the five senses. For the vast majority of physicists, quantum reality is about intricate mathematical constructs and experiments that validate them using billion-dollar particle accelerators.
Standing back a little, the resulting picture is quite startling. The two most important ways of explaining creation, science and spirituality, both depend on a hidden dimension. Without this dimension there would be no human existence. Shouldn’t that knowledge revolutionize our lives, here and now? Somehow it doesn’t. A missing link needs to be filled in. Otherwise, the world we inhabit will be disconnected from its source, as it largely is right now.
One proposition, which we strongly endorse, is that the missing link is consciousness. Because so many people relegate spirituality to faith, assuming that nothing about God or the soul can be proved, let’s set that aside for the moment. The link has to be scientific. We must thread a path from quantum theory to higher consciousness. This takes some hard thinking, but a huge reward awaits. Hidden reality will reveal itself for what it actually is. Higher consciousness may well become an everyday experience.
To begin, quantum theory, which has been called the most successful scientific theory in history, unequivocally states that we live in a participatory universe — what we consider as an independent, external reality is in fact tied to how we observe it. The late physicist John Wheeler of Princeton and the University of Texas campaigned for the importance of our participation, pushing against the notion that the universe was simply “out there,” like a bakeshop, he said, that we look at with our noses pressed against the window.
Yet how strange to think that when a physicist makes observations and measurements, the quanta that constitute everything in the cosmos change; indeed, it is meaningless to talk of their properties without presupposing an observer. The universe is tied to conscious acts of observation all the way from the most elementary particles to vast galaxies. Moreover, quantum theory assigns a primary role to the quantum vacuum, the emptiness that precedes observable phenomena like atoms and molecules. Unlike the common sense notion of empty space, the quantum vacuum is abundantly full of dynamic potential. Wheeler, besides coining the term “participatory universe,” also held that the quantum vacuum is primary in all physics, a view that has gained wide acceptance. The quantum vacuum is a vast plenum (fullness) of spacetime “foam,” beyond which time, space — and physics — come to an end.
Cosmology, which is based on the other most successful theory we have, Einstein’s general relativity, states that the universe emerged from this plenum of quantum foam at the time of the Big Bang and has been evolving ever since, for some 13.5 billion years. Everything we consider real, either to our senses or to scientific investigation, first passed through the so-called Planck era (a state so minuscule, brief, and turbulent that it cannot be penetrated — it’s a mathematical formulation that describes the limit of what we can know) and entered the phase of general expansion that created matter, energy, stars, galaxies, and biological life.
With a definite limit set on space and time, science has to wrestle with the fact that the human brain operates in space and time. But this doesn’t need to be discouraging. If the universe is in fact participatory, then the human brain must be participating on the quantum level. Why is this so? Because the quantum foam, which is the source of every particle in existence and its oppositely charged anti-particle, must be the brain’s source, too. It isn’t tenable to posit a universe where quantum reality is divorced from everyday reality. The micro and macro worlds derive from the same origin, not just billions of years ago, but at this very minute — reality bubbles up from the quantum vacuum continuously.
The quantum foam allows entangled quanta to emerge from it, while the vast majority of them fall back onto it. Thus the creation, maintenance, and re-absorption of virtual particles occur at all times and at all space points. Our senses force us to see one sunrise at a time, one birthday party at a time, one person at a time. Yet without a doubt reality isn’t confined to linear experience in space and time. One can even say that beyond our confined perceptions, the Big Bang is happening everywhere at once, in an eternal now. Creation is a single process, and we are totally immersed in it.
This is where the missing link is most urgent. Physics needs the quantum vacuum for various reasons, most of them mathematical, but everyday life seems to chug along quite nicely without it. However, since everything in existence depends upon the quantum vacuum, including all living beings, our belief that we live outside it must be false. There’s no logical escape from this fact, so the burden lies with changing our sense of reality — the “going beyond” that supposedly belongs to saints and mystics actually applies to everyone (perhaps saints and mystics are just the ones who caught on first).
Here a subtle point arises. The strangeness of the quantum world, which approaches legendary status, grew out of its contradictions with prevailing theories of long standing. (For example, the accepted idea of cause-and-effect isn’t consistent with the quantum possibility of time and causation going backwards.) Yet no matter what model you use to explain reality, the map is never the territory. Whatever secrets it reveals, reality remains what it is, unanswerable, irrefutable, and inconceivable.
This, too, doesn’t have to be a discouraging thought. It’s liberating to realize that we are part of this inconceivable reality, navigating through it with all kinds of questions yet sustained by it no matter how wrong, limited, or misguided our answers may be. Participating in the quantum field makes a serious difference in how life can be led. For it turns out that all the spooky phenomena in the quantum world are perfectly human and familiar — once you stop comparing them to old, worn-out explanations.
In the next post we’ll restore the missing link by an act of destruction and creation, knocking down the perceptions that limit everyday life and replacing them with perceptions that allow hidden reality to come alive.
(To be cont.)
Deepak Chopra, MD, FACP, is the author of more than 75 books with twenty-two New York Times bestsellers.
посебно ако се знае дека вонземен живот има насекаде околу нас, односно дека сите нешта околу нас (па и мртвата природа) се жива свесна работа, матрикс на ~ постоење, комуникација и коегзистенција кој ретко го гледаме и во СФ-филмовите, веројатно заради помалку таласање преку блокбастерите, идеја добро закачена со сајматикс поназад [1]
From a philosophical point of view, we have no experience of inanimate objects attaining consciousness on a level similar to humans, but this view can be biased because we are essentially using our own consciousness to assume the pseudo-scientific basis of consciousness, which might as well work in the reverse.
If we are to follow the line of argument that we ourselves have no conscious and reality is a skewed illusion of our own making, we would be aggrandizing a claim for inanimate consciousness than extends beyond rocks, but entities that fall under similar classifications of life/non-life that cannot project their consciousness onto human life (hence why we have had no experience of rocks expressing their consciousness to human beings).
There is no knowing whether or not rocks, plants or naturally occurring objects have a consciousness because that is beyond the realm of human knowledge. We can philosophize rocks having consciousness and being aware of its surroundings because we have no means to reject the possibility of us being the imaginative figments of rocks and that we are no more conscious than a mouse pad.
