Скопје 2014

Originally posted by alexgizh Она кое јас го замислувам е малце порадикална варијанта која вклучува продолжување на музејот во длабочина. Немав намера да ја давам идејава додека скроз не ја обработам графички, ама ме поттикна Најгрубо, мојата идеја изгледа некако вака (гиф споредба, постојна и предложена состојба):

Со оглед дека јас и ти веќе сме дискутирале на оваа тема, за тебе мојот став нема да биде новост, ама сепак редно е да го кажам и за другите

Најпрвин, мое длабоко убедување е дека со Ск2014 е невозможен било каков сериозен и суштински компромис, но сепак ќе се обидам да бидам максимално конструктивен, бидејќи мислам дека alexgizh во случајов извлекол максимално добро решение во споредба со постоечката катастрофа.

Единствена замерка ми е тоа што објектот е „полн“ во средината. Мислам дека за толку масивен објект, особено од таква природа, најлогично би било да има атриум.


По слична замисла како оваа, може евентуално да се спасува работата и од страната на МНР...
И на МНР очајно му треба „длабочина“, а ситуацијата за доградба и окрупнување таму е всушност далеку поповолна затоа што на соседната парцела нема објект туку е празна (во државна сопственост) и допрва е предвидена изградба на објект. Исто така би се решил проблемот со смешниот влез и капитол од страната на улицата Стви Наумов.
Двата засега најголеми чирови на Ск2014 (АЕК и зградата за јавно обвинителство) би се срушиле, со што во солидна мерка ќе се зачува платото пред МОБ и погледот кон објектот (колонадата се разбира не би ни почнала да се гради).


Edited by Cloverstack - 26-Mar-2013 at 16:20

Малку долг и опширен, но интересен текст

http://www.scribd.com/doc/131938788/Nikos-Chausidis-Skopje-2014

интересно забележување од повеќе мои другари. ПОвеќето туристи/минувачи кои се сликаат на плоштадот се местат така да на сликата се гледа задникот на коњот од „Јавачот“!

поточни координати?

http://tocka.com.mk/1/91544/spomenikot-na-majka-tereza-koj-subrata-roj-ke-go-izgradi-vo-skopje

dali e ova mozno luge moi !?!?!?!?!?!?!?!

POLUDJELI GRAD

JURICA PAVIČIĆ O SKOPLJU DANAS

Spoj Tuđmanove ideologije, Kerumova ukusa i Sanaderova stranačko korporativnog modela



Ovaj je grad trijumf luzera, čarobno mjesto na kojem čarobnim štapićem petparački antitalenti mogu postati Meštrović, Albert Speer i Vauban, državni kipari i državni arhitekti.

Ništa - ni novinske fotografije koje ste vidjeli, ni članci koje ste čitali - ne može vas dovoljno pripremiti za prizor koji se tog dana prostro preda mnom - prizor novog, historicističkog Skoplja .

Tog toplog kasnomartovskog popodneva stajao sam uz Vardar, u središtu grada koji sam nekad, u neka druga doba, razmjerno dobro poznavao. Stajao sam u centru grada koji je nanovo izgrađen nakon potresa '63., i koji je u doba kad sam ga pamtio bio grad-obrazac racionalnog socijalističkog planiranja - grad jednostavnog, surog betona, elegantne geometrije, nebodera, trgovačkih centara, koncertnih dvorana rudimentarne jasnoće.

Umjesto tog Skoplja, tog se ranoproljetnog dana preda mnom sterao jedan drugi grad. Taj grad mogao bi se opisati kao smjesa Las Vegasa i Pjongjanga, ali uz prstohvat Halikarnasa, Aškabada te stiropornog Rima iz filmova s Charlton Hestonom. Taj grad bio je luđi od najluđih zamisli turkmenskog diktatora Sapamurata Nijazova. Taj grad koji je stajao preda mnom bio je tako nadrealan, da sam u nevjerici trljao oči.

Ništa vas - ponavljam - ne može dovoljno pripremiti za to novo Skoplje , koje su prema projektu nazvanom “Skoplje 2014”, u jeku svjetske recesije i u svega nekoliko godina, sazidali makedonska vladajuća stranka VMRO i njen lider - navodno ideator projekta - čovjek pod imenom Nikola Grueski.

