Земјоделие и рурален живот

интересни новини ем доста информативно интервју за ипард-от... да се думав сега во што да инвестирам во земјава, тоа посекако ќе беше земјоделие, особено што кофинансирањево важи и за луѓе кои не живеат на село а сакаат да терат земјоделие... патем со ипард-2 селата ќе дочекаат и здраво улично осветлување...

24.10.2012 - Ќе се поедностават процедурите за аплицирање за ИПАРД ЕУ од идната година ќе ги поедностави процедурите за аплицирање за средства за ИПАРД – компонентата, наменета за земјоделците, во делот на прибирање на бараната документација и за поддршката за апликантите. Според Делегацијата овие измени ќе следат отако во досегашниот период најмногу реакции од земјоделците имало во однос на проблеми да се обезбеди правна поддршка од големиот број различни агенции и министерства, доказ дека земјата е сопственост на лицето, дека зградите се легално изградени и животната средина нема да претрпи штети. Значителна поддршка се предидува и за консултанти и за агенциите за развој на земјоделството за да се обучат и да им помогнат на земјоделците соодветно да ги подготват апликациите за тие да имаат подобри шанси да ги добијат бараните средства. Промени ќе има и во правилата во однос на поддршката од 50 проценти за земјоделците кои набавиле земјоделска механизација. Услов се предвидува да биде таа да е набавена од земја – членка на ЕУ или од земја, која е корисник на ИПА иструментот, односно од земја од Западен Балкан или Турција. Според Делегацијата на ЕУ во Македонија, македонските институции се позитивен пример за користење на средствата од ИПАРД компонентата. Од 2009 година досега биле реализирани шест јавни повици, а во тек е седмиот. Вкупно потпишани се 170 договори од сите типови мерки со вкупна вредност од 16 милиони евра. Сепак, три милиони евра кои биле на располагање ќе бидат вратени во ЕУ, а потоа повторно наменети за Македонија и релоцирани за други намени. Причинита за тоа, како што велат, не е во институциите во државата ниту кај земјоделците, туку во начинот на структурирање на средствата за оваа компонента во 2006 и 2007 година, а пред економската и финансиска криза. ИПАРД – 2 компонентата за Република Македонија, како дел од ИПА – 2, која ќе го покрива периодот од 2014 до 2020 година, ќе се конципира во соработка со македонското Министерство за земјоделство и Агенцијата за поддршка на развојот во земјоделството согласно нивните потреби. Таа ќе содржи нови мерки. Новини што ќе ги донесе ИПАРД – 2, меѓу другото, се можноста за 100-процентно финансирање со ЕУ грантови на проекти за подобрување на инфраструктурата во малите рурални општини, за што финансиските планови ќе се работат во согласност со тие општини. Втората област која ќе се финансира со 100-процентни грантови е обуката за земјоделците и членовите на руралните средини за да се подобри пристапот до новите образовни сознанија во земјоделството. Една од целите е спречување на миграцијата село – град. Во рамки, пак, на ИПА – фондовите за земјоделството Република Македонија искористиле 20 милиони евра, во кои се вклучени 10 милиони евра во ветеринарството. http://ekonomski.mk/2012/10/24/ke-se-poednostavat-procedurite-za-apliciranje-za-ipard/

Побарајте ја Зевзекманија,имаше репортажа со него.типот е стварно кул

не можев да најдам посоодветна тема за ова
ова е трет ваков случај што го читам, за човек што се откажал од урбаниот живот за живот во рурална средина
овој случај ми беше поинтересен поради куќата во која живее

http://www.skopjeinfo.mk/gradot/1782384369/skopjanecot-koj-go-napusti-urbanoto-i-zivee-vo-trkalezna-kuka-vo-pobozje-foto-

Edited by zabegan - 06-Apr-2015 at 21:56

му фали уште градина со/за пеперутки

http://www.sunhatsandwellieboots.com/2011/06/butterfly-garden-made-with-recycled.html

http://www.build.mk/forum/forum_posts.asp?TID=403&PID=187284#187284

инаку Побожје порано ми велеа дека било најидеално село на Скопска Црна Гора за одгледување цвеќиња...