But since the official term for 'consciousness' requires there to be a relationship between the mind and body, we would have to establish the existence of a 'mind'. And even if you have established the existence of a mind, you would have to have that mind express the fact that it has a mind and the ability to use that mind for wakefulness, feeling and acquire a sense of self-hood. All of these are impossible to establish unless the rock can consciously express itself to human beings, paired with the fact that it's not biologically 'living' and cannot exact all/most life-processes, it's likely, from a logical/scientific point of view, that rocks do not have consciousness. [1]
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
LOFAR is the Low Frequency Array for radio astronomy, built by the Netherlands astronomical foundation ASTRON and operated by ASTRON’s radio observatory. LOFAR will be the largest connected radio telescope ever built, using a new concept based on a vast array of omni-directional antennas. … LOFAR was officially opened on 12 June 2010 by Queen Beatrix of the Netherlands. Regular observations started in December 2012. [6]
The possibility that the ionosphere could be modified by powerful radio waves was first noted by Ginzburg and Gurevich [1]. The early theoretical work concentrated on the heating caused by the powerful radio wave, but later the emphasis gradually changed to plasma instabilities, turbulence, and plasma structuring. The first ionospheric modification facility was built in 1961 near Moscow, Russia, followed by facilities in Colorado, in Puerto Rico, at several additional sites in the former Soviet Union, in Norway, and in Alaska. AIT is currently being studied at research facilities located at middle (Sura, Russia) and high (EISCAT, Norway; HAARP and HIPAS, Alaska, USA) latitudes. In addition, a low latitude facility (Arecibo, Puerto Rico, USA) was active until 1998 and is now being rebuilt. Under construction in Europe is the huge LOFAR (Low Frequency Array), financed by the Dutch government. This 10–240 MHz radio telescope is of a new digital type which ensures maximum flexibility and cost effectiveness, allowing it to become the world’s largest and most efficient instrument for low-frequency radio studies of space. LOFAR is being supplemented by a likewise digital and cost effective infrastructure in Southern Sweden called LOIS (LOFAR Outrigger in Scandinavia). [7]
Of particular interest is to use LOFAR in combination with so called ionospheric HF interaction facilities. Such facilities are relatively simple to build, using commercially available HF radio transmitters and antennas. Existing systems today include the high-latitude facilities HAARP and HIPAS, Alaska, and EISCAT/Heating (Tromso), Norway, and the mid-latitude Sura facility, Russia. For nearly 30 years, a low-latitude facility was available at the Arecibo Observatory, Puerto Rico. A few years ago it was destroyed in a hurricane. There are now advanced plans to build a new HF interaction facility at Arecibo. Similar facilities have been proposed for equatorial latitudes both in Africa and in Asia.
We emphasize that a major objective for the future space physics is to further investigate into the possibility that human activities near the Earth may give rise to hitherto unidentified anthropogenic effects. [8]
These experiments are the tip of a very large iceberg. Even though HAARP’s future may be in jeopardy, new Sky Heaters like the 10 megawatt EISCAT 3D upgrade to the Tromso heater are on the not-to-distant horizon. Welcome to the wild word of science non-fiction. [9]
проштевајте уште еден мрмр не ќе е на лошо в нишкава а сакајки да го дообјаснам постот претходно што посоодветно ...
... та ако нешто би ги довело астрофизичарите приближно до степен на религиска мелозвучност тоа е најнапред целосно препознавање на тоновите и звуците ... а на кои потем би извеле и некоја кодифицирана скала на разбирања за космичките тактови и мелодии, да се надеваме дека еден ден и нашиот Шуле или некој шулуван наследник би станал идин астрофизички Јован Кукузел иако не ми се верува дека како наука астрофизиката некогаш ќе даде конечен одговор на човечката дилема за и околу смислата на постанокот и постоењето како на природата така и на човекот, но тоа незначи дека не би ни приуштила да чуеме убави космички мелодии а можеби и по некоја и да интерпретира ~ доколку успее да ги убеди луѓето дека земјата има потенцијал да испраќа убави љубовни резонанци, нели доколку народите некако се сплотат во мир и соживот, нешто што се додека е капитализмот нели не е ни возможно, но не и недофатливо, нормално вит литл хелп фром д френдс ...
него да чуеме до каде е штимањето на тоновите и ловењето на звуците ... нивното визуелизирање ... ненамерното опструирање ...
односно поставен е првиот универзален нискофреквентен телескоп Lofar, повеќе инфо на блогот кај астро-физичарот ни - http://shule.blog.mk/2011/02/06/first-stars-lofar/ во кратки црти, глобален почеток на скенирање на ниски фреквенции што досега не е масовно правено, та му доаѓа како нешто имав добро авто, добро гориво, добар пат, но штом закачив тоа нитрото (она мало боциче што додава троа азот и кислород во моторот) е тогаш се изненадив колку ситна работа многу нешта менува, почнувајќи од седиштето и воланот! ... http://vimeo.com/search?q=lofar [1][2]
on the world's largest radio telescope LOFAR (Low Frequency Array), one of 7,000 small antennas existing radio telescope is doing astronomical research in the frequency range between 10 and 240 MHz ... it is a range in which can be examined some cosmic magnetic fields that occurred in the "dark ages" of the universe, the time of the so-called reionisation ... [1]
Radio interferometric imaging constitutes a strong ill-posed inverse problem. In addition, the next generation radio telescopes, such as the Low Frequency Array (LOFAR) and the Square Kilometre Array (SKA), come with an additional direction-dependent effects which impacts the image restoration. In the compressed sensing framework, we used the analysis and synthesis formulation of the problem and we solved it using proximal algorithms. A simple version of our method has been implemented within the LOFAR imager and has been validated on simulated and real LOFAR data. It demonstrated its capability to super-resolve radio sources, to provide correct photometry of point sources in a large field of view and image extended emissions with enhanced quality as compared to classical deconvolution methods. One extension of our method is to use the temporal information of the data to build a 2D-1D sparse imager enabling the detection of transient sources. [1]
On the opening day I presented the first low-frequency limit on the rate of Fast Radio Bursts (recently published as Coenen, van Leeuwen et al. 2014 ). Those bursts, very recently discovered, originate from deep in the Universe, and are very much not understood. The limit is a result of the two LOFAR pilot surveys, which were largely processed on the large grid-compute cluster, operated by SURFsara and part of the European Grid Infrastructure coordinated by EGI.eu. Finding more of these bursts is one of the major goals of SKA; and my presentation made clear we can process such data on the Grid. My colleague Jason Hessels then presented the current tally of 11 (!) new LOFAR pulsar discoveries, all made possible through the large grid storage facility.
Today, the instrumentation setup and science results of several other ongoing projects were presented. One project that struck me in particular is RAPID by the Haystack Observatory at MIT. That is a set of easily deployable, self-powered, self-contained, low-frequency antennas, that will process their downstream data, through OODT , on the Grid.