Premda sam po fotografijama približno znao što me čeka, svejedno sam tog popodneva satima posvema preneražen hodao centrom jednog nekoć sasvim racionalnog grada, razjapljenih vilica od nevjerice, s osjećanjem kao da sam ušao u onu zaumnu labirintičnu tvrđavu iz Borgesova “Besmrtnika” u kojoj glavnog junaka izbezumljuju slijepi hodnici i balature koje vode nikamo. Nasred te mahnitosti nalazi se - naravno - taj konjički kip koji se tako ne zove, ali svi znamo da je Aleksandar Veliki. Stoji tu, propet na komičnoj visini, okružen vodoskocima, antičkim hoplitima i zvjerinjakom prijekih sisavaca. Oko njega su, po nekada čistom i minimalističkom kružnom trgu, poput vrtnih patuljaka razasute skulpture historijskih figura. Popabirčeni su iz svih era i nacija: Filip Makedonski, Samuil, Justinijan, Karpoš, Skenderbeg - Bizantinci, Grci, Albanci, Bugari svi posloženi i počešljani u urbanu konstelaciju jedne nacionalističke mitologije.

No, od kipova su još nevjerojatnije zgrade. Pred vama na obali Vardara najednom iskoči nekakva monstruozna klasicistička bombonijera za koju se ispostavi da je ministarstvo vanjskih poslova. Uz nju odmah je stakleno-metalna imitacija Bramanteovog hrama San Pietro in Montorio u kojoj je - tko zna zašto - eto baš financijska policija. Treća u nizu nekakva je neobarokna skalamerija u kojoj se nalazi - citiram brižljivo - “Muzej VMRO, borbe za makedonsku državnost i žrtava komunizma”. Na suprotnom kraju okruglog, nekad apsolutno racionalističkog Trga Makedonija izbijete najednom pred pravi pravcati rimski slavoluk, dostojan Ceasar's Palacea u Las Vegasu. Zgrade koje su pred vama su mahnite, kipovi su mahniti, no najmahnitiji su - mislim - detalji.

Do sjedišta financijske-što-već tako vodi nešto što se zove “most umjetnika”, kvazibarokna ćuprija s kandelabrima koji imitiraju Pont Neuf. Na bočnim stranama mosta je po četrnaest figurativnih kipova, alegorije umjetnika. Brončani dirigent tako štapićem prijeti nebu, pisac (ili je to arhitekt?) ima nekakav svitak, a brončani slikar štafelaj i kist kojim maše trpeljivom, šumećem Vardaru. Gorostasni konjanik okružen je slapovima vode koje pak obrubljuju starogrčki kopljonoše, a njih opet lavovi. Slavoluk je priča za sebe. Ni uz najbujniju maštu nisam mislio da ću ikad vidjeti slavoluk s korintskim stupovima koji na jednom od kasetiranih reljefa prikazuje - partizane! Da stvar bude gora, sve je izvedeno beznadno traljavo, zanatski jadno. Moja supruga - koja je studirala na likovnoj akademiji - gleda tako sjedećeg Justinijana kabastih udova i neprirodno ukočene geste i kaže: “S ovakvim nečim bi na studiju kiparstva pao prvu godinu”. I tada shvaćam: novo Skoplje, to je grad kakav bi (da je bilo para) u Splitu možda napravili udruženi Kerum, Filip Radoš, Mucalo i Mirko Jeremaz. To je trijumf luzera, čarobno mjesto na kojem čarobnim štapićem petparački antitalenti mogu postati Meštrović, Albert Speer i Vauban, državni kipari i državni arhitekti. Gledam to novo, poludjelo Skoplje i mislim se: onog tko je ovo smislio i izveo trebalo bi poslati na psihijatrijsko vještačenje.


http://www.jutarnji.hr/skoplje-danas...odela/1095241/



Edited by Andrej_LJ - 06-Apr-2013 at 19:39

Кога ја прочитав реченицата на почетокот, дека Скопје е град на триумфот на губитниците, се согласував со спомнатото, бидејќи мислев дека авторот на статијата конкретно говори за пречекот кој им го приредуваме на националните спортски репрезентации кои ги пречекуваме како херои затоа што - изгубиле.
 