НЕМА ЛЕСЕН БИЗНИС СО НАЈСKАПИТЕ ПЕЧУРKИ Не наседнувајте на приказните за брзо богатење со тартуфи Најскапите печурки на светот, тартуфите, може да се одгледуваат и во контролирани услови, но таквото производство воопшто не е лесно и затоа луѓето не треба да наседнуваат на трговските трикови и на приказните дека на тој начин брзо ќе се збогатат, вели писателот Санде Стојчевски, кој е добар познавач на габите. На светскиот пазар килограм од овој деликатес достигнува цена и до 5.000 евра, што поттикнува многумина да продаваат имот или да се задолжат со кредити за да подигнат плантажа. Во Србија за помалку од две години биле купени 14.700 садници лешник со мицелиум на тартуфи, но новопечените фармери не само што не заработиле ништо од комбинираниот бизнис туку сега и го тужат за измама англискиот фонд што им ги продал. Тартуфот во природата расте подземно на длабочина од 10 до 30 сантиметри. По него се трага со помош на специјално издресирани кучиња или со свињи, кои може да го насетат неговиот специфичен мирис. Иако на подрачјето на поранешна Југославија природни диви тартуфи можеа да се најдат само во Истра, приказните дека наводно се видени и во други краишта с` уште ја поттикнуваат фантазијата за брза заработка и преку нивно собирање и преку плантажно одгледување. Ваквиот тренд се шири во регионот и покрај предупредувањата на експертите дека таа работа воопшто не оди толку лесно. - Точно е дека тартуфот може да се одгледува преку садници чии корења се намерно заразени со семето од оваа габа. Но треба да се знае дека се потребни специјални услови - погоден состав на почвата и соодветна надморска височина. И ако го имате сето тоа, пак нема никакви гаранции дека зафатот ќе успее. Прво треба да се зафати и да зајакне самото дрвце, од кое потоа габата добива хлорофил и храна, а за возврат му дава минерали. Потребно е време да профункционира ваквата симбиоза и затоа пред да се прават плантажи луѓето треба да знаат дека првиот род од тартуфите може да го очекуваат најмалку по пет години од засадувањето на дрвцата - вели Стојчевски. Изгорени од очекувањата за брзо збогатување се неколку стотици фамилии од околината на Ниш и од сиромашниот југ на Србија. Тие ја виделе својата шанса во производството на тартуфи за кое им било речено дека ќе им носи редовна заработка од 2.000 евра месечно. Од градовите се вратиле во селата за на напуштените имоти да подигнат плантажи за кои прво на фондот што им ги продал садниците му платиле по 300 евра за да им изработи елаборат. Секоја купена садница имала свој сертификат и упатство за употреба на кое било наведено дека не треба самите ништо да преземаат, па дури ни да ги допираат садниците со раце. Селаните од околината на Ниш кои приватно го тужат англискиот фонд велат дека не само што не ја добиле ветената стручна помош туку дека веќе неколку месеци никој и не им се јавува од фондот. По првите приватни тужби, сега и полицијата ја истражува англиската фирма „Грин лабораторис“. Таа и понатаму се наоѓа на списокот на официјалната веб-страница на Агенцијата за земјоделски регистри на Србија, иако во нејзината централа во Белград веќе неколку месеци нема никој.  Во Македонија го има црниот тартуф Во Мариово, Стогово и во Kумановско досега е регистриран црниот тартуф. Интересно е што лоцирањето на оваа скапа храна се прави најчесто со дресирани кучиња. Не е лесно да се препознаат, велат експерти. Во Франција и во Шпанија се користат и свињите зашто ги привлекувал мирисот на габите и ги асоцирал на мирисот на нивните мажјаци. Во Русија, пак, користат припитомени мечки. Тартуфите не се измислица на 21 век. Уште старите Египќани ги познавале, а ги спомнуваат и староримски и грчки филозофи. Им се препишуваат и афродизијачки својства. http://dnevnik.mk/?ItemID=8CCBEF94CB251B4898D2DB826A14D6C8

veli samo so deset grama se krchka neodoliv vkus, brej moze i godinava da dresiram kuche