Overall this meeting shows that while the data and compute demands for SKA remain challenging, the pathfinder telescopes are succeeding well. [1]
да не мрморам и понатака со резигнаторски или сеирџиски тон апропо астралната математика, кој сум јас да и ги оспорувам чифтијаните, но потајно би сакал релативниот тренд кај истата да се антирелативизира, мислам претераа, не е ни веќе интересно одреден рудиментиран постулат ем екс-нихило толку силно да се закорави како меинстрим резонанца во колективната свест кај земнава наука, што би рекол еден познаник ~ сиромашноста на умот повеќе се манифестира на 'понапредните" степени, па целиот систем се одржува со прилично јаки социјални стеги!
практично релативитетот на ајнштајн како теорија, би ја споредил духовно пример со дијанетиката на хабард, додека квантичарите со јаинистите, а може да се каже стрингерите со христијаните, и колку и да се недоветни ваквите споредби она што сакам да укажам е дека Лавиринтот во кој главиме (чим си дозволиме да бркаме некое знаење) е лавиринт на мозокот ~ зар не е толку убаво набрекнат со вијуги ~ иако потсвесно сите знаеме дека постои одредена универзална вистина, која за нас Христијаните еспасение и излезпреку Христа од сите овие милиони и милиони празни комбинации од уметност и наука, да неречам стапици, бидејки преку истите доколку погледот со свеста односно душата не ни е насочен кон повисоки стадиуми на слобода освен земните вибрации и пориви чинам навистина ни ја заглавува шансата за слобода ~ иако упорноста секогаш се исплати, она што го велам горе како христијанска анегдота кој бара и ќе најде, да го цитирам уштееднаш намерниот познаник ~ понекогаш целосна посветеност (целосно предавање, бахти) води во просветленост, баш како и знаењето (џнана), барем така викаат хинду пријателчињата, а според нив и Христијанството е бахти тип на религија ... така и со се' само разликата е во плодовите, та зар секоја градина е убава а уште помалку вкусна, е сега кај астрофизиката има многу што вкусно бар заочите и онашто електрооптички можеме во ум да го прибереме, но споредено религиски зар само фреските се се' она што ќе не возвиши до степен на соѕерцание, не тука е пред се поењето односно молитвата Господи Помилуј ем личната а потем особено и колективната литургиската ... налик она што се 'конечно' изведените равенки за астрофизичарите тоа се молитвите за христијаните ... само што резултатот е светлосни години различен во научниот ефект, видено обострано, едните се надеваат со истиот да колонизираат некоја нова планета а другите некое ново Небо Димензија Живот надежта нели послена умира, само што кај религиозно определените научници па и лаици истата веќе е и посведочена и со Чуда и со Пророштва и со Благодат а оние за кои истите претставуваат суеверна појава би им порачал земете учество во некоја наука та сетне судете колку и дали истата е делотворна, иако многу веруваат дека само со влегување и стоење во Црква разбрале се' и јасно можат да полемизираат дури и за догматски постулати, нека одат така со едно сапнување во опсерваторија нека им паламудат на научниците дека проекциите а не пак математиката им е грешна ... просто човечката површност денес е налик гравитациона константа!
ејгиди, ако дојде време и генетиката да ја гледаме со духовни очи [2][3] хм кај ќе ни е крајот, дали, но и оние кои гледаат приземно галактички нема да згрешат бидејки ќе се израдуваат на создаденото и како и колку истото успева да профункционира или да функционира, иако сеуште недошол денот со истото да манипулираат ко тоа што го прави генетиката на микро ниво, туку пред се' набљудуваат и набљудуваното го тимарат, макар што некој ќе рече дека со харп успеваат локално нешто да потчепнат, но ве уверувам има духовници кои не само земјава ами со сонцето си играат ~ некој сакајки некој најслучајно а некој и намерно зависно како кога кое расположение ги стрефило, односно ги стрефува, но да не ја ширам еве да се задржиме на астрофизичките соѕерцанија натака ...
она N-того сменив со C бидејки кај америте речиси и да нема веќе ништо од национално заради то корпоративното та еве и соодветна аналогија
Understanding Our Universe, The Future of Photonics Is Written in the Stars
We have long looked to the stars and wondered what was out there, but only in the past 50 years have we traveled to the moon. Now, the continuing development of light-based technologies — from on-chip spectrometers to laser communications systems — will allow us to explore ever-farther reaches of space.
Since cASA was established nearly 60 years ago, the average person’s understanding of the universe has grown, thanks to the efforts of untold numbers of scientists, researchers, engineers and others around the world. From America's first image of the moon — taken by cASA’s Ranger 7 spacecraft in 1964 — to the remarkably clear pictures of Pluto’s cratered, mountainous and glacial terrains — acquired by the New Horizons spacecraft within the last year — optics and photonics technologies are bringing us ever closer to the planets in our own solar system and all that lies beyond.
Global stereo mapping of Pluto’s surface is now possible, as images taken from multiple directions are downlinked from cASA’s New Horizons spacecraft.
Measuring stellar atmospheres
Today, light-based technologies are helping to improve our understanding of the universe. One such technology — optical spectrometry — is playing a role, according to Francesco Marsili, a microdevices engineer at cASA’s Jet Propulsion Laboratory. It has allowed engineers to measure the spectral content of a beam of light — specifically, how many photons of a certain color it contains.
“Applying this technique to astronomy, we’re able to gain a formidable amount of information about the universe, for instance by measuring what elements stars and planetary atmospheres contain and at which temperature and pressure they are,” he said. “Astronomy and photonics are now merging in the field of astrophotonics, which aims at using photonics to enhance astronomical instruments.”
This could mean that bulky free-space-coupled spectrometers may be replaced by miniaturized fiber-coupled, on-chip spectrometers.
Dark, narrow streaks on Martian slopes such as these at Hale Crater are inferred to be formed by seasonal flow of water on present-day Mars. Photo courtesy of cASA.
Hamamatsu Photonics KK in Japan has also been working with optical detection and sensing relating to aerospace. Koei Yamamoto, director of the company’s Solid State Division, said they are investigating low light-level detection in wavelengths that extend into the infrared. They have already developed — in conjunction with the National Astronomical Observatory of Japan (NAOJ), Osaka University and Kyoto University — CCD image sensors for use in the Hyper Suprime-Cam, which is an ultrawide field of view prime focus camera installed in the Subaru Telescope. Subaru is an 8.2-meter optical infrared telescope positioned at Mauna Kea, Hawaii, and operated by NAOJ, an association under Japan’s National Institutes of Natural Sciences.