Но откако ја прочитав целата статија, а никаде не прочитав авторот да го спомне пречекот на било која македонска национална спортска репрезентација, ми стана јасно дека авторот на статијата е тој кој треба да заврши на психијатриско вештачење, а не авторите на проектот Скопје 2014.
 
"Византијци, Грци, Албанци, Бугари", никаде во статијата не прочитав Македонци, очигледно авторот на статијата не познава таква нација, па тука и завршува мојот коментар за неговиот став за спомениците, освен ако авторот на статијата намерно не ги спомнал Македонците бидејќи не сака да ги етикетира како виновници за проектот Скопје 2014, во тој случај, во целост го оправдувам ваквиот потег на авторот на статијата.
 
"Со нешто вакво некој би паднал прва година на студии по кипарство", ова е релативно, зависи на какви студии по кипарство и на која образовна институција, постојат образовни институции чии што образовни кадри се разбираат од материјата која ја предаваат и знаат за што зборуваат, а постојат и образовни институции чии што образовни кадри никогаш во животот не се занимавале со материјата која ја предаваат и појма немаат за што зборуваат, не знам кои се хрватските стандарди, но знам дека во Македонија, земјата на чудата, се е можно, па од тука го разбирам ставот на сопругата на авторот на статијата, за која самиот автор на статијата тврди дека студирала на ликовна академија.
 
Се на се, авторот на статијата тотално ја изоставил критиката во статијата, говори за некое Скопје кое тој го познавал и кое било "град на едноставен, суров бетон, елегантна геометрија, облакодери (???), трговски центри, концертни сали со рудиментарна јасност", секојдневниот Македонец би ја сварил оваа статија како потценувачка и навредлива, бидејќи повеќе е исполнета со лични предрасуди, отколку со конкретни критики и со конкретни предлог-решенија за ваквиот урбанистички хаос.
 
Но сепак морам да потенцирам дека авторот има оставено малку место за критика во статијата во која вели дека "тој град би можел да се опише како смеса на Лас Вегас и Пјонгјанг, но со малку доза на Халикарнас", барем ни кажува, според неговото лично мислење, во кој правец се движиме, па ако ова вака продолжи, јас предлагам да ги земеме во предвид објектите од Лас Вегас, на пример, да изградиме ново седиште на Владата на Република Македонија, кое би било изградено по примерот на хотелот Луксор во Лас Вегас. Замислете, административен објект во облик на пирамида, а од врвот на пирамидата премиерот, замениците на премиерот, министрите, замениците на министрите, советниците, портпаролите и сите останати бирократи, гледаат на рајата која си молчи, а додека има овци за стрижење, ќе има волна за продавање.


Edited by Dexter26 - 06-Apr-2013 at 21:37

 
Затоа што самата статија содржи делумно навредливи содржини на национална и историска база, а бидејќи тие немаат место на форумов, по автоматизам, твоја е вината бидејќи ти прв си почнал со тоа што си ја објавил статијата на форумов.
 
А кога сме кај линкот на zdravozivo, истиот води не кон есеј, туку кон цела книга, исполнета со критики не само кон актуелните власти, туку и кон поранешните власти бидејќи не направиле ништо за да го направат Скопје да заличи барем малку на посовремен град, поради што на крајот завршивме со ваков идиотизам.
 
Таа книга не се чита и коментира преку ноќ, треба убаво да се прочита, полна е со неверојатно објективни критики, но засега сеуште не сум видел предлог-решенија за излез од ваквиот урбанистички хаос. И најнеписмениот човек во светот знае да припишува вина и да етикетира виновници, но со припишување вина и со етикетирање виновници не се решаваат проблемите, потребни се решенија, а досега не сум видел ниту едно предлог-решение од сите кои го критикуваат проектот Скопје 2014 од најразлични причини, како да станува збор за социјална појава, а не за последица од стагнацијата низ која главниот град на Република Македонија поминуваше се до 2008 година.