po ovoj arshin zemjava bi trebalo da e kolonizirana

10.05.2008 - НАЈСКАПАТА ПЕЧУРКА ЈА ОСВОЈУВА И МАКЕДОНИЈА Тартуфи од илјада евра во македонски тави Дамир Модрушан, шефот на кујна во истарскиот ресторан "Зиганте", кој во Хрватска е познат по специјалитети од најскапата печурка на светот, минатата недела во хотелот "Александар палас" во Скопје ги обучуваше угостителите од македонските хотели "Само 10 грама тартуфи се доволни за да се постигне неодолив вкус на јадењето. Повеќе не ви требаат ниту индиски ниту кинески зачини, кои важат за едни од најароматичните", ги подучи своите колеги од Македонија Дамир Модрушан, шефот на кујна во истарскиот ресторан "Зиганте", кој во Хрватска е најпознат по специјалитети од најскапата печурка на светот. Модрушан минатата недела во Скопје три дена ги обучуваше угостителите од македонските познати хотели, ресторани и пицерии како да приготвуваат јадења со тартуфи. Готварските тајни им ги пренесе во хотелот "Александар палас" каде што за кратко време приготви изобилство од предјадења, главни јадење и десерти од тартуф. "Само неколку минути се потребни за да се направи вкусно предјадење карпачо. Потребни се сол, црн пипер, маслиново масло со вкус на тартуф, малку зелена салата, рукола и филети од сурова пастрмка или бифтек, и сосема малку конзервиран или свеж црн тартуф. Во животот сум изел многу големи количини од оваа најскапа печурка, и тврдам дека меѓу свежата и конзервираната нема некоја голема разлика. Единствено свежата има многу силен, дури пробивен мирис кој не би можел да го дефинирам", вели Модрушан. Ако македонските угостители се придржуваат на рецептите од Модрушан, тие во своите менија ќе можат да понудат специјалитети со тартуф за сечиј џеб. Иако оваа печурка е позната како екстремно скапа, од неа, сепак, може да се приготват јадења кои гостите во рестораните нема да ги чинат повеќе од 300 денари. Модрушан во Македонија беше придружуван од неговиот газда Џанкарло Зиганте кој, освен што е угостител, ја поседува и единствената фабрика за конзервација на тартуфи во Хрватска. Преку македонската фирма "Виг-зиг", неговите производи речиси една година се нудат и на пазарот во Македонија. Ги има во продавниците за здрава храна, но со нив се снабдуваат и луксузните ресторани кои веќе нудат специјалитети од тартуф. Џанкарло Зиганте е познат и по пронаоѓање на најголемиот тартуф во светот. Во 1999 година тој од почвата во Истра, која е позната по тартуфарство, ископал тартуф тежок дури 1 килограм и 310 грама. Со оваа скапоцена печурка Зиганте влегол во Гинисовата книга на рекорди. "Во нашиот крај има околу 2.000 тартуфари, луѓе што собираат тартуфи и ги продаваат. Печурките тешко се наоѓаат оти бараат посебни услови за да може да изникнат. Ги има на места каде што растат тополи и брези. Потребно е да има и вода. Не можат да се видат оти се скриени под земја на длабочина од околу 15 сантиметри, затоа се бараат со специјално дресирани кучиња кои ги намирисуваат и ги откопуваат", вели Зиганте. Според него, тартуфарите се најсреќни кога ќе откопаат бел тартуф, оти тој најчесто чини неколкупати повеќе од црниот. На пазарот повеЌе се цени бидејќи има многу посилен мирис и е многу поквалитетен од црниот. Освен со кучиња, во Франција и во Италија тартуфите се бараат и со свињи. Свињите можат да ги намирисаат оти миризбата што ја шири печурката е многу слична на онаа од нивниот мажјак. Зачин или храна Поради силната миризба, многумина сметаат дека тартуфот е зачин, но научните испитувања докажале дека оваа скапа печурка е храна. Содржи многу витамини и минерали, доста е калорична, а има и лековити својства поради кои го добила и епитетот афродизијак. Со редовна консумација, тартуфот го подобрува имунолошкиот систем на организмот и спречува појава на тешки заболувања. Килограм тартуф на берза чини од 1.000 до 5.000 евра Тартуфот е берзански производ и неговата цена се регулира според понудата и побарувачката. Годинава килограм тартуф на светските берзи се нуди по цена од 1.000 до дури 5.000 евра. Има години кога се појавува недостиг од скапата печурка, па тогаш се случува нејзината вредност на берзата да се зголеми неколку пати. Конзервирани тартуфи во Македонија се продаваат за 600 до 1.000 денари На пазарот во Македонија сега може да се купат само конзервирани тартуфи, и тоа во продавниците за здрава храна. Спакувани се во стаклени теглички, а чинат од 600 до 1.000 денари, во зависност од количината. Ги има цели, мелени, мешани со шампињони и маслинки, но и како прелив од маслиново масло кое се користи како додаток за засилување на аромата на храната. РЕЦЕПТ: Тестенини со тартуф Конзервиран мелен црн тартуф Маслиново масло од бел тартуф 1 кг тестенини (макарони, шпагети, њоки) 80 г путер 200 мл павлака за готвење пармезан сол Приготвување На тивок оган се растопува путерот, се додава павлаката за готвење, солта и тартуфот. Се промешува и со сосот се прелеваат веќе сварените и исцедени тестенини. По желба се капнуваат неколку капки од маслиновото масло од бел тартуф. Ирена Смиљанска - http://star.vest.com.mk/default.asp?id=151252&idg=8&idb=2369&rubrika=Revija