Hamamatsu also developed and manufactured an optical sensor for the cASA Hayabusa (formerly Muses-C) mission, which was used to observe the surface condition of the Itokawa asteroid using light. According to Yamamoto, work such as this will drive the future of space exploration.
“New photonics technology is continuously required for research in this infinite space,” he said.
Live streaming from Mars
The dream of exploring Mars continues to captivate astronomers and engineers. cASA rovers are already on the Red Planet examining its surface and producing amazing images. However, further study will require updated communications systems incorporating optics technologies.
“The achievement that I am most excited to see in my lifetime is human exploration of Mars,” Marsili said. “Human exploration will rely on optical communications, which can support tens of times higher data rates than radio communications. With optical communications we could live stream from Mars.”
“Think of the pictures we are getting from the Mars rover,” he said. “Why are we not getting videos? The data rate that the [existing] DSN [Deep Space Network] can support is too low.”
cASA took an important step toward such innovation in 2013 when it demonstrated optical communication beyond Earth’s orbit with the Lunar Laser Communication Demonstration (LLCD). In it, the Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer (LADEE) spacecraft orbiting the Moon was able to downlink data to two receiver terminals using a laser beam.
Today, cASA communicates with its spacecraft primarily via radio waves, and the DSN relies on large antenna arrays around the globe. But engineers are working to switch to optical frequencies instead, which Marsili said will increase the data rate of the communication links. He compared the impending improvement to the difference between dial-up and high-speed Internet. What will become an optical DSN in the future will rely on technology such as lasers mounted to the spacecraft that are pointed at optical telescopes on Earth to downlink data.
Ball Aerospace & Technologies Corp. also cited laser communications as an important tool for understanding the universe. The Colorado-based company has developed and manufactured light-based components for many cASA initiatives, including Landsat 8, the Hubble Space Telescope, the New Horizons mission, the Mars Reconnaissance Orbiter, the Kepler/K2 mission and the James Webb Space Telescope. Their work with space exploration and Earth imaging has been recognized twice by the Colorado Photonics Industry Association.
“With the huge quantities of data from missions that are going farther and farther away from the Earth, we need higher bandwidth communications systems,” said Chip Barnes, chief engineer for the Ball Aerospace Civil Space business unit.
Advancing such communications systems will require development of optics and photonics technologies both on spacecraft and in ground terminals, according to Marsili.
But improving photonic technologies to better understand our universe doesn’t end there. Marsili says the future of space exploration will require not only advanced communications systems, but also more efficient lasers, vibration isolation systems, large-dish telescopes and single-photon detectors. He currently is developing ground receiver single-photon detectors that he says “are the most sensitive light detectors to date.”
Ball Aerospace has designed and manufactured many optical components for cASA, including the 18 beryllium primary mirror segments, secondary and tertiary mirrors, a fine steering mirror and several engineering development units for the James Webb Space Telescope, according to Barnes.
The Ralph camera is prepared for vibration testing to measure the instrument’s response to the launch of cASA’s New Horizons spacecraft on the mission to explore Pluto. White wires attached to Ralph’s detectors lead to accelerometers that will measure vibrations within the instrument. Photo courtesy of Ball Aerospace.
Technologies for exploration
Ball Aerospace has had a hand in cASA’s New Horizons mission that is exploring Pluto, by designing and building the Ralph camera installed on the New Horizons spacecraft. Ralph features seven charge-coupled devices and an infrared array detector, all of which provide color and black-and-white maps of the planet’s surface with a resolution of 250 meters (800 feet) per pixel. It is coupled with Alice, an ultraviolet imaging spectrometer created by the Southwest Research Institute in Texas — a device designed to image ultraviolet emissions and provide spectral images in the extreme- and far-ultraviolet passbands. The Ralph/Alice imaging system can also map the presence of nitrogen, methane, carbon monoxide, water and other materials across the surface of Pluto.
Together, these “honeymooners” are bringing us far beyond the moon, producing the closest, clearest images ever obtained of the dwarf planet.
Ball Aerospace also built the HiRISE camera on the Mars Reconnaissance Orbiter, which operates in visible wavelengths with a telescopic lens, producing images at resolutions “never before seen in planetary exploration missions,” according to cASA. HiRISE works at near-infrared wavelengths, as well, studying mineral groups that exist on the Mars surface. From as high as 400 km (about 250 miles), the camera acquires high-resolution images of layered materials, gullies and channels, and is identifying potential future landing sites.
The HiRISE camera, built by Ball Aerospace, is installed on the Mars Reconnaissance Orbiter and currently providing the images of predicted and unknown features on the Mars surface. Photo courtesy of Ball Aerospace.
“There is nothing more inspiring than the photographs,” Barnes said. “[And we can see things like] black holes by observing the impacts of photons around them.”
Space exploration and our understanding of the universe will continue to grow, thanks to the development of light-based technologies, Marsili said. An increasing number of discoveries in space have been made possible by optical techniques, including discoveries of exoplanets (planets orbiting other stars in our galaxy) and their properties. These can be detected and understood with optics technologies — from infrared, UV and visible imaging systems to spectrometers, telescopes and single-photon detectors — as they measure the periodic dimming in the starlight that happens when an exoplanet passes in front of a star.
Marsili may get his wish to see human exploration of Mars. Courtesy of cASA’s Orion spacecraft and its advanced optical systems, Mars is expected to get visitors within the next 10 years. The agency plans to send a crew there aboard the Orion in 2021.
Photonics technologies also extend beyond studying planets. Advancements could ultimately determine if there is life beyond Earth, something that Barnes and his team are eager to explore. But for now, there is an entire universe of information yet to be gathered and examined, and photonics is taking the front seat on the spacecraft.
вака видено за науката астрофизиката во целина е налик на сеирџија кој случајно начекал некоја блог-архива и по истата штрака озбилно [1][2][3][4][5] а дури и да разбира доста од пишаното ем да има суер способност за навигација и склепување мозаици сепак нема да има воопшто претстава зошто навистина нешто таму е пуштено постои и кој се како влијаел за истото да види бел ден, така да егзактноста апропо сите релации земајте ја со резерва, животот е убав и кога е целосно обвиен во мистерија, а науката убава кога нема чаламот или инатот да ги фрли претпорти како неприкосновен газда, пардон научниците бидејки секоја една наука сама по себе претежно нема вообличен карактер туку истиот и го придаваат научниците
нејсе, за да не ми е досадно на научниците секогаш изнаоѓаат начин како да се опуштат [1] а што би рекол Шуле и по малку да одлетаат мислам во слободно време [2][3] не дека тоа е погрешно напротив и неопходно да не кршам клечки, кој истражува нека истражува кој истражил истраженото нека го израдува ако не го ослободи ...
