[А3] Охрид * - Делчево *

Патот Велес-Прилеп преку Бабуна нем сведок на СДСМ-овските ветувања

Барем засега никој не знае дали некогаш повторно ќе продолжат работите на патот Велес-Прилеп, што денеска е само нем споменик на една нереализирана инвестиција, а пред 16 години помпезно започна да го гради тогашната влада на СДСМ

Кон крајот на октомври 1994 година во пресрет на вторите парламентарни избори во самостојна Македонија, во близина на наплатната рампа на автопатот кај селото Отовица крај Велес, на свечен начин започна изградбата на магистралниот пат Велес-Прилеп преку Бабуна. Свеченост со многу луѓе, па и од највисокиот врв и со зборови за оправданоста за изградбата на оваа сообраќајница, која не само што требаше да го скуси патот за Прилеп преку Плетвар за повеќе од 35 километри туку требаше и да го врати и животот во триесетина населени места во регионот на Азот. И повеќе од ова. Патот требаше преку Прилеп, Битола, Меџитлија да ја поврзе нашата држава со современа сообраќајница и со соседна Грција. Иницијативата за изградба на магистралниот пат преку Бабуна ја поздравија жителите од Велес, Прилеп, Битола, Ресен, Охрид и други населени места од западниот дел на Македонија.

Речено - сторено. Работите на магистралниот пат му беа доверени на скопски Гранит. По церемонијата вработените од ова градежно претпријатие започнаа со изградбата на магистралниот пат. И додека луѓето и машините кај крстосницата на автопатот кај Отовица, веднаш до брегот на Велешкото Езеро, започнаа да го трасираат патот, стручни екипи извршија експропријација на насадите со лозја и други земјоделски култури преку кои требаше да минува патот. Беа потрошени големи пари.

Изборите дојдоа и завршија. Кога сите веруваа дека работите на магистралниот пат за Прилеп преку Бабуна ќе продолжат, се случи ообратното. Поради немање пари, набргу по изборите, работите на сообраќајницата беа прекинати. Тогашната влада не можеше да обезбеди финансиски средства. Работниците од Гранит по неколкумесечно чекање си ги собраа машините и си заминаа. Од оваа сообраќајница, која според проектот требаше да биде долга 65 километри, со најдолг тунел кај селото Габровник под Бабуна во должина од 1.300 метри, со 38 мостови, од кои најдолгиот на реката Вардар кај Башино Село од 630 метри и за која во тоа време беа потребни 110 милиони долари, се изградени само десетина километри.

Од тој почеток на градбата на магистралниот пат Велес-Прилеп поминаа шеснаесет години. На местото каде што беше одржана свеченоста и каде што почнаа работите, денес нема ништо. Како нем сведок дека тука, од клучката на автопатот, па преку двата брега на Отовичка Река, требаше да минува магистралниот пат, стојат само неколкуте стотини метри асфалтен пат и столбовите на мостот што остана недоградени. Тогашната Влада ветуваше дека работите ќе продолжат, дека ќе бидат обезбедени странски кредити и дека патот ќе биде изграден. Меѓутоа, работите повеќе не продолжија. Работниците од Гранит никогаш повеќе не се вратија за да ги продолжат започнатите работи на оваа сообраќајница која не само што требаше економски да биде оправдана туку требаше да ги врати во живот заборавената Богомила и триесетината населени места од регионот на Азот .

За проектот како и за изведените работи на патот беа потрошени многу пари. Денес, оние изградени и асфалтирани десетина километри од оваа сообраќајница единствено ги користат само сопствениците на лозјата во месноста Гроот, во близината на Велес и никој друг. Дали некогаш повторно ќе продолжат работите на патот Велес-Прилеп или пак, она што беше направено ќе остане само како споменик за една нереализирана инвестиција, барем засега, никој не знае.