Edited by Max - 01-Oct-2015 at 17:34

posle temjanov verojatno bi trebal da odi negoviot pandan shitaketo, no za da ne se povtoruvam eve neka odi edna proshetka po tartufi

seushte eznam koja e forata so zimski i leten tartuf, verojatno letniot i na plaza se jade

shto ksmet kje imaa, sega od ovie sapun kje pravat, taman sefte primer za se ostanato shto slusha turbofolk u shtala a misli deka so toj pamet kje stigne do ibica

ПОЛИЦИЈАТА ОТKРИ МАСОВНА ИЗМАМА Со лажни податоци 80 земјоделци и фирми влечеле пари од субвенции Седумдесет и осум земјоделци и пет фирми се осомничени дека давале лажни податоци за откупените земјоделски производи за да добијат поголеми субвенции од државата. Полицијата ја откри оваа масовна измама и поднесе кривични пријави за инволвираните. Централно место во измамничката шема има бизнисменот М.А. (41) од Kочани, сопственик и управител на фирмата БМФ од Зрновци. Со него се осомничени и други 77 лица на возраст од 35 до 83 години. Според истрагата на полицијата, бизнисменот М.А. во периодот од средината на јуни до крајот на август минатата година од име на својата фирма повеќепати во потврдите за откупена или преработена оризова арпа внесувал невистинити податоци, кои ги заверувал со свој потпис и печат. Осомничениот во потврдите внесувал количина за откупена оризова арпа поголема од стварно откупената количина констатирана од приемниците. Таквите потврди им ги издавал на комитентите, со што овозможил да аплицираат за износ за субвенции поголем од износот што реално би го добиле - објаснуваат од МВР. Потоа земјоделците и фирмите, иако знаеле дека поседуваат документи што се со лажни податоци, ги искористиле при поднесување барања за директни плаќања (субвенции ) од Програмата за финансиска подршка во земјоделство за 2013 година во Агенција за финансиска поддршка и рурален развој при Министерство за земјоделство, шумарство и водостопанство http://www.dnevnik.mk/default.asp?ItemID=C1D6A07C62254349AF9DD859508796D5

e ova e fora vo sred Januari choek da vufa

http://wwindynews.wwoof.net/reportage/reportage1.htm

ustvari vo Finska ima ekstra farmi mislam edna e i so 50tina samojedi samo morate pola godina unapred da gi iskomunicirate kako bi doshle na red

inaku nema majtap so vufing bidejki ste bash na farma okolu teshka mehanizacija, mislam deka na Dejan taka mu nastra nogata [1]

веројатно најголем исчекор кој треба да се направи посреди стравот и мрзливоста (биле тие индуцирани економски или локациски) е да се реши човек за промена, решителност која најдобро би ја осетиле доколку имате прилика да отседнете на еко-фарма дал туристички или вуферски, во вториов случај екстра бесплатно и дружељубиво

вуфинг лани пробав во Словенија и морам да признам се избезумив колку добра работа е 100% органик фарма, настрана што храната и луѓето светат, но воедно човек има прилика да земе учество во самиот процес на органско земјоделие и од прва рака да си ги спореди сопствените теории и туѓите пракси, најзакон е ако чоек ништо незнае па нема ни да се замара воопшто него само ќе ужива, додека јас им досаѓав така речи со прашања и крадење занает иако без исклучок сите со кои се сретнав во рок од два месеца несебично ги споделуваа своите искуства... патем од цел балкан Словенија е органска оаза како рурално така и урбано со оглед дека народ може да си дозволи и доста увозни о.намирници бреј органско какао во сто варијанти, добро и Хрватска е донекаде урбано тоа случај но само во големите градови додека Словенија и на планина ќе најдете еко-брашно односно леп...