иако е повеќе за во нишката ОЕ сепак, најново нешто што ме изненади, а кое би им помогнало на астрофизичарите да изгланцаат видот и пошироко, во однос огледалцата (а можеби и неколку поста поназад теоријата за млака вода во ладна фритеза) е нивното затегање односно асиметрично растегнување ...
NASA Exploring Freeform Optics for Compact Space Telescopes
GREENBELT, Md., Nov. 6, 2015 — Freeform optics technology allows telescope mirrors to take almost any shape, potentially improving image quality over a larger field of view.
Prompted by advances in computer-controlled fabrication and testing, NASA engineers are now using freeform optics to explore cost-effective alternatives to more traditional space telescope missions, such as CubeSats and other small satellites.
"If you want to put these telescopes into a smaller box, you need to let the mirrors bend like a potato chip," said Joseph Howard, an optical engineer at NASA's Goddard Space Flight Center.
Traditional two-mirror telescopes consist of a primary light-gathering mirror and smaller, secondary mirrors, which relay the incoming light and direct it onto a detector. The rotationally symmetric (i.e., round) mirrors need to be aligned along the axis of the system to reduce optical aberrations that produce blurry images.
Asymmetric mirrors produced using freeform optics can better correct for these aberrations to provide a larger usable field of view, as well as dramatically reduce the light path, or package size.
As part of their research effort, Howard and Goddard engineer Garrett West evaluated the optical system of a coastal measurement instrument originally equipped with nine symmetrical mirrors. By replacing the mirrors with freeform optics, they reduced the size the mirrors and decreased their number to six, shrinking the telescope's overall packaging more than tenfold.
Next year, the team plans to continue testing a two-mirror instrument, which includes a 3D-printed freeform mirror. With this additive manufacturing technique, a computer-controlled laser melts material in precise locations as indicated by computer-aided design. Because the mirror will be constructed layer by layer, it will be possible to construct a mirror with any shape.
The technology could prove to be game-changing for a number of future missions, including instruments for imaging exoplanets. Howard and West have established the Freeform Optics Research Group Endeavor to oversee freeform optics research carried out by private industry under NASA's Small Business Innovative Research program and Goddard scientists and engineers.
не само како месечина туку и како појава Титанкава зачудува дали, можеби највредна од сите што ги има на лагер Сатурн а како оправдување за ваквото чудење еве едно форумско думање ...
Is Titan's atmosphere 10X taller than Earth's because it's less than 1/10th its mass?
I know this sounds crazy, but there is merit to it. According to the Axiomatic Equation, if Newton's G rises at the rate of about 1G per AU, its commensurate mass is its square, if taking the proton mass equivalence. For example:
EARTH: (@ E=9.0E+16 J) proton mass= 1.67E-27 kg, for G=6.67E-11
SATURN: (@ E=0.1004E+16J) proton mass= 1.498E-25kg, for G'=68.5E-11
These are both in Earth kilograms, but the Saturn mass (roughly 10 AU, so 10 G equivalent to Earth's) is about 100 times equivalent mass for proton, for that orbital region (though Titan is so much smaller mass). Now look at Titan (moon), with an atmosphere similar to Earth's, largely nitrogen, the atmosphere is nearly 10 times taller than here. But the mass of Titan is less than 1/10th of Earth's! In fact, it is less than the total mass of Mars (all figured in Earth's kg at 1G). How can that be?
The only possible answer is that, same as for the proton mass equivalence, the 'effective' atmospheric mass at 10 G for a body 1/10th of Earth is 10X Earth's, if proton mass is 100X here. Then it makes sense, since the smaller body of Titan can support an atmosphere so much larger than Earth's. The extreme cold is another factor, but that should condense the atmosphere into a smaller volume, if the ideal gas law is to be considered (per this article it's four times more dense than Earth's). So the fact that at Saturn's orbit G is an order of magnitude greater than on Earth, and its proton-mass equivalent is two orders of magnitude greater than here, for a body one order of magnitude smaller than Earth, the atmospheric mass equivalent is one order of magnitude greater than Earth's. Now, is that something to consider? Does this also explain why all the gas giants from Jupiter to Neptune sport such large atmospheres?... Somehow it fits.
if 1 kg in 10 G (at 10 AU, per Axiomatic Eq.) is 10 kg, then it makes sense that 10 kg in 10 G is 100 kg.
So on Earth if 1 kg is on Mars, which is 1.5 AU the same as 1.5 kg Earth's, then 1.5 kg would be equivalent on Mars of 2.25 Earth's kg. And this explains rather handily why the soil inside the Mars Phoenix robot arm was 'sticky'. It acted as if it were in a gravity that was over two times that of Earth's, so particles of shaved dirt and ice tended to stick together by the 'gravitational' effect not ever experienced on Earth. And on Titan? On this Saturn moon it must be immense, at 100 Earth's equivalent kg, for 10 kg here, where water ice is like rock!
Ask any photographer, and they will tell you that sometimes a great image comes down to being in the right place at the right time. In this case, NASA’s Cassini spacecraft, orbiting around Saturn, was in just such a situation and captured this profile of Saturn’s two largest moons in alignment ... [1]
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
навистина зар е можно до толку да е се' наместена работа, дури да не беше ова заврзламата со синоќешниов пример на џаровизија, немаше да можам ни од блиску да го доловам моментот околу колективната превара апропо астрофизиката, а благодарение на вакви аналогии бар малку од малку би можело народ да почне да се фокусира кон поиздржани теории наместо да глави постојано по тоа релативните ќорсокаци, иако кои ко полу-вистина се добредојдени но да ни се наметнуваат како конечни и единствени тоа благоречено е научна ерес
дури ова австралискава е-балада и лирично ем мелозвучно дрма трансцедентно, налик моето срце бие за тебе дури и во тишината ... навистина време е да се прекине научниов молк ако не и превара, доколку сакаме да и се измолкнеме на постојнава феудалистичка безидејност на капитализмот, и да знам дека претерувам со конспиративност, но се водам по онаа романтичарската за најголемата лага на нечестивиот, види под антиотанизација 3 ...
