Спортски аеродроми

Крави пасат на авионската писта

Жителите на околните села го носат добитокот на пасење на прилепскиот спортски аеродром кај Мало Коњари, со што се оштетува пистата и се загрозува безбедноста при полетувањето и слетувањето на авионите, се жалат од Аероклубот „Прилеп“

Лепешките на пистата го прават небезбедно полетувањето и слетувањето на малите авиони на прилепскиот спортски аеродром кај Мало Коњари, се жалат во Аероклубот „Прилеп“. Освен напасувањето добиток на спортскиот аеродром во аероклубот имаат и нерешени имотно-правни односи за чие решавање се заангажирани неколкумина ентузијасти, љубители на воздухопловството и летањето со спортски авиони.

- Крави, овци, кози и коњи на пистата пред полетување или слетување на авионот на пистата кај Мало Коњари се честа глетка. Честопати на пистата „слетуваат“ и трактори - се жалат од Аероклубот „Прилеп“.

Секретарот Никола Стеваноски смета дека не треба да се запостави клубот, оти иднината е во воздушниот сообраќај. Тој вели нужно е да се одржи спортскиот аеродром. Се жали на натрупани долгови, а нерешениот статус на земјиштето предизвикува главоболки и грижа за безбедноста на, се' помалкуте, летови на единственото летало, авионот двосед „Утва 75“, ставен во функција со поддршка на прилепскиот „авиоман“ Дејан Пеливаноски.

- Жителите на околните села го носат добитокот на пасење на пистата и ја загрозуваат безбедноста при полетувањето и слетувањето. Кравите, овците, козите и другиот добиток ја оштетуваат полетно-слетната патека. Не е сигурно слетувањето и полетувањето на авионите на лепешки и друг сточен измет. Постои ризик од инцидент. Авион може да се судри со крава при атерирање или полетување. Бадијала посеавме трева на испасените делови, кога добитокот пак се' сотре. Некои земјоделци го користат просторот за пат, па не е чудно, наместо авион, на пистата да се види трактор. Дел си дозволуваат да ја ораат пистата, а други да копаат песок за градежен материјал. Со тоа создаваат проблеми на слетувалиштето, каде што неколкупати ги пополнувавме дупките, направени од земјоделските машини. Интервенира и земјоделската инспекција, но нема фајде. За регулирање на формално-правниот статус на земјиштето се потребни околу 25.000 евра. Со жителите не можеме да најдеме заеднички јазик да го отстранат добитокот и да го заобиколуваат аеродромот со тракторите - тврди секретарот Стеваноски.

Немоќни се да најдат толку пари за ставање на земјиштето во законски рамки.

- Невозможно е да најдеме толку пари. Со заем од 8.500 евра беше оспособен и регистриран единствениот авион по десетина години. Но, авионот треба да се контролира, да се одржува, да се тестира и да се полни со гориво. Летањето не е евтино. За да обезбедиме пари се обидуваме да се вклучиме во летните активности за набљудување од опасноста од пожари. Сакаме аеродромот да го ставиме на услуга на пилотите на спортски авиони, за прелет низ Македонија. Може да слетаат да танкираат гориво и да им се контролира авионот. Сето тоа да се плаќа. Имаме идеја да ја ставиме едрилицата во комерцијални цели, откако ќе ги отстраниме дефектите. Но, „приказната“ почнува и завршува со земјиштето - вели Стеваноски.

Тој смета дека иднината е во воздушниот сообраќај, зашто расте бројот на сопствениците на лесни летала. Досега неколкумина бизнисмени слетувале со мали сопствени авиони при работни патувања во Прилеп.

- Индивидуалниот авиопревоз има иднина, зашто паѓаат цените на леталата. Сега малите авиони чинат колку еден просечен нов автомобил, односно може да се купи авион и за 20.000 евра - вели Стеваноски.

Еден од вљубениците во височините е и прилепчанецот Дејан Пеливаноски, кој е сопственик на мал авион-двосед.

- И мојот нов авион, „фасцинејшн Д4-Б“ како и претходниот „Маја“, е ултралесен воздухоплов. Новиот е германски нискокрилец произведен во 2002 година и има ракетен падобран. Може да се слета речиси во секоја нива. За полетување му треба простор од 250 метри, а 300 метри за слетување. Максималната брзина е 270 км/ч, а патувачка е 240 км/ч. Од Прилеп до Скопје, до Стенковец, се лета за 15 минути. Авионот троши 15 литри гориво на час. Во зависност од временските услови, се лета во височина од максимум 4.000 метри. Леталото чини околу 40.000 евра, но скапи се дозволите, одржувањето и другата документација - вели Пеливаноски.

Аероклубот „Прилеп“, кој постои 50 години, располага со еден спортски авион, хангар и неопходната техника. Неколкуте ентузијасти се мачат да ги одржат клубот и инфраструктурата во кондиција. Асоцијацијата е регистрирана како здружение, кое се финансира главно од донации, членарина на заљубеници во височините, падобранството, едриличарството и моделарството.