http://wwoofinternational.org/
http://www.wwoofindependents.org/
http://wwoofeurope.net/

а доколку не можете да си дозволите некаде некако надвор проба, како би си нафурале инстант органски менталитет, тркнете тогаш на село кај некои свои блиски онака и симболично да им платите за да ве угостат месец дена, но токму старински без градски кекси и помии, туку незапржени тенџериња и тави полни Зелени мирудии, јасно домашен сок и понекое сезонско овошје, ПОЕНТАТА е дека со една недела нит ќе ви стане јасно од каде да почнете нит пак ќе ви остане вкусот од цела атмосфера лесно по вијуги штом се вратите в град, затоа што подолго си дозволите изворност утре толку полесно би прешалтале кон природа, која колку е позафрлена и изолирана уште повеќе е исконска - речиси чиста поезија која само по некој гром одвреме навреме може да ја паузира иако и тогаш цел муабет има свој Светол акцент меѓу редови бидејќи дождот [1] и воопшто молњите [2] се главен природен извор на h2o2 кој е неопходен за земјата да се обогати со кислород, а понекогаш можете да ја обогатите нели и сами [3]

посекако телевизијата ќе ви го украде лесно цело задоволство на крај, макар од пиле млеко пиеле, дури и радиото од овој аспект знае поприлично да го дефокусира човек од Свесност за Природниот Ритам кој го опкружува, колку порурално позициониран толку почисто може и да допре до неговата хармонија... затоа воопшто не ни шалтајте рурално доколку сакате таму да живеете градски, бар од личен опит тоа можам да го потврдам дека ко појава е навистина жално потрошено време макар што јас од сосем дессети причини морав да прешалтам така дури не ни имав намера да останам на село иако функционирав и претходно а и сега донекаде фругал органски, но никогаш не е касно за целосен пресврт таман до сега само се оштрев а конечно во некоја тајга тоа и ќе го бидне освен ако не ме дефокусира пак некое виножито иако тука каде сум знаат да се отворат и по неколку наоколу дури на моменти си велам добро доста е се наситив од земјава, но до кога вака...

Edited by Max - 28-Nov-2014 at 16:11

уставот веројатно треба да е и романтично напудрен со герила маркетинг па и недискриминирачки конзумеризам пример ко во Куба та секој да може искрено да се насмее на трпеза

...

што вели споредбава "за да се сврти народ кон органски лајфстаил потребно е да заборави на старите интензивни практики", ех да беше само така лесно од автомобил да се преорентира народ на велосипед имаше за миг да се стабилизира светов и економски и еколошки, а да свртевме пак со лезет на Органска Храна имаше сите во еден глас да воздивнат со АХ животов е особено убав во својата изворна форма... онака како Бог ни ја оставил во аманет...

она што е мањак сред афирмацијата на органското производство е здрава рурална мрежа која би се издигнала над информативно ниво, вртејки на Уверливост односно едукација, бар на руралните жители, дека долгорочно органското производство им е гарант за самоодржливост но само преку здружување со оглед дека приносот и приходите колку и да биле здрави и космополитски сепак неможат сами по себе да осигураат целосно една фарма пример од 1,5 хектар, туку само преку добар маркетинг и диверзификација возможно е да се постигне најнапред баланс а потем и развој сред органски лајфстаил, АКО воопшто тоа и некому му е битно
ХМ уште да немаше и субвенции, настрана што се нема свест дека е ненормално багателна работа да се продава органска суровина, а капак на финалните производи народ гледа како квалитетно изгубено време, небаре ако не најдат пласман неможат да извлечат никаков бенефит од маката, во најмала рака ќе можат да израдуваат некое детско-село или народна кујна, а доколку имаат скржав табиет бар ваквиот вишак нека го спинуваат фестивалски и си промовираат теглите ко регионална етно-дегустација ето од сите вишоци кои ги имаат - тоа посекако ќе им донесе брзо и постојани муштерии та и екстра пријателства, со оглед дека оние кои живеат органски и милуваат органска храна (макар живееле во град) се најчесто луѓе кои уживаат во својот живот до максимум - радувајки се на секоја прилика да сретнат слично разбудени сограѓани... речиси ова е на ниво на култ дури потсвесно постои и јак антагонизам кај ваквите луѓе кон сите петрохемичари, дури едно време и јас почнав онака да одбивам и кило компир некој да ми даде на поклон, а не па да му платам, но штом здрма некој економски куршлус а притоа својата зелена бавча завршила ко прегорена манџа јасно дека чоек ќе си подголтне и од она што го има по маркетите, а не па пазарите, дури ќе си нарачува унапред по тезги што да му чуваат за следната недела...