I like the concept of electric universe due to two reasons: firstly – it doubts about current concepts and it might contribute to shift of old paradigms which to some extent limit our further thoughts of nature of our world; and secondly – to me as great admirer of Nikola Tesla, the concept is very similar to what Nikola Tesla already proposed more than 100 years ago: Electromagnetic energy fills all space; gravity is not the most important force in universe; time is just mere man-made reference (Motion through space produces the “illusion of time”; aether (plasma) which feels the whole universe (ultimate medium – without it there wouldn’t be any electromagnetic force), …
On the other hand the whole concept of aether which is necessary for EM force is in Eastern philosophy named Akasha, 5th physical element which can not be percived, essence of all things, the source that everything exists. So maybe the shift in paradigm could bring closer science and old philosophical knowledge, and narrow the gap between dualistic and holistic thinking.I am always amazed how genius Tesla was. How different world would be today if they were listened him more. And his interest in vedic phylosophy is deeply visible in his brilliant work. As early as 1891 Tesla described the universe as a kinetic system filled with energy which could be harnessed at any location. [1]
во овој контекст би требало повторно да се завози одредена научна отвореност кон разбирање за недофатливото на посуптилен начин него само строго дедуктивно, пример преку мека односно еластична / флексибилна логика нешто што би не извадило од ќорсокак не само астрофизички туку и енергетски, а според кој думале во минатото умови ко Тесла, Вернaдски или пак Фјодоров ...
лесно е да се биде еластичен во техниките кога се поставени догмите, но нели проблемот е што современата наука сеуште е заглавена токму околу основата, а зошто, многу веројатно ваквиот медиокритет е оправдан заради виши интереси, можеби како цивилизација не сме сеуште дораснати и спремни да се соочиме со поспецифични космички абери, бидејки по инерција би можеле истите да ги ползуваме за отфрлање на авторитетите, а со тоа и декомпонирање на системот, што секако не им одовра на постојните елити и јасно нивните мецени, а можеби по инерција детерминистите пуштаат онолку абер во светот колку да се подготви терен за нивниот еугеничарски рај, хм на ова едноставен одговор нема, слично како кога два вљубени ентитета се плашат да превземат иницијатива бидејки не се сигурни каков ќе биде резултатот, па откривањето на вистината да не предизвика дополнителен ќорсокак, арно ама штом е очигледно дека приликите за колективна среќа посекако ќе испарат, во случајов налетот на неконтролираниот еко-футпринт [1][2][3][4][5] сигурно дека знаењето и само по себе ќе се официјализира, дали под притисок на потчинетите или пак заради безидејноста на елитите!
но не е проблемот дали ние ќе ги познаеме работите во полно светло туку што потоа, дали сме спремни пример за колективно да се продуховиме, морализираме, социјализираме, знаејки дека доста време тераме по паметот на индивидуализмот, самодоволноста и посесивниот капиталистички ум, дури смешно ми е колку во време на технолошки напредок ние сме супер-несреќни, но затоа се тешиме со можноста дека некогаш некако ќе успееме да колонизираме друго камче во сончевиов систем, а дури потем да тргнеме кон похумана иднина, но нас чинам и во рај да не стават пак ќе најдеме мана бидејки ова мамонизмов како не има корумпирано се плашам ни со ангелски крила не би му скубнале со леснотија!?
Edited by +Protagorist - 15-May-2016 at 14:44
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
ова како врват теориите во научниот свет е налик евровизија, баш убава споредба, во даден момент грото научници се завозуваат на она што е тренд, а јасно заради вакви или онакви интереси нобеловата награда оди во раце на оној преку кого ќе се испрати некаква порака, иако понекогаш знаат да ја пуштат во лер, но големи отстапувања од шемата нема на повидок, па дури излегле револуционерни гласови и мелодии како австралиската e-химна [1][2][3] која ако не ја изигнорираат посекако ќе ја потапшаат по рамо колку да се знае кој е стопан в куќата, нели не ни е дојдено времето за ЕУ шифт кон нови хоризонти ... хм кој да патува со мислите далеку од бришел и вашингтон таму негде околу азија ... иако може да се каже дека до Стринг теоријата стигнавме преку шведската еуфорија [1] но ете не префрливме и понатака ...
а зошто тоа е така само ќе нагаѓаме, можеби навистина транс а не пак изворна музика не се подобна работа за масите во овие околности, нели ко на робови ним им треба доволно нашминкан медиокритет за да си задоволат празнината, но не и револуционерна едноставност како би се просветлиле, она идејата за контролирана или планирана иноватиност [1] како системот и елитите и понатака стабилно би владееле со рајата, макар во меѓувреме постојано излегуваат суперумови како Никола Тесла а кои ко изворни ќе ги пуштат (дозволат) да ранатн само гулаби за народ да не се осоколи кон материјална и духовна слобода ...
инаку во претходниот пост MOND претпоставката ја образложив посебно, не за да нафрлам нова теорија, туку за да укажам на недоносеноста на онаа која веќе некое време е меинстрим, ја искривија од верглање плочата, додека ова мп3-кава и ним добро им е дојдена ко за промена а особено што е во ист стил само со нешто поразличен ритам, мада има и мп4ки кои со се спотои порпилично можат да ја испеглаат постојната накршеност [1][2][3][4]
инаку оваа равенка (за сега mond тоа и е) е само убава можност сите фино да олабавиме од исклучивоста и вообразеноста на астрофизичирате, која е истопорена и во однос на своите колеги од својот двор, а не пак абери ко духовните и некаква толеранција кон нив кога веќе неможат да се нафураат на комприс, а и која поента е пр. Пеце Атанасовски да им отфикараше сред евровизија некогаш некое исконско оро за кое ај што немаат слух трендсетерите туку немаат нит акал за октавите подобно да ги озарат ... иако знаат да срочат во последно време разни етно кросовери но сето та е далеку од универзална теорија ... хм може требаше глишот да им го пуштиме со тоа самовилска свадба пред една деценија :} а може утре да им пуштиме некоја медена преработка
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
MOND is the idea that Gravity either behaves differently at extremely large scales or that our understanding of acceleration must be modified for extremely low acceleration rates. Some versions of MOND propose that at extremely large scales Gravity does not follow an inverse square law but instead follows something more like an inverse law, while others propose that at extremely low accelerations our equations for acceleration break down and need to be modified.
How would MOND affect Gravitational Waves for instance? If the equations involving acceleration were modified for low acceleration rates would this influence the equations involving momentum?
MOND has to be designed so that it affects virtually nothing else than the motion at very low accelerations etc. in the galaxies - simply because the existing theories have been tested at all the sub-galactic scales and higher-than-galactic accelerations. So it would be extremely hard to see a MOND effect in the lab. If such effects existed and were accessible to experiments, we would have probably already seen them.