веројатно надлежните мислат дека сајтот на агенцијата и самата агенција се доволни за да народ се сврти кон самоодржливост, евентуално ќе згнат и некоја сезонска еду-кампања и толку, а ОНА што е потребно е пред се стратегија која ќе ги покрива и Образованието и Социјализацијата и Економијата дури би можело да направат и државни ЗИК-ои односно она И (индустриски) да биде налик дравен преработувачки комбинат каде регионално органски здружените би можеле да пакуваат и складираат своите златни залихи, наместо тоа секој индивидуално да го прави или евентуално во склоп на селската задруга, вака просто ем ќе се растерат руралците а плус и државата ќе има органски-хот-спотои за рестораните, маркетите па и самите граѓани да имаат од каде на ангро да си набават органска зимница или органски ланчбоксои, смешно знам но кога чоек е идеалист подобро е да мрчи конструктивно него да дреме и пука сеир а и така во дефицит сме со умни думи - та не ми замерајте, да знаете само што прават по тоа комисиите ширум министерствата ќе си речете ова е научна фантастика, а утвари ова е само жонглирање со возможни комбинации за подобар колективен квалитет на живеење...     

Едукација Му Е Мајката - иако тоа незначи дека сите ќе се описменат - макар ги кљукале и холивудски - [1]