The effect on gravitational waves depend on the precise MOND theory one considers. There are MOND theories trying hard to be modern extensions of general relativity. Jacob Bekenstein, who recently died, kickstarted the TeVeS MOND theories with extra vectors and scalars. So they still have gravitational waves and the extra effects of MOND would probably be too tiny to measure. Grav. waves come from some astrophysical events which are much more dramatic but shorter-scale than the galactic rotation, so the effect of MOND has to be small.
But MOND is a somewhat more general phrase that also includes models and their proponents that deny general relativity at a much deeper way than just by adding new scalars and vectors. Some of the MOND proponents almost certainly believe that GR is so wrong that the prediction of gravitational waves is wrong, too. This particular possibility is somewhat alive now - the waves have been seen indirectly (the pulsar) but not directly - but it's likely that those claims will look ludicrous in a year or two. There are different degrees of "denial of GR".
“modified Newtonian dynamics,” or MOND. As the name suggests, it’s a change to Newton’s law of gravity rather than general relativity, and it does very well at describing the motion of stars and gas in spiral galaxies without the need for dark matter. However, MOND fails for some other types of galaxies, galaxy clusters, and—because it isn’t compatible with relativity—it cannot explain the “classic tests” of GR, much less the evolution of the universe as a whole.
...
While light and matter still move along paths dictated by the curvature of spacetime, just as they do in GR, in Moffat’s theory, that curvature is shaped by something called a vector field, that itself carries mass.
...
Few astrophysicists doubt that black holes exist: We know of a large number of very massive, very dense objects in the cosmos, for which the black hole hypothesis is the only one that fits. However, we have yet to “see” the event horizon, the boundary separating the exterior of a black hole from its interior—where nothing can escape back into the outside Universe. That’s the goal of the Event Horizon Telescope (EHT)
...
The ultimate arbiter of a theory, after all, is nature. If one of the dark matter experiments found particles with the right properties, then the motive to modify GR would diminish; if more and more experiments fail to find dark matter, then researchers are likely to pay more attention to alternative theories, perhaps even ones that are unorthodox or complex.
Could Dark Matter Not Exist At All? ...
Dark matter can explain these rotation curves, but it doesn’t do it as well as MOND.
...
MOND does have a big victory over dark matter: it explains the rotation curves of galaxies better than dark matter ever has, including all the way up to the present day. But it is not yet a physical theory, and it is not consistent
...
"Dark matter supposedly makes up 80-85% of the Universe's mass, yet we've never directly detected it. What if it doesn't exist at all?"
...
http://www.forbes.com/sites/startswithabang/2016/03/24/could-dark-matter-not-exist-at-all/
Edited by +Protagorist - 15-May-2016 at 02:44
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
интересно според исламското пророштво за поделена месечина бар за миг земјава @ имала две месечини % сепак ова е повеќе пророчка отколку космичка појава [1][2][3]
додека токму космичка поука за @% може да се бара во ведското пророштво за Калки [1][2] та метафизички би констатирал дека ако на почетокот од својот век земјата имала две сонца на крајот ќе има две месечини
~
а посекако ќе бидеме дел и од две галаксии [1] ако не и повеќе зависно кој како гледа на дружбата [2]
а воедно и веќе сме биле, односно сме, доколку BM теоријата ја занемариме
...
The heretical idea that gravity's strength is not the same everywhere was proposed back in the 1980s as an alternative to dark matter. Known as MOND for "modified Newtonian dynamics", the idea was floated by Mordechai Milgrom, then at Princeton University in New Jersey.
He found that the rotation of galaxies could be almost perfectly described if, in situations where the gravitational field is comparatively weak, its strength did not continue to decline with the square of distance, but flattens out. In such environments, for example in the outer reaches of galaxies, gravity will be stronger than expected (image far above).
In 2014, Hongsheng Zhao of the University of St Andrews, UK, working with Kroupa and others, showed that such a subtle change allowed for an interaction between the Milky Way and Andromeda between 7 and 11 billion years ago.
"Simply speaking, MONDian dynamics demands that there was a past interaction between the two," says Pawlowski
ваквата теза за две сонца в нашиот двор научно ја бркаат од поодамна, но после скенирањата со wise телескопот ја демистифицираа и официјално како недоносена [1] иако некои велат дека со овој телескоп во овој контекст пред се би можело да бркаат односно потврдат или порекнат појава како Тише бидејки wise имал послаб паралактичен фокус/резолуција за да брка некое скриено сонце ... но што ако истото не нашло нас само недошол сеуште часот да си ja покаже ставата шала на страна ко такво и да постоело веќе го нема, можеби некогаш било одвлечено од некоја поголема гостинка на поминување во кајперовиот појас на крајот од сончевиов систем, каде денес потенцијално ја бараат деветата планета [2][3] а всушност тамошните загатки да се ехо од некогашниот сончев партнер, иако многумина ги препакуваа ко оправдување за некоја си фантастична нибиру наместо копнеж по немезис ... да не е без ич, секогаш ќе има простор за романтика во иднина штом стигнат за во орбита поуникатни прилики и огледала [4][5] ...
дефинитивно како геолошки предетерминирана, немезис тезава доведува до недоносени резултати, што незначи дека не е и намерно така поставена, а веројатно во иднина врз други (можеби духовни) претпоставки и' навистина би излегол близнакот на виделина, но до тогаш нашето Сонце официјално ќе си остане самец макар некогаш било сијамец ...
Over 80% of all solar systems have multiple suns, so is it possible that we live in a binary solar system with two suns as well? Recent discoveries point to the existence of an old brown dwarf. Our solar system is surrounded by a vast collection of icy bodies called the Oort Cloud. If our Sun were a part of a binary system in which two gravitationally-bound stars orbit a common center of mass, this interaction could disturb the Oort Cloud on a periodic basis, sending comets whizzing towards us. The Oort Cloud is thought to extend about 1 light year from the Sun. The closest known star to the Sun is Proxima Centauri, located 4.2 light years away.
...
Nemesis is a hypothetical red dwarf or brown dwarf star, orbiting the Sun at a distance of about 50,000 to 100,000 AU. This object was originally postulated to exist as part of a hypothesis to explain a perceived cycle of mass extinctions in the geological record.
Neither a red dwarf nor brown dwarf companion has ever been detected for our Sun, even though IR surveys have detected brown dwarf stars as far away as 20 light years.
Nemesis is a classic example of a compelling hypothesis designed to fit data, which later turned out to be all in error.
Originally, the concept of "regular" mass extinctions could not be satisfactorily explained by biologists, so palentolgists Raup and Sepkoski, seeing a 26 Million year period, suggested that the cause be "non-terrestrial".
After this, some astronomers, assuming that Raup and Sepkoski knew what they were talking about, merely connected the dots, plotting an estimated orbit for Sol's "undetected companion", hypothesizing that if the last extinction was 5 million years ago, then "Nemesis" would have to be "out there" some 1-1.5 light years away ... or eventually was there back then ...
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
да не излезе дека некако ја клеветам астрофизиката за суевeрна, напротив истата е прилично егзактна, само што суеверно конзервативни се астрофизичарите кога некој ќе им брцне у конзервата со кутлача, а не пак да почне да им мати по равенките, но зар сите во се' што владееме не сме терсене вообразени, тука е и замката за научниците кои како луѓе се додека се склони кон attention bias се до тогаш не ни можат да дојдат до одредена еуреканска среќа надминувајки ја својата сфера а не пак да дофатат друга, иако некој не ни сака да се мрдне подалеку од својот лабос а не пак својот двор, нормално штом акне во некој поозбилен ендек нема инспирација ни за сервисирање на својата а не пак да најде простор за туѓа наука или знаеење!
едно е јасно, ако наскоро капитализмот не го замени социјализам на светско ниво, сета наука воопшто под притисок на идните војни за ресурси напросто ќе атрофира, иако секогаш ќе има гаражни бендови кои нешто таму ќе свират ... кој би рекол дека тоа се случило некогаш со духовноста од минатиот паднат век на акадските, египетските и егејските култови чие знаење за среќа испарило само во митовите [1][2][3][4][5] за на негово место да се изнедри ко во чиста средина прочистен монотеизам, растеретен од милионите комбинации на теории, а многу веројатно тоа ќе се случи и со науката утре, особено астрофизиката, бидејки ако некаде почне да одмотуваат виша математика научниците, тоа ќе биде токму таму, иако паралелно ако не и во костец со генетиката и оптоелектрониката, хм нови универзуми на крилата од пеперутките и бумбарите, до тогаш се што е во бункер сигуно и' нема да види бел ден, но што ако случајно не' испохова некоја соларна бура, е тек тогаш ќе дотераме и до духовно-материјалистички амалгам во науките, а можеби и повеќе ... дури тогаш би можеле да се понадеваме дека земнава наука потпрена врз паднатиот човечки разум нема да не фрли во ќорсокак, да се надеваме, а до тогаш среќно ќе живееме посреди фактот дека сме ко палави дечиња со кибритчиња, кога експериментираме соона штоне го разбираме, и на индивидуално и на колективно ниво!
их што е уникатна астрофизичкава белетристика, а за разлика од метафизичката бидејки изобилува со дигитални предожби неможам да и се изначудам како во народ крчка со задоволство, ко на еди да му сркаат од мозок додека во туристички киоск го распродаваат на почеток од гтц та кој е кој не е ни битно, колку што кој од кој позајмува свест и енергија, јасно и на која порта ја внесува во нашава градина пардон градинка или можеби градинче ... туку да не ни закачат уште по некое сонце тоа кумовите, та да си чукаме екстра глата од глобално затоплување, заладување, а преку нив и размлачување на вољата за интергалактичко тимарење со телескопите по видливиов универзум ...
посекако сето ова за повеќето ќе остане во доменот на мистично и сеуште научно неразбирливо, бидејки она што за едни е рамно за други е заоблено и обратно, но ... time will tell ... As Rene Guenon wrote, time is cyclical, and errors and heresies that have always existed throughout a cycle albeit in a small way gain undue prominence as disorder reigns before the close of a cycle at which point restitution is accomplished as there is nothing covered which shall not be uncovered. [1]
интересна е забелешката на Рене за Истокот и Симболизмот [2] јазикот на кој говори метафизиката, бидејки она што неможе да се објасни со зборови пробуваме да го дофатиме со симболи, но тоа е така бидејки ние зборовите ги разбираме и составуваме линеарно, а во зависност од општествените прилики ги возиме строго површно често ниту чувствувајки го она што го изговараме небаре комуникацијата е формула од симболи која само мозокот ја дешифрира кога ја восприемаме
од овој аспект би укажал на еден куриозитет, како синтаксичка еволуција ние сами сме си го ограничиле пристапот до повисок колективен прелет ... пред некое време одомакинет пријател в Јапонија ми објасни просто зошто јапонците се склони кон традицијата честа и духовноста, а со тоа и фокусиран живот, во случајов склоност кон научност, вели самиот јазик им е од старт подреден така да предметот е секогаш на почеток на реченицата него на крајот со што се избегнуваат сите оние наши комплицирани епитети и придавки за да се стигне до смислата на она што треба да се дофати, та самата симплифицирана комуникација од старт ги решава дотичните земјани од инфо-оверирање за сметка на што, вели, како растат така мозокот не им се зголемува но затоа неоптоварени имаат простор за мозокот и срцата во право време да им се отворат ... но мене ми се чини дека и ним со таквиот табиет не им е лесно сред денешниве околности, та што има полошо од продуховен чоек да заглави пред телевизор или на интернет, можеби полесно би прошол да заглаел у казино него вака, не ме ни чуди што имаат денес и најсуптилна сцена на хорор ил порно филмографија, затоа пак фестивалите за цвеќе им се искрена поезија ... но ова нашево чинам е без конкуренција, ем ги правиме децата тенеке џанаци уште од пелени ем ги мачиме да бркаат метузалемска синтакса
не дека ним им било лесно особено како и кога ги закачувале разни мистични теории и како истите се рекомбинирале во нови системи [3] на верувања, суеверија и претпоставки, хм многу слично ко и постојнава атрофизика што вози денеска, реално она што кај нив е задржано апропо сета оваа коктелијада е дисциплината и фокусот, а кои особено сред последниве времиња доколку човек ги нема ето склет наука, хм изгледа затоа јас дремам пред тенекево наместо во лабосот ...
HaјсилнoтoOpужјe е вo caмитeHac cинaпoвo3pнo co НaдeжВepaЉубoв
You cannot post new topics in this forum You cannot reply to topics in this forum You cannot delete your posts in this forum You cannot edit your posts in this forum You cannot create polls in this forum You cannot vote in polls in this forum
Quote 
да не кршам клечки, кој истражува нека истражува кој истражил истраженото нека го израдува ако не го ослободи ...
Topic Options