5. An alternative model: the organic food chain Not surprisingly, researchers have found that lack of knowledge is one of the key barriers to organic conversion among farmers (Padel, 1994). This is echoed by the National Farmers' Union, which in one of its few organic publications said that most farmers concerns are``about moving away from widely accepted conventional practices to something di€erent, taking on methods of which they don't have immediate experience'' (National Farmers' Union, 1997). Significant as it is, however, the knowledge deficit is but one of the many barriers to organic conversion. Up until the late 1980s the institutional apparatus of the productivist paradigm, including farmers' unions, considered organics as marginal, part of an "alternative" life style and not a little subversive. ... In other words, the knowledge deficit needs to be understood as an e€ect of the systemic bias against organic farming, a bias which ranged from the formal organs of the state to informal, but no less important, peer pressure from intensive farmers at the local level. Perhaps it is no coincidence, then, that some of the early innovators tend to have been well-educated people, with urban backgrounds, less farming experience and with more social contacts outside their locale, all of which meant that social censure in the rural community was less of a deterrent (Padel, 1994). The process of organic conversion which covers the stages of awareness, evaluation, trial and adoption involves the farmer in a new set of relationships in which his or her local knowledge is respected and harnessed, rather than debased and dismissed, as in the productivist paradigm. Just as firms learn from other firms, so farmers learn a good deal from other farmers, and this is especially so in the organic context, where there is more scope for farmers to utilise their tacit knowledge, and indeed to share it with their peers. This can take a number of forms, ranging from informal civic interaction to more structured forms of interaction like farm visits, study groups and regional associations. In addition to such face-to-face exchanges, organic farmers and growers can also draw on specialised knowledge networks ... In this interactive extension model the role of the extension agent is to act as a facilitator of the learning process within the farming community rather than as a messenger from above. In the productivist paradigm farmers are encouraged to have blind trust in the technical advice of the agri-chemical suppliers, but in the organic paradigm they are required to construct what has been called "studied trust relations" with fellow farmers on the one hand and with organic extension agents on the other because, to have confidence in the information, they need to have confidence in the source. Knowing-who thus becomes an important part of knowing-how. It is here that rural enterprise agencies (like Antur Teifi and Menter a Busnes in Wales) are beginning to play an important role in brokering local networks in which farmers, processors can learn to cooperate and explore joint solutions to common problems, like aggregating their producer power for marketing purposes (Menter a Busnes, 1997). For their part organic extension agents need to have a broader set of skills than their intensive counterparts. In addition to "people skills" they need to o€er more than narrow technical information about crop rotation, pest control and animal husbandry and so forth because, in the organic paradigm, marketing is an area where the farm is likely to change dramatically, especially if direct marketing and on-farm processing are to be developed (Padel, 1994) The organic food supply system also leads producers into di€erentiated relations `downstream' of the farm and marketing can pose particular problems for organic producers. Notwithstanding the purists' preference for decentralised delivery through local box schemes and the like, the multiples dominate the distribution side of the organic food chain, at least in the UK. In 1996, for example, distributors' shares of the UK organic food market were 60% for the supermarkets, 20% for farm gate/box schemes, 12% for independents, 4% for healthfood shops and 4% for market stalls (Mintel, 1997). The UK organic food chain is thus biased towards a centralised delivery system, in contrast to the decentralised system in Germany, where a network of independently-owned specialist food shops (Naturkostladen), in which each is ideologically committed to organic principles, accounts for some 65% of retail sales (Lohmann and Foster, 1997). The role of the supermarkets has divided the organic producer community in the UK. The pragmatic line, adopted by the likes of Peter Segger of Organic Farm Foods, is that the supermarkets dominate the retail market and therefore they must be used to build the organic market (Segger, 1986). Purists, on the other hand, contend that: "the pragmatic approach to organic growing is pushing our ethics into obscurity and irrelevance... The better quality of life that many search for is a reaction to consumerism, excessive economic growth, over-a‚uence, centralisation etc. Supermarkets belong to this latter world and selling through them is implicit acceptance of a system we should be Fighting" (Urwin, 1986) These conflicts are partly resolved by the fact that purist producers are addressing themselves to alternative food chains, which rely on decentralised delivery systems like farmers markets, box schemes, etc. For their part the pragmatic producers face a Faustian bargain: while the supermarkets provide a large and ready market, they seek to tailor organic produce to the conventions of the industrial market. This problem is especially acute with regard to ``quality'' conventions: supermarkets set a premium on cosmetic appearanfce, which is achieved in apples for example through the use of a wax containing pesticides, a convention which leads to considerable waste because it is intolerant of blemishes and voracious in its use of packaging. In contrast, the organic community understands ``quality'' in terms of taste and nutrition, and it accepts blemishes as natural and sees little or no need for packaging. These di€erent conventions have led some writers to argue that ``organic food challenges, rather than peacefully co-exists with, other food sectors'' (Clunies-Ross, 1990). ... One of the interesting questions about the organic food chain a question which we raise, but do not address, in this paper ± is whether the resurrection of local, context-dependent knowledge gives organic producers any more bargaining power vis-a-vis supermarkets than conventional producers. If organic producers do enjoy benefits on account of their local knowledge, their bargaining position with the supermarkets is further strengthened by the fact that domestic demand is outstripping supply. As supermarkets develop their own organics know-how, however, and as more producers come on stream, the favourable situation in which producers ®nd themselves today may rapidly change. 8 The resurrection of local knowledge takes on a wider meaning in decentralized organic food chains because it embraces not just the producer but the consumer as well. In contrast to the industrial food chain (where the consumer is a largely passive and ignorant actor) the consumer tends to assume a more active role in decentralized organic chains, variously known as consumersupported agriculture, direct distribution schemes or local food links (Steele, 1995; Powell, 1995). "This complex system of producing and distributing food creates ignorance amongst consumers about the methods and impacts of food production. It also isolates farmers and growers who are unable to respond to consumer concern about food production. Local Food Links schemes are showing that regular contact with a local producer provides an excellent channel for health and environmental education'' (Soil Association, 1996b). The local knowledge which producers require in decentralised food chains needs to be more than technical on-farm knowledge: it needs to include commercial knowledge about specialized local markets as well as know-who knowledge about the networks through which producers and distributors can liaise to service markets beyond the locality. For their part the consumers of these organic schemes tend to be well-educated, middle class professionals who are able to pay a premium for organic produce and who are willing to get involved in running local food schemes. ... http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0016718